% f 1 CtlWiyw lot. |Jlt W. DE .ANTIQUIS LEGIBUS LIBER. CRONICA MAIORUM ET VICECOMITUM LONDONIARUM ET QUEDAM, QUE CONTINGEBANT TEMPORIBUS ILLIS AB ANNO MCLXXVIII® AD ANNUM MCCLXXIV” ; CUM APPENDICE. NUNC PRIMUM TYPIS MANDATA CURANTE THOMA STAPLETON. LONDONIIS : SUMPTIBUS SOCIETATIS CAMDENENSIS. M.DCCC.XL.VI. [no. XXXIV,] COUNCIL OF THE CAMDEN SOCIETY FOR THE YEAR 1845. President, THE RIGHT HON. LORD BRAYBROOKE, F.S.A. THOMAS AMYOT, ESQ. F.R.S., Treas. S.A. Director. JOHN PAYNE COLLIER, ESQ. F.S.A. Treasurer. C. PURTON COOPER, ESQ. Q.C., D.C.L., F.R.S., F.S.A. BOLTON CORNEY, ESQ. T. CROFTON CROKER, ESQ. F.S.A., M.R.I.A. SIR HENRY ELLIS, K.H., F.R.S., Sec. S.A. THE REV. JOSEPH HUNTER, F.S.A. PETER LEVESQUE, ESQ. F.S.A. SIR FREDERIC MADDEN, K.H., F.R.S., F.S.A. THOMAS JOSEPH PETTIGREW, ESQ. F.R.S., F.S.A. THOMAS STAPLETON, ESQ. F.S.A. WILLIAM J. THOMS, ESQ. F.S.A., Secretary. SIR HARRY VERNEY, BART. ALBERT WAY, ESQ. M.A., DIR. S.A. THOMAS WRIGHT, ESQ. M.A., F.S.A. The Council of the Camden Socxety desire it to be under- stood that they are not answerable for any opinions or observa- tions that may appear in the Society’s publications; the Editors of the several Works being alone responsible for the same. PREFACE The manuscript, known as the Liber de Antiquis Legibus, now deposited in the Record Room, Town Clerk’s Office, at tlie Guildhall of the city of London, is a small folio, nine inches and a half in length and seven inches in breadth, the binding of white leather, covering wooden backs, and con- taining 159 leaves of parchment, paged continuously with Arabie cyphers. The index prefixed to the volume indicates the successive chapters which it was originally intended should compose the volume ; but the first chapter and three others in the body of the manuscript were left blank, though since written over by matter of later insertion. The original portion of this manuscript will have been written throughout in Latin in the year of our Lord 1274, 2 Edward I., and the remainder added at different intervals in French, which later date will also apply to the references in the margins. A considerable portion of this volume is filled with extracts from the Gesta Regum Anglorum of William, the monk of Malmsbury, under tities of the writer’s own composition. At the top of the page the reverse of folio 63 commence the Chronicles of the Mayors and Sheriffs of London and the events which occurred in their times, from the year 1188 to the year 1274, up to the month of August, the preparations for the coronation of Edward I., who landed at Dover the 2d of that month, being the subject matter of the closing paragraphs of this valuable portion of its contents. The title of the Book of Ancient Laws is only applicable to the chapters 38 and 44 ; the first of which contains the regulations prescribed, by the name of Assise, as to the inhabitants of London in respect of their buildings and dwellings, and the second the Provisions made by the Lord Henry the King, son of King John, and his council, to amend the English laws, of which the larger por- tion had been ordained in the time of the Earl of Leicester, in the year of the Lord 1264, after the battle of Lewes, fought on Wednesday the four- teenth day of May. In each instance of the Latin name of the city of Lon- don, where written at full length in this manuscript, the plural termination CAMD. SOC. b is used, and Roger de Wendover adopts this form in his Chronicle ; it has consequently been adhered to by the editor. The mode in which the city of London and county of Middlesex were fermed by the Sheriffs prior to the year 1188 may be seen in the Firma Burgi by Madox, chap. ix. p. 164, and from the Pipe Rolls we leam that the Sheriffs were sometimes four in number, and in the 4th year of Hen. II. there were five Sheriffs. The two Sheriffs Henry de Comhill and Richard son of Reyner, whose names are first mentioned in this chronicle, had rendered accompt of the ferm of Lon- don and Middlesex in the 34th year of Henry II. and on the feast of St. Michael in that year, 29th September 1188, they were again elected to the same office. On the Pipe Roll 1 Ric. I. they are accountants both of the old ferm and of the new ferra, and their accompt is closed with this entry:— “ Et in pardonis per breve Regis eisdem Vicecomitibus, cli., et debent cccli. et quater xx. et xiili. et xxiicf. Blanca, de quibus c. et quater xx. et xii/i. et xxiic?. blanca sunt super predictum Henricum et c. et quater xx. et xiiZi. et xxiirf. blanca super Ricardum filium Reineri.” Henry de Cornhill, husband of Alice de Courcy, the heiress of the barony of Stoke Courcy, com. Somer- set, and who after his decease remarried Warine Fitz-Gerold, the King’s Chamherlain, leaving by each an only daughter, coheirs of this barony, of whom Joan de Cornhill was the wife of Hugh de Nevill, Proto-forester of England, and Margery, wife first of Baldwin de Reviers, eldest son and heir apparent of William de Ver non, Earl of Devon, deceased in his father’s lifetime, and secondly of the well-known favourite of King John, Fulk de Breaute, who had name from a commune of the canton of Goderville, arrondissement of Le Havre, departement of La Seine Inferieure, rendered accompt of this his debt on the same roll, proving his expenditure of a sur- plus of 2li. l.y. 4d. blanch money over the said sum, under the King’s writ in providing for the several armaments and dresses preparatory to his coro- nation. This accompt will therefore have extended over the years from Michaelmas 1187, 33 Hen. II., to Michaelmas 1189, 1 Ric. I., in which interval of time Henry II. was deceased 6th July, and Richard was crowned on Sunday the 3d of September; and it was on occasion of that solemnity that the Jews were destroyed throughout England. In the same year, ac- cording to our chronicle, Henry, son of Eylwin of London-stone,* was made * The dwelling of Henry Fitz Aylwin, the first Mayor of London, a very fair house, Mayor of London, who was the first Mayor in the city, and who continued Mayor up to the close of his life, namely, well nigh for twenty-five years. The day of the election of the Mayor was on the 28th day of October, the feast of St. Simon and Jude, and as he was deceased before the 5th day of October 1212, 14th John, it wanted but a few days of the completion of the twenty-fifth year of his mayoralty, if elected in 1187. In the Appendix to the Introduction prefixed to the Rotuli Curiae Regis by Sir Francis Palgrave is copy of a deed by which Henry Fitz Ailwin grants to William Lafaite the land which Emina, sister of the aforesaid William, had held in Lime-street, which lay next the land of the Ahbot of Ramsey, to be held of him and his heirs by the grantee and his heirs in fief and in inheritance for ever at the annual rent of 12d., for which concession the aforesaid William gave to him half a mark of silver by way of boon. Witnesses,—Peter son of Alan, Ralph Brand, Jordan son of Sperling, Robert the Chamberlain, Jordan son of Jordan. Appendant to this deed is a seal of yellow wax, vamished, impressed with the representation of a man on horseback, a hawk perched on his fist, with an inscription round its circumference, but so defaced as to be illegible, and is now in the Treasury of the Exchequer. In the same Appendix is also copy of a convention and concord made in the Curia Regis at Westminster on the feast of St. Andrew the Apostle, third year of the reign of King Richard, before John Comte of Mortain, brother of the King, and before Walter Archbishop of Rouen, then Justiciary of England, and Richard Bishop of London, then Treasurer of the Lord the King, and the Barons of the Exchequer, between William son of Reiner and Henry his brother, conceming lands in Middlesex and London, with these witnesses,—Hugh Bishop of Chester, William Le Mareschal, John Le Mareschal, Robert de Witefeld, Roger Fitz Reinfrey, Robert Fitz Roger, Osbert Fitz Hervey, Robert Ruffus, Chamberlain of Comte stood on the north side of the Church of St. Swithin and churchyard, and the advowson was appropriated to the mansion, as appears from an inquest taken after the death of Robert Aguylon, his descendant, hereafter cited. This Church of St. Swithin was situate at the south-west comer of St. Swithin’s-lane, over against London Stone, in Candlewick- street, but in Walbrook ward, and from the situation thereof hath been called St. Swithin in Candlewick-street, but more frequently of late St. Swithin London-Stone. At the present time this Street goes under the name of Cannon-street. Hence the appellation given to Henry Fitz Aylwin, as being of London Stone, in the Chronicle. John, Henry de Cornhulle, Ralph and Reginald his brothers, Ralph Fitz Ralph, Henry Fitz Ailwin, William de Haverhulle, Roger Fitz Alan, Alan Fitz Peter, Michael Fitz John, Richard his son, Geoffrey Bucointe, John Fitz Elinant, William Badue. On the Roll of the Curia Regis, containing assises, &c. in the quinzaine of St. John the Baptist, 1 John, 1199,8th July, is this entry:—“ Sudsexia. Assisa venit recognoscere si una virgata terre cum pertinentiis in Percinges sit libera elemosina pertinens ad capellam de Percinges, que est Johannis de Brancester, an laicum feodum Petri filii Henrici majoris Londoniarum et Isabelle uxoris ejus. Juratores dicunt quod est laicum feodum Petri et Ysabelle. Perching is in Edburton parish, hundred of Burbeach, rape of Bramber, and was parcel of the honour of Warren, which at the time of the Survey was held of him by William de Watteville and afterwards by Bartholomew de Cheney, whose daughter and heir Isabella was then the wife of Peter, eldest born son of Henry Fitz Ailwin, Mayor of London. In Surrey the same Bartholomew held a certain portion of the vili of Addington, in the hundred of Wallington, com. Surrey, in chief of the Lord the King, by the serjeanty of the kitchen, and it was not known of whose gift, and Richard the King gave the same portion to Peter, son of the Mayor of London, with the daughter of the same Bartholomew, and the Lord John the King after- wards gave the same portion to Ralph le Parmentier with the daughter of the same Peter; and it was at the time of the inquest, of which this record is preserved in the Testa de Nevill, in the hand of the Lord the King. At the same time the heirs of Bartholomew de Cheney held in the vili of Lewes two messuages of the Lord the King, but it was not known by what Service. In the same record Peter son of the Mayor of London is said to hold the moiety of Addington by the Service of the kitchen. On the great Roll of the Pipe, 3d John, under London and Middlesex, where entry is made of the fines of those holding by military Service, given lest they should cross the Channel, Henry Mayor of London was charged ten marks for the fiefs of two knights of the honour of Peverell of London; but afterwards recorded by Geoffrey Fitz Piers that he had only fined for six marks. By a Letter Close of the year 1205 entered upon the Roll of the seventh year of his reign, the King instructed the Barons of the Exche- quer to reckon on behalf of the citizens of London nine hundred marks of silver by weight, which they had paid into the Privy Chamber at Stokes, through tbe hands of Peter, son of the Mayor, of John, of Constentine son of Aluf, of William the Chamberlain, and of Alan de Balon, of the proffer made to him in aid of his expedition heyond sea, and is dated from Por- chester the third day of June, through Philip de Lucy. Another property of Henry the Mayor of London was the manor of Watton, in the hundred of Broadwater, com. Herts, held hy the serjeanty of finding one foot soldier for the host of the Lord the King in Wales with bow and arrows, and the ancestors of the Mayor had held by the same Ser- vice of the ancestors of the Lord the King. It had also the name of Watton at Stone, and was a parish in the deanery of Hertford, archdeaconry of Huntingdon, and diocese of Lincoln, having the church under the invo- cation of St. Mary and St. Andrew. There appears to have heen anciently a chantry in this church, dedicated to St. Mary, and known by the name of Whemsted, and there were lands and tenements in the parishes of St. Swithin and St. Mary Abchurch in London subjected to the customary render of five marks annually to the support of the chantor or custos of this chapel, whose presentation was in the gift of the Lords of the Manor. At the time when the survey of the county of Surrey was made for in- sertion in Domesday Book, Tezelinus the Cook held of the King Edintone. Godric had held it of King Edward. Then it was geldable for eight hides, now for one hide. There is land to four ploughs. In the demesne are two ploughs, and eight villains and nine cotters with two ploughs and a half. Forest for twenty swine. It is worth and was worth five pounds. In the 7 Hen. II. 1161, Bartholomew de Cheney rendered accompt in Surrey of one mark for scutage, and of his gift the Canons of St. Mary Overy, South- wark, acquired the presentation of the church of St. Mary of Addington in the deanery of Ewell, archdeaconry of Surrey, and diocese of Winchester, to which priory Richard, Bishop of Winchester, confirmed it by his charter in these terms: ecclesiam de Edintone cum capella Omnium Sanctorum et omnibus aliis pertinentiis suis ex concessione et presentatione Bartholomei de Kaisneto. In qua videlicet capella Omnium Sanctorum Reginaldus de Edintone jus patronatus quandoque sibi vendicaverat, ipsamque postea coram nobis et pluribus aliis Deo et Ecclesiae prescriptae Canonicisque ibidem Deo servientibus in perpetuam elemosinam concessit, ita quod ipse vel heredes sui nichil in ea juris de cetero modis aliquibus poterunt vendicare. Subsequenter etiam idem Reginaldus memoratam capellam coram Herberto Cantuariensi Archidiacono et aliis viris discretis et honestis, quos ad facien- dum destinaverimus hoc, in ecclesia beatae Mariae de Suwerch sepedictis canonicis concessit eamque super majus altare per cultellum plicatum, velut in memoriale perpetuum, eisdem astantibus, optulit, seque id ipsum fecisse statim coram nobis confessus est. Richard, Archdeacon of Poitiers, was elected to the see of Winchester 1 May 1173 and consecrated 3 August 1174, and the duration of his prelacy lasted to the morrow of the feast of St. Thomas the Apostle, 22d December 1188. Bartholomew de Cheney was witness to the charter of Geoffrey de Say confirming the benefactions of William de Mandeville, Earl of Essex, deceased 14th Nov. 1190, and of Beatrix, his mother, to the church of Blessed Mary and St. James of Walden in Essex, which had been made an abbey on the first day of August the year above-named. As early as the year 1203 Isabella de Cheney, wife of Peter, eldest son of Henry Fitz Aylwin, was deceased, and, as we leam from the following entry in the Cottonian MS. Claudius A. vili, she was buried in the Priory of Bermondsey, founded by Aylwin Child, a citizen of London, about the year 1082, in Southwark near St. Mary Magdalen in Bermond- sey, to the honour of our Holy Saviour, and a cell to the abbey of La Charite- sur-Loire in France, and who was probably the lineal ancestor of Henry Fitz Aylwin first mayor of London. The monks of La Charite were of the order of Cluny. Petrus filius Henrici filii Ailwini de Londoniis dat ecclesie Sancti Salva- toris de Bermondsey et monachis ibidem servientibus xvi. solidos redditus de tenemento de Edintone cum corpore Isabelle uxoris sue, filie Bartholomei de Chesneto, ibidem sepulta. Testibus Henrico Maiore Londoniarum, patre meo, &c. Her issue were two daughters, whose custody was committed to their father by the King in this form ; “ Johannes Dei gratia, etc. Sciatis nos dedisse concessisse et presenti carta nostra confirmasse Petro filio Henrici tunc Majoris Londoniarum custodiam tocius terre et heredum Isabelle de Chasney, que fuit uxor ejusdem Petri, scilicet, Margarete et Johanne filia- rum eorumdem Petri et Isabelle et maritagia illarum, ita quod possit eas maritare ubi non disparagientur et quod ipse non inplacitetur de aliquo tenemento quod ad predictas heredes pertineat, quamdiu fuerint in custodia sua nisi coram nobis vel capitali justiciario nostro. Quare etc. Testibus G(alfrido) filio Petri comite Essexie tunc justiciario Anglie, W(illelmo) Marescallo comite Penbroc, W(illelmo) comite Arundelli, Willelmo de Braosa, Willelmo Briwerre, Hugone de Nevilla, Reginaldo de Cornhulle, Roberto de Veteriponte, Henrico de Bernevalle. Datum per manum Simonis prepositi Beverlaci et Wellensis archidiaconi apud Merlaberga x die Decembris anno etc. quinto.” This charter is entered on the Roll of Charters, and is there preceded by an enrollment of another charter in these terms ; Johannes Dei gratia etc. Sciatis nos concessisse et presenti carta confirmasse Henrico filio Ailwini Majori Londoniarum omnes rationabiles donationes suas quas fecit assensu heredum suorum de terris et tenementis suis, quibuscunque eas fecerit, sicut carte quas ipse inde eis fecit rationabiliter testantur. Testibus G(alfrido) filio Petri comite Essexie, comite W(illelmo) Marescallo, W(illelmo) comite Arundelli, Willelmo de Braosa, Roberto de Veteriponte, P(etro) de Stokes, Gaufrido de Luci. Datum per manum S(imonis) prepositi Bever- laci et archidiaconi Wellensis apud Marlebergam xi die Decembris anno etc. quinto. Margaret, the eldest daughter and coheir of Isabella de Cheney, was married to Ralph de Clere, who in hec right held the manor of Gretham, in the hundred of Alton, com. Hants; and Joan, the second daughter and coheir, was married to Ralph Le Parmentier, a serjeant of the Privy Cham- ber of the King, and whose sumame indicates that he was a citizen of London and member of the gild of Merchant Taylors. On the Roll of Letters Close of the 9th year of King John we read as follows ; “ Rex R(eginaldo) de Cornhulle etc. Mandamus vobis quod sine dilatione faciatis habere Radulfo Parmentario, servienti nostro, plenariam saisinam terre que fuit Petri filii Majoris Londoniarum, quam habuit cum uxore sua. Teste meipso apud Waltham xxx° die Octobris anno regni nostri nono.” Ralph Le Parmentier was in office in 1204, when the King wrote from Northampton on the 7th day of August to the Treasurer and Chamberlains to pay to his Chamberlain of London sixteen marks, owing to him for green cloths and for wrappers and for silk pieces and other things, which he caused Ralph Le Parmentier to have for his (the King’s) use, and which he had received in his chamber. In the same year the sheriff of Wiltshire was told to procure for Ralph Le Parmentier, then lying sick in his bailiwick, what should be necessary for him, while he stayed there, by the King, whose letter close bears date at Christchurch 14th day of November. In the following year the king wrote to Reginald de Cornhull, enjoining him to procure for Ralph Le Parmentier those things which he was to notify to him on the King’s behalf to carry on the business for which he was despatched, and to find him in necessaries during his stay-in London for this purpose, from Ludgershall, second day of April. On the Roll of Letters Patent, 6th John, 1205, is one addressed to the Master of the Knights Templars in England and to the Preceptor of London, commanding them to send the regalia and jewels of the King, which they had in their custody, to him by Ralph Le Parmentier, his serjeant, and by some trusty servant of their own, so that they be with the King at Reading on the day next before Christmas, dated from Bristol, 13th De- cember. On the Roll of Letters Close of the same year is one addressed to the Mayor of London and to Reginald de Cornhull, bidding them know that he the King had given to Ralph Le Parmentier, his serjeant, the houses which were those of William son of Turstatus in the city of London, which Thomas de Blunvill had, with their appurtenances, and commanding them to give him full seizin thereof without delay. The King, during his stay at Niort in Gascony, wrote on the 14th day of June 1206 to Master Elyas and Geoffrey Lutterel, commanding them to send him from his treasury which they had in their custody 2000 marks by Ralph Le Parmentier and the persons of the retinue of Savary de Mauleon, whom he had sent to them on this account. In the month of September he had returned to Niort, for on the back of the fifth membrane of the Letters Close of the 8th year of King John we read, “ Nomina militum et servientium prisonum, quos Alfredus de Thomtona et Willelmus de Coleman et Rogerus de Warne- forda tradiderunt Radulfo Parmentario apud Niortum in vigilia Sancti Lamberti anno etc. viii. 16 Sept. 1206 ; among whom were these five knights, Reginald de Livery, Gaffur L’Hermite, Robert de Nevile, Peter de Piri and Geoffrey de Burgo, two provosts of Angiers and three ser- jeants-at-arms. This entry is on the Roll of Letters Patent of the 8th of John 1207, memb. 2, in dorso, Littere iste liberate erant in camera Domini Regis Radulfo Parmentario apud Craneburn vi° die Aprilis, referring to Letters Patent of William Earl of Devon, binding himself to payment of his whole debt to the King on the feast of St. Michael in the ninth year of his reign; and on the 12th of the same month he was the sole witness to two Letters Close of the King at Reading. Of the third of May following is a Letter Close to the sheriff of Southamptonshire, bidding him know that he had given to Ralph Le Parmentier, his serjeant, the house which was that of Henry Buchard in Winchester, and commanding him to cause seisin thereof to be made to the messenger of Ralph, the bearer of these presents, and dated from Lambeth. The Roll of Letters Close of the 9th year of King John contains several entries as to the performance of his duties in attendance upon the King down to the month of April 1208, on the 7th day of which a Letter Close was sent to the Barons of the Exchequer from Guildford through Ralph Le Parmentier. Of the regnal years in succes- sion up to the 14th year of King John there are no Rolls of Letters Close preserved, and from the following entry on that Roll it would seem that he had died without issue in the interval: “ Rex Hugoni de Nevilla, etc. Mandamus vobis quod statim visis litteris istis habere faciatis Willelmo Scissori nostro domum cum pertinentiis que fuit Radulfi Parmentarii in Wintonia. Teste Rege apud Lameheth xvi die Maii (1212).” In the same year, before the expiration of the term of his mayoralty, Henry Fitz Aylwin, the first Lord Mayor of London, was deceased, and a successor chosen in the person of Roger Fitz Alan, as we learn from the Chronicle printed as the text of this publication by the Camden Society, page 4. When this event occurred William Aguillun had already made fine with the King for the custody and marriage of Joan, the grand- daughter and heiress of Henry Fitz Aylwin, widow of Ralph Le Parmentier, who after the death of her husband had been placed in the custody of William de Harcourt, Seneschal of William Marshal, Earl of Pembroke. On the Roll of Letters Patent of this fourteenth year of King John entry is made as follows : “ Rex Willelmo de Harecurt, etc. Mandamus vobis quod liberetis Willelmo Aguillun Johannam que fuit uxor Radulfi le Par- mentier, que est in custodia vestra. Et in hujus rei testimonio has litteras nostras patentes vobis mittimus. Teste Willelmo Briwerre apud Westmo- nasterium v die Octobris.” On the same day the King sent his Letters Close with the same teste to the Mayor and Sheriffs of London, enjoining them that immediately upon view of his letters they take into the King’s hand all the lands and rents, with their appurtenances, which Henry Fitz Aylwin, late Mayor of London, had in London on the day on which he died, and that they guard them well. “ Et habere faciatis sine dilatione Willelmo him, while he stayed there, by the King, whose letter close bears date at Christchurch 14th day of November. In the following year the king wrote to Reginald de Cornhull, enjoining him to procure for Ralph Le Parmentier those things which he was to notify to him on the King’s behalf to carry on the business for which he was despatched, and to find him in necessaries during his stay in London for this purpose, from Ludgershall, second day of April. On the Roll of Letters Patent, 6th John, 1205, is one addressed to the Master of the Knights Templars in England and to the Preceptor of London, commanding them to send the regalia and jewels of the King, which they had in their custody, to him by Ralph Le Parmentier, his serjeant, and by some trusty servant of their own, so that they be with the King at Reading on the day next before Christmas, dated from Bristol, 13th De- cember. On the Roll of Letters Close of the same year is one addressed to the Mayor of London and to Reginald de Cornhull, bidding them know that he the King had given to Ralph Le Parmentier, his serjeant, the houses which were those of William son of Turstatus in the city of London, which Thomas de Blunvill had, with their appurtenances, and commanding them to give him full seizin thereof without delay. The King, during his stay at Niort in Gascony, wrote on the 14th day of June 1206 to Master Elyas and Geoffrey Lutterel, commanding them to send him from his treasury which they had in their custody 2000 marks by Ralph Le Parmentier and the persons of the retinue of Savary de Mauleon, whom he had sent to them on this account. In the month of September he had returned to Niort, for on the back of the fifth membrane of the Letters Close of the 8th year of King John we read, “ Nomina militum et servientium prisonum, quos Alfredus de Thomtona et Willelmus de Coleman et Rogerus de Wame- forda tradiderunt Radulfo Parmentario apud Niortum in vigilia Sancti Lamberti anno etc. viii. 16 Sept. 1206 ; among whom were these five knights, Reginald de Livery, Gaffur L’Hermite, Robert de Nevile, Peter de Piri and Geoffrey de Burgo, two provosts of Angiers and three ser- jeants-at-arms. This entry is on the Roll of Letters Patent of the 8th of John 1207, memb. 2, in dorso, Littere iste liberate erant in camera Domini Regis Radulfo Parmentario apud Craneburn vi° die Aprilis, referring to Letters Patent of William Earl of Devon, binding himself to payment of his whole debt to the King on the feast of St. Michael in the ninth year of his reign; and on the 12th of the same month he was the sole witness to two Letters Close of the King at Reading. Of the third of May following is a Letter Close to the sheriff of Southamptonshire, bidding him know that he had given to Ralph Le Parmentier, his serjeant, the house which was that of Henry Buchard in Winchester, and commanding him to cause seisin thereof to be made to the messenger of Ralph, the bearer of these presents, and dated from Lambeth. The Roll of Letters Close of the 9th year of King John contains several entries as to the performance of his duties in attendance upon the King down to the month of April 1208, on the 7th day of which a Letter Close was sent to the Barons of the Exchequer from Guildford through Ralph Le Parmentier. Of the regnal years in succes- sion up to the 14th year of King John there are no Rolls of Letters Close preserved, and from the following entry on that Roll it would seem that he had died without issue in the interval: “ Rex Hugoni de Nevilla, etc. Mandamus vobis quod statim visis litteris istis habere faciatis Willelmo Scissori nostro domum cum pertinentiis que fuit Radulfi Parmentarii in Wintonia. Teste Rege apud Lameheth xvi die Maii (1212).” In the same year, before the expiration of the term of his mayoralty, Henry Fitz Aylwin, the first Lord Mayor of London, was deceased, and a successor chosen in the person of Roger Fitz Alan, as we learn from the Chronicle printed as the text of this publication by the Camden Society, page 4. When this event occurred William Aguillun had already made fine with the King for the custody and marriage of Joan, the grand- daughter and heiress of Henry Fitz Aylwin, widow of Ralph Le Parmentier, who after the death of her husband had been placed in the custody of William de Harcourt, Seneschal of William Marshal, Earl of Pembroke. On the Roll of Letters Patent of this fourteenth year of King John entry is made as follows : “ Rex Willelmo de Harecurt, etc. Mandamus vobis quod liberetis Willelmo Aguillun Johannam que fuit uxor Radulfi le Par- mentier, que est in custodia vestra. Et in hujus rei testimonio has litteras nostras patentes vobis mittimus. Teste Willelmo Briwerre apud Westmo- nasterium v die Octobris.” On the same day the King sent his Letters Close with the same teste to the Mayor and Sheriffs of London, enjoining them that immediately upon view of his letters they take into the King’s hand all the lands and rents, with their appurtenances, which Henry Fitz Aylwin, late Mayor of London, had in London on the day on which he died, and that they guard them well. “ Et habere faciatis sine dilatione Willelmo Aguillun et Johanne que fuit uxor Radulfi Parmentarii, rationabilem dotem ipsius Johanne, quam ei contingit de libero tenemento quod fuit ipsius Ra- dulfi, quondam viri sui, in Londoniis.” Copies follow on the Roll of Let- ters Close to the Sheriff of Hertfordshire, commanding him that he cause William Aguillun to have without delay plenary seisin of ali lands in his bailiwick, with their appurtenances, of which Henry Fitz Ailwin, late Mayor of London, had been seised on the day on which he died, which hereditarily belong to Joan, who had been the wife of Ralph Le Parmentier; also to the Sheriff of Surrey in like form with this additional clause, that he cause the same William to have plenary seisin of all the lands with the appurten- ances in his bailiwick, which the aforesaid Ralph had of the inheritance of the same Joan, and which were in the King’s hands; also to the Sheriff of Kent in like form, without the clause. It was also commanded to the Sheriff of Sussex that he cause William Aguillun to have without delay plenary seisin of all the lands in his bailiwick which Ralph Le Parmentier had of the inheritance of Joan, who had been his wife, and then in the King’s hands ; and in like form was it written to the Sheriff of Norfolk and Suffolk. On another membrane of the same Roll we read, “ Rex Vicecomiti Nor- folchie, etc. et custodibus excaetarum suarum in eodem Comitatu, etc. Precipimus vobis quod faciatis habere Willelmo Aguillun omnia catalla que fuerunt in manu nostra in terra Radulfi Parmentarii in Ballia vestra. Teste G(alfrido) filio Petri comite Essexie apud Westmonasterium v die Novembris. Coram Baronibus de Scaccario.” In the same form was it written to the Sheriff of Surrey and to the Keepers of the Escheats and to the Sheriff of Sussex. The land in Norfolk which belonged to Ralph Le Parmentier in right of his wife had name Scroteby, a parish in the hundred of East Flegg, which at the time of the survey in 1086 was of the fief of William de Beaufoe, Bishop of Thetford, and had been held by his predecessors, Arfast and Almar. The grant of this manor to Bartholomew de Cheney will have been subsequent to 1165, 14 Hen. II., as this name is not mentioned in the Carta of the Bishop of Norwich of that date ; its subsequent tenure is thus set down in that inva- luable record, the Testa de Nevill, under the heading, “ De escaetis et serjantiis in Comitatu Norfolcie; Hundredum de Estflega. Domina Jo- hanna que fuit uxor Radulfi Pelliparii, est de donatione domini Regis, et est maritata Willelmo Aguilun per dominum Regem Johannem, et valet terra sua in Scrouteby viRi.” The change in the name of Ralph Le Parmentier from Parmentarius to Pelliparius in this entry identifies the trade of this Citizen of London to be that of a merchant tailor, in supplying clothes or furs for the King’s wearing, and the following Letter Close affords proof of his being so employed. “ Rex Baronibus, etc. Computate Reginaldo de Cornhulle pro quinque penulis de bissis liberatis Radulfo Parmentario in festo Sancti Eadmundi ad opus nostrum, unde iiiior erant de x fessis et una erat de xi fessis, viii0 mar- cas, scilicet pretium cujuslibet iiiior penulorum de x fessis xx solidos, et precium illius de xi fessis ij marcas. Pro sarpelario ad eos imponendum vi denarios. Pro cariagio xii denarios. Pro tribus coopertoriis de grisso liberatis eidem Radulfo per Willelmum de Insula iiiior libras. Pro cane- vacio ad imponendum vi denarios. Pro duabus coopertoriis de grisso liberatis eidem Radulfo in vigilia Sancti Andree per Willelmum hominem suum iiiior marcas. Pro duabus furruris de agnellis i marcam. Pro una penula de cuniculis ix solidos per eundem. Pro quatuor ulnis et dimidia de burnetta xvs. ixd. et obolum, scilicet ulna xlijc?. per eundem. Pro cane- vaciis et sarpellariis ad imponendum ijs. Pro duabus ulnis de griseing ad j barrudum faciendum xxd. scilicet ulna xd. Pro cordis \)d. et obolum. Pro carriagio ij$. Pro j coopertorio de griso liberato Radulfo Parmentario apud Lameheth xls. Pro uno pelliceo de griso ad opus nostrum liberato eidem Radulfo per manum Willelmi Cissoris apud Lameheth die Sancti Vincentii xiiij solidos. Pro furruris de agnis vis. T(este) G(alfrido) de Novilla Camerario apud Merlebergam iij die Februarii anno regni nostri nono. (3 Feb. 1208) Per Ricardum de Marisco.” The cutter-up of the clothes, the Cissor, corresponding with the tailor in its ordinary acceptation, is evidently not identical with the term “ Par- mentarius” or “ Pelliparius,” and Du Cange errs in his explanation of the word, “ Gallis, olim Paramentier, qui hodie Tailleur d’habits.” The char- ter of Rannulph Earl of Chester granting to the monks of St. Werburgh at Chester a fair before the gate of the monastery, cited by this eminent glossographer, obviously places the “ Parmentarius” on a level with the merchant. “ Quapropter prohibeo super amorem meum ut nec mercator, nec institor, nec permentarius, nec corvesarius, nec ullus minister volens vendere vel emere, non vendat nec emat aliquid alicubi nisi ibi quamdiu nundinae duraverintthat is to say, neither the merchant, the shopkeeper, the dealers in clothes and furs, or in shoes of Cordovan leather, were to buy or sell in Chester during the fair but there only, thus distinguishing the merchants from the artizans who made the articles. Of the manors in Surrey, Addington, and of that in Sussex, Perching, mention has been made above, as having belonged to Bartholomew de Cheney. Of the same date, 5th Nov. 1212, are other Letters Close to the Sheriffs of Hertford and Kent, respecting the lands of Henry Fitz Aylwin, in this form :— “ Rex Vicecomiti Hertfordie, etc. Precipimus tibi quod omnes terras unde Henricus filius Ailwini Major Londoniarum in Ballia tua saisitus fuit anno et die quo obiit, unde Willelmus Aguillun habuit saisinam, capias in manum nostram exceptis terris que pertinent ad dotem uxoris predicti Ma- joris. Teste ut supra, per Willelmum Briwerre. Eodem modo scribitur Vicecomiti Kancie. Data eadem.” These entries refer to the manor of Watton-at-Stone, com. Herts, and to Hoo manor, in the parish of Allhal- lows, in the hundred of the same name in Kent. The name of the wife of Henry Fitz-Aylwin was Margaret, but her lineage is unknown ; this fact we learn from other Letters Close bearing date at Westminster, 17 day of November foliowing, before the Barons of the Exchequer to the Sheriff of Hertford, the Sheriff of Surrey, the Mayor and Sheriffs of London, and the Sheriff of Kent, commanding them that without delay they cause Margaret, who had been the wife of Henry Fitz- Aylwin, late Mayor of London, to have her reasonable dower, which was belonging to her of the lands and tenements which had been those of the same Henry, late her husband, in their bailiwicks. In the following year, 1213, this Letter Close is entered on the Roll: “ Rex G(alfrido) filio Petri comiti Essexie, etc. Mandamus vobis quod habere faciatis Alano, Thome, et Ricardo, filiis Henrici quondam Majoris Londoniarum, partes suas de terris quas predictus Henricus, pater eorum, eis dedit in Watton et Edeho, Walingeham, Begeham, Edelmetona, et in Londoniis, secundum tenorem carte quam habent de predicto Henrico, patre eorum, et secundum concessionem Petri fratris eorum primogeniti, et secundum confirmationem nostram et secundum consuetudinem regni nostri Anglie. T(este) me ipso apud Bechamptona xv die Junii. Per dominum P(etmm) Wintoniensem.” The places named are Watton-at-Stone, com. Herts, Allhallows, Hoo, com. Kent, Warlingham in the hundred of Tundridge, com. Surrey, Burn- ham in the hundred of Woking in the same county, and Edmonton in Middlesex. On the Roll of Fines of the fifteenth year of the reign of John, 1214, is a mandate to the Barons of the Exchequer, that of the 300 marks which William Aguillun ought to have rendered at the instant term of St. Michael, in that year, he have such respite, namely, that at the same term he render to the lord the King 150 marks, and at Easter next following in the same year 150 marks, dated at Southwell, 4 day of September. In the following year King John, on the day of the Purification of blessed Mary, embarked at Portsmouth, in company with the Queen, and within a few days landed at Rochelle with a strong force, and during his stay at Partenay he ad- dressed the following Letter Close to Peter des Roches, Bishop of Win- chester, one of his vicegerents of the kingdom during his absence :— “ Rex domino P(etro) Wintoniensi Episcopo, etc. Mandamus vobis quod secundum recordum fidelium nostrorum, W(illelmi) comitis Arun- dellie et W(illelmi) Briwerre quod ab eis factum fuit de convencione facta inter nos et Willelmum Aguillun de filia et herede Petri filii Henrici filii Eilwini Majoris Londoniarum et de terris et redditibus que fuerunt ejusdem Henrici, Majoris Londoniarum, eidem Willelmo sine dilatione plenariam saisinam habere faciatis de predictis terris, redditibus, et aliis que fuerunt predicti Henrici filii Eilwini tam infra civitatem Londoniarum quam extra. T(este) meipso apud Partenai ij die Septembris.” King John retumed to England in the month of October, and was at Dartmouth on the 15th day of that month, in the sixteenth year of his reign, and was residing at the New Temple in London at the date of the following Letters Close 2nd of January, 1215, over which the word “ Pa- tentes” is written on the Roll. “ Rex Vicecomitibus Kancie, Surreie, et Hertefordie salutem. Sciatis quod concessimus dilecto et fideli nostro Willelmo Aguillono quod quietus sit de omnibus placitis et querelis a festo Sancti Nicholai anno regni nostri xvi° usque in ij annos proximo sequentes de omnibus tenementis que fuerunt H(enrici) filii Aylwini quondam Majoris Londoniarum, que idem Willelmus habet in Balliviis vestris cum Johanna nepte ipsius Majoris Londoniarum per manum nostram per finem quem nobiscum fecit, et ideo vobis precipimus quod eundem Willelmum usque ad terminum predictum de omnibus placitis et querelis quietum esse permittatis; et in hujus rei, etc.” In the same year another Letter Close, marked “ Inquisitio,” was issued: “ Mandatum est Roberto de Venuz quod si inquirere poterit per probos homines de partibus de Gretham quod terra que fuit Radulfi de Clere in Gretham sit jus et hereditas Johanne uxoris Willelmi Aguillun, tunc eidem Willelmo et Johanne uxori ejus sine dilatione de predicta terra cum perti- nentiis plenariam saisinam habere faciat. T(este) Rege apud Wintoniam xiij die Decembris.” According to Matthew Paris a William Aguillun was one of those who swore to obey the mandate of the twenty-five Barons chosen to be conser- vators of Magna Charta at Runnimede, between Staines and Windsor, on the 15th day of June, 1215, and the following entry in the Patent Rolls is conclusive of this being the case, where we read, “ Willelmus Aguillon habet litteras de salvo conductu sine termino in veniendo ad dominum Regem et morando et recedendo,” with the date “ Apud Roffam, xxviii die Octo- bris,” in the same year. His return to his allegiance to his sovereign was continuous up to the date of the Letter Close of the 13th day of Decemher, but there can be little doubt that he again joined the Barons, and was of their party up to the time of the accession of Henry the Third. On the Roll of the Letters Close of the first year of the new reign, under the heading “ De reversis,” is one to the Sheriff of Gloucestershire in these terms : “ Scias quod Willelmus Aguillun venit ad fidem et servicium nos- trum. Et ideo tibi precipimus quod ei sine dilatione talem saisinam habere facias de omnibus terris suis cum pertinentiis suis qualem inde habuit in principio guerre. Et quia sigillum non habuimus has litteras sigillo fidelis nostri Comitis W(illelmi) Marescalli fecimus sigillari.” Letters in the same form were sent to the Sheriffs of Norfolk, Oxford, Southampton, and to the Mayor and Sheriffs of London. On the Roll of Fines of the third year of Henry III., a.d. 1219, this entry is made in relation to the claim advanced previous to the war to the manor of Greatham: “ Suhamtonia. Willelmus Aguillun et Johanna uxor ejus dant domino Regi dimidiam marcam pro habendo quodam pone coram Justiciariis apud Westmonasterium a die Sancti Michaelis in quinque sep- timanas contra Radulfum de Clera de manerio de Gretham cum pertinentiis. Habeant breve et mandatum est Vicecomiti Suhamtonie quod capiat securos plegios, etc. T. H(uberto) de Burgo Justiciario apud Novum Templum Londoniarum xvii die Septembris.” This suit was successful, and in the “ Testa de Nevill” for the county of Southampton, under the heading “ Feoda que tenentur de Comite War- renne in capite,” we read, “ Willelmus Agulon tenet Gretham de Comite Warrenne pro feodo militis de veteri feoffamento, et idem de Rege; item de feodis que tenentur de Radulfo de Clera in Comitatu Suthhantonie.” Be- fore the 5t.h day of June, 1222, Alan, son of the Mayor of London, was deceased without issue, and his land devolved upon William Aguillun in right of his wife, in Edmonton, com. Middlesex, as this record evinces : “ De quietancia. Rex Baronibus suis de Scaccario salutem. Quia dilec- tus et fidelis noster W(illelmus) Briwerre protestatus est coram H(uberto) de Burgo Justiciario nostro et vobis super scaccarium nostrum quod ipse per preceptum domini J(ohannis) Regis patris nostri recepit austurcum quem exigitis a Willelmo Aguillun de fine quem Alanus filius Majoris fecit cum ipso domino J(ohanne) Rege patre nostro pro homagio suo capi- endo, vobis mandamus quod ipsum Willelmum de austurco illo quietum esse faciatis. T(este) H(uberto), etc. apud Westmonasterium v die Junii, per manum Stephani de Segrave.” The following entry is on the great Roll of the Exchequer, 18 Hen. III. 1233-4 : “ Surreia. Willelmus Aguilon, qui habet heredem Bartholomei de Cheney in uxorem, debuit unam marcam de scutagio de Kery, sicut supra continetur, et xxs. de finibus et scutagiis, sicut continetur ibidem, et xs. de scutagio de Elveyn sicut continetur ibidem. Sed non debet summoneri: quia recognitum est per preceptum Regis coram Baronibus de Scaccario per sacramenta xii militum ejusdem comitatus, quod non debet servicium militare de terris quas tenet in hoc comitatu de hereditate dicti Bartho- lomei de Cheney in Adintone, sed serjanteriam, scilicet, inveniendi unum Cocum in coronatione Regis ad faciendum cibum, qualem Senescallus pre- ceperit, in coquina Regis.” By Letter Patent, bearing date at Westminster, 25th day of September, 1241, King Henry III. granted to Peter de Savoy the lands of John de Warren in Sussex and Surrey, and the honour of L’Aigle, with ali its ap- purtenances, to support himself therewith in his Service, during the royal pleasure, and during his tenure of these lands in Sussex, this entry was made of one of his fiefs in the “ Testa de Nevill.” “ Willelmus Agilun tenet unum feodum militis in Percingesand below we have “ heredes Bartho- lomei de Kaisneto tenent in villa de Lewes de domino Rege, sed nescitur per quod servicium.” In Surrey, in the last-named Record, the tenure of Addington is thus noted : “ Willelmus Aguilun tenet quandam terram in villa de Adinton per serjantiam faciendi hastias in coquina domini Regis die coronacionis sue, vel aliquis pro eo debet facere ferculum quoddam quod vocatur Girunt, et si apponatur sagina tunc vocatur Malpigernoun.” Again, in Buckingham- shire, we read Crofton, “ Willelmus Aguilun dimidium feodum de feodo Willelmi de Say et ipse de Rege which manor, in the hundred of Cotslow, had been of the land of the Bishop of Lisieux, Gislebert Maminot, at the survey, and had continued in the line of a family of that name until the reign of Richard I., when, by marriage, it was transferred to that of Say. In Hertfordshire we read, “ Willelmus Agulon tenet in Watton per servi- cium inveniendi unum garcionem cum arcu et sagittis ad exercitum domini Regis in Wallie.” William Agulon, the survivor of his wife, of whose inheritance were the manors named above, was deceased before the 3rd day of October, 1244, as we learn from this entry on the Fine Rolls of the 28th year of Henry III.: “ Pro Roberto Agulun. Rex Vicecomiti Surreie salutem. Scias quod suscepimus homagium Roberti Aguilun, filii et heredis Willelmi Agui- lun, de omnibus terris et tenementis que predictus Robertus tenuit de nobis in capite, et securitatem nobis fecit de x libris per quas finem fecit cum nobis pro relevio suo. Et ideo tibi precipimus quod de omnibus terris et tenementis, que fuerunt predicti Willelmi patris sui in baillia tua, de quibus seisitus fuit in dominico suo ut de feodo die qua obiit, eidem Roberto plenam seisinam habere facias. Teste meipso apud Westmonasterium iii° die Oc- tobris.” Another entry relating to this act of homage occurs on the Rotulus Ori- ginalis of the same regnal year of Henry III. in these words: “ Rex cepit homagium Roberti Agulun filii et heredis Willelmi Agulun de omnibus terris et tenementis, que idem Robertus tenuit de Rege in capite, et securi- tatem Regi fecit de decem libris pro relevio suo, et sunt terre sue in comi- tatibus Hertfordie et Suthhantonie.” Surrey and the two counties named are inserted in the margin. Notwithstanding these evidences of succession of Robert Aguilon to his father William Aguilon, that eminent genealogist, Dugdale, writes as follows : “ To this William succeeded another William, who, in 42 Hen. III., received command to attend the King on Monday next preceding the feast of St. John Baptist, well fitted with horse and arms, to restrain the incursions of the Welch,” citing “ Claus. 42 Hen. III. in dorso, m. 11.” This entry is found on Rot. Claus. 44 Hen. III. m. 11, in dorso, and regards Robert Aguilon, who held his manor of Watton-at-Stone by this Service; nor is the error corrected, where other records are cited, but every act of Robert is ascribed to a second William Aguilon, and even the inquisition post mortem upon Robert Aguilon is ascribed to this imaginary Baron. In like manner, in his biography of his father, the same writer, after copying Matthew Paris, adds, “ Whereupon the King caused ali his lands to be seized and given to Simon de Campo-Remigio, quoting Claus. 17 Joh. m. 6. 5. On membrane 6 the name of Aguilun does not occur, but on membrane 5 we read, “ Mandatum est Vicecomitibus Norfolcie et Suffolcie ‘ et Essexie,’ quod facient habere Simoni de Campo Remigii totam terram que fuit Roberti Aguillun cum pertinentiis in balliva sua, quam do- minus Rex ei concessit. Apud Storteford xxx die Marcii.” This entry has reference to a Robert Aguillon, son of William Aguillun, who had married Agatha, one of the daughters and coheiresses of Fulk de Beaufou, Lord of Hokewold and East Herling, com. Norfolk, and of Debenham in Suffolk, and of Borley in Essex. His heirs were four daughters, Agatha, Isabella, Johanna, and Margeria, of whom Adam de Kokefield, Lucas de Poynings, Ralph Fitz Bernard, and Andrew de Sakevill, were respectively the heirs, as appears by a pleading of “ Quare Impedit,’ for the advowson of the church of Hokewold, of Hillary Term, 7 Edw. III. 1334. In or before the year 1257, 41 Hen. III. Robert Aguilon married Joan de Mohun, one of the seven daughters of William de Ferrers, Earl of Derby, who succeeded to that title upon the decease of his father, 22d September 1247, by his first wife Sibilla, deceased in the lifetime of his father, who was sister of the Earls Marshal of Pembroke, and whose issue were heirs to that vast inheritance after the decease of the five brothers without issue, who severally bore this title. Afterwards William de Ferrers, Earl of Derby, married Margaret, one of the daughters and coheirs of Roger de Quincy, Earl of Winchester, by whom he left issue two sons, Robert, his successor, and William, seated at Groby, com. Leicester. He was deceased 24th CAMD. SOC. (1 March 1254, at Evington, near Leicester, 38 Hen. III., and had sepulture in the abbey of Merevale, leaving his wife surviving and his son a minor. Margaret, Countess of Derby, heiress of Groby, was deceased in tbe ninth year of Edward I., 1281, having previously enfeoffed William de Ferrers, her second son, in the said manor. The five brothers, Earls Marshal, sons of William Marshal, Earl of Pembroke, Regent of the Kingdom during the minority of Henry the Third, had name William, Richard, Gilbert, Walter, and Anselm; and their five sisters were, Maude, married to Hugh Bigot, Earl of Norfolk, and afterwards to John de Warren, Earl of Surrey ; Joanna, to Warine de Munchensy; Isabella, first to Gilbert de Clare, Earl of Glou- cester, and afterwards to Richard Earl of Comwall, and Emperor of Ger- mauy and King of the Romans; Sybilla, to William de Ferrers, Earl of Derby; and Eva wife of William de Briouze. William, the eldest son, married first Alice, daughter of Baldwin de Betune, Comte of Aumale, and Lord of Holdernesse in right of his wife, in the lifetime of his father, and secondly Alienora, sister of King Henry the Third, and, dying without issue, was buried in the New Temple, at London, 14th of April 1231, near the grave of his father. Richard, second son, died of his wounds in Ire- land on the 16th day of April 1234, and on the morrow was interred at Kilkenny in the oratory of the brethren of the order of Minors, leaving no issue by Gervasia his wife. Gilbert, the third son, knighted at Worcester by King Henry in the Feast of Pentecost, llth June following, married first Maud de Lanvaley, and secondly, in 1235, Margaret, daughter of William and sister of Alexander, Kings of Scotland, and died from injuries received from a fall from his horse at a tournament at Ware on the 27th of June, in the evening, at the priory of Hertford, whence the body was conveyed to London, and interred in the New Temple. Walter, the fourth son, married Margaret, daughter of Robert de Quincy, widow of John de Lacy, Earl of Lincoln, and Constable of Chester, who also died without issue 24th November 1245, at Castle Goderich, leaving his widow surviving, and was buried at Tynterne Abbey. Anselm, the fifth brother, had becn Dean of Salisbury; but was subsequently the husband of Maud, daughter of Humphrey de Bohun, Earl of Hereford. He outlived his brother only eleven days, being deceased on the fifth of December following, at Chepstow, and was also interred at Tynterne, leaving no issue. Alienora, the widow of William Marshall, Earl of Pembroke, remarried after his decease the famous Simon de Montfort, Earl of Leicester. At this time of the succes- sion devolving upon the surviving sisters, Maud and Isabella, the others being already deceased, partition was made of this inheritance, valued at 7600/i. Hugh Bigot, Earl of Norfolk, had the Earl Marshalship; and William de Valence, husband of Joan de Munchensy, whose brother, John de Munchensy, had died without issue, had the earldom of Pembroke ; Gil- bert de Clare, Earl of Gloucester, had for the share of his wife 1520/i., whilst the seven coheirs of Sibilla de Ferrers had each 217/i. 2s. \Q\d. and the three coheirs of Eva de Briouze had each 506/i. 13s. 4d. Of the last named there was another coheir, Isabella, wife of David, son of Leweline Prince of Wales, as the following entries on the Fine Rolls of the 30th year of Henry III., 1246, prove. “ De castris et terris tenendis in manu Regis. Mandatum est Roberto Waleraund quod, non obstante mandato quod Rex ei fecit de terris et castris que fuerunt Walteri Marescalli quondam Comitis Penbrokie liberandis he- redibus ipsius Comitis, retineat in manu Regis castrum de Haverford et lxv libratas xvi solidos et viii denarios terre in Haverford, que assignate sunt et pertinent ad portionem uxoris que fuit Davidis filii Lewelini quondam Principis Norwallie unius heredum prefati Comitis, que ad opus Regis salvo custodiat donec aliud a Rege habuerit preceptum. T. Rege apud Oxoniam xxi die Julii. “ Eodem modo scribitur Walerano Teutonico de xxv libratis et xix de- nariatis terre in Karliun et Morgan et xxv libratis et ix denariatis terre in uno vel in alio illorum maneriorum, et recompensationem ii mesuagiorum competendum ad opus ii filiarum Willelmi de Ferrariis que sunt in custodia Regis, que assignate sunt et pertinent ad portionem uxoris que fuit predicti Davidis, retinenda in manu Regis.” The daughters of William de Ferrers by Sibilla Marshal are enumerated in this order in the chronicles of the Abbey of Tintern, according to the extract made by Francis Thynne in the Cotton Manuscript Cleopatra C. nr. which is apparently of as late date as the reign of Henry the Sixth, and printed in the Monasticon by Dugdale. Agnes, the first daughter, was married to William de Vescy, of whom John de Vescy, issueless, and Wil- liam de Vescy, who had issue John de Vescy, who died before his father, and afterwards the said William de Vescy the father without heir of his body. Isabella Basset, second daughter, married to Reginald de Mohun (de Monteminori, Moyon in Normandy, a commune of the canton of Tessy, arrondissement of St. Lo, and departement of La Manche), of whom William de Mohun, and of him William de Mohun, without heir of his body. Of the same Reginald and Isabella a daughter, by name Alianora, married to John son of Nicholas de Carrew, and Margaret her sister, issueless, and Maria, her sister, married to John de Meriet, who died without heir of her body. Matilda de Kyme, third daughter, married to Almaric de Roche- chouart (de Rupe Canardi), of whom Joanna de Vivonne (Vyvon), Cecilia de Beauchamp, Sibilla, married to Almaric of Archiae in Saintonge (Pi- ganra). Sibilla de Bohun, fourth daughter, of whom John de Bohun of Midhurst. Of the same John, John. Joanna, fifth daughter, married to John de Mohun, of whom John de Mohun, of whom John, of him John. Alianora, sixth daughter, was Countess of Winchester, and died issueless. Agatha, seventh daughter, was married to Hugh de Mortemer, Lord of Chelmarsh, who was son of Ralph de Mortimer, Lord of Wigmore, of whom Hugh and Agatha, John de Mortymer, who died without heir of his body, and Henry Mortymer, of whom Hugh, of whom Henry de Morty- mer, who married Elizabeth, of whom William, Hugh, James, Edmund, Thomas, Roger, who all died issueless, and Johanna and Margaret. In Vincent upon Brooke there is this extract from the Communia a» 10 Ed- ward II. term. Pasche, rot. 9 Sussex:—“ De Sibilla uxore Willelmi de Ferrariis, Comitis Derhie, procreate fuerunt septem filie, que successerunt ei in hereditate sua, videlicet, Agnes primogenita, que nupsit Willelmo de Vescy, Isabella, secunda filia, que nupsit Regiualdo de Moun, Matildis, tertia filia, que nupsit Willelmo de Kyme, postmodum Willelmo de Vivoniis alio nomine de Fortibus, Sibilla, quarta filia, que nupsit Franconi de Bohun, Johanna Aguillon, quinta filia, que postmodum nupsit Johanni filio Regi- naldi de Moun, procreato de prima uxore ipsius Reginaldi, Agatha, sexta filia, que nupsit Hugoni de Mortuomari, et Alianora, septima filia, que nupsit Rogero de Quincy, Comiti Wyntonie, que obiit sine herede de se et descendebat hereditas sua Agneti de Vescy et quinque sororibus suis pre- scriptis ” Dugdale also refers to this record in the margin under Ferrers, Earl of Derby, with these additions : Isabel to Gilbert Basset of Wycombe, com. Bucks, and afterwards to Reginald de Mohun ; and Eleanora first to William de Vallibus, secondly to Roger de Quincy, Earl of Winchester, and lastly to Roger de Leyburne. Alianora and Agatha were both unmarried and in the King’s custody at the time of the succession of tbe Earls Marshals devolving upon these co- heiresses ; but the former was married to William de Vallibus in the folio w- ing regnal year of Henry III. without the King’s licence, who made fine with the King for 200 marks for having seisin of the lands hereditarily be- longing to her the daughter of William de Ferrers, as one of the heirs of Walter Marshal, late Earl of Pembroke. In the same year the King con- ceded to William de Ferrers that of 300 marks by which he made fine with him because he had married Sibilla his daughter to Francus de Bohun with- out his assent and licence that the render should be 20li. annually until the sum was paid. In the same year both William de Ferrers, Earl of Derby, and Agnes, his countess, were deceased, and their lands taken into the King’s hands and committed to custody, as we learn from an entry on the Fine Roll, dated at Westminster 25th September 1247 ; and on the lOth of No- vember following the King took the homage of William de Ferrers of ali the lands and tenements which had been those of Agnes, late Countess of Derby, of which the Castle of Chartley, com. Stafford, was the chief seat. The following entry on the Fine Roll of the 85th year of Henry III., 1251, under the heading, “ Pro heredibus W(alteri) Marescalli quondam Comitis Pembrochie, et pro Comite Leycestrie et uxore ejus,” is of importance as regards the date of the marriage of Robert Aguilon with Joanna de Mohun. “ Mandatum est Baronibus de Scaccario quod in instanti crastino Sancti Johannis Baptiste diligenter intendant particioni faciende inter heredes W(alteri) Marescalli quondam Comitis Pembrochie de porcione singulos ipsorum contingente de cccc libris quas solvere debent per annum S(imoni) de Monteforti comiti Leicestrie et Alienore uxori ejus pro dote ipsius Alie- nore in Hybernie, unde sumus plegius, et eisdem heredibus respectum habere faciatis usque ad quindenam Sancti Michaelis proximo futuram de hoc quod Regi restat reddendum de arreragiis predictarum cccc librarum per aunum ad Scaccarium Regis. Teste Rege apud Clarendonam xvi die Junii.” William de Vallibus was already deceased before the fifth day of Decem- ber, 1252, and his widow having remarried Roger de Quincy, Earl of Winchester, without the licence and goodwill of the King, her lands were taken into the King’s hands and committed to custody up to the date of the following entry on the Fine Roll of the year following ; “ Memorandum quod Rogerus de Quincy comes Wintonie venit coram Rege apud Winde- soram die Veneris proxima post festum Sancti Hilarii et ibidem misit se in misericordiam Regis de ccc marcis pro transgressione quam fecit ducendo in uxorem Alienoram, que fuit uxor Willelmi de Vallibus, que fuit de donacione Regis, sine licencia Regis. Et postea Rex de gratia sua remisit ei predic- tas ccc marcas pro quinque marcis auri. Postea solvit in garderoba Regis P(etro) Chaceport et quietus est.” In the same year Eudo la Zuche prof- fers to the King 150 marks for the marriage of Agatha, daughter of William de Ferrers, Earl of Derby, if the same eai-l should choose to give him his assent to the marriage ; which it seems was refused, and she afterwards married Hugh de Mortemer. In 38 Hen. III. 1254, William de Vescy being deceased, extent was made of his lands, and the King on the 2nd of March assigned to Agnes de Vescy the manors of Malton and Langton, with their appurtenances, in the county of York, and the manor of Tuggle in Northumberland, in dower, paying out of the manor of Langton Ili. xii*. to Peter de Savoy, to whom the custody of the other lands, which were those of William de Vescy, had been granted to the time his heirs should be of full age. On the fourth day of April following the King committed to William de Wylton all the lands and tenements which had heen those of William de Ferrers junior, late Earl of Derby, with the castles and all their other appurtenances, to be kept in his custody so long as it should be the royal pleasure. On the Fine Roll of 43rd Hen. III. this entry proves William de Fortibus to have been deceased in that year: “ Quia Willelmus de Fortibus diem clausit extremum, mandatum est Vicecomiti et Escaetori Surreie quod omnes terras et tenementa que de Rege tenuit in capite et de aliis in balliva sua, capiant in manum Regis, et ea sine vasto et districtione custodiant et per sacramentum, etc. terras illas et tenementa extendi faciant. Eodem modo mandatum est Vicecomiti et Escaetoribus Sumerset et Dorset, et cum con- stiterit eis de valore terrarum que fuerunt predicti Willelmi in ballia sua manerium de Skypton Malet tradant Matildi, que fuit uxori prefati Willelmi, tenendum in quarentenam suam quousque per Regem dotata fuerit. T(este) R(ege) apud Westmonasterium xvi die Maii.” On the Great Roll of the Exchequer of the 44th year of Hen. III. these several entries occur in regard of the then existing heirs of the Earls Mar- shal. “ Lincolnia : Agnes de Vescy una de filiabus Willelmi de Ferrariis comitis Derbie et una de heredibus W(alteri) comitis Marescalli xi marcas \s. viiirf. de porcione ipsam contingente de denariis Regis debitis de dc. marcis quas Rex solvit per annum ad Scaccarium pro heredibus Comitum Marescallorum Simoni de Mouteforti comiti Leicestrie et Alianore uxori sue sorori Regis pro dote sua de terris que fuerunt Willelmi comitis Mares- calli, quondam viri sui, in Ybernia, sicut continetur in memorandis anni xlv. Et cxxxvij marcas xxii denarios de xii annis preteritis.—Sumerset et Dorset. Heres Isabelle de Ferrariis, que fuit uxoris Reginaldi de Mohun, et una de heredibus W(alteri) comitis Marescalli xi marcas (ut supra). Et cxxxvij marcas xxii denarios de xii annis preteritis quando Rex incepit reddere predictos denarios ad Pascha, anno xxxii.—Sussexia. Franciscus de Bohun et Sibilla de Ferrariis uxor ejus una de heredibus W(alteri) comitis Mares- calli xi marcas (ut supra.)—Sumerset et Dorset. Robertus de Aguylon et Johanna uxor ejus una de heredibus W(alteri) comitis Marescalli xi marcas v solidos viii denarios de porcione ipsam contingente de denariis Regis debitis de dc. marcis quas Rex solvit per annum ad Scaccarium pro heredibus Comitum Marescallorum Simoni de Monteforti comiti Leicestrie et Alienore sorori Regis pro dote sua de terris que fuerunt Willelmi comitis Mares- calli, quondam viri sui, in Ybernia, sicut continetur in memorandis anno xlv. Et cxxxvij marcas xxii denarios de xii annis preteritis.—Warwich’ et Legre- cestria. Rogerus de Quincy comes Wyntonie, qui habuit in uxorem unam de filiabus Willelmi de Ferrariis comitis Derbie et una de heredibus Walteri comitis Marescalli xi marcas (ut supra). Et cxxxvii marcas xxii denarios de xii annis preteritis quando Rex incepit reddere dictos denarios ad Pascha anno xxxii.—Essexia et Hertfordia. Hugo de Mortuomari et Agatha uxor ejus una de heredibus W(alteri) comitis Marescalli xi marcas (ut supra). Et cxxxvii marcas xxii denarios de xii annis preteritis. On the same Roll are also similar entries as to William de Valentiis (Valence, chef-lieu of the Departement de la Drome), who had to wife the daughter of Warine de Munchensy, one of the heirs of Walter Earl Marshal in Essex and Hert- ford, and of Humphrey de Bohun, who had to wife one of the daughters of William de Briouze, and one of the heirs of the Earls Marshal in the same counties, and of William de Cantilupe, who had to wife another of the daughters of William de Briouze and one of the heirs of Walter Earl Mar- shal, in Wiltshire ; as also the following entry in Lincolnshire : “ Margareta comitissa Lincolnie, que fuit uxor Walteri comitis Marescalli, que plene dotata est in Ybernia de terris dicti Marescalli, cc marcas de porcione ipsam contingente de denariis Regi debitis etc. et M.M.cccc marcas de xii annis predictis.” On the Fine Roll of the 46th year of Henry III. are two entries regard- ing these cobeirs; one dated at Westminster, 18th January, 1262, granting to William la Zuche, his heirs and assigns, the marriage of the heirs of Isabella, who had been the wife of Reginald de Mohun, for a fine of 200 marks, and the other at Merton, 16th of December, 1261, to the sheriff of Surrey, informing him that though the King had assigned to Matilda de Kyme reasonable dower of the lands of William de Fortibus, his tenant in capite, of his lands and tenements, upon condition of rendering up to the King the daughters and heirs of the same William, whose custody and marriage was the King’s right, upon a certain day which had been assigned to her, she had failed to observe it; wherefore this officer was enjoined to distrain the aforesaid Matilda by her lands and chattels in his bailiwick, of which he was to account at the Exchequer, to the surrender of the said heirs, so that the King should have them before the feast of St. Hillary next following. On the Roll of the 50th Henry III. is this entry :—“ Rex Baronibus suis de Scaccario salutem. Sciatis quod in recompensacionem cujusdam equi quam dilectus et fidelis noster Hugo de Mortuo Mari nuper amisit in servicio nostro in obsidione castri de Kenillworth perdonavimus ei et Agathe uxori ejus uni heredum Comitum Marescallorum quadraginta marcas, in quibus iidem Hugo et Agatha nobis tenentur ad Scaccarium nostrum de debitis Marescallorum predictorum. Et ideo vobis mandamus quod predictos Hugonem et Agatham de predictis quadraginta marcis quietos esse facias. Teste Rege apud Kenillworth xxvi die Octobris.” Robert Aguilun was an equally devoted loyalist as his brother-in-law, Hugh de Mortimer, and on the Patent Roll of the 49th year of Henry III. when the battle of Lewes had ended in the capture of the Sovereign by the rebel Simon de Montfort, Earl of Leicester, are inserted under the heading “ De securitate recipienda a Roberto Aguilun, inimico Simonis de Monte- forti,” four Letters with the King’s teste at Northampton, 1 lth day of April, 1265, severally addressed to Thomas Fitz Thomas, Mayor of Lon- don, Robert Aguilon, and Master Thomas de Piweleden, from which we learn that he had deferred taking the oath, which had been required by the rebels of those who were suspected of adherence to their opponents. “ Rex dilecto et fideli suo Thome filio Thome, maiori Londoniarum, salutem. Cum, sedata turbatione nuper habita in regno nostro, de consilio magna- torum nostrorum fuerit provisum quod a nonnullis ejusdem regni sacramen- tum, quod vos non latet, nobis prestaretur, ac Robertus Aguiilun ad man- datum nostrum nobis sacramentum illud nondum prestiterit, de fidelitate vestra plene confidentes, vobis presentibus litteris nostris damus potestatem recipiendi a prefato Roberto, vice nostra, sacramentum predictum. Et ideo vobis mandamus quod sacramentum illud a prefato Roberto nomine nostro recipiatis, sicut predictum est. In cujus etc. Teste Rege apud Northamp. tonam xi die Aprilis. Per comitem Leicestrie et totum concilium.” “ Rex eidem Maiori salutem. Cum, sedata turbatione nuper habita in regno, de consilio magnatum nostrorum fuerit provisum, quod a nonnullis ejusdem regni sacramentum, in forma quam magister Thomas de Piwelesdon vobis exponet de parte nostra, nobis prestaretur, et Robertus Aguilun sacra- mentum illud hactenus prestare distulerit, ac, de concilio nostro predicto vobis per litteras nostras patentes, quas una cum presentibus vobis trans- mittimus, potestatem dedimus sacramentum illud ab eo recipiendi vice nostra, prout litteris predictis plenius continetur; vobis mandamus quod, si prefatus Robertus sacramentum predictum coram vobis prestare recusaverit vel malitiose distulerit, tunc ipsum arestari et salvo custodiri faciatis, donec aliud a nobis inde receperitis in mandatis, et hoc nullatenus omittatis. Ad hec, quia prefatus Robertus per dilationem prestationis sacramenti predicti magis se nobis reddidit suspectum, volumus quod, prestito sacramento pre- dicto, bonam ab eo recipiatis securitatem super observatione sacramenti ejusdem, et etiam emendis competentibus nobis faciendis pro transgressione et contemptu nobis factis in premissis. Teste ut supra.” “ Rex eidem Roberto salutem. Cum, sedata turbatione nuper habita in regno nostro de consilio magnatum nostrorum provisum fuerit, quod a nonnullis ejusdem regni sacramentum, quod fortassis vos latere non credi- mus, nobis prestaretur, ac vos sacramentum illud hactenus prestare distu- leritis, propter quod Maiori nostro Londoniarum mandavimus, quod sacra- mentum vestrum a vobis recipiat vice nostra, vobis mandamus firmiter injungentes, quatenus in presentia dicti Maioris sacramentum illum sine difficultate prestetis in forma quam vobis injunget ex parte nostra, et hoc, sicut vos et vestra diligitis, nullatenus omittatis. Teste ut supra.” CAMD. soc. e “ Rex Magistro Thome de Piwelesden salutem. Transcriptum litterarum nostrarum Maiori Londoniarum directarum vobis transmittimus presentibus interclusum, vos rogantes quatinus, earum tenore plenius intellecto et vestra mediante industria, negotium illud una cum prefato Maiore compleatis, prout magis videritis expedire et prout aliis sacramentum illud injunxistis, ita quod diligentiam vestram exinde merito commendare debeamus. Teste ut supra.” Robert Aguilun was a dweller within the city of London, in the mansion which had descended to him from his ancestor Henry Fitz Aylwin, the first Mayor of London, on the north side of the church and cemetery of St. Swithin, in Candlewick-street, and to which the advowson of that church was attached, over against London Stone. The resuit of these commands is unknown, and if Rohert Aguilun was arrested and imprisoned at this time, yet the glorious victory of Prince Edward over the rebels at Evesham, on Tuesday the fourth of August following, will have caused his release, as all the prisoners taken by the E ari of Leicester and his accomplices were upon news of the battle forthwith set at liberty without ransom. On the other hand, the Mayor of London and Thomas de Piwelesdon were arrested at Windsor by the King, who delivered them to his son, the Prince Edward, by whom they were detained in the Tower of Windsor. On the 12th day of January, 1267, 51 Hen. III. Robert Aguylon was witness to a royal charter in favour of the town of Wallingford, and on the Roll of Letters Patent of that year the following grant “ pro Roberto Aguylon ” is entered:— “ Rex omnibus, &c. salutem. Sciatis quod pro diutino et laudabili ser- vitio quod dilectus et fidelis noster Robert Aguilon, qui de nobis tenet in capite, nobis impendit, concessimus ei pro nobis et heredibus nostris quod si ipse, antequam heredes sui de corpore suo procreati ad legittimam etatem pervenerint, contigerit in fata concedere, ipse ante suum decessum in suo testamento de custodia omnium terrarum et tenementorum suorum ad hos pertinentium de quibuscunque tenebantur, similiter et maritagia heredum predictorum pro sua voluntate ordinet et disponat, prout sibi et heredibus suis predictis melius viderit expedire, et nos et heredes nostri ordinacionem et dispositionem illam ratam habemus et acceptam. Et si forte, dictis heredi- bus infra etatem existentibus, prefatus Robertus decedere contigerit, nulla per ipsum facta ordinacione et assignatione de custodia et maritagiis pre- dictis, volumus et concedimus quod dicti heredes sui sine impetratione nostri vel heredum nostrorum habeant custodiam omnium terrarum et tenemento- rum predictorum usque ad suam legittimam etatem una cum maritagiis eo- rundem, salva tamen nobis et heredibus nostris servicia nobis debita de terris et tenementis predictis et homagiis dictorum heredum cum ad plenam etatem pervenerint. In cujus, &c. Teste Rege apud Oxoniam xxiii die Octobris.” At the time of this grant Robert Aguylon was a widower, as we learn from the following entries on the Plea Rolls of Michaelmas Term, in the 51 st year of the reign of Henry, son of King John, under the heading, “ Placita coram Rege a die Sancti Michaelis in tres septimanas,” eleventh membrane:— “ Hibernia, c Convenit inter Agnetem de Vescy in legali viduitate sua ex Eborum. I una parte et Robertum Aguilun et Johannam de Mohun uxorem ejus ex altera, videlicet, quod dicta Agnes concessit pro se et here- dibus suis predictis Roberto et Johanne et heredibus ipsius Johanne vel suis assignatis reddere annuatim tota vita Margarete Comitisse Lincolnie decem libras sterlingorum ad duos terminos anni, scilicet, centum solidos in octabas Sancti Michaelis et centum solidos in octabas Pasche, apud Novum Templum Londoniarum testimonio Magistri vel fratrum ejusdem domus, scilicet, pro molendino de Kildare quod predicta Johanna habuit in excham- bium pro decem libratis terre que accident eidem Johanne de Mohun in villa de Karlion in sua purparte de hereditate Walteri Marescalli quondam Comitis Penbrok et de quo molendino dicta Comitissa Lincolnie est dotata, ita vero quod post decessum dicte Comitisse dictum molendinum cum per- tinendis predictis Roberto et Johanne et heredibus ipsius Johanne, &c. sine aliqua contradictione predicte Agnetis et heredum suorum integre et hereditarie revertetur inperpetuum. Et tunc imposterum predicta Agnes et et heredes sui quiete permaneant a predicta solucione decem librarum pre- dictis Roberto et Johanne et heredibus ipsius Johanne vel suis assignatis facienda imperpetuum. Et si ita contingat quod predicta Agnes et heredes sui vel assignati sui de ipsa solucione facienda ad dictos terminos in aliquo cessarerint, predicta Agnes obligat se et heredes suos vel suos assignatos distringendum per dominum Regem vel per ballivos suos quoscumque pre- dicti Robertus et Johanna et heredes ipsius Johanne voluerint eligere ad hanc districtionem faciendam per omnes terras suas in Anglia et VVallia, et per omnia bona sua mobilia et immobilia, quousque predicta Agnes et he- redes sui vel sui assignati satisfecerint predicto Roberto et Johanne et he- redibus ipsius Johanne, &c. de principali debito et de omnibus expensis et dampnis que predicti Robertus et Johanna et heredes ejusdem Johanne sus- tinuerint occasione dicte pecunie, ut predictum est, non solute per inquisi- tionem et considerationem bonorum et legalium hominum. Et sciendum est quod post decessum dicte Comitisse quando dictum molendinum cum pertinentiis reverteret predicto Roberto et Johanne et heredibus ipsius Johanne vel suis assignatis, tunc si extenta dicti molendini excedat decem libras per extentam que facta fuit per preceptum Domini Regis, sicut conti- netur in rotulis dicti Regis de predicta extenta quando participatio facta fuit inter heredes dicti Marescalli, predicti Robertus et Johanna et heredes ipsius Johanne id quod superfuerit de decem libris secundum predictam extentam predicte Agneti et heredibus suis annuatim per manus suas restituerint et solvent ad terminos predictos, scilicet, medietatem ad octabas Sancti Michaelis et aliam medietatem ad octabas Pasche. Predicti insuper Robertus et Johanna remiserunt et quietum clamaverunt pro se et heredibus dicte Johanne predicte Agneti et heredibus suis imperpetuum totum jus et clamium quod habuerunt vel aliquo modo habere potuerint in decem libratis terre predicte Johanne assignatis in participatione hereditatis dicti Mares- calli infra manerium dicte Agnetis de Karlyun. Et ad majorem securitatem ambe partes cuidam scripto inter eos ad modum cyrographi confecto si- gilla sua, etc. secundum quod plenius continetur in eodem scripto. “ Eborum. Agnes de Vescy attachiata fuit ad respondendum Roberto Aguylun de placito quare, cum inter ipsam Agnetem,unam heredem Comitum Mareschallorum, et ipsum Robertum et Johannam, quondam uxorem ejusdem Roberti, et alteram heredem Comitum predictorum, dudum convenerat quod molendina de Kyldare que fuerunt de hereditate predictorum Marescallorum et que Margareta quondam Comitissa Lincolnie nuper defuncta tenuit in dotem, reverti deberent eisdem Roberto et Johanne post decessum prefate Comitisse in purparte ipsius Johanne ipsam contingente de hereditate pre- dicta, sicut constat domino Regi per inspectionem rotulorum cancellarie sue, eadem Agnes statim post mortem prefate Comitisse intrusit se in molendina predicta et ea adhuc detinet, propter quod dominus Rex nuper ei mandavit quod molendina illa prefato Roberto restituere juxta convencionem pre- dictam. Agnes venit et in misericordia pro pluribus defaltis. Postea con- cordati sunt per licenciam, et est concordia talis, quod predicta Agnes recog- noscit predicta molendina cum pertinentiis esse jus ipsius Roberti secundum purportum scripti ipsius Agnctis, quod idem Robertus inde habet, et illa ei reddidit in curia in forma que continetur in scripto predicto superius scripto. Et Robertus se tenet inde contentus, et concessit quod si predicta molendina plus valeant quam valuerunt quando extensa fuerunt, predictus Robertus concessit quod reddet singulis annis predicte Agneti superplus valoris pre- dicte extente, scilicet, medietatem ad festum Sancti Micbaelis et aliam me- dietatem ad Pascha, et cetera sicut plenius continetur in scripto predicto. Ideo mandatum est domino Edwardo et Justiciario Hibernie per dominum Regem quod faciant predicto Roberto habere seisinam de predictis molen- dinis, sicut predictum est. Postea mandavit Dominus Rex per predictum Robertum quod ipse remisit predicte Agneti misericordiam. Et Robertus remisit ei predicta arreragia decem librarum, etc.” From this important record we are able to correct tbe singular blunders of former genealogists, and, as being contemporary, it far outweighs the mis- statements of the later pleadings. Johanna de Mohun was the widow of John de Mohun, who died in his father’s lifetime, leaving a son and heir of the same name, who succeeded to his grandfather, Reginald de Mohun, Lord of Dunster, deceased 20t,h Jan., 41 Hen. III., 1257, and a second son, named Robert de Mohun. In the volume of Parliamentary writs and writs of military summons of the time of Edward I. during the fifth year of his reign, 20th Nov. 1276—'20th Nov. 1277, p. 202. “ Somerset. West Wallia. Johannes de Mohun recognoscit servicium iii feodorum militis pro terris que fuerunt Reginaldi de Mohun avi sui et recognoscit quod debet Regi servicium sexte partis servicii quinte partis de hereditate Mareschal- lorum et quintam partem servicii quod Willelmus de Briwerre debuit, set quantum ignorat per se ipsum, Robertum fratrem ejus et per Thomam du Pyn milites.” The writs of “ Diem clausit extremum,” issued upon the death of this John de Mohun, are tested at Windsor, 14th July, 7 Edw. I., 1279, and bv the inquisitions taken thereon it was found that John de Mohun, his son and heir, was then of the age of ten years or thereahouts. The name of his wife was Alienora, and the several fiefs which were assigned to her in dower in the counties of Somerset and Dorset are specified in the same record. The Service of his mothers share of the inheritance of the Earls Marshals had been increased to a sixth part by reason of the death of Alianora, Coun- tcss of Winchester, without issue, in the 2nd of Edward the First, when William de Leyborne had livery of the manors which had been held by her in dower of the inheritance of Roger de Leyborne, her third husband, de- ceased 56 Hen. III., 1272. Alice, the mother of Reginald de Mobun, was a daughter and coheir of William Briwerre. In his account of this family Dugdale has entirely omitted one generation of the family of Mohun, and marries the grandson, who died 7 Edw. I., to Joanna the daughter of Sir Reginald Fitzpiers, citing Claus. 36 Hen. III. m. 17, for the name, and an old manuscript penes Willelmum Mohun, equ. aur. an° 1583, for her pa- rentage. He then adds, “ and died in Gascoigne upon Sunday the feast day of St. Barnabas the Apostle, 7 Edw. I., 1279, leaving John his son and heir ten years of age, and Alianora his wife surviving, who had for a dowry twenty-seven knight’s fees and a ninth part in the counties of Somerset, Dorset, and Devon.” The death of John de Mohun in Gascony is taken from a genealogy of this family, as descended of Alicia, fourth of the daugh- ters and heirs of William Briwerre, in the register of the Abbey of Sibton, and printed in the Monasticon under Newenham Abbey, com. Devon, founded by Reginald de Mohun, in the manor of Axminster, on the sixth day of January, 1245, when that day feli on a Sunday, where we read, “ Qui supradictus Reginaldus de Mohun habuit duas uxores, scilicet, Hawysiam de Mohun et Isabellam Basset, et in dicta Hawysia procreavit unum filium, nomine Johannem, heredem ipsius. Qui Johannes predictus in Gasconia moriebatur ; cujus corpus jacet coram magno altare inter sepulcrum Regi- naldi de Mohun et Willelmi de Mohun domini de Moun-Otery et de Newe- ham ; corpus vero apud Brewton. Qui Johannes de Mohun secundus habuit unum filium heredem nomine Johannem, qui Johannes modo tertius fuit in custodia domini Regis in tempore quo justiciarii domini Reg isitinerantes in Devonia sederunt.” In the Monasticon corpus is a misprint for cor, as ap- pears by what follows, under the heading, “ Corpora istorum qui jacent hu- mata coram magno altare de Nyweham,” where we read, “ Item juxta illum (i. e. Reginaldum de Mobun, principalem fundatorem) in sinistra parte sub parva petra jacet cor Johannis de Mohun, filii et heredis dicti Reginaldi, et ejus corpus jacet apud Brewton.” In the fifth of Edw. I., 1277, on occasion of the expedition against Lewelin Prince of Wales, muster before the Con- stable and Earl Marshal at Worcester on eight days of St. John the Baptist, Robert Aguillon acknowledges the Service of half a knight’s fee for tene- ments in Dorset held by the courtesy of England, and makes fine for the same, they being of the inheritance of Joan de Mohun, his first wife, of whom he had had issue bom; but prior to his decease the only survivor was a daughter, Isabella, then married to Hugh, Lord Bardolf of Wirmegay, com. Norf. as will appear by the sequel. On the Roll of Letters Patent of the fifty-third year of Henry III., 1269, is this entry : “ Pro Roberto Aguilon. Rex omnibus, &c. salutem. Cum nuper ratione matrimonii inter dilectum et fidelem nostrum Robertum Aguillon et dilectam nobis Margaretam Comitissam Insule, uxoi-em suam, contrahendi et pro fideli et laudabili servitio quod idem Robertus Aguillon tam in tempore turbationis habite in regno nostro quam pacis nobis impendit, concesserimus providere eidem in ducentis libratis terre, hinc in parte satis- factionis concessionis nostre predicte concessimus ei custodiam terrarum et heredum Ricardi de Plaiz nuper defuncti, qui de nobis tenuit in capite, habendam et tenendam eidem Roberto et assignatis suis cum feodis militum, advocacionibus ecclesiarum, cum acciderint, et omnibus aliis que hujusmodi custodibus cum custodia accidere poterunt vel pertinere, usque ad legittimam etatem heredum predictorum, una cum maritagiis eorum sine disparagatione; ita tamen quod si terre et tenementa predicte valorem concessionis nostre predicte non attingant, tunc eidem Roberto de eo quod eidem defuerit, alibi satisfaciemus. Et si valorem ejusdem concessionis excedant, tunc id quod inde superfuerit nobis remaneat. In cujus rei testimonium has litteras nostras fieri fecimus patentes. Teste Rege apud Wyntoniam xiii die Junii. Et mandatum est Johanni le Moyne, Escaetori citra Trentam, quod sine dilatione faciat habere eidem Roberto plenam seisinam de custodia predicta cum pertinentiis in forma predicta, et facta legali extenta de valore terrarum et teneraentorum predictorum quod Regem de eadem valore quam citius certificet.” Richard de Plaiz, one of the coheirs of Richard de Montfichet, of Stan- stead, com. Essex, his uncle, who did homage for Okeley Magna and other lands in Essex, parcel of the barony of Montfichet, on the 12th May, 52 Hen. III. 1268, was deceased the following year, leaving an infant heir, Ralph de Playz, aged nine years, in 3 Edw. I., being then in ward to Robert Aguilon. His paternal inheritance was the manor of Witing, com. Norf. held of the Earls Warren, together with other manors in Sussex held of their barony of Lewes. Margaret, Countess of Devon and of the Isle of Wight, was a daughter of Thomas Comte of Savoy, and sister of Beatrix, wife of Raymond-Berenger Comte of Provence, mother of Alienora wife of King Henry III.; espoused firstto Herman, Comte of Ribourg,in June 1218,* and secondly in 41 Hen. III., 1257, to Baldwin, Earl of Devon and of the Isle, the last heir male of the illustrious family of de Reviers, who in July 1262 died by poison (together with Richard, Earl of Gloucester, Ingelram de Percy, and some others of the King’s household,) eaten at the table of Peter de Savoy, his wife’s brother, without surviving issue, leaving a sister, then the wife of William de Fortibus, Comte of Aumale and Lord of Holdernesse, to inherit his honours,f who assumed the style of Countess of * Herman, Comte of Ribourg, was deceased without issue at the time when Richard, Earl of Cornwall, was Emperor of Germany, who bestowed his succession upon Peter, Comte of Savoy, as to ali which was held of the Empire. The election of Richard, Earl of Cornwall, was assented to by him on the feast of the Holy Innocents, 28th Dec. 1256, in the chapel of St. Stephen in Westminster before the King and his council, and in the following year Margaret de Savoy was married to Baldwin, Earl of Devon and of the Isle. The words of Matthew Paris are as follows: “ Baldewinus de Ripariis, Domina Regina procurante, quandam alienigenam ducit in uxorem, Sabaudiensem, ipsius Reginae consanguineam. Ad ipsum vero Balduinum spectat Comitatus Devonioe ; et sic diatim devolvuntur nobiles possessiones et haereditates Anglicanae ad alienigenas. Quod scire nolunt vel dissimulant Anglici pusillanimes ; quorum ignavam et supinam simplicitatem Wallensis strenuitas reprehendit.” In the following year Thomas, Comte of Flanders, came to England, according to the same historian : “ Ad quindenam vero Paschae, venit Thomas comes quondam Flandriae, Londoniis, infirmus vectus in lectica, liberatus a carcere Taurinensium, pro qua liberatione mercatores Astenses multa pecunia sunt redempti. Rex enim Francorum, ad petitionem Papae, multos eorum cepit et ad redemptionem coarctavit; donec dictus Thomas liber in Angliam rediret, adubera munera recepturus.” Thomas, Comte of Flanders in right of his wife Joan, was second son of Thomas, Comte of Savoy, who died 20th Jan. 1233, and brother of Margaret, Countess of Devon. His decease in England is aissigned to the next year (1259) by this contemporary historian. + Baldwin de Reviers, the last Earl of Devon of this family, was born lst Jan. 1235, according to the Book of Tewkesbury, “ Amicia, filia Gilberti comitis de Clare, peperit filium Baldwino de Ripariis dum adhuc esset in custodia, in nocte Circumcisionis Domini, nomine Baldwinum ; ” as also two daughters, Isabella, born a°. 1237, wife of William de Fortibus, Comte of Aumale, and Margaret, a nun at Lacock. This son, husband of Margaret, whom Brooke and Cleaveland and the editors of L’Art de Verifier les Dates \#rongly name Avicia, died in 1262, according to the chronicles of Gloucester, Baldwinus de Insula, Comes Devonie, nepos Richardi, Comitis Gloucestriae, obiit. The writs of Diem clausit extremum to William de Weylond, eseheator of the King citra Trentam, are dated apud Turrim Londoniarum xiii die Julii, anno regni nostri xlvii, 13th July, 1263, but the inquisitions are of earlier date. The jury in the county of Devon found that he held Plympton with the appurtenances, and that it was worth lx li. per annum in ali issues, Devon and Lady of the Isle in addition to the title of Aumale, and died 21 Edw. I. 1293, having survived all her issue. After the death of her second husband, assignation of her dower was made to his widow by the King of these manors, namely Newnham, com. Oxon. of the inheritance of Margaret de Reviers, named above, grandmother of the deceased Earl; Pyshoo, in Sawbridgeworth, com. Herts; Faukeshall, alias South Lambeth, now corruptly Vauxhall, com. Surrey; Christchurch, com. Hants, with Freshwater and Wroxhall, in the Isle of Wight; together with knight’s fees in the counties of Oxford, Berkshire, Northampton, Bedford, Hertford, Cambridge, Norfolk, Suffolk, Kent, and Essex, and the advowsons of the churches of Honiton, Buckland, and Walkhampton, in Devonshire. On the Roll of the Pleas before the Lord the King in the octaves of St. Michael, 51 Hen. III. 1266, Isabella de Fortibus, Countess of Aumale, was summoned to answer to Margaret de Reviers, Countess of Devon, of a plea, wherefore, when the Lord the King long since after the de- cease of Baldwin de Reviers, Earl of Devon, late the husband of the same Margaret, who held of the Lord the King in capite, to whom the custody of the lands and heirs of the same Baldwin belonged, had caused to be assigned to the aforesaid Margaret of all the lands and tene- ments, fiefs of knights, and advowsons of churches, which had been those of the aforesaid Baldwin, through a certain and true extent thereof made by the precept of the same Lord the King, the reasonable dower of her the said Margaret as is the custom, the aforesaid Isabella had deforced her of the several knighfs fees and advowsons comprised in the assignment, to the manifest loss of her the said Margaret; and therefore the aforesaid Mar- with Honiton, Columpton, Bickleigh, Buckland, and Walkhampton, with their appurte- nances, which were worth yearly xx“ li. held of the Lord the King in capite, but they knew not by what service, and that his nearest heir was Isabella, Countess of Aumale, after the decease of the son of the same Baldwin. The jury in the county of Surrey found that Baldwin de Insula, late Earl of Devon, held on the day he died of the Lord the King in capite in that county the manor of South Lambeth, with its members, Streatham and Mitcham, worth in all issues xx li. xviis. vici., and they say that Isabella de Fortibus, Countess of Aumale, is the nearest heir of the said Baldwin de Insula, and is of the age of twenty-five years, which inquisition was taken on the morrow of Palm Sunday, 47th Henry III. 26th March, 1263. Also the jurors of Hertfordshire for the manor of Saw- bridgeworth say that his sister was of the age of twenty-four years or more. The name of this son was John, who died in his infancy in France. Baldwin of the Isle, the last Earl of Devon of this line, had interment at Bromere, an Austin priory, com. Hants. CAMD. SOC. f garet, by her attomey, complains and declares that she has sufFercd detri- ment to the value of one hundred marks. And Isabella, through Martin de Campo Florido, her attomey, constituted in the presence of Robert the Falconer, who had been sent by the aforesaid King to see whom the afore- said Countess would choose to be her attorney in the aforesaid suits, came, and the parties were brought to concord by licence of the Lord the King at the instance of the Lady the Queen. “ Et est concordia talis quod predicta Isabella per predictum attornatum suum concessit predicte Margarete quod ipsa habeat omnia feoda militum et advocaciones ecclesiarum secundum quod Dominus Rex ei assignari fecit, excepta advocatione ecclesie de Honytona, tenenda in dotem tota vita ipsius Margarete, salvo eidem Isabelle jure suo ad dotem ipsius Margarete mensurandam secundum legem et consuetudinem regni Anglie per brevem domini Regis cum inde loqui voluerit. Et pro advo- cacione ecclesie de Honitona predicte Isabella concessit predicte Margarete advocacionem ecclesie de Wytcherche in comitatu Oxonie tenendam tota vita sua nomine dotis, et Margaretaper attornatum suum se tenet inde contentam. Ideo preceptum est vicecomitibus quod de predictis feodis militum et advoca- tionibus ecclesiarum faciant predicte Margarete habere seisinam suam,” &c. Isabella de Fortibus,* Countess of Aumale, was also attached to answer to Margaret de Reviers, Countess of Devon, of a plea, wherefore during the late convulsion of the realm she had taken and carried off the goods and chattels of the same Margaret at Christ Church, Freshwater, and Wroxhall, in the county of Southampton, to the value of one thousand marks, and at Lambeth (Lamhethe) in the county of Surrey to the value of one hundred marks, and stili detains them, to her no small loss and injury, and against the peace, &c. And Robert Falconer, sent by the Lord the King to the aforesaid Isabella to hear her acknowledgement wherefore she * The sumame de Fortibus was derived from Fors, a commune of the canton of Prahecq, arrondissement of Niort, departement of Deux Sevres, in Poitou, as is evident from the following charter, copied in the register of Philip Augustus, at the Bibliotheque du Roi, Paris, No. 8408 :— “ Ego Alicia, Comitissa Augi, notum facio universis presentes litteras inspecturis, quod ego terram de Forz, quam habebam in pignore pro centum et quadragintis marcis argenti, de quibus me teneo pro pagata, dimisi in manu karissimi domini mei Ludovici Regis Francie illustris, ad cujus manus devenerat ex exchaeta Guillelmi, quondam domini de Forz et Comitis Aubemarle. In cujus,” etc. Actum Parisiis, anno Domini Mo. CC°. xxx° tercio, mense Februarii. had so acted, retumed for answer by his brief, and the aforesaid Isabella de Fortibus by her letters patent, that she had acknowledged before the aforesaid Robert that she was a debtor to the aforesaid Margaret Countess of Devon, for the fruits, issues, and other emoluments which she had received in the time of the aforesaid disturbance from the manors aforesaid, in 834 marks, 5s. and sixpence, to be rendered at certain terms until the aforesaid money was fully paid; and, in case of the decease of either party, their executors were to be in their room. “ Et similiter predicta Isabella cognovit et concessit pro se et heredibus suis quod si mobilia ipsius Isabelle adhuc non sufficiant, obligat se et assignat eidem Margarete aut executori- bus suis manerium ipsius Isabelle de Sevenhampton in comitatu Wyltscire, quod est de hereditate ipsius Isabelle, ad quorumcumque manus manerium illud devenerit, habendum et tenendum in tenenciam cum omnibus suis pertinentiis quousque eadem Margareta vel sui executores de exitibus ejusdem manerii levaverint pecuniam que a retro fuerit, ita tamen quod de dicto manerio nullum faciant vastum, venditionem aut exilium, ut cum pecuniam eidem Margarete debitam levaverint, predictum manerium cum omnibus suis pertinentiis heredibus predicte Isabelle restituant in adeo bono statu, sicut illud recipiant,” etc. On the Roll of Letters Patent of the 52d year of Henry III. 1268, we read as follows : “ Rex omnibus, etc. salutem. Sciatis quod Magister Gifferus, camerarius venerabilis patris O(ttoboni) Sancti Adriani diaconi Cardinalis, apostolice sedis legati, per preceptum nostrum recepit quingentas marcas ad opus dilecte nobis filie Thome quondam Comitis Sabaudie, quas sibi con- cessimus ad se maritandam de dono nostro de decima nobis in regno nostro concessa, videlicet, a cancellario Cicestrie de decima episcopatus Cicestrie centum et quadraginta marcas, a decano Cicestrie et Roberto de Purle canonico Cicestrie ducentas et unam marcas, a priore de Bermondeseia quadraginta et quinque marcas de decima prioratus sui, a priore Sancte Katherine Lincolnie centum marcas de decima episcopatus Lincolnie, et de abbate de Waltham quatuordecim marcas de decima abbatie sue. De quibus quidem quingentis marcis predictos cancellarium, decanum, Robertum, priorem et abbatem penitus quietamus et eas in predictis decimis volumus et faciemus allocari. In cujus, etc. Teste Rege apud Westmonasterium decimo die Maii.” That this gift of the King to Margaret, daughter of Thomas Comte of Savoy, was made in contemplation of her marriage with Robert Aguillon, there can be no doubt, as is evident from the fact of their being already married at the time of the grant of wardship, which bears date on the 12th of June, 1269, and from the certainty that a daughter of this Comte of Savoy was wife of Baldwin Earl of Devon. In the L’Art de verifier les Dates, and elsewhere, she is in error called Avicia instead of Margaret, originating in the name of the Countess of Devon, Amicia, mother of Earl Baldwin and of Isabella Countess of Aumale, and daughter of Gilbert de Clare, Earl of Gloucester and Hertford, whose husband had the same name of Baldwin, and died in the flower of his youth on the 15th day of Febru- ary, 29 Hen. III. 1245. She survived till the I2th of Edward I. 1284, when Isabella Countess of Aumale had livery of her dower. Dugdale in his account of the family of Redvers commits a yet more inexplicable blunder at page 256, where, after stating that Margaret de Reviers, widow of Baldwin de Reviers and of Falcasius de Breaute, departed this life on the sixth of the nones of October (2nd Oct.), 36 Hen. III. (an. 1252), he nevertheless confounds her with Margaret of Savoy in this paragraph; “ This Margaret held the lordships of Pishoo, Niweham, South Lamheth, Wrokeshale, and Christechirche, in dower from Baldwine, sometime Earl of Devonshire, her husband; and came at last to be the wife of Robert Aguillon, but died not till 20 Edw. I. by which it is evident that she lived to a very great age.” Matthew Paris is also in error in styling Margaret de Reviers, the daughter and heiress of Warine Fitzgerold, Comitissa de Insula,* inasmuch as her husband died in the lifetime of his father, and as the foliowing entry on the Fine Rolls of the year of her decease attests: De terris Margerete de Ripariis capiendis in manum Regis. Mandatum est Escaetori Regis in comitatu Oxonie quod sine dilatione capiat in manum Regis omnes terras et tenementa que fuerunt Margerete de Ripariis in ballia sua die quo obiit, et ea salvo custodiri faciat donec Rex aliud inde preceperit. Teste Rege apud Windesoram xxix. die Septembris. She had died on the sixth of the calends of October, 28th September, 1252, and not on the day stated by that most incorrect historian, Matthew Paris. From the 50th year of the reign of Henry III. to the close of his reign Robert Aguillon was a member of the King’s Privy Council, and on the morrow of his decease, 17 Nov. 1272, John de Kirkeby delivered the seal * The same error is also to be found in the historical narrative at p. 204 of the Appendix to this volume. of the aforesaid Lord the King under his own seal and the seal of Peter of Winchester, Keeper of the Wardrobe of the same Lord the King, to the Lord Walter, Archbishop of York, Robert Aguillon, and the rest of the King’s Councillors, in presence of the same Councillors. From this sovereign he had licence to castellate his two mansions of Perching, com. Sussex, and Adington, com. Surrey, in the 48th and 54th years of his reign. “ Rex omnibus, etc. salutem. Sciatis quod concessimus pro nobis et he- redibus nostris Roberto Aguilun et heredibus suis quod mansum manerii sui de Percinges in comitatu Sussexie fossato et muro de petra et calce includere possint et firmare et kernellare ad voluntatem eorum et illum taliter firma- tum et kernellatum tenere inperpetuum sine occasione vel impedimento nostri vel heredum nostrorum. In cujus, etc. Teste Rege apud Oxoniam xv die Marcii. (15th March, 1264.) “ Rex (ut supra, mutatis mutandis) pro manso manerii sui de Adintone in comitatu Surreie. Teste Rege apud Westmonasterium xxii die Novembris. (22d Nov. 1269.)” After the decease of John Fitz Alan, Earl of Arundel, 18th March 1272, Robert Aguilon was made Custos of the Castle of Arundel and of the lands of his honour, and so continued to be in the 3d year of Edward I., for on the Hundred Rolls of that date, under the heading “ Civitas Cycestrie,” we have this finding of the jurors :—“ Dicunt quod Robertus Aguylon, custos Ricardi filii et heredis Johannis filii Alani, domini de Arundello, vi armata aliquando cum ccc hominibus, aliquando cum pluribus, approviavit sibi nun- dinas Sancti Jacobi extra civitatem Cycestrie, que quondam fuerunt perti- nentes ad dictam civitatem et hoc ad grave dampnum tocius civitatis.” At the same date he had also the wardship of John son of Thomas Malmains, who held half a knight’s fee in the parish of Stoke, in the hundred of Hoo, of the King in capite, now corruptly called Maamans Hali. Among the Placita de quo Warranto tried before the Justices in Eyre at Hertford, 3d Nov. 1278, we read as follows, under this title, ‘‘ Libertates Roberti Aguylon:—Robertus Aguylon clamat habere visum franciplegii cum omni- bus que ad visum pertinent in manerio suo de Stapilford, quod habet ex dono et concessione Johannis le Moyne. Et dicit quod predictum manerium est de honore de Maundevylla, et quod predictus Johannes et omnes tenentes predicti manerii antecessores sui usi sunt libertatibus predictis ex antiqua consuetudine, et ipse similiter toto tempore suo postquam predictum mane- rium devenit ad manus suas usus est eisdem libertatibus. Clamat etiam habere per cartam Regis Henrici, patris domini Regis nunc, liberam war- rennam et feriam singulis annis duraturam per tres dies in omnibus dominicis terris suis maneriorum suorum, scilicet, Wattone, Adingtone, et Percinges.* Et dicit quod ipse postquam predictum manerium devenit ad manus suas plene usus est eisdem libertatibus ; et quod ipse nichil occupavit super do- minum Regem, qui nunc est, nec predecessores suos ; et quod ita sit ponit se super patriam. Et milites ad hoc electi, una cum xii de hundredo, in quibus predicta maneria sunt, dicunt super sacramentum suum quod pre- dictus Robertus plene usus est omnibus libertatibus predictis, sicut predictum est et quod nichil occupavit super dominum Regem vel predecessores suos. Et ideo dictum est ei quod eat sine die cum Ubertatibus suis predictis, salvo domino Regi jure, etc.” Stapleford, in Domesday Stiuicesuuorde, was then held of Geoffrey de Mandevilla by Germund, his tenant, ancestor apparently of John le Moyne. In Surrey, among the pleas of Quo warranto before the Justices in Eyre at Guildford, 7 Edward I., 1279, is one set down on the roll in this form:— “ Robert Agulun and Margaret his wife were summoned to show by what warranty they held the hundred of Lambeth in that shire. And by what warranty they claimed to have suit to the hundred aforesaid from the men of the same hundred. And by what warranty they claimed to have suit to the aforesaid hundred from the vili of Streatham. And by what warranty * The charter here referred to is entered on the Roll of Charters of the 32d year of Henry III., 1248, in these words:—“H(enricus) Rex, &c. Archiepiscopis, &c. salutem. Sciatis nos concessisse et hac carta nostra confirmasse dilecto et fideli nostro Roberto Aguyllun quod ipse et heredes sui imperpetuum habeant liberam warrennam in omnibus dominicis terris suis maneriorum suorum de Watton et de Adyntona et de Percinges, ita quod nullus intret terras illas ad fugandum in eis vel ad aliquid capiendum quod ad warennam pertineat sine licencia et voluntate ipsius Roberti et heredum suorum super forisfacturam nostram x librarum. Concessimus etiam et hac eadem carta nostra confir- mamus predicto Roberto, quod ipse et heredes sui inperpetuum habeant unam feriam apud predictum manerium suum de Watton singulis annis duraturam per tres dies, vide- licet, in vigilia, in die, et in crastino Nativitatis Beate Marie, nisi feria illa sit ad nocumen- tum vicinarum feriarum. Quare volumus et firmiter precipimus pro nobis et heredibus nostris quod predicti Robertus et heredes sui imperpetuum, &c. Hiis testibus, W(altero) Norwicensi episcopo, R(ogero) le Bigod comite Norfolcie et marescallo Anglie, Roberto Passelewe archidiacono Lewensi, Rogero de Thurkelby, Johanne de Lessinton, Paulino Peyvre, Roberto le Noreys, Willelmo Gernun et aliis. Datum per manum nostram apud Bliburgam xxix die Marcii. (Blythburg, com. Suff.)” they claimed to have view of frank-pledge in their court of Mitcham of the men of the same vili, who ought to come, and so were wont, to the SherifFs turn in the hundred of the Lord the King of Brixton, which suits Guy de Rocheford long since, at the time when he had the custody of the aforesaid men and villages in commission from the Lord Henry the King, father of the Lord the now King, who then had that custody hy reason of the mi- nority of Baldwin of the Isle, deceased, had withdrawn from the same Henry the King, father, from his hundred of Brixton. And by what warranty they appropriated to themselves free warren in their lands in Adington. And by what warranty they had withdrawn from the Lord the King suit of the manors of South Lambeth and of Streatham, which they were accus- tomed to do to the hundred of Brixton. And Robert and Margaret came by their attorney, and as to ali the aforesaid suits, warren, and view of frank- pledge, they say that they have and hold them in dower of the aforesaid Margaret of the dotation of Isabella de Fortibus, Countess of Aumale, with- out whom they cannot bring this matter to judgment. And her they call to warrant, &c. and beg that they may be summoned, &c. Wherefore it was enjoined the Sheriff of Dorset that he summon the aforesaid Countess, that she be at Sherbome, in the county aforesaid, on the octaves of St. Hilary, &c. Afterwards, on that day (20th Jan. 1279), the aforesaid Countess came by her attorney and warranted to them, &c. as her dower, saying that she has the aforesaid liberties by hereditary descent, and that she and all her ancestors, from the time beyond memory, had used the same liberties without any occupation or usurpation made of the same upon the Lord the King or any of his ancestors, Kings of England, and this she begs may be inquired by the country. Wherefore the Sheriff was enjoined to cause 12 men to come before the King at Westminster within three weeks from Easter-day, &c., by whom, &c., and that they be those who have no affinity to the aforesaid Countess, to make that jury, &c.” Robert Aguillun was also summoned before the Justices in Eyre at Winchester, in the county of Southampton, on the octaves of St. Martin, 8 Edw. I. 1280, to show to the Lord the King by what warranty he took fines for breaches of the assize of bread and beer in Warblington, belonging to the Crown, without the assent and goodwill, &c. And Robert says that his tenements, which he holds now in Warblington, were an escheat of the Normans, and that at the time when those tenements were in the hands of the Normans they always had and took the aforesaid fines for breach of the assize of bread and beer, wherefore he says that the Lord King Henry, father of the Lord the now King, gave to the ancestor of him the said Rohert the aforesaid tenements with the right aforesaid, as freely as the Normans had held them, and by that warranty he claims to have the fines aforesaid, &c.* The resuit of these suits is not stated. In the same sitting Robert Agulun and Margaret his wife were sum- moned to show by what warranty they claimed to have wreck of sea, retum * The grant under which Robert Aguylon put forth hia claim had been made to his father, William Aguylon, in these terms, according to an entry on the roll of Charters of the 15th year of Henry III. 1231, under the heading Pro Willelmo Aguillun. Henricus Dei gratia Rex Anglie, &c. salutem. Sciatis nos concessisse et hac carta nostra confirmasse Willelmo Agollun terram que fuit Roberti de Curcy in Emelewortli et Warblinton cum redditibus et homagiis, et quam predictus Willelmus prius tenuit de balliva Johannis Regis, etc. habendam et tenendam de nobis et heredibus nostris sibi et heredibus suis, quousque terram illam reddimus rectis heredibus ejusdem terre per voluntatem nostram vel per pacem nostram, reddendo inde nobis et heredibus nostris ipse et heredes sui singulis annis ad Pascham unum par calcarium deauratarum pro omni servicio, et si forte terram illam reddiderimus rectis heredibus, sicut predictum est, nos vel heredes nostri faciemus eidem Willelmo vel heredibus suis rationabile excambium in wardis vel escaetis ad valorem ejusdem terre. Quare volumus, etc. pro nobis et heredibus nostris quod predictus Willelmus et heredes sui imperpetuum habeant et teneant predictam terram cum omnibus pertinentiis suis tam in redditibus quam in homagiis, bene et in pace, libere, quiete, et integre, faciendo predictum servicium, sicut predictum est. Hiis testibus, H (uberto) de Burgo etc. Godefrido de Craucumbe, Johanne filio Philippi, Emerico de Sacy, Henrico de Capella, Radulfo Marescallo et aliis. Datum per manum venerabilis patris R(adulfi) Cicestrensis Episcopi cancellarii nostri, apud Windesoram xxx. die Junii. Robert de Courcy was Baron of Courcy in Normandy, now a commune of the canton of Couliboeuf, arrondissement de Falaise, departement du Calvados, and with other Normans withdrew his allegiance from King John, and transferred it to the Conqueror of his sovereign, King Philip Augustus. Warblington is a parish in the hundred of Bosmere, division of Portsdown, and Emsworth is a hamlet in the same parish. He had also a manor in the parish of Bilsington, in the hundred of New Church, lathe of Shepway, com. Kent, together with lands in Snargate, a parish in the hundred of Langport, which were also escheats of the Normans. Upon the forfeiture of Robert de Courcy his manor of Bilsington was committed to Henry de Sandwich by Letter Close of King John, dated at Winchester 30th Sept. 1204, and addressed to the sheriff of Kent. He held it up to 18th October, 1207, when the King gave the custody of it during pleasure to William, Earl of Arundel, and it continued in his descendants down to Hugh, last Earl of Arundel of the line of Albini. Hasted, in his aecount of this manor, which was held by the ser- jeanty of being Chief Butler to the King at his coronation, totally omits ali notice of the tenure of Robert de Courcy, and falsely ascribes its acquisition to William de Albini in the reign of Henry I. of the King’s briefs, plea of wrongful distress, and free gallows in Christ- church, and also to take fines for breach of the assise of bread and beer in the same vili, &c. And Robert and Margaret came, and, as to the return of briefs, say that they claim nothing on that score, and were therefore to be without day as to this head. And as to the other liberties they say that they hold the manor of Christchurch in dower of the same Margaret of the inheritance of Isabella de Fortibus, Countess of Aumale, with all the afore- said liberties annexed to the aforesaid manor, and call the aforesaid Coun- tess to warrant the same, who then came upon summons and warranted their claim, and says that, as to the franchises last named, she has a free hun- dred annexed to the aforesaid manor, and by that warranty she has these liberties as belonging to the hundred. So as to this head the aforesaid Countess without day, &c. And as to the wreck of sea, she says that she and all her anoestors, from the time of King Richard and hefore, had been in seisin of having wreck of sea in the aforesaid manor as belonging to the same manor, &c. and William de Gisselham, who follows on the side of the crown, says that she the Countess, nor her ancestors, who had held the aforesaid manor, never had wreck of sea in that manor until the time that Richard, Earl of Cornwall, who had obtained the custody of Baldwin of the Isle, father of the aforesaid Countess, from the demise of the Lord King Henry, took wreck of sea in the same manor. Wherefore he says that the Countess herself, nor any of her ancestors, took nor had wrecks of sea in the same manor, except through the occupation, which the aforesaid Rich- ard, Earl of Cornwall, had made upon the lord the King, as aforesaid, and this he begs on the King’s part that it be inquired into and the Countess likewise. Wherefore inquiry was made, and the jurors chosen for this purpose say, upon their oath, that the aforesaid Countess, and all her pre- decessors from time beyond memory, always up to the present time had had wreck of sea in the manor aforesaid as belonging to the said manor. And therefore it was adjudged that the aforesaid Countess thereof should be without day in respect of the aforesaid warranty, saving always the King’s right, &c. And as to the plea of wrongful distress, the Countess says that, as regards it, she claims nothing beyond what her ancestors had been used to do, namely, that when any one of her tenants made complaint of the unjust caption and detention of their cattle, her bailiffs, upon such complaint, caused the same cattle to be delivered up, and held that plea as to the CAMD. SOC. g unjust caption and detention. Moreover, she says that the sheriff, who might be in office at the time, could plead a plea of this sort in his county by brief or without brief as she chose, at the complaint of any one of her tenants of the manor aforesaid, and says that she and her ancestors from the time of King Richard, cousin of the King that now is, were accustomed to plead a plea of this sort in the form aforesaid, and of this she puts her- self upon the country. And William de Gisselham, who follows on the King’s hehalf, in like manner. Wherefore an inquiry was made, of which the jurors say upon their oath that Rohert Aguyllon and Margaret his wife, who hold the aforesaid manor in dower of her the said Margaret, of the inheritance of the aforesaid Countess, pleaded a plea of unjust caption and detention of cattle in their court at the complaint of any of their tenants of the manor aforesaid. And that Baldwin of the Isle, brother of the aforesaid Countess, whose heir she is, pleaded a plea of this sort in the aforesaid manor the whole time of his tenure. And they say that Baldwin, father of the aforesaid Countess, was the first who pleaded a plea of this sort in the aforesaid manor, and that plea was an encroachment upon the right of Henry the King, father of the King who now is, in the time of the same lord Henry the King. And because the aforesaid Countess claims nothing as a principal in the suit, and by the aforesaid verdict it is proved that Baldwin of the Isle, father of the aforesaid Countess, had been the first who pleaded that plea in the manor aforesaid, and that it was an encroachment upon the lord Henry the King, father of the lord the King that now is, therefore the crown had judgment. On the Roll of Charters of the 54th year of Henry III. 1270, is entered a grant of a market weekly on Mondays, and a fair for three days, on the ■vigil, the day, and the morrow of the Decollation of St. John Baptist, at his manor of Greatham, com. Hants, dated at Westminster, 28th day of May; * * Pro Roberto Aguillon. Rex Archiepiscopis, Episcopis, &c. salutem. Sciatis nos con- cessisse et hac carta nostra confirmasse dilecto et fideli nostro Roberto Aguillun quod ipse et heredes sui imperpetuum habeant unum mercatum singulis septimanis per diem lune apud manerium suum de Greteham in comitatu Suhantonie et unam feriam ibidem singu- lis annis per tres dies duraturam videlicet in vigilia, in die, et in crastino Decollationis Sancti Johannis Baptiste, nisi etc. Hiis testibus, Waltero de Valencia fratre nostro, Johanne de Warenna comite Surreie, Hunfredo de Bohun comite Herefordie, Philippo Basset, Roberto Walerand, Willelmo de Wintreshull, Willelmo de Aete, Petro de Chaump- vent, Willelmo Belet, Radulfo de Bagepuz, Galfrido de Percy, Waltero de Burges, Rogero and on that of the year following is a grant of free-warren, and a weekly market on Thursday, and a fair on the vigil, the day, and the morrow of St. Michael, at his manor of Bures, com. SufFolk, dated at Westminster, 13th day of June, 1271.* Bures is a parish in the hundredof Babergh, SufFolk, on the river Stour, and the fair is stili kept up, but the day has been altered to Holy Thursday, On the Hundred Rolls for this county, 3d Edward I., 1275, under the heading, “ Hundredum de Balberg de libertate Sancti Ead- raundi,” the jurors say that Stephen de Langton had held half a knight’s fief in Bures, and Mabilia, his wife, now holds the aforesaid half fief for the term of her life of Sir Robert Aguiloun, and the said Robert holds the same of the King in capite. The church, dedicated to St. Mary, had been in the gift of the alien priory of Stoke by Clare, a cell to the Abbey of Bec in Normandy, made denison in after times, until converted into a eollege for secular priests in 1415, by Edmund Mortimer, Earl of March, to which this living was appropriated at the time of the dissolution. On the Charter Roll 51 Hen. III., 1267, is an inspeximus charter of that King of one by Robert Aguylon to Stephen Marshal, of La Wyke, who in consideration of an annual rent for his life had relinquished his claim to the manor of Per- cings, as appears by this recital:—“ Quod quidem manerium dictus Stepha- de Wauton et aliis. Datum per manum nostram apud Westmonasterium xxviii die Maii (28th May, 1270). * Pro Roberto Aguillon. Rex Archiepiscopis, Episcopis, etc. salutem. Sciatis nos concessisse et hac carta nostra confirmasse dilecto et fideli nostro Roberto Aguillon quod ipse et heredes sui imperpetuum habeant liberam warrennan in omnibus. dominicis terris suis de Bures in comitatu Suffolcie, dum tamen terre ille non sunt infra metas foreste noetre, ita quod nullus intret terras illas ad fugandum in eis vel ad aliquid capiendum quod ad Warrennam pertineat sine licencia et voluntate ipsius Roberti et heredum suorum super forisfacturam nostram x librarum. Concessimus etiam eidem Roberto quod ipse et he- redes sui imperpetuum habeant unum mercatum apud predictum manerium suum de Bures singulis septimanis per diem Jovis et unam feriam ibidem singulis annis per tres dies duratu- ram, videlicet, in vigilia et in die et in crastino Sancti Michaelis, nisi mercatum illud et feria etc. Quare etc. Hiis testibus venerabile patre W(altero) Eboracensi archiepiscopo Anglie primate, G(odfrido) Wygorniensi et R(ogero) Lichfeldensi et Coventrensi episcopis, Gilberto de Clare comite Gloucestrie et Hertfordie, Johanne de Warrenna comite Surreie, Humfrido de Bohun comite Herefordie et Essexie, Rogero de Mortuomari, Rogero de Leybum, Willelmo de Wyntreshull, Willelmo Belet, Petro de Chaumpvent, Rogero de Wauton, Gilberto filio Hugonis et aliis. Datum per manum nostram apud Westmonas- terium xiii die Junii (13th June, 1271). nus michi et heredibus meis dedit et concessit cum omnibus pertinentiis suis* et plenarie incartavit me in manerio meo de Percynges, in Folkinges et in Adburton,” which was dated on the feast of St. Ypolitus tbe martyr (13th Aug.) in the 51 st year of Henry III. This record is now imperfect, from the roll being torn, but enough remains to convict Cartwright in his Pa- rochial Topography of the Rape of Bramber of a total misunderstanding of its purport, who at page 231 writes as follows :—“ In 1261 Robert Aguylon died seized of the manor of Edburton,” and cites in the margin at foot of the page, “ Ibid. 51 Hen. III., No. 1,” it being on that membrane of the Charter Roll, and 1261 is a misprint for 1267. The hamlet of Folking is in the parish of Edburton, on the east side, in the rape of Lewes, whilst Percing is a manor of the same parish in the rape of Bramber; the one in the hun- dred of Poynings and the other now in the hundred of Burbeach. Both manors were held of the honour of Lewes, and on the Hundred Rolls of the rape of Lewes, for that of Poynings, there is this finding as to encroach- ments in this parish by the jurors in 3d Edw. I., 1275 :—“ They say that William, late Earl of Surrey, father of John the then Earl, and the said John, had newly appropriated to themselves chaces and warrens through their whole barony of Lewes, and in the lands and tenements of Robert Aguylun, and of the others who hold of the fief of the said Earl, where the same Earl has no warren, nor of right ought to have, and strives in as much as he can there to appropriate to himself warren by placing there his armed men to hinder the said Robert Aguylun and others from their hunting with their dogs where they were accustomed to hunt from time immemorial, and of which the said Robert is stili in seisin. And because the said Robert makes use of his seisin in the aforesaid lands, the said Earl caused him to be fre- quently distrained by the most grievous distraints, as appears by the inquest. They also say that when the said Earl, Richard de la Vache, and William Yvor, took from Robert Aguilon fifty-two oxen in the parish of Edburton * * The account of Edburton parish in Cartwrighfs Rape of Bramber, vol. ii. p. 236, is extremely deficient, and he has neglected to cite the entry in Domesday relating to this parish. It is evident that this entry under Terra Willelmi de Warene in Poninges hun- dred is applicable to this parish : “ Osuuardus tenet de Willelmo Berchinges. Ipse tenuit T. R. E. et potuit ire quo voluit. Tunc et modo se defendebat pro iii hidis. Terra est ii carnearum et dimidie. In dominio est una, et ii villani et iiii bordarii cum una caruca, et dimidium molinum de xl denariis, et vii acre prati. Silva ii porcorum. In Leuues una, for the hunting of the dogs of the said Robert there, and the same Robert thereupon obtained the King’s brief for the delivering up of the said oxen, and the serjeants of the King had corae with the aforesaid brief to deliver the aforesaid cattle, the said Earl and his bailiffs prevented them, so that they haga et dimidia de lx denariis. Valet et valuit xl solidos. In eadem villa tenet Tezelinus de Willelmo ii hidas et pro tanto se defendit. In Trailgi jacuere, quam tenet Willelmus de Braiosa. Bellinc tenuit de Goduino comite. In dominio est una caruca et iii villani et ii bordarii cum dimidia caruca. Dimidium molinum de xiii solidis et iiii denariis et iii acre prati. Silva ii porcorum. In Leues dimidia haga de ii denariis. Isdem Tezelinus tenet de Willelmo Fochinges. In Sepelei jacuit, quam tenet Willelmus de Braiosa. Heraldus tenuit T. R. E. Tunc et modo se defendit pro iii hidis et una virgata. Villani vi ibi sunt cum ii carucis. He duae terre Tezelini insimul sunt. Valet et valuerunt semper 1 solidos. Willelmus de Wateville tenet Percinges. Azor tenuit de Rege E. et ii homines de Azor. Pro v hidis et dimidia se defendit tunc et modo. Tunc fuerunt ii® Hallse, modo in uno manerio. Terra est v carucarum et dimidie. In dominio est una, et iiii villani et iii bordarii cum una caruca. Ibi ii servi et iii acre prati. Silva iiii porcorum. De pastura vi denarii. T.R.E. valebat lx solidos et post xl solidos. Modo 1 solidos.” Under the heading Terra Willelmi de Braiosa, in Burbece Hundredo mention is made of Trailgi, the land of Earl Godwin in the tenure of Bedling, then held by William Miles of William de Braiosa, who had seven hides, which lay in Berts, which William de Warren had in his rape. Now Tezelinus was the predecessor of Bartholomew de Cheney in the manor of Addington, com. Surrey, and the manor of Perching was belonging to his daughter, and the heirs of Bartholomew de Cheney held the two hagse in Lewes ; hence both will have been derived from this common ancestor. Truleigh, or Truly, is a hamlet of Edburton parish, and as it lay in the vili of Berchinges that place will be identical with the modero name of this parish. The church of Edburton, dedicated to St. Andrew, paid xl shillings pension to the prior of Lewes ; and in the charter of William de Warren, the second Earl of Surrey, son of William de Warren, Earl of Surrey, and of Gundreda his wife, we read “ ad Perching decimam Willelmi filii Techelini et Willelmi filii Alfinene et ad Folkinges decimam Godefridi de Bellomonte.” William, the son of Tezelin, the Domesday tenant in Berchinges, had therefore lands at Perching, and thus the identity is confirmed, as to its site in Edburton. The benefice is a rectory in the archdeaconry of Lewes and deanery of South Mailing, to which it was given by Theobald Archbishop of Canterbury, in 1150, and paid a yearly pension of 6s. and 8d. to the dean. It is now in the gift of the Archbishop of Canterbury. From the context of this deed it would seem that the manor of William de Watevill had descended to Stephen Marshal, and that it was by this grant that the now principal estate in this parish, consisting of Perching and Edburton farms, was united in the same possessor. In the ninth of Edward II. Isabella Bardolf, the daughter and heiress of Sir Robert Aguylon, occurs in the Nomina Villarum in this form : “ Hundredum de Ponyngg est Johannis Comitis Warrenne, villata de Percynge est Isabelle Bardolfand Thomas Bardolf, her son, in the hundred of Burghbeche, belonging to William de Brewosa, were not able to deliver the same cattle according to the King’s precept., until it had been a second time enjoined the Sheriff by the King and his council that he should go himself to the said Earl, to Richard de la Vache, and to Walter Dragun, to cause the rescue of the said cattle by the King’s precept. Moreover, when certain servants of the said Robert had been taken in the liberties of William de Briouze and of the Bishop of Chichester, together with the dogs of the said Robert, and imprisoned in the Castle of Lewes, whereupon the King’s brief was obtained for their deliverance, and afterwards sent to the said castle by William le Boghyere, the Kings ser- jeant, they of the castle had not permitted the said mandate of the lord the King to be executed, but had ahsolutely contemned the order to do so, so that the Sheriff in his own proper person was with difficulty able to execute the King’s said mandate. The jurors of the hundred of Bottynghull found by their verdict that John de Boun and the bailiffs of the Earl of Surrey had pursued the men of Robert Aguylon with horses and arms as far as to the house of Robert Burnell in Henfield, and there took them and led them to the Castle of Lewes and imprisoned them, against the dignity of the Crown, until they were set free by the King’s writ.” A similar finding as follows : “ Villa de Edburton et Thrule est Willelmi de Northo, Hugonis de Hamme, Thome Bardolf.” From this valuable record it would seem that Perching and Folking were both in the Hundred of Poynings and Rape of Lewes, and that Edburton and Truleigh (Berchinges, Trailgi) were the vilis in the Hundred of Burbeach and Rape of Bramber. Another hamlet of this parish has name Peathorne, or Pawthorne, and in Domesday of the land of William de Warene in the hundred of Poninges we read, “ Trevenot tenet de Willelmo Paveorne. Ipse tenuit de rege E. et potuit ire quolibet. Tunc se defendebat pro iiii hidis, modo pro una hida et dimidia, quia aliae sunt in rapo Willelmi de Braiosa. Terra est i caruce et ibi est in dominio cum ii bordariis. In Leuues iii hagae de xviii denariis. Valet et valuit xxx solidos.” The land of William de Braiose in Bur- beach hundred comprised the vilis of Beeding, Erringham, Shoreham, Truly, Totington, together with eight hides which lay in Redmelle, which William de Warene holds in his rape, and seven hides which lay in Berts (Berchinges) which W illiam had also in his rape. In the Nomina Villarum those in the Hundred of Poynings are Percynge, Nytymber, Ponyngges, and Picoumbe ; and in the hundred of Burbeach, Edburton et Thrule, Horton et Eringeham, Beding, and Old Shoreham. In the Nona returns this parish has the name of Edbourghton. The only church mentioned in Domesday is that of Poynings in the hundred of that name, and in Beeding in the hundred of Burbeach there were two churches ; Radmell and Shipley are the other places named above. The chapel at Percyng is now destroyed. was made by the jurors of the hundred of Paling, in the rape of Arundel, who declared that the men of Robert Aguylon had been captured, with their dogs, upon the liberty of the Bishop of Chichester at Henfield, by John de Boun, and had been incarcerated by the same, namely, in the Castle of Lewes, and thereupon the King’s writ had been obtained for their deliver- ance, and the keeper of the castle aforesaid had denied and refused to deliver the said prisoners to the officers of the Sheriff by a precept of this kind, until the Sheriff came in his own person. On the other hand, the jurors of the hundred of Avisford brought in verdicts for misdemeanours against Richard de Niton and John de Pollingfeud, successively bailiffs of the li- berty of Arundel by appointment of Robert Aguylun; and the jurors of the burgh of Arundel declared that the then Sheriff came with the King’s brief on the eve of Ali Saints, to receive the Castle of Arundel by virtue of the same brief on behalf of the King, and that John de Pollingfeud detained the said castle, and stili detains it, in contempt of the King. From a peti- tion to Parliament in the 6th year of Edward I., addressed by Robert Aguylun to the King and his Council, we leam that, whereas Stephen de Pencestre and Robert de Sandwich had been appointed justices to inquire, hear, and determine, according to the law and custom of the realm, what malefactors had hunted in the free-warren and chace of the Earl of Warren ; and he, Robert, and others were indicted therefore, and the justices sent to the Sheriff to seize the persons of Robert Aguylon and the others, and to place their lands and castles in the King’s hands, and this on the first day of the inquest, and that he bring their bodies to Kingston, in a different county; on which day those attached put in essoigns, which the justices would not allow, but amerced their mainpernors, at their will, against the custom of the realm ; and besides, though their letters patent only gave them power to inquire as to the free chase and the injuries done to the men of the Earl, they, beyond their authority, inquired and made him answer as to the chaces, without inquiry of the Earl of Warren if he had free chace there or not; notwithstanding that he, Robert Aguylun, was ready to aver that his people had not hunted save where he and his ancestors were accustomed to hunt, and of right ought to hunt, the judges refused to receive the averment, and charged the jury to his grievance, of which he prays remedy and of the imprisonment he prays remedy, of him and of his people, who are stili in prison, as it seems to him that imprisonment does not lie in this case. “ Responsio:—Sequatur versus Justiciarios, et audiatur et fiat ei Justicia.” Another petition against this transgressor, John de Warren, Earl of Surrey, is on the Roll of the same Parliament, couched in these terms:— “ Johan de Warenne, Cunte de Surre, tient la Baronnie de Lewes et cleyme aver guarenne et foreste e chase en toutes celes terres de Sussex, aussi bien en les terres les chivalers et les frans homines, comme en ses demeynes, a grant deseritesun a ceus du pays et saunz garant de nui Roy et encuntre Real dignite, e amercie la gent et emprisune pur les bestes et pour les leures, dunt le pays est en grant grevaunce de ce tort, et bien fut trove par enquest devant Sire Barthelmeu de Briaun^on, ke poer aveyt de enquer de ceus choses; pur la quele chose Sire Robert Aguylon prie nostre Seigneur le Roy, ke il voyle faire venir meimes cel Cunte par breif a demustrer par quel garaunt il cleyme cele Francbise tenir; e prie le avaundit Robert ke il puisse seure pur le Roy e pur lui meymes pur le tort fit a Roy e al pays.” “ Responsio. Sequatur per breve de Cancellaria.” The resuit of this quarrel between the lord of the barony of Lewes and Sir Robert Aguylon, knight, his feudatory, is leamt from the Placita de juratis et assisis coram Johanne de Reygate et sociis Justiciariis itineranti- bus apud Cycestriam in comitatu Sussexie in crastino Sancti Johannis Bap- tiste, anno regni Regis Edwardi filii Regis Henrici septimo. On that occasion John de Warenn, Earl of Surrey, was summonedto he there on that day, 25th June, 1279, to show by what warranty he claimed to have free warren and free chace in the vilis of Adburton, Folking, and Percing, together with divers others there named, in that county ; and as to which William de Giselham, the King’s attorney, says that William de Warren, father of the aforesaid Earl, had the aforesaid warren and chace in the aforesaid vilis through encroachment upon the lord King Henry, father of the then King, and the aforesaid Earl yet holds them by wrongful occupation, to the damage of the lord the King of 1,000 li. Answer was made by the Earl, who called upon the King to be his warranty, and afterwards in the octaves of St. Martin, (18th Nov.) at Chichester, the aforesaid Earl came and says that he has in Worth, Cuckfield and Ditchling, his parks, and asks if the King claims any thing in the same parks. To which answer was made that the King claimed nothing at that time in those parks; and the Earl set forth his right to those franchises as being prior to the time of King Henry. Six knights and six lords of vilis were then chosen, by the consent of the King's attomey, William de Heure, and of the said Earl, who gave their verdict in favour of the Earl, as belonging to the honour and barony of Lewes. They fonnd also that in the vili of Adburton as much as was of the fief of William de Briouze, and likewise in Lindfield as much as was of the fee of the Archbishop of Canterbury, the aforesaid Earl had not nor claims to have chace or warren. So that, with these exceptions, it was adjudged that the King should take nothing by his brief, and that John de Warren, Earl of Surrey, on this score should be without day. On the Hundred llolls are copies of an inquisition respecting the manor of Newenham in the hundred of Bullington, corn. Oxon. 7 Edw. I., at the time of its being held in dower of the Countess of Aumale by Sir Robert Agulon and Margaret Countess of Devon and of the Isle, his wife, to this effect: The jurors say that the manor of Newenham is held of the King in capite by serjeanty, as they believed, and the Service of the Chamberlain- ship, and that for the manor of Newenham and other lands he who is lineal heir will have of right the third key of the receipt of the lord the King. And they also say that the lord the King iu times of old gave the manor with the appurtenances to Sir William de Courcy, and so the manor had descended from heir to heir, and that Sir Robert Agulun now holds the manor in dower with Margery his wife, whom one of the heirs had previously espoused. Also the manor has attached to it several franchises, namely, view of frankpledge, infangthief, and gallows to execute judgment upon him who should be taken with stolen goods within the manor; also fines for breaches of the assise of bread and beer, and for shedding of blood, with hue and cry within the manor, and every other franchise save wliat belongs of right to the crown. Also the lord had park and warren and the water of the Thames, w ith the bank from Bunseloke as far as the mill of Stokgrave. The jurors also say that Sir William (misprinted Galfri- dus) de Courcy, son and heir of William de Courcy, gave to the lord Abbot of Abingdon and to the convent the advowson of the church of Newenham, and two parts of ali the tithes of the same manor, except hay, and one virgate of land with the appurtenances, which is called La Wike, with the water and the meadow belonging to it, and a certain meadow which is called Koumede, from Hockday (the second Tuesday after Easter) until thefeast of St. Peter ad Vincula (1 August), and after that day to revert to the lord of Newenham. And the lord Abbot was bound to give to CAMD. SOC. h the mowers on the day of mowing the meadow of the lord eleven pence, and on that day they were of right to fare upon the best sheep, save one, and the second best cheese ; and also the men who customarily raked up the hay into cocks were entitled to fare in like manner. The names of the several free tenants follow, with the quautities of land held by each, and the Service and rents due to Sir Robert Agulon, among whom Adam de la Penne held four virgates of land subject to suit of court only in lieu of all Service, which Margaret de Reviers had given to Richard de la Penne in frank marriage with Eleanora, his wife, whose heir the same Adam was. By tenants in vassalage 38 roods of land were held at the will of the lord, and there were 17 cottarii at will, besides others who paid rents in money or fowls or hoth. This manor in the time of William the Conqueror was belonging to Richard de Courcy, Baron of Courcy-sur-Dive in Normandy, and after his decease was apportioned to his second son, William de Courcy, who by marriage with Emma, daughter and heiress of William de Falaise, acquired the manor of Stoke, com. Somerset, the site of a castle, the caput of the barony which was inherited by his descendants, now cor- ruptly written Stokegursey. Of his gift the abbey of Abingdon, under the invocation of St. Mary, acquired the church of Niweham, otherwise New- enham, dedicated to All Saints, with the glebe and tithe and a fishery, to which his son and heir of the same name added the meadow and pasture, with the counsel and goodwill of Robert de Courcy, his brother, the reputed founder of the nunnery of Cannington, of which the Blessed Mary was patron, in the vicinity of the vili, which gave name to the hundred in which the castle of Stokecourcy was situate.* The heiress of this illus- * The cartulary of the abbey of Abingdon, Cotton MSS. Claudius B. vi. which has a chronological statement of tlio several benefactions made to the abbey in the lives of each abbot, contains this notice of the gift of the church of Newnham in the time of the abbot Faricius, who was elected in 1100, and died 23 Feb. 1117 under the rubric De ecclesia de Niweham. AVillelmus de Curceio, Regis dapifer, hunc plurimo excolere abbatem solebat amore. Hujus villa erat Niweham trans fluvium Tamesim sita, ville vero que Culeham dicitur contermina, de qua in gestis Abbatis Athelelmi fit mentio. Idem itaque Regis dapifer ejusdem sue possessionis ecclesiam cum terra, id est, una hida, et decimis sive cyresceattis, reliquisque suis consuetudinibus abbati Faricio et monachis in Ahbendonia perpetuo dono concessit preter duas portiones sue proprie decime in eadem villa. Hujus autem rei donationem cum sua eonjuge altari sancte Marie imposuit atque coram his testibus con- firmavit, Serlone Episcopo de Sais, Nigello Abbate de Burtona et multis aliis, Sees was trious family has been named above, but this manor never descended to her, as lier mother, Guudrcda dc Warrciij held it in dower during her life, which was prolonged beyond that of her daughter, as we leam from this thc scat of the Bishop, in whosc diocese the castlc of Courcy was situato, and Serio, abbot of St. Evroult, had been consecrated bishop of that see on the 22nd June, 1091 ; the otlier witness was the abbot of Burton-upon-Trent. Under the rubric “ De decima ejusdem ville ” the narrative is thus continued: “ Non multo post vero tempore predictus abbas cum eodem Willelmo de duabus suprascriptis porcionibus decime sermonem habuit, et de quadam piscatione, que Anglice nominatur Sotiswere, quatinus et istam cum predicta donatione ecclesie Sancte Marie et sibi condonaret. De his quoquo rebus, dum abbas se intromitteret apud eundem virum, per viginti marcas argenti tinem fecit, ita ut ipse concessum cum litteris sigillatis Regis prefati (Henrici) de omnibus jam dictis donationibus requireret, et requisitum Abbendoniam deferet, et die festivitatis Romani Rothomagensis archiepiscopi (23 October) coram omni conventu monachorum ct presentia horum laicorum super altare sancte Marie offerret, Willelmi Regis camerarii, Wini et multorum aliorum. Et misit ipse Willelmus dapiferum suum, Goisfredum, et saisavit inde ecclesiam et abbatem per Willelmum Cellerarium. Piscationi adjacent xvii. acre telluris. Que tali ipse abbas decretione monasterii officinis locavit; capellam predicte ville cum rebus suis universis edituo. Duas vero decime dominii partes elemosinario. Piscariam cellerario impertiri curavit.” Under the rubric “ Confirmatio Regis Henrici ” we read asfollows: “ Henricus Rex Angloruni Roberto episcopo Lincolnie et Willelmo vicecomiti de Oxeneforda et omnibus baronibus Francis et Anglis de Oxenefordscira, salutem. Sciatis quod concedo Sancte Marie de Abbendona et monachis ejusdem loci perpetuo habendam ecclesiam de Ncweham ct terram et decimam totam ipsius manerii, et alia que ad ipsam ecclesiam pertinent, et piscariam cum omnibus sibi pertinentibus, sicut Willelmus de Curci, dapifer meus, eis dedit et concessit. Testibus Rannulfo Episcopo Dunelmensi et Rogero Bigod per Goiffre- dum Peccatura apud Comeberiam in die Sancti Luce Evangeliste (18 October.) This roval concession is of earlier date than the battle of Tenchebray, fought on Satur- day, the eve of St. Michael, 1107, when Robert, Duke of Normandy, was made prisoner bv Waldric, the King’s chaplain, qui militibus sociatus in certamine constitit, Chancellor of England in 1108, and afterwards ordained Bishop of Laon by Pope Paschal at Avignon in 1109, which diocese he held about three years, up to the 25th April, Friday in Easter week, 1112, when he was assassinated in the cloisters of his cathedral. Woodstock, Combury and Whichwood were the names of the demesne forests of the King in Oxford- shire at the time of the Survey in Domesday, and the park of Combury was doubtless in the vicinity of Woodstock. Under the rubric “ Carta Henrici Regis de diversis rebus quas abbas Faricius adquisivit,” we have again this recital: “ Et ecclesiam de Niweham cum terra sibi pertinente et decimam ejusdem ville et unam piscariam cum rebus sibi pertinen- tibus, sicut Willelmus de Curceio predicte ecclesie dedit in elemosina ; ” which charter has entry on the Fine Roll 9th Henry III. 1224, under tlie lieading De villa de Newenham capta in manum Domini Ilegis. “ Mandatum est Vicecomiti Oxonie quod capiat in manum Domini Regis the signaturos of King Henry, his Queen Mathildis, his son William, Ralpli Archbishop of Canterbury, Turstan Archbishop of York, William Bishop of Winchester, William Bisliop of Exeter, Theoldus Bishop of Worcester, Roger Abbotof Fecamp, and Rannulph Chan- cellor of King Henry, and not those printed by Dugdale in the Monasticon, vol. i. p. 106, tliough professed to be taken from this very manuscript, wliere ve read of a Theobald Bishop of Winchester, a pure invention of that compiler. The date of this cliarter may be assigned to the year 1120, as Thurstan vas only consecrated to his see at the Council of Rkeims, held in October 1119, and the son of King Henry perished in the Blanche Nef 25th November of the year following. The decease of William de Courcy is mentioned by this chronicler in tliese words:—• “ Post mortem autem istius Willelmi, filius ejus Willelmus donationem patris sui taliter confirmavit,” whicli precede the rubric “ Carta Willelmi junioris de Curceio de ecclesia de Nivebam,” and is the charter produced before the jurors :— “Ego Willelmus de Curceio reddo Deo et beate Marie et ecclesie de Abbendonia ele- mosinam, quam pater meus dedit predicte ecclesie, videlicet, ecclesiam de Nivebam, et unam hidam terre et omnem decimam de dominio meo et tocius ville et unam piscariam cum omnibus sibi pertinentibus, et pasturam ccc ovium ct octo boum et x vaccarum in mea dominica pastura, et unum pratum qui vocatur Cumede, unde ego accrevi elemosinam patris mei, consilio et voluntate fratris mei, Roberti, et militum meorum. Et volo ut ec- clesia predicta teneat ista in pace et quiete et libere et honorifice et ut nullus eam inquietet. Qui vero hanc redditionem vel donationem actu vel consilio violaverit, maledictionem Dei et ejusdem genetricis Marie sustineat. Huic autem redditioni vel donationi interfuerunt testes, Robertus de Curceio, Philippus Dapifer, Willelmus de Estuna, Hugo Walensis, Be- rengerus, Rotbertus presbyter, Godefridus presbyter, Willelmus Nepos, Rogerus de Lille- bona, Rieardus filius Fulconis, Mainardus de Nivebam.” Emma de Falaise, his mother, vas living in 1131, the date of the earliest Pipe Roll, vliere lier name occurs among the tenants of lands in Wiltsliire to whom the King had remitted the amercements due for murders committed in the liundreds vliere thcir fief vas situate. Mention of the county of Somerset is unfortunately omitted on this roll. The charter of her son is probably of the reign of Stephen, as the only one of the witnesses, his knights, surviving in 1168, vas Berenger, wlio held half a knighfs fief of William do Courcy the Third, vho, as veli as his grandfather, vas Dapifer Regis Anglie. By his wife, Gundredade Warren, he left an only son, under age 3 John, 2d May 1201—22d May 1202, as appears by this entry on the Pipe Roll of that year:—“ Wiltescira. Gundreda de Warrenna c marcas pro habenda custodia G(uillelmi) filii sui, sicut continetur in Rotulo precedenti.” He died vithout issue, and Alice de Courcy vas his sister and lieir, as men- tioned in the text. v illam de Newenham, quam Gundreda de Warrenna tenuit in dotem, et que est hereditas partibilis inter Johannam uxorem Hugonis de Nevilla et Margaretam uxorem Falkasii de Breaute, et eam salvo custodiat donec inter eas partita fuerit per preceptum domini Regis, salvis executoribus testa- menti ipsius Gundrede catallis, que ibidem habuit ad faciendum inde rationabile testamentum suum. T(este) R(icardo) Sarum Episcopo apud Westmonastcrium vi. die Decembris.” The last mention of Alice de Courcy occurs on the Close Roll 18th John 1216, vvhere is a letter to the sheriff of Gloucesterehire, dated at Cirencester, 2nd day of September, letting him know of the King’s grant to Alice de Curcy, the vvife of Warine Fitzgerald, of the manor of Dumham- cnell (Dovvn-Amney) with its appurtenances, whicli had been that of John des Preaux, togcther with ali the chattels which had becn tliose of the aforc- said Warine in the said manor, for her support, and enjoining him to cause her to have seisin thereof. Warine Fitzgerold was present at the confer- ence at Ilunnimede on the 15th day of June, 1215, on the side of the King, but his name is among those of the barons who swore to obey the mandate of the twenty-five barons chosen as conservators of Magna Charta. 'Hie following Letter Close furnishes proof of his adherence to the barons, and is on the Roll of the seventeenth year of King John, and bears date at Rochester, 25th day of November, 1215. “ Castrum. Rex Johanni Marescallo salutem. Mandamus vobis quod committatis Priori de Stokes terram Warini filii Geroldi in eadem villa de Stokes, retento in manu nostra castro ejusdem Warini, quod habuit in eadem villa, ita quod exitus et proventus ejusdem terre cedant in usus ipsius Warini per manum predicti Prioris, et ne ipse Warinus aliquam jacturam vel dampnum habeat in predicta terra bene concedimus quod ipse Prior ponat tres vel quatuor de hominibus suis in predicto castro una cum hiis qui ex parte nostra in eo sunt, qui terram predictam protegant et defendant, et vos providatis quod castrum illud ad opus nostrum salvo custodiatur. T(este) me ipso apud Roffam xxv. die Novembris.” The Priory of Stokes was a cell to the monastery of Lonlay, in the diocese of Le Mans, but in a territory annexed by William the Conqueror to the Duchy of Normandy, and of the foundation of William de Belleme in 1026, who was then lord of this tract and owner of several castles in Normandy. To this abbey William de Falaise and Geva his wife gave the church of St. Andrew of Stokes, as appcars by Martin’s extracts out of the muniments of Eton College, as quoted by Tanner in his Notitia Mo- nastica, p. 468, note h, and the grants of William de Courcy and Hugh de Nevill were mere confirmations of the original foundation. At the time of the survey by William the Conqueror, William de Falaise held of the King in Somerset. the manors of Stoche, Otone, and Worspring, of which the last- named was of the frank-marriage of his wife, the daughter of Serio de Borei; the manor of Otone is Wootton-Courtenay, in the hundred of Carhampton. By Letter Close, dated at Corfe, 16 July, 1216, addressed to Alan de Bocland, he was informed that the King had committed the vili of Stokes Curcy to William Briwerre, his lord, and enjoining him to take that land into his lord’s hands ; and of the same date is a Letter Patent to the free tenants and others of Stokecurcy of Warine Fitzgerald, bidding them know of this custody, and enjoining them to obey the same William in everything. As to the castle, order had been sent for its destruction four davs earlier, as we learn from this Letter Patent. “ Rex priori de Stoke Curcy et Herevico Pilet salutem. Mandamus vobis quod castrum de Stoke Curcy sine dilatione dirrui et penitus prosterni faci- atis. Et in hujus, etc. fieri fecimus. T(este) me ipso apud Corfam xii° die Julii anno regni nostri xviii0.” In another Letter Close, dated at Hereford, 26th July, addressed to Henry Fitz Count, he lets him know of his having committed to William Briwerre the manor of Stoke Curcy with Wootton and all its appurte- nances, which had been the property of Warine Fitzgerold, and warns him not to intermeddle with the aforesaid lands. The year of these several orders was the last of his reign, and of their being exeeuted we may safely doubt at the moment of a general insurrection, which would have placed a rival prince, son of the King of France, upon his throne, had not death terminated his days on the 19th day of October following at Newark. In this interval of time King John appears to have forced a marriage between his favourite, Falcasius de Breaute, and Margaret de Reviers, daughter and presumptive heiress of her father, Warine Fitzgerald, as appears by the following entry upon the Rolls of Letters Close of the first year of Henry III. within less than a month after his father’s decease:— “ Mandatum est Vicecomiti Sumersete quod faciat habere Falkesio de Breaute plenariam saisinam de manerio de Stokescurcy cum pertinentiis quod contingit uxorem suam, quam habet de dono patris domini Regis. Datum ut superius proximo, id est, t(este) W(illelmo) Marescallo Justiciario Anglie apud Bristollum xiii die Novembris.” On the Chartei' Roll 1 John, 1200, there is a copy of a charter of King John dated at Porchester, 28th day of April, in the first year of his reign, reciting a convention made between William de Vemon, Earl of Devon, and Hubert de Burgh, the King’s Chamberlain, in regard of the marriage of Joanna, younger daughter of the said earl, whom the said earl had given to be a wife to the aforesaid Hubert at the request and with the goodwill and assent of the King. By it the earl assigned to his eldest born daughter the caput of his honour in Devonshire, with the Castle of Plympton, as hers by right of primogeniture, and with a reasonable portion belonging to her of his inheritance; and to Joanna, his younger daughter, the entire Island of Wight, and Christchurch, com. Hants, with a reasonable portion belonging to her of his inheritance. Then follows this saving clause: “ Idem vero comes fecit memoratum Hubertum capere homagium baronum et militum suorum de Insula salva fidelitate Domini Regis et ipsius Comitis ; salva etiam fidelitate heredis masculi, si forte heredem masculum habuerit de uxore sua; salvo etiam dominio et saisina ipsius Comitis in vita sua de om- nibus terris et feudis suis. Si vero contingat ipsum comitem heredem mas- culum habere de uxore sua, tunc remanebit eidem Huberto lx libratas terre et feuda decem militum in raaritagio cum predicta Johanna in loco compe- tenti.” This contingency actually occurred, and the birth of his son and heir will have been subsequent to this date ; thus proving that the marriage with Margaret Fitzgerald subsisted up to the year 1216, as otherwise the age of puberty would not have been reached by the husband. The register of the Abbey of Ford corrcctly fixes the time of his decease on the first day of September, 1216, lcaving an only son, Baldwin ; so that in this space of one month and nineteen days, between the lst of September and 19th of October, his widow, Margaret, had been compelled by the ruthless tyrant to marry his favourite against her will, in her weeds, and without her father’s consent. Within a few months after the accession of Henry III. Warine Fitzgerold quitted the party of the Barons, and returned to his allegiance, as appears by these Letters Close on the Roll of the first year of his reign :— “ Rex Vicecomiti Oxonie salutem. Scias quod Wariuus filius Geroldi rediit ad fidem et servicium nostrum. Et ideo tibi precipimus quod sine dilatione plenam ei saisinam habere facias de omnibus terris suis in ballia tua unde prius disseisitus fuit. Et quum sigillum non habuimus, has litteras sigillo fidelis nostri Comitis W(illelmi) Marescalli fecimus sigillari. T(este) me ipso apud Notingeham xi° die Januarii per Comitem W(illelmum) Ma- rescallum. Eodem modo scribitur Yicecomitibus Norhamtonie, Sumersete, Wiltescire, Warewici, Lincolnie, Eboraci, Bedefordie, Hertfordie, Essexie, et Gloucestrie. T(este eodem)." The Battle of Lincoln, fought on Saturday in Whitsunweek, June 20, 1217, against Prince Lewis and the Barons, was won chiefly through the bravery of Fallcasius de Breaute, who forced his way into the besieged castle, which stili held out for the King, and, though taken prisoner in a sally from the fortress, his knights and bowmen succeeded in effecting his rescue. The approach of the royal army, which entered the town, was followed by a speedy victory, many of the Barons and the Comte of Perche having fallen in the battle, and Robert Fitzwalter and others being made prisoners. His Services on this occasion were amply rcwarded by divers grants of custody and wardship; and on the 9th of September following a Letter Close, witnessed by the Earl Marshal at Chertsey, was sent to the Sheriff of Lincolnshire, enjoining him to cause his beloved and faithful Fal- kasius de Breaute to have the land of Yreby, with its appurtenances, which was the frank-marriage of his wife, as Baldwin, son of the Earl of the Isle, liad held it, as he afErmed. The manor of Irby, in the hundred of Bradley, in the reign of Henry I. was parcel of the barony of William Mesohines, brother of Rannulph Meschines, Earl of Chester, his tenure consisting of thi-ee carrucates and four bovates in Irby, and one carrucate and three bo- vates in Coates, in Bradley wapentake, according to a contemporary record, Cott. MS. Claudius C. v. By his marriage with Cecilia de Romeilli, lady of the honour of Skipton, he had a daughter, Avicia de Romeilli, wife first of William Paynell, Lord of Irnham, com. Line, and Drax, com. Ebor., by whom she had an only daughter, Adelicia, and secondly of William de Courcy, of Stokecourcy, named above, living in 1168, when, in the Carta of Robert de Gant, the second husband of her daughter Adelicia and in her right possessed of the honour of her father, the tenure in dower is thus described:—•“ Avicia, mater Willelmi de Curci, tenet feoda duorum militum." Through this marriage the manor of Irby and an extensive honour in Lin- colnshire, as also the manor of Harewood, com. Ebor., derived from her motber, descended in the line of the family of Courcy to the heiress, A lice de Curcy, named above. There is also a Letter Close on the same roll to this effect:— “ De dote. Mandatum est Roberto de Cardinania quod nisi Comes de Insula sine dilatione plenariam seisinam faciat Falkesio de Breaute et Mar- garete uxori ejus de rationabili dote que ipsam Margaretam contingit per Baldwinum de Insula, quondam virum ipsius Margarete et filium ipsius Comitis, tunc dotem suam eis habere faciat sine dilatione secundum con- suetudinem regni Anglie. Et quum, etc. Teste ipso Comite apud Oxoniam xx die Februarii.” William de Vernon, Earl of Devon and the Isle, was deceased on the tenth day of September, 1217, and custody of his lands in Devonshire was granted to Henry de Pont Audemer by Letters Close directed to the Sheriff of Devon 12th Nov. following, and in other counties to Ralph de Wilitona; and by other Letters Close of the 9th April, 1218, his lands in Middlesex and Surrey were committed to Falcasius de Breaute. In the same year he obtained the custody of the infant heir of the Earl of Devon, with the castle of Plympton, and also the third penny of the county of Devon, as William, Earl of Devon, had been accustomed to receive it in the name of his Earldom, together with the arrears from the time in which the custody of the same heir had come into his hand by the King’s precept. In the course of this second year of Henry III. Warine Fitzgerold was deceased before the 27th May, 1218, on which day the King received the bomage of Falcasius de Breaute of ali the land which had been his in the several counties named above, being inclusive of the castle of Stokecurcy and the fiefs of sixty knights. Eventually, his outrageous conduct in or- dering his knigbts, lodged in the castle of Bedford, to seize upon the King’s Justices in Eyre, who in their session at Dunstaple had amerced him for divers spoliations, which resulted in the capture and imprisonment of Henry de Braybroc in the castle of Bedford, which the garrison refused to deliver up to the King, unless they had an order to that effect from their lord, caused such indignation in the monarch’s breast that not only was the castle besieged, but the Archbishop and ali the Bishops with lighted candles excommunicated the said Falcasius and ali who were in the castle. Siege CAMD. SOC. was laid to the castle on Thursday, 20th June, 1224, and meanwhile the King sent an armed band to seek for Falcasius, and when found to bring him to the royal presence, who returned with intelligence that he had fled to Wales. The castle was taken on the 14th day of August, and Henry de Braybroc set at liberty. Disheartened by this news, the rebel came to the King under the conduct of Alexander bishop of Coventry, at Bedford, and falling at the King’s feet asked for mercy in consideration of his great Services to him and his father in the time of insurrection and war. Then the King, by advice of his council, delivered him into the custody of Eustace bishop of London, until the final sentence was resolved upon. On the Roll of Letters Close of the 13th year of Henry III. m. 17, in dorso, is a copy of an instrument, to which Dugdale has affixed an erro- neous date, as if of that year, 1229, and in consequence of this blunder falsely charges our historians with a great mistake as to the time of his banishment. “ Omnibus Christi fidelibus presentes litteras inspecturis Falkasius de Breaute, salutem. Ad universitatis vestre noticiam volo pervenire, quod cum excommunicatus essem pro detencione Henrici de Braybroc, Justiciarii domini Regis, et incarceratione ipsius in castro Bedefordie et pro detentione ejusdem castri contra dominum Regem et alia turbatione regni, ego post- modum ad cor revertens absolucionis beneficium petii humiliter et devote, et in primis totam summam pecunie, quam tunc temporis habui, Domino Regi concessi et dedi pro parte satisfactionis de dampnis sibi illatis. Aurum etiam et argentum, tam in pecunia quam in vasis, arma etiam et equos, omnes etiam terras, possessiones et redditus, quos babui, firmas et custodias et vadia, volo quod Dominus Rex habeat sibi similiter pro parte satisfactionis ad faciendam voluntatem suam. Et quod michi gratia facta est in eo, quod absolutus fui, antequam pro posse meo satisfecissem omnino, consensum adhibui quod si castra de Plymptona et de Stokes-curcy, que reddidi Domino Regi, ei restituta non fuerint infra xv dies, ego in pristinam sententiam recidam appellatione remota. Juravi etiam super sancta Evangelia quod nichil amplius, quod scirem, habui die conceptionis litterarum istarum in vasis vel pecunia, auro vel argento, armis vel equis, in Anglia vel alibi, et si in hoc falsam dixero, volo quod nichil michi prosit absolutio, set excommu- nicatus sim appellatione remota, sicut prius. Et si occurrerit postmodum memorie mee quod aliquid amplius habeam et non transmisero illud statim Domino Regi, volo quod statim, appellatione remota, recidam in sententiam memoratam. Idem etiam fiat si aliquo tempore per me vel per alium movero Domino Regi gravamen aliquod vel turbationem, vel aliquid machinatus fuero contra ipsum. Et hec omnia ad instanciam meam et partes et de mera voluntate mea et spontanea processerunt. In cujus rei testimonium has litteras meas"patentes sigillo meo signavi. Actum Londoniis Anno Domini m°cc0xxiiii° in crastino heati Bartholomei Apostoli.” The morrow of St. Bartholomew is the 25th day of August, when he was in custody of the Bishop of London, and about the same time the wife of the said Falcasius, presenting herself before the King and the Arch- bishop, said that she had never given consent in that degree that she should he joined in matrimony to him ; wherefore, as in the time of warfare she had been made captive and espoused without consent, she demanded a divorce to be made. Day was given to her by the Archbishop in order to have further time for deliheration as to what he ought to do; whilst the King granted to her ali her lands and possessions throughout England, and placed her under the custody of William Earl Warren. The archbishop subsequently pronounced for the divorce, and on the Fine Roll of the 9th Hen. III. under the heading “ Pro Margareta que fuit uxor Falcasii,” we have copy of a precept to Thomas de Cyrences that he take with him honest and lawworthy men of the vicinity of Buckland, Bickleigh, Walkhampton, and Colyton, which manors William, Earl of Devon, had assigned in dower to Margaret de Reviers, when Baldwin his son married her, and hy their view and testimony cause ali the corn growing upon the land of the said manors to be valued, and if the said Margaret was willing to receive the corn at the same price to answer thereof to the King at the terms appointed by him, then to leave to her the aforesaid corn ; and if not, then retaining the aforesaid corn to the King’s use, to cause the aforesaid Margaret to have seizin of the said manors, having first taken security from her as to the safe custody of the said corn ; and which is dated from Winchester, 1 lth day of March. In the same month Falcasius de Breaute was sentencec to abjure England for ever, and after this had been done William, Earl Warren, was commanded by the King to conduct him safe to the sea, and putting him on board to leave him to the winds and sails. Thus with only five attendants having crossed into Normandy, as soon as he landed he was captured by the servants of the King of France and brouglit before him, who, by reason of his having taken the cro9s, dismissed him, when he straitway set out on a journey to Rome in company with Robert Passelewe, his clerk. In England the Legate Otho had in vain interceded for his restoration to the royal favour, wherefore, having dispatched his affairs at the Court of Rome, he hastened to return to England, but falling sick on his journey he ended his flagitious life at St. Ciriac in Languedoc in the course of the following year.* In the Testa de Nevill, com. Wiltescira, are these entries, “ Hundrednm de Crickelade. Margeriade Ripariis est de donatione Regis et est maritanda; Margeria de Ripariis tenet villam de Cricklade de cameraria Domini Regis ad Scaccarium. Eadem Margeria tenet villam de Sevenhampton cum per- tinentiis de domino Rege per predictum servicium. Oxonia, Heyford Magna. Margeria de Ripariis tenet in eadem feodum unius militis de Honore de Walingford. Eadem Margeria tenet Newenham pro uno feodo militis. Eborum. De honore de Curcy. Margeria de Redveieriis feodum unius militis et dimidii in Harewood.” The castle of Stoke Courcy, Wootton, Hartham com. Wilts, and a moiety of the Honour of Courcy, had been severed from the barony, held entire by her late husband, and was at this date transferred to Hugh de Nevill, the Protoforester of England, and husband of Joan de Cornhill, her uterine sister, to whom King Henry III. granted freewarren in his manor of Stoke-Courcy, by charter at Westminster, 28th April, 1228. From him it descended to John de Nevill, his son and heir, also Protoforester, husband of Hawisia, daughter of Robert de Courtenay, Baron of Oakhampton, com. Devon, who had with her in frankmarriage twenty librates of land out of the manor of Wotesdon com. Bucks. The death of John de Nevill took place in the month of June, 1246, whose illness was the effect of grief at his condemnation to the payment of 2000 marks for various transgressions in his office of forester. * Dugdale concludes his biography of Falcasius de Breaute, misprinted Breant, with a remark that he had a daughter called E ve, second wife to Lewleyn ap Jorworth, Prince of North Wales, citing in the margin, History of Cambria, by David Powell, p. 315. The edition of that work, 1774, concludes the life of Lhewelyn ap Jorworth, deceased in 1240, in these words : “ he had issue by his only wife Joan, daughteV to King John of England, one son called David, who afterwards succeeded in the Principality of Wales ; and a daughter named Gladys, who was married to Sir Ralph Mortimer.” Hence, if taken from some older edition, that writer saw reason to discredit the fiction in the one of later date. Atcording to Matthew Paris he breathed his last at his manor of Wethers- field in Essex, and had interment in the abbey church of Waltham, near the sepulchre of his father, leaving his wife surviving, and two sons, Hugh and John de Nevill, under age, On the Fine Roll of the 30th year of Henry III. is an entry with the King’s teste at Woodstock on the 28th day of August after his decease, notifying that John de Courtenay, his brother-in- law, had made fine with the lord the King for 2500 marks, for having the custody of the land which had been that of John de Nevill, and which had been in the King’s hand until the full age of the heirs of the same John, together with the marriage of the same heirs, and enjoining Henry de Wingham, the escheator, that having taken security for the payment of the said fine at certain fixed terms,he should cause the same John de Courtenay to have full seizin of ali the lands with the appurtenances, and of the castle of Stokecurcy, wThich had been those of the aforesaid John de Nevill, and which had been in the King’s hand. On the Roll of the 48th year of Hen. III., 1263, is this entry pro Johanne de Curtenay. “ R(ex) perdonavit Johanni de Curtenay c libras de fine cccclxvi li. quem fecit cum R(ege) pro custodia et maritagio Hugonis filii et heredis Johannis de Neville habenda. Et de residuis ccelxvi libris concessit ei quod reddat R(egi) per annum ad scac- carium R(egis) xl marcas, &c. donec predicte ccclxvi li. R(egi) persolvantur. Et mandatum est Baronibus de Scaccario quod predictum Johannem de predictis c li. quietum esse et eidem terminos predictos habere et sic fieri et irrotulari faciant. T(este) R(ege) apud Windesoram xxiii die Decembris.” In the following year the battle of Lewes, fought 15th day of March, placed the King in the power of the rebel Simon de Montfort, Earl of Leicester, and at the foot of a letter patent committing Dover Castle to the cuotody of Henry de Montfort, son of the Earl, with the King s teste at West- minster, 28th day of May, we read in the Roll per Regem et R(obertum) Aguilon.* Hugh de Nevill, and his brother John de Nevill, warmly * In the Roll of Arma compiled in the reign of Henry III., mccxl—mccxlv, we read, “ Robert Agulon porte de goules ov ung fleur de lis argent,” and “ John de Nevill le For- restier d’or ung bende de gules, croiselles noire.” In the 51st year of Henry III., 1267, Robert Agulon exercised the office of Sheriff for the counties of Sussex and Surrey for tliree parts of that year and for the first quarter of the following year, being also governor of Guildford castle. By Letter Patent, dated at Reading, 5th October, 1267, King Henry III. granted to Robert Agulon the land which had been that of William Marmion, situate at Bcrwick, a parish in the hundred of Long-bridge, rape of Pevensey, com. embraced the faction of the party now in power, and the former was made prisoner at Kenilworth on the lst of August, 1265, four days prior to the defeat and death of his rebel leader. The place of his confinement was the castle of Norwich, from which he sncceeded in making his escape; and having carried on the war in the behalf of the younger Simon de Montfort,. in the Isle of Axholme, for some months, was eventually obliged to submit to the King and place himself at his mercy in the week of Christmas fol- lowing. During the course of next year, whilst the royal army was besieging the castle of Kenilworth, the King admitted him to favour upon his subscribing to the conditions set forth in the following instrumenta which is copied on a schedule attached to the Roll of Letters Patent of the 5'Jth year of his reign, 1266. “ Le Roy salue tote gent. CumHugede Neville se fust ahers a Symon de Montfort jadis Cunte de Leycestre, nostre enemi e nostre felun, e a ses empris en tens de la guerre muwe entre nus e le dit Cunte a la bataille entre nus e li ferue, e apres la mort 1’avantdit Cunte pus s’ahert a Symon de Montfort, fiz de 1’avantdit Cunte, nostre enemi, fesant nuvele guerre en nostre reaume. E pus a Bykerdich* al Noelle le an de nostre corone- Sussex ; and in the same Roll of Letters Patent in which this grant is entered is also an inspeximus of a charter of Hugh de Mortimer, of Richard’s Castle, com. Hereford, demising to Robert Agulon the annual rent of 12 li., which William Marmion, son of Robert Marmion, used to render to him out of his lands in Wygeton and Berwic, having these witnesses, Sir John de Lynde, Robert de Brewes, William de Faukesham, Henry de Ponyngs, Hugh Boffy, Robert de Kokefield, Robert Peake, Walter Perfyngs, Peter de Nevill, William de Wyntrinton, William le Covert, and others. William Marmion had forfeited this manor of Berwick hy reason of his adherence to the revolted harons, but it was eventually restored to his son and heir, John Marmion. * Bicker is a parish in the hundred of Kirton, parts of Holland, Lincolnshire, lying between Boston and Folkingham, and it was doubtless whilst lurking in one of its dykes that Hugh de Nevill, on seeing the approach of the royal forces, came forth and threw himself upon the mercy of the King. On the same Patent Roll is also this letter of the King on his behalf, given on the same day as this dictum, after the King’s return from the siege of Kenilworth to Warwick, which castle only surrendered on the feast of St. Martin, llth Nov. following:— “ Rex omnibus ballivis et fidelibus suis &c. salutem. Sciatis quod perdonavimus Hugoni de Nevilla transgressionem, quam fecit frangendo prisonam nostram de Norwyco et ab ipsam evadendo, et eciam utlagariam, si qua in ipsum ea occasione promulgata fuerit, et firmam pacem nostram ei inde concessimus. In cujus rei &c. Teste R(ege) apud Warrewicum xxiiii die Junii.” ment cinquantieme se meist l’avantdit Huge en nostre dit e en nostre ordeinement de tote rien, sauve vie e membre e prisun. Nus pur ce que 1’avandit Huge se mist en nostre dit e en nostre ordeinement a le avaunt e en pees se seit tenu e porte sanz mesprendre vers nus, puisqu’il se fut mis en nostre dit, si come avantdit est, li voluns en ceste partie fere grace espe- ciale. E num dei Pere e dei Fiz e dei Seint Esprit recevoms 1’avantdit Huge a nostre pees, e li pardonums nostre rancur e nostre indignation e tuz les trespas qu’il ad fet par encheson de 1’avantdite guerre en quanque en nus est e a nus apent. Estre ce par le assen e la volonte nostre fiel Robert Walerand, a qui nus avums done totes les terres e les tenemens qe furent a 1’avantdit Huge od le dowere sa mere, quant il escherreit, nous rendoms e grauntoms a 1’avantdit Huge les maners de Wakeringe e de Wetherfeld od les aportenances e od 1’avantdit dowere sa mere, quant 1’escherrat, od totes les aportenances, e od les feez des chivalers qe ele tent ensement en dowere e le homage e la servise Phelip Basset, Willame de Fegny, e des heirs Robert de Eston, a aver e tenir a 1’avantdit Huge e a ses heirs, fesant a nus e a nos heirs les deus parties des servises qe 1’avantdit Huge deveit tant cum il tint les avantdits terres enterement, e fesant les servises qe as autres seigneurs apendent; issi neporquant qe 1’avantdit Huge se porte ben e leaument devers nus e nos heirs desoremais.* E q^ l’avantdit Huge quitecleime pur li e pur ses heirs a 1’avantdit Robert e a ses heirs le ehastel • Wakering, a parish in the hundred of Rochford, com. Essex, distinguished from another of the same name by the epithet Magna, Anglici, Much Wakering, was of the inheritance of Henry de Comhulle, father of Joan, the wife of Hugh de Nevill, the Forester, as we learn from an entry in the Testa de Nevill, under Hundredum de Roch- ford. “ Wakeringa est in manu Hugonis de Neovilla per dominum regem cum filia Henrici de Comhulle, et tenetur per servicium unius militis, et valet xlli. cum stauro.” Weathersfield, a parish in the hundred of Hinkford, in the same county, was of the inhe- ritance of the family de Courcy, as we leam from this entry on the Rotulus de Dominabus, pueris et puellis de Essex, in 1185, 31 Hen. II. under Hundredum de Henigforde. “ Willelmus filius Willelmi de Curci est in custodia Domini Regis, et per eum in custodia Roberti le Poher, et est xx annorum. Werefeld, terra sua, valet per annum xx libris, et dictus Robertus habuit custodiam jam xv annis.” By his wife Gundreda de Warren this William de Courcy was father of a son of the same name, in ward of his mother as late as 3 John, 1201-2, who is among the debtors to the crown in Wiltshire on the Pipe Roll of that year in 100 marks for having the custody of William her son, who died without issue, and of Alice, wife, first of Henry de Comhulle, and secondly of Warine Fitz- gerold. e le maner de Stokecurcy e les maners de Radeweye od le Hundred e Harham od les aportenances, e les homages e Services de Symon de Grind- ham, Felipe de Columbers, Water de Badie, e des heirs Michel de Spictes- wyk des feez qu’il tenent.* E les queus chastel, maners, hundred e feez od les aportenances nus avoms done a 1’avantdit Robert pur son homage e pur son leal servise a aver e a tenir a li e a ses heirs de nus e de nos heirs par la terce partie de la Service qe 1’avantdit Huge nus deveit pur totes les terres avantdites. E qe 1’avantdit Huge face a l’avantdit Robert e a ses heirs tote la seurte qe nus vodrons e qe cele Robert voderat, issi qu’il ne ses heirs desormais ne pussent chalenger nule manere de dreit ni de cleim en les avantdits chastel, maners, hundred e feez od les aportenances a toz jurs. Estre ce nus pardonums a 1’avantdit Huge totes les dettes, qu’il ou ses ancestres nus deveient la meite. E de 1’autre meite grantoms a li e a ses heirs termes a paer vint mares par an a nostre escheker. En est nostre dit donne en cele manere qe si 1’avantdit Huge desormais face chose qe seit encontre nostre fei ou de nos heirs apertement on qu’il ou ses heirs mettent contencion ou cbalenge en les avandits chastel, maners, hundred e fees, lesquels nus avums done a 1’avantdit Robert, totes les avantditus terres e tenemens, les queux nus avums rendu a 1’avantdit Huge, seient a nus e a * Radway is a liamlet in the parish of. Cannington, which, with Week, a hamlet, in the parish of Stoke-curey, were members of the Honour. The hundred of Cannington was given by King Henry III. to the elder Hugh de Neville. The church and manor of Can- nington had heen made parcel of the endowment of a nunnery, established there by Robert de Courcy in the reign of Stephen. West Harnham is a chapelry in the parish of Combe Bisset, in the hundred of Cawdon and Cadworth, com. Wilts, and is mentioned in the Testa de Nevill under the heading Feoda Johannis de Nevill, in that county. “ Walterus de Lillebon unum feodum in Myddelton ; Willelmus Gerbert unum feodum in Odestok ; Johannes de Nevilla unum feodum in Harreham de Honore de Stokecurci.” Odstock is a parish in the same hundred, and Milton Lilbourn a parish in that of Kinwardstone. In 1168 Robert Gerbert held one knighfs fief of William de Curci, the steward, of the old feofment, and of the new feofment by his father Walter de Lillebone held one knighfs fief. Michael de Spichwic was then a tenant of the barony of Meschines, then belonging to his mother Avicia de Romeilli. Michael de Spiehewyk died seized of the manor of Spicheswicke, in the county of Devon, owing suit of court to the manor of Stokecurcy, in 38 Edw. I. (Esch. 33 Edw. I. n. 42.) Philip de Columbers, in 45 Hen. III., died seized of one knighfs fief in Honibere, held of Hugh de Nevill, and worth yearly 10 li., leaving Philip his son and heir, aged 33 years, the person named. Honibere is a tything of the now parish of Lilstock, formerly a chapelry to Stoke-curey. nos heirs encorus, ensement od les feez e od la dowere, quant il escherrat. E totes celes terres e tenemens somes tenus a rendre a 1’avantdit Robert ou a ses heirs enterement, si cum nus li avions avant done, sanz nui contredit, e qe tute nostre grace avantdite seit pur nule e de tut repele. Derechef a le requeste cele Huge recevums a nostre pees Johan de Neville, sun frere, qe se fut ahers a l’avantdit Cunte en la guerre avantdite, e li pardonoms nostre rancur e nostre indignation. E grantoms a 1'avantdit Huge le maner de Amhale* od ses aportenances, lequel 1’avauntdit Johan aveit dudon Huge sun frere, a aver e tenir de nus e de nos heirs a li e a ses heirs od totes les * Amhale, Amall, otherwise Amold, is a parish in the hundred of Broxtow, com. Nottingham, and by charter, dated at Winchester, 4 May, 1204, King John gave to Hugh de Nevill his manor of Ernhale, with all the soke and ali its appurtenances, and with the advowson of the church, to hold of him and his heirs in feefarm, rendering there- from annually ten pounds by tale, payable at the Exchequer of London ; namely, at the Exchequer of St. Michael, and doing the Service of the fourth part of the fief of one knight for all Service and demand in that behalf. After the death of Hugh de Nevill it was held l>y Herbert de Nevill, a younger son, by the concession probably of hiselder brother, John de Nevill, whom he survived. In the Testa de Nevill is this entry : “ Herbertus de Nevill tenet tutam villam de Arnhall et quartam partem ville de Wudeburg, pro quibus reddit per annum x libras.” The following Letter Patent, on the Roll of the nineteentli year of Henry the Third, fully establishes this seizin in eontradiction to Thoroton, who supposed that Herbert was a misprint for Hugo. “ Rex liberis hominibus tenentibus terras de Her- berto de Nevilla in Amhale et in soka, salutem. Rogamus vos quatinus prefato Herberto domino vestro, qui auxilio nostro indiget ad se sustentandum in servicio nostro et ad debita sua acquietanda, rationabile auxilium benignius impendatis, ita quod eundem dominum vestrum in hiis, que penes ipsum habebitis expedienda, promptiorem et benigniorem invenire merito debebatis, nosque devotionem vestram, quam erga dominum vestrum geritis memoratum, habere debebamus ob hoc merito commendatam. T(este) R(ege) apud Windsoram vii° die Junii.” Woodborough is a parish adjoining Amall, but in a different hundred, that of Tburgarton, concerning which we have these entries. “ In Wudeburg est una bovata terre de dominico Regis de Arnhal, quam Hugo de Nevill tenet infra firmam de Arnhal de dono domini Regis Johannis, qui respondet de xxviii s. x d. In Oxton est una parva bovata terre, que perficit illam magnum bovatam de Wudeburg, et debit respondere ad Herahal.” Oxton is in the same hundred, and there were two bovates in Strelley, anciently of the soke of Amall, rendering iiis., and other two in Broxtow by the same Service of the same soke, and one bovate in Bilborough, rendering vii d. to the soke of Amall. Strelley and Bilborough are parishes, but Broxtow, which gave name to the hundred, was only a ehapelry in the last-named parish. The statement of Thoroton that Hugh de Nevill held a fourth part of a knight’s fee in Amall, which Hugh de Nevill, his father, held, citing Testa de Nevill, is utterly false, as there is no such CAMO. SOC. k franchises qe solerent apendre a cel manere devant la guerre avandite, rendant a nus e a nos heirs a nostre escheker le meite de la value de ce manere par estente par an a tuz jurs. En tesmoine de ceste chose nus avoms fes mettre nostre seel en cest escret doblee, dunt le un remaunt a le avantdit Huge e l’autre a 1’avantdit Robert. Par ces tesmoins Water, par la grace de Deu esveque de Baa e de Welles, Humfrey de Boun cunte de Hereford e de Essex, Johan de Warenne cunte de Surreye, Willame de Valence notre frere, Roger de Mortemer, Roger de Clifford, Roger de Leyburn, Robert Agulon, e autres. Tesmoins mei memes, a Kenilleworthe, le vintequarte iur de Jun, le an de notre coronement avantdit.” This dictum incidentally attests the presence of Sir Robert Agulon at the siege of Kenilworth, and explains the mode in which the castle and manor of Stokecurcy, with its fiefs and members, were transferred to an ntter stranger in blood to the line of its ancient possessors, which the topo- grapher of Somersetshire sought to account for in this absurd paragraph : “ After the death of this Hugh de Neville, the manor and borough of Stoke-curcy came to the possession of Robert de Walerond, who was affianced by marriage to the said Hugh de Nevill, and held the lands 1 Edward I.” Prior to the 4th of February, 1273, 1 Edw. I. Robert Walerand was deceased without issue, seized of this castle and manor of Stokecurcy, and it was found that his heir was Robert, son of William Walerand, brother of the aforesaid Robert, and then of the age of seven- entry, and Hugh de Nevill had no son of that name. On the Fine Roll, 30 Hen. III., 1246, is also an entry, pro Herberto de Nevill, in these words : “ Quia constitit Regi quod Johannes de Nevill in vita sua legavit Herberto de Nevill custodiam terre et heredum Willelmi de Nevilla, que fuit in manu ipsius Johannis, habendam et tenendam usque ad legittimam etatem ipsorum heredum una cum maritagio eorumdem, mandatum est Henrico de Wingham et Coescatori suo in comitatu Surreie, quod de custodia predictorum terre et heredum eidem Herberto plenam seisinam habere faciant cum omnibus catallis et proficuis in predicta terra inventis, quando illam capi fecerunt in manum Regis. Teste Rege apud Wudestokam xxviii die Augusti.” William de Nevill was probably another brother, who held land in Oxstead, a parisli in the hundred of Tandridge, com. Surrey, of the inheritance of his mother, Joan de Cornhull, as the following entry in Testa de Nevill proves: “ Hugo de Nevilla tenet quandam partem in Acstede in capite de domino Rege per servicium duorum militum et dimidii de Honore Bolonie ; quam cepit cum filia Henrici de Cornhulla.” Herbert de Nevill, as appears by the dictum, died without issue, as Arnall reverted to the elder line. tcen vears. This second Robert Walerand was succeeded by a brother John Walerand, who was deceased without issue in the month of March, 2 Edw. II., 1309. Both these last possessors were idiots, and though it was eventually proved that they had two aunts, both of the name of Alicia, of whom one was abbess of Romsey and the other married to Alan de Plugenet, whose son of the same name acquired other manors of his uncle Robert Walerand to the exclusion of the heir, and died in the lifetime of one or other of his cousins, 27 Edw. L, 1299, leaving a son, Alan de Plu- genet, who in 2 Edw. II. was declared to be the legitimate heir of John Walerand after a solemn trial; yet the castle and manor of Stokecurcy, and ali included in the above dictum, except Harham, reverted to the crown, and in the following year were granted to Robert Fitzpayne ; whence the hamlet of Radway has now the adjunct of Fitzpayne. In the second volume of the Rotuli Hundredorum, p. 38, are inserted copies of the inquisitions made before the justices in eyre, in the county of Oxford, 39 Hen. III., 1255, of the rights and liberties and other things belonging to the King, and as being of earlier date than the marriage of Robert Aguilon with Margaret, Countess of Devon, it would seem that he had acquired that portion of Newnham which had been of the inheritance of Joan de Cornhulle, the wife of Hugh de Nevill, some ten years or more previous to this inquiry. The following entries concern this manor, according to the verdict of the jurors of Bulenden hundred. “ Newenham. In Niwcnham sunt x hide, quas Baldewinus de Insula qui est in custodia domini Regis tenet in capite de domino Rege per servicium unius feodi militis, et valet manerium xxx li. Non sequitur hundredum.” Below fol- low the answers of the jury to the several heads of inquiry, one of which was as to those who had view of frankpledge without warranty, where we read, “ Domina Regina tenet visum franci plegii apud Newenham racione warde heredis Baldewini de Ripariis.” Agam, to the inquiry as to youths and girls, who are and ought to be in custody of the lord the King, who have them, and through whom, and how much their lands are worth by the year, we have this answer: “ Dicunt quod Baldewinus de Insula est in custodia domini Regis cum Newenham quod valet per annum xxx libras, ut supra- dictum est, quam wardam domina Regina habet per dominum Regem.” Lastly, to the inquiry as to the religious who had entered upon the fief of the lord the King, whereby the King loses wardship, relief, and tallage, who and from what time, we read as follows; “ Dicunt quod Priorissa de Clerkenewell feffata fuit xiiii annis elapsis de dono Margerie de Ripariis de vi virgatis terre et dimidia in Newenham in puram et perpetuam elemosinam cum quodam redditu annuo xxiii solidorum et vi denariorum. Terra preter redditum valet xl solidos. Item prior de Bissupesgate habuit in eadem villa centum solidatas terre et redditus de dono Roberti Aguilun jam x annis elapsis vel amplius, et deffendit pro dimidio feodo militis.” The charter of Margaret de Reviers in favour of the nunnery of Clerken- well, as far as regards the rent from the manor of Newenham, is copied into the Register of that House, contained in the Cotton MS. Faustina, B. xi., and Dugdale has inserted a short abbreviation of its contents in the Monas- ticon, so mutilated as to make it unintelligible, it being applicable to a rent from two manors in Oxfordshire; namely, Newnham Courtenay, and Heyford Warine, which last manor had been held by Sir Thomas de Breaute, brother of the aforesaid Falcasius, and had the adjunct of Warine from its having been of the inheritance of her fatlier, Warine Fitz Gerold. “ Omnibus Christi fidelibus ad quos presens scriptum pervenerit, Mar- gareta de Redeveris salutem in Domino eternam. Noveritis me dedisse et concessisse et hac carta mea confirmasse in ligia potestate et viduitate mea pro salute anime mee et patris mei et matris mee et Baldewini filii mei pri- mogeniti et aliorum puerorum meorum Deo et beate Marie de Clerkenewelle et monialibus ibidem Deo servientibus in puram et perpetuam elemosinam quinquaginta solidatas quieti redditus in auxilium ad vestiendum conventum ejusdem loci, unde eisdem tenear de testamento Alicie de Churci, matris mee, annuatim percipiendas, videlicet, in manerio de Newenham xxv soli- datas, scilicet, De Johanne Algar et heredibus suis xiicira solidos per annum. De Johanne Passore iii s. De Waltero Golding iii s. De Muriella relicta Fabri iii s. De Sailda de Wyke et Muriella ii s. De Matilda relicta Gregorii xii denarios. De Ricardo Crispo xii d. Et in manerio meo de Heyford xxv solidatas quieti redditus, scilicet, De Rogero serviente xviii d. De Willelmo filio Radulfi xviii d. De Thoma de Cherleton xviii d. Dc Willelmo de Rolesham xviii d. De Johanne Capellano xviii d. De Here- berto xviii d. De Johanne persona xviii d. De Willelmo filio Herberti xviii d. De Agneta vidua xviii d. De Alano filio Galfridi xviii d. De Rogero Chipping xviii d. De Ada Piscatore xviii d. De Willelmo de Bradestoke xviii d. De Henrico Nono xviii d. De Ada de Northbroc xviii d. De Petro xviii d. Dc Rogero Parvo vi d. De Roberto Bovet vi d. Habendas et tenendas et recipiendas eisdem monialibus et successo- ribus suis in perpetuum in prenominatis duobus maneriis et a prenominatis hominibus et eorum successoribus ad quatuor anni terminos, scilicet, ad Nativitatem Sancti Johannis Baptiste xii s. et vi d. et ad festum Sancti Michaelis xii s. et vi d. et ad festum beati Thome Apostoli xii s. et vi d. et ad festum Beate Marie in Martio xii s. et vi d. sine ullo impedimento mei vel heredum meorum vel aliquorum meorum sub pena decem solidorum. Que quidem pena, si forte commissa fuerit, eisdem monialibus ad distric- tionem ballivonun meorum vel heredum meorum solvitur. Has vero quin- quaginta solidos quieti redditus tantum dictis monialibus assignavi, salvis et retentis mihi et heredibus meis serviciis, taillagiis, consuetudinibus et aliis omnibus, que de eisdem accidere possint in eisdem locis. Et ego Margareta et heredes mei preuominatum redditum, sicut prodictum est, Deo et Beate Marie de Clerkenwell et monialibus ibidem Deo servientibus imperpetuum warrantizabimus sine aliquo impedimento mei vel heredum meorum contra omnes gentes. Et ut hec mea donatio et concessio firma et stabilis imper- petuum permaneat presentem paginam sigilli mei munimine roboravi. Hiis testibus, Rogero tunc Londoniarum episcopo, Roberto Sarum episcopo, G&lfrido tunc decano Sancti Pauli, Magistro P(etro) tunc archidiacono Londoniarum, Ricardo tunc priore S(ancte) Trinitatis, Fratre Waltero tunc priore Predicatorum, Magistro Roberto de Suwerk, Domino Gileberto de Bolebck, Willelmo de Berchamsted, &c. The names of the witnesses accord with the testimony of the jurors that this gift was made in the year 1241, and it furnishes direct evidence of one of the numerous false assertions of Matthew Paris, who designates her as Countess of the Isle. The Priory of Bishopsgate was a hospital under the govcrnment of a prior and canons regulars of the order of St. Augustin, of the foundation of Walter Brun, citizen of London, and Sheriff in the year 1202-3, and of Rohesia his wife, dedicated to the blessed Virgin Mary, in the suburb of the city of London without the Bishop’s Gate, and usually designated St. Mary Spittle. In the deed of foundation there is this men- tion of a tenement demised by Henry Fitz Aylwin, Mayor of London, to the said Walter and his heirs, for the render of a pound of cinnamon. “ Item totam terram illam, quam Henricus Maior Londoniarum mihi, Waltero, et heredibus meis dimisit, que jacet intra terram que fuit Godardi filii Eilredi versus aquilonem et terram que fuit Reginaldi Herbarii versus austrum et continet secus vicum regium in latitudine xxv ulnas et tres quarteria, et in capite orientali xxiiii ulnas et unum quarterium, et in profunditate xlii ulnas de ulnis ferreis Regis Johannis Anglie, reddendo inde annuatim eidem Henrico vel heredibus suis unam libram cinnamoni infra viii dies Sancti Michaelis.” In a chartei* of King Edward II. dated at Westminster, 20th March, 1318, confirming the possessions of this hospital in London, is also tbis recital:—“ Dimissionem, etc. quas Willelmus Aguillon fecit eisdem de quadam domo ex opposito dicti hospitalis in parrochia Sancti Botulfi extra Bishopesgate apud Hundesdic.” Tanner in his Notitia Monastica, p.312, cites Placita in com. Oxonie, 13 Edw. I. assis, vol. 12, pro messuagio et centum acris terrae in Newenham, under the heading of St. Mary Spittle, or New Hospital of our Lady without Bishopsgate; and from the quantity specified it is of accord with the half of a knight’s fief given by Sir Robert Aguilon. His holding property in this manor doubtless led to his first acquaintance with Margaret of Savoy, Countess of Devon, who had it in dower of her first husband. In the expedition against Llewelin Prince of Wales, of which the muster was for the 6th July, 5 Edw. I., 1277, at Worcester, Henry le Taillur did the Service for Sir Robert Aguilon of one foot soldier with a bow and twenty-five arrows, by which serjeanty he held his manor of Watton-at- Stone, com. Herts. In 10 Edw. I., for a like expedition against the Welch, muster at Worcester, 17 May, 1282, he was summoned by the King’s writ, dated at Devizes, 6th April preceding ; and in the same year, under the heading, Proffrum factum apud Rothelan die Mercurii proxima post festum Beati Petri ad vincula (5 Aug.), we read as follows : “ Willelmus de Pagham recognoscit servicium pro Roberto de Aguillono existente in partibus trans- marinis, id est, servicium unius feodi militis et unius hominis peditis cum arcu et viginti et quinque sagittis pro manerio de Watton. Quod quidem servicium Rex de gratia sua per absenciam ipsius Roberti respectuari fecit usque reditum ejusdem. Et mandetur ei quod cito accedat servicium illum facturus.” His absence in parts beyond the sca was probably owing to his being on a visit with his wife in her native land of Savoy. The mortal career of this illustrious Baron terminated on Friday, 15th February, in the fourteenth year of Edward I., whose writ of Diem clausit extremum to Master Henry de Bray, Escheator of the King hitherwards of Trent, with instruction to take his lands into custody until further order was sent, bears date at Westminster, 17th day of Febniary, 1286, and is endorsed Sussex, Surrey, London, Kent, Hertford, Buckingham, Norfolk and Suffolk. The extent of the manor of Sir Robert de Aguylon of Crofton, com. Bucks, taken on the Sunday next before the feast of St. Gregory the Pope, lOth March, describes it as held of Sir William de Say, by what servire was unknown; its value vi li. v s. 6d. ob. quad. and therefrom was owing to the lord the King for hidage 13 d. Residue vi li. iiii 5. vd. ob. quad. The jurors say that Isabella, daughter of the aforesaid Sir Robert, is his next heir, and is the wife of Sir Hugh Bardolf, and is of the age of 24 years and more. They also say that he was deceased on the 15th day of February. This manor of Crofton, in the parish of Mentmore, hundred of Cotslow, Bucks, was held by Robert de Nouuers (St. Martin-des-Noyers, Calvados, arr. de Lisieux, c. de Livarot) of Gislebert Maminot, Bishop of Lisieux; and in 1168 Ralph de Nuers held the fief of one knight of Walchelin Ma- minot, whose honour was of the inheritance of William de Say in the reign of Henry III., as appears by the Testa de Nevill, in which record we have “ Willelmus de Agulun tenet dimidium feodum in Crofton de dicto Willelmo, et ipse de Rege.” The extent of the lands and tenements of Sir Robert de Aguylon in Ed- monton (Adelmeton), com. Midd. taken on Friday next after the feast of St. Gregory the Pope, 15 March, describes his tenure to consist of nine acres of meadow, each acre being worth lis., and were held of William de Say by an annual rent of 1 Os., besides an annual assised rent of 20s. from ten free tenants, payable quarterly. The jurors say also that Isabella, daughter of the aforesaid Robert, is his next heir, and is the wife of Sir Hugh Bardolf, and was of the age of 28 years on the Purification of Blessed Mary last past, and that the aforesaid Robert died on the 15th day of Fe- bruary, 14 Edw. I. Value 38s., out of which lOs. were owing to Sir Wil- liam de Say, residue 28s. Edmonton was of the honour of Mandeville at the time of the Survey, which was likewise of the inheritance of Sir William de Say. The inquisition of the lands and tenements, which had been those of Ro- bert Agyyllun deceased, at Greatham, com. Suthhampton, taken at Great- ham ou the day next after the feast of St. Gregory the Pope, 13 March, describes him to have held the said lands and tenements of the lord the King in capite on the day on which he died, by the Service of 18$. by the year, to be rendered to the lady the Queen, for releasing the suit due to her hun- dred of Alton, total value ix lib. iis. ix d. Moreover 40 acres of wood ex- tended were not included in the value, because they could not be cut down without the license of the lord the King by view of the forester. They say that the said Sir Robert died on Friday next after the feast of St. Va- lentine, 14 Edw. I., and that Isabella, the daughter of the said Robert, who is the wife of Sir Hugh Bardolf, is his next heir, and of full age. Also at Emelsworth are lOOs. of assised rent belonging to the manor of Persinges. Greatham, a parish in the hundred and deanery of Alton, com. Hants, was of the King’s demesne at the time of the Survey, and afterwards parcel of the honour of the Earls Warren, save one portion on the borders of Wat- mere Forest, which is ali that is comprised in this extent; the church is a rectory dedicated to St. John Baptist. The extent of the lands and tenements which were those of Sir Robert Agv- loun in the vili of Ali Saints of Hoo, taken there on Wednesday next before the feast of St. Gregory the Pope, 6 March, 14 Edw. I. before Robert de Periers, subescheator in the county of Kent, describes ali the lands and tenements, with the rents and every thing else, which the aforesaid Robert held in the vili of Hoo, to have been held of the Abbot of Reading by an annual rent of 25s. 3d. ob. qua. at the four principal terms of the year, and doing suit for the same to the court of the said Abbot in the said vili, from three weeks to three weeks. Also the aforesaid jurors say upon their oath that Isabella, daughter of the said Sir Robert Agyloun, is his next heir, and will be of the age of 28 years at the feast of the Annunciation of the blessed Mary in the 14th year of King Edward. Entire value vi li. vi s. viii d., out of which are paid to the Abbot of Reading xxv s. iii d. ob. qu. and so the ciear sum is c s. xvi d. et quadrans. The manor of the Abbot of Reading in the parish of All Saints or Ali Hallows in Hoo, had the name of Wind- hill. Inquisition of the lands and tenements which were those of Robert de Aguilon in com. Norf. taken on Friday before the feast of the Annuncia- tion of blessed Mary, 14 Edw. I., 22nd Marcb, describes the capital mes- suage of Scrouteby, containing three roods in Scrouteby, which was that of the aforesaid Robert, to be worth, with the herbage of the court, iiiis., and that there was annexed to it a dovecot in bad condition, worth annually xiirf. The jurors say that Robert de Aguilon held bis manor in Scrouteby of the Bishop of Norwich in capite, by the Service of the sixtli part of one knight’s fief, rendering annually to the ward of the castle at Easter xviii d. They also say that Isabella, daughter of the said Robert, who is now the wife of Hugh Bardolf, is the next heir of the same Robert, and is of the age of 24 years and more. They also say that the said Robert held nothing in capite of the Lord the King in the counties of Norfolk and Suffolk. They also say that he died on Friday next after the feast of St. Valentine, 14 Edw. I. Sum total of the extent xi li. iii s. viii d. Extent of the manor of Watton, com. Herts, which was that of Sir Robert Aguylon, made there on Thursday after the feast of St. Mathias the Apostle, 28th Feb. 14 Edw. I. The jurors say that the said Robert held the manor of Watton with its appurtenances of the King in capite, by the serjeanty, namely, of finding one foot soldier in the King’s army for forty days at his own cost. They also say that Isabella, daughter of the said Robert, married to Sir Hugh Bardolf, is his next heir, and was of the age of twenty-six years at the Annunciation of the Blessed Mary in the year aforesaid. Sum xvii li. iii s. ii d. out of which are paid to the Lord the King annually by the hand of the sheriff of Hertfordshire vi s. ii d. ob. to Ro- bert de Gravele i d. and to Richard Cook i d. so it is of the value of xvi li. xvi s. ix d. ob. The same jurors also say that the said Sir Robert held in Stapilford near Watton vii acres and a half of meadow, with the advowson of the church of Stapilford, and worth annually xvi s. ii d. Also that there is of assised rent xi s. vi d. two pounds of pepper worth xii d. one pound of cummin worth 2 d. and one pair of white gloves worth 1 d. and of annual common fine vi d. together with a water mill worth xiii s. iiii d. All which said lands, tenements, and adowsons are held of the heirs of John le Moygne by the Service of one clove of gillyflower. Sum xli s. vii d. Extent of the manor of Percynge, with its members, in com. Sussex, which was that of Sir Robert Agyloun, made on Tuesday next before Ash Wednesday, 26th Feb. 14 Edw. I. before Robert de Periers subescheator in com. Sussex. The jurors say upon their oath that the said manor of Percynge, with its member of Homewood, is held of the Lord the Earl Warren in chief by the service of the fief of one knight, doing thereof annually to the said Earl at Lewes suit of court from three weeks to three CAMD. SOC. I weeks, and towards inclosing the Park at Dycheninge, namely, on the feast of St. Nicholas each year, xx d. ob. and two bushels of com, with xii d. to be paid up at the said feast, and also for doing the work yearly to Roger Waspe xii d. Also the said Robert Agyloun held there of Sir William le Say a certain tenement, which had been that of Sir William Beawmund, by the Service of half a knight’s fief, and owed a contribution to the same Earl Warren on behalf of William le Say to enclose the said park, of two bushels of beans, on the chair of St. Peter, worth viii d. Also the said Robert Agyloun held of Sir William Grandyn a certain tenement by the Service of half a knight’s fief and a sixth part. Also the said Robert held a certain tenement of John de la Mare, of the Prior of Lewes and Nigel de Brok, rendering therefrom annually to John de la Mare v s. and to Nigel de Brok ii d. and to the said Prior of Lewes ii s. and to the sheriffs aid ob. quad. Also the said jurors say that the capital messuage, with the fruit of the garden, was worth yearly xs. Also the aforesaid jurors say upon their oath that Ysabella, daughter of the said Robert Agyloun, and wife of Hugh Bardolf, is his next heir, and will be of the age of twenty-eight years upon the Annunciation of the Blessed Mary the Virgin in the year aforesaid; and that the said Robert Agyloun ended his last day on Friday the morrow of St. Valentine in the year aforesaid. Sum of the whole extent lvii li. vis. viid. quad. et dimid. quad. out of which xs. xid. dim. quad. were annually paid to the different capital lords, as it appears.* This manor was his principal and favourite residence, and here he died on the 15th day of January, 1286, having in his will bequeathed to the Priory of Tortington, of the order of St. Augustin, in the parish of that name in the rape of Arundel, hundred of Avisford, dedicated to St. Mary Magdalen, with his body, his mansion in the parish of St. Swithin, London, with the advowson of the church.t The writ of the King to Ralph de Sandwich, guardian of * There is also an extent of the manor of Addington, with lands in Waldingham and Crowhurst, com. Surr. from which a rent of three shillings and three pence was payable on the feast of the Purification of St. Mary to Reginald de Ymmesworthe, and other sums at the terms of Easter, St. John the Baptist, and St. Michael, as also a pound of cummin to the Prior of Lewisham in Kent; but it is now utterly illegible. f Tanner, in his Notitia Monastica, under Tortington near Arundel, page 561, cites Piae, ad Husting. London. 14 Edw. I. de mansione in parochia Sancti Swithini London. cum patronatu dicte ecclesie, etc. legato huic Prioratui per Robertum d’Aguilon cum corpore suo. the city of London, enjoining him to ascertain by a jury of citizens of London the value of the tenements and rents in the same city, which Ro- bert Aguillon, late deceased, had held on the day of his decease, and to inquire as to the liberty of the same city, whether it were such as that in his will he could bequeath them to whom he chose, as if they were a chattel, or not; and if they be in the same condition as his other lands and tene- ments are without the city, so that they ought to descend to his right heirs after his decease, and if he could not transfer them by legacy into the hands of others by reason of the aforesaid liberty or otherwise, is dated at Woodstock, 9th March, 1286. “ Inquisitio capta apud Londonias die Jovis proxima post festum Annun- ciationis beate Marie anno regni Regis Edwardi xiiii. (28th March,) de terris et tenementis de quibus dominus Robertus Aguylun fuit seisitus in dominico suo ut de feodo die quo obiit in Londoniis per sacramenta Henrici le Coffrer, etc. (26 jurors.) Qui dicunt quod dictus Robertus fuit seisitus in dominico suo ut de feodo die quo obiit de uno mesuagio et quatuordecem libris, octodecem solidis, duobus denariis et obolo redditus in Londoniis et tenuit dicta tenementa de domino Rege in capite per socagium reddendo inde Domino Regi annuatim sexdecem denarios die Dominica proxima post mediam quadragesimam. Et dicunt quod predictum mesuagium valet per annum in omnibus exitibus xxxix s. iiii d. et dicunt quod dictus redditus redditur annuatim ad Pascham, ad festum Nativitatis Sancti Johannis Baptiste, Sancti Michaelis, et ad festum Natalis Domini. Dicunt etiam quod dictus Robertus fuit patronus ecclesie Sancti Swythini in Candelewyke- strete, que valet per annum octo marcas et quod advocacio ecclesie pre- dicte pertinet ad capitale mesuagium predictum. Dicunt etiam quod domina Isabella filia dicti Roberti, quam Dominus Hugo Bardolf despon- savit, est heres dicti Roberti propinquior, et fuit elatis xxviii annorum ad festum Annunciacionis beate Marie anno supradicto. In cujus rei testimo- nium predicti juratores huic inquisitioni sigilla sua apposuerunt. Summa xvi li. xvi s. ii d. ob. salvo redditu inde debito.” Another inquisition had been previously taken before the same guardian, and Walter le Blund and John Wade, the sheriffs of the same city, by pre- cept of the Lord the King at London on Thursday next after the feast of St. Edward King and Martyr, 14 Edw. I. (21st March) by the oaths of twenty-four jurors, in answer to the matters suggested in the King’s writ, who gave their verdict that ali the lands and tenements and rents of the aforesaid Robert de Aguillon, late deceased, in the city of London, on the day on which he died were of the liberty of the same city, and liable to the same condition as others in the cily, and that he could bequeath them in his will as his chattel to whomsoever he chose, according to the custom of the aforesaid city ; and that they were not as other lands without the city; adding nevertheless that they ought to have descended to the right heirs by hereditary right, unless they had been bequeathed in his will according to the liberty and custom of the city, as is aforesaid. Pursuant to this find- ing the mansion and advowson continued to belong to the Priory of Tor- tington until the Dissolution, when Hen. VIII. in the 31st year of his reign granted it to John de Vere, Earl of Oxford, and hence it was sometimes called Oxford Place. Margaret de Savoy survived her last husband more than six years, dying in the year 1292, as we leam from the following writs of Edward I. of Diem clausit extremum, and from the inquisitions held pursuant to them. She appears to have been most richly endowed by both Baldwin Earl of Devon and of the Isle, and Sir Robert Aguillon. “ Edwardus dei gratia Rex Anglie Dominus Hibernie et Dux Aquitanie dilecto clerico suo Masculino de Harley, Escaetori suo citra Trentam, salutem. Quia Margareta de Rypariis, quondam Comitissa Devonie, que de nobis tenuit in capite diem clausit extremum, ut accepimus, vobis manda- mus quod omnes terras et tenementa, de quibus eadem Margareta fuit seisita in dominico suo ut de feodo in ballivia vestra die quo obiit, sine dila- tione capiatis in manum nostram et ea salvo custodiri faciatis, donec aliud inde preceperimus. Et per sacramentum proborum et legalium hominum de ballivia vestra, per quos rei veritas melius sciri poterit, diligenter inqui- ratis quantum terre eadem Margareta tenuit de nobis in capite in ballivia vestra die quo obiit, et quantum de aliis, et per quod servicium et quantum terre ille valeant per annum in omnibus exitibus, et quis propinquior heres ejus sit et cujus etatis. Et inquisicionem illam inde distincte et aperte factam nobis sine dilatione mittatis et hoc breve. T(este) meipso apud Spalding xiiii die Maii anno regni nostri vicesimo. “ Edwardus ut supra. Malculino de Harleye Escaetori sua ultra Trentam, salutem. Quia Margareta, que fuit uxor Domini Roberti Aguillon, etc. ut supra. T(este) meipso apud Berewik super Twedam sexto die Junii anno regni nostri vicesimo.” This writ is endorsed Pro domino Hugone Bardolf, and at its date the King was beyond Trent. Under the first writ the following inquisitions were taken in respect of her dower, as Countess of Devon ; the first is for her manor of Newnham, com. Oxon:— “ Inquisitio capta vicesimo octavo die Junii anno regni Regis Edwardi xx° super articulis subscriptis, videlicet quantum, &c. (as in the writ,) per xii juratos subscriptos, videlicet per Robertum de Lulle, &c. qui dicunt super sacramentum suum quod dicta Margareta nichil tenuit de domino Rege in capite in comitatu Oxonie, sed tenuit manerium de Neweham in eodem comitatu in dotem de dotatione Baldewini de Insula, quondam viri sui, et de hereditate Ysabelle de Fortibus Comitisse Albemarlie et Devonie et ad ipsam Isabellam reverti debet post mortem ipsius Margarete tanquam heredem propinquiorem predicti Baldewini et plene etatis. Et tenebit manerium predictum de domino Rege in capite per serjanteriam, ita quod ipse qui tenet manerium dabit domino Regi aquam ad lavandas manus suas die Natalis Domini, et asportabit et habebit pelves et manutergium pro servicio predicto, et valet manerium per annum in omnibus exitibus quadraginta libras. In cujus rei testimonium predicti jurati huic inquisitioni sigilla sua appo- suerant. Datum apud Neweham die et anno supradicto.” The next is for the manor of Pishobury in Sawbridgeworth, com. Herts:— “ Inquisitio facta in manerio de Pyshoo die Sabbati proximo ante festum Sancti Johannis Baptiste (21 Jun.) anno regni Regis Edwardi vicesimo, de terris et tenementis que fuerunt Margarete de Rypariis, Comitisse Devonie et de Insula, defuncte in comitatu Hertfordie per Galfridum de Sacham, &c. Qui dicunt super sacramentum suum quod predicta Margareta Comitissa Devonie nullam terram tenuit in predicto comitatu in capite de domino Rege. Dicunt etiam quod predicta Margareta tenuit manerium predictum de Pyshoo et hoc in dote post mortem Baldewyni de Insula, quondam mariti sui. Idem Baldewynus tenuit predictum manerium de domino Willelmo de Say in capite per servicium trium feodorum militum et dimidii et unius quartarii, et valet predictum manerium per annum xl libras in omnibus exitibus. Dicunt etiam quod Isabella de Fortibus Comitissa Albemarlie et Devonie ac Domina Insule est heres propinquior predicti Baldewini et predicti manerii de Pyshoo, et est plene etatis. Dicunt etiam quod predicta Margareta nullas terras tenuit in Sabrictworth nisi per dotem tantum, neque in comitatu Hertfordie.” The third inquisition is for the manor of Vauxhall, or South Lambeth, com. Surrey:— “ Inquisitio capta apud Suth Lambeth de terris et tenementis que fuerunt Margarete de Ripariis die lune in vigilia Nativitatis Sancti Johannis Bap- tiste (23 June) anno regni Regis Edwardi xx° per xii juratos de hundredo de Bryxeston, videlicet Johannis le Ermener, &c. Qui dicunt super sacra- mentum suum quod capitale messuagium cum gardino apud Faukeshalle valet per annum iis. Item sunt ibidem iiiixx acre terre, et valet aera per annum iiii c?- Summa xxiii.v. viiic?. Item sunt ibidem xxix acre prati, et valet aera per annum iii s. Summa iiii li.-vii s. Item redditus assisi libere tenentium per annum xxxixs. iiii e?. Item redditus assisi custumariorum per annum xiiiZt. viiis. xi d. ob. quad. Opera custumariorum per annum nichil valent per quod possent extendi, quia plus capitur pro opere quam valeat. Item placita et perquisita curie valent per annum iiis. viiirf. Item heriet et relevium per annum valent iiiis. Et valet manerium predictum per annum in omnibus exitibus xxi/i'. viiis. viie?. ob. q. Et predicta Margareta tenuit predictum manerium nomine dotis ex dotatione Baldewyni de Insula, Comitis de Insula, quondam viri sui de hereditate Isabelle de Fortibus Comitisse Albemarlie. Item dicunt quod predicta Isabella est soror et heres propinquior predicti Baldewyni, et est etatis liiii annorum. Et tenetur idem manerium de domino Rege in capite pro homagio. In cujus, &c. Indorsed, Surreia pro Isabella de Fortibus Comitissa Albemarlie.” Extents of three manors in Hampshire follow, Christchurch, Freshwater, and Wroxall; the two last in the Isle of Wight. “ Extenta manerii de Christi ecclesia in comitatu Suthantonie quod fuit Margarete de Ripariis quondam Comitisse Devonie, facta die Jovis proximo post festum Sancti Bamabe Apostoli (12th June) anno regni Regis Edwardi vicesimo, per sacramentum Rogeri de Boclond, &c. qui dicunt super sacra- mentum suum quod Margareta de Rypariis tenuit manerium de Christi ecclesia nomine dotis de Isabella Comitissa Albemarlie et domina Insule de domino Rege in capite per servicium scutagii. Item dicunt quod predictum manerium valet per annum in omnibus exitibus cum redditibus, pratis, pasturis, serviciis et consuetudinibus iv libras. Item dicunt quod Isabella de Fortibus, Comitissa Albemarlie, est propinquior heres dicte Margarete, et est plene etatis. “ Extenta manerii de Fressewater in com. Suthhantonie, quod fuit Mar- garete de Ripariis quondam Comitisse Devonie, facta die Jovis in crastino festi Sancti Barnabe Apostoli (12th June) anno regni Regis Edwardi vicesimo per sacramentum Willelmi de Clyve, &c. qui dicunt super sacra- mentum suum quod Margareta de Ripariis tenuit manerium de Fressewater, nomine dotis de Isabella Comitissa Albemarle in capite, et dicta Isabella in capite per servicium militare. Item dicunt quod manerium de Fresse- water valet per annum in omnibus exitibus cum redditibus pratis, pasturis, serviciis et consuetudinibus et omnibus aliis exitibus xxv libras. Dicunt etiam quod Isabella de Fortibus, Comitissa Albemarlie, est propinquior heres predicte Margarete, et est plene etatis. “Extenta manerii de Wrockeshale quod fuit Margarete de Ripariis quon- dam Comitisse Devonie, facta die et anno supradicto per juratos predictos qui dicunt per sacramentum suum quod Margareta de Ripariis quondam Comitissa Devonie tenuit manerium de Wrockeshale de Isabella Comitissa Albemarlie nomine dotis, et dicta Isabella de domino Rege in capite per servicium militare. Item dicunt quod predictum manerium de Wrockeshale valet in omnibus exitibus xv libras. Dicunt etiam quod predicta Isabella de Fortibus predicte Margarete est propinquior heres et plene etatis. In- dorsed, Coram Domino Cancellario. “ Pro Isabella Comitissa Albemarle. Quia Rex accepit per inquisitiones, quas per Malculinum de Harle Escaetorem ultra Trentam fieri fecit, quod Margareta de Ripariis quondam Comitissa Devonie nuper defuncta nichil tenuit de Rege in capite die qua obiit, et quod tenuit maneria de Pisshoo, Neweham, Suth Lambeth, Fressewatre, Wrokeshale, et Cristechirche, in dotem de dono Baldewini de Insula quondam comitis Devonie viri sui, et quod Isabella Comitissa Albemarlie est soror et propinquior heres predicti Baldewini et plene etatis, mandatum est prefato Malculino quod eidem Isabelle maneria predicta cum pertinentiis, una cum omnibus inde perceptis a tempore capcionis eorumdem in manu Regis liberet tenenda, salvo jure cujuslibet. Teste Rege apud Berewicum super Twedam vii die Julii.” Under the second writ these several inquisitions were taken, of which the first is for the manor of Addington, com. Surrey. “Inquisitio capta apud Croyndon die Sabbati proximo ante festum translationis sancti Thome Martiris (5 July), anno regni Regis Edwardi xx° per, &c. Qui dicunt super sacramentum suum quod capitale messuagium cum gardino de manerio de Adynton valet per annum v solidos, quod qui- dem manerium Margareta de Rypariis Comitissa Devonie tenuit. (Extent.) Item redditus assisi libere tenentium de Adyngton lix5. vd. ob. Item redditus assisi libere tenentium de Crowehurst, que est pertinens ad pre- dictum manerium xs. x d. Item redditus libere tenentium in Waldyngham que est pertinens ad idem manerium xis. et unde idem manerium reddit per annum ad firmam vicecomitis per annum iiiis. iiie magno gelu. quinta die ante Natale, et duravit per tres septimanas continuas, et Tamisia ita fuit congelata, quod quandoque fuit cooperta de rivo in rivum, ita quod videbatur quod ipsa possit transiri pede et equo. Anno eodem septimo die Februarii, combusta sunt proprio igne suo parva aula Domini Regis apud Westmonasterium, Camera, et Capella, et Receptaculum, et alie plures domus officiales. Hoc anno, ante Cathedram Sancti Petri, ostenderunt Maior et Cives Londoniarum Domino Philippo Basset, Justitiario Anglise, et aliis de consilio Domini Regis apud West- monasterium, quod Constabularius Turris voluit occupare con- tra illos libertates suas, arestando in Thamisia naves ante Turrim, et capiendo prisas de blado et aliis rebus, antequam venirent ad portum; dicentes, quod ipse tunc temporis fecit arestare navem Thome de Basinges cum frumento ante Turrim, et voluit inde capere centum quarteria, quodlibet quarterium pro iibus. denariis minus quam venditum fuerit, quando veniret ad ter- ram. Ad quod dictus Constabularius respondit, “ quod hoc bene potuit facere ad opus Domini Regisad hoc cives dixerunt quod attachiamenta in Thamisia pertinent solummodo ad Vicecomites AquaTamisie Londoniarum, quia aqua Thamisie tota pertinet de rivo ad rimTd rivum rivum ad Civitatem usque ad Newe Were, sicut pluries osten- usque ad Newe,- sum est coram Justitiariis itinerantibus apud Turrim, et sicut compactum fuit apud Bermundesheie, per duodecim milites juratos de Sureye, coram domino Hugone Bigot, Justitiario Anglie tunc itinerante ibidem. Dicunt etiam quod Dominus Rex nullam prisam capit de blado, antequam navis sit ad portum, et tunc habebit ipse quarterium frumenti pro ii^8 denariis minus quam venditum fuerit; et hoc solummodo ad sustentationem domus sue. Et quod Constabu- larius vel aliquis alius non habet prisam de blado; sed si voluerit aliquid emere, emat in mercato Civitatis, sicut cives, et ad vo- luntatem venditoris; et petunt Dominum Regem, quod ipse velit libertates eorum conservare, et semper calumpniantes quod nolunt nec debent illuc judicium subire vel recipere. Tunc, habito colloquio inter Justitiarios et alios de consilio Regis, dixit dominus Willelmus de Wilton Civibus, “ Dominus Rex vult quod libertates vestre conserventur, et nos debemus velle quod jura sua non pereant; et quia ignoramus, que jura pertinent ad Turrim, nos volumus inquirere in tres septimanas post Pascham per alios, qui fuerunt ibidem constabularii, qualem seisinam Dominus Rex ibi habuerit; sed Civitas interim habeat seysinam suam integre et pacifice, salva, tamen, calumpnia Con- stabularii, quam ad dictum diem monstrare rationabiliter pote- rit.” Tunc provisum fuerit per Cives et injunctum Yicecomitibus ne illi permitterent Constabularium aliquod attachiamenti facere in Thamisia, et si necesse foret, quod ipsi vim vi repellerent. Hoc anno, iterum, prebuit Dominus Rex assensum ad statuta de Oxonia tenenda, et misit brevia sua, in quibus statuta scripta erant, per omnes comitatus Anglie, precipiens illa observari, simul cum aliis, que Comes Marescallus, Comes Leicestrie, Philippus Basset, et Hugo Bigot essent provisuri; quod parum stetit. Postea, die Dominica in media quadragesima, convenientibus multis de civitate ad crucem Sancti Pauli, Maior fecit fidelitatem Domino Edwardo, post vitam suam; et in crastino omnes Aldermanni in Gildhallia, et qui erant absentes per infirmitatem in domibus eorum, coram Maiore. Die Dominica vero sequenti universi homines duodecim annorum et amplius, quilibet in Wardemoto, coram Aldermanno suo fecerunt illud idem juramentum. Hoc anno, ante Pentecosten, Barones, qui prebuerant assen- Barones miU- sum ad ordinationes et statuta facta apud Oxoniam observanda, uZs^quiful- miserunt quoddam breve, sub sigillo Rogeri de Clifford, Domino runt c°nlra sta~ _ . . „ iutaOxome. Regi, petentes ipsum, ut ipsa statuta vellet conservare; et diffi- daverunt omnes illos, qui contra ire voluerunt, salva persona Regis, Regine et liberorum suorum. Tunc, statim, dicti Barones militaverunt cum magno exercitu super omnes adversarios suos, et in primis apud Herefordiam, ceperunt episcopum Herefordie, et omnes canonicos suos, alienigenas, et thesauros eorum aspor- taverunt, et omnia que inventa sunt in maneriis vendiderunt et multa maneria combusserunt. Et eodem modo fecerunt de omnibus maneriis, per que transitum fecerunt, scilicet, illorum, qui illa statuta infringere nitebantur, tam virorum ecclesiasti- corum quam aliorum ; et etiam in ecclesiis suis novos rectores statuerunt, et maxime in ecclesiis alienigenarum, nulli moles- tiam inferentes praeter adversariis suis, sed firmam pacem ob- servantes. Castella, vero, Domini Regis et aliorum capientes, in eis novos constabularios posuerunt; quos omnes fecerunt jurare fidelitatem Domino Regi, et semper vexillum Domini Regis coram se detulerunt. Postea, miserunt breve Civibus Londoniarum circa festum Sancti Johannis, sub sigillo Simonis de Monte Forti, Comitis Leicestrie, volentes certificari ab ipsis, De petitione Baronum, ad predicta statuta observanda. A limigene licen- “ an vellent observare dictas ordinationes et statuta, facta ad honorem Dei, ad fidem Domini Regis, et ad utilitatem totius regni, an potius adherere illis, qui voluerunt illas infringere.” Et sciendum, quod talis fuit petitio Baronum. Petunt Barones a Domino Rege humiliter et devote, quod or- dinationes et statuta apud Oxoniam facta, et juramento firmata, tam Domini Regis quam et Magnatum, et subsequenter omnium et singulorum totius regni Anglie, firmiter et inviolabiliter ob- serventur. Ita, tamen, quod si aliqua in eis, per considera- tionem bonorum virorum ad hoc electorum, inveniantur Domino Regi vel regno prejudicialia vel dampnosa, illa penitus subtrahantur; et si que fuerint obscura vel corrigenda, decla- rentur vel corrigantur; et provideatur securitas de aliis, vide- licet, bonis et utilibus, imperpetuum firmiter observandis. Item petunt quod regnum de cetero per indigenas fideles et utiles sub Domino Rege gubernetur, et non per alios, sicut fit communiter in omnibus aliis mundi regnis. Quod vero mandatum Cives ostendunt Domino Regi existenti apud Turrim, Rege Alemannie, Regina, Domino Edwardo, et Ro- berto Walrand, tunc ibi solummodo presentibus, et dixerunt quod omnis Communa illa statuta, que sunt ad honorem Dei, ad fidem Regis, et ad utilitatem regni, volunt observare; que statuta per preceptum Regis a dicta Communa antea juramento fuerunt affirmata, et quod nullos milites, servientes, alienigenas, volue- runt permittere in Civitate hospitari; quia per illos orta est om- nis discordia inter Regem et Barones suos. Postea missi sunt per preceptum Regis quidam de Civibus cum consilio Regis ad pacificandum cum Baronibus, usque ad Doveriam. In quo itinere factum est responsum Baronibus, quod tota Communa voluit dicta statuta facta ad honorem Dei, ad fidem Domini Regis, et ad utilitatem regni observare, salva libertate Londonia- rum ; et ita Barones et Cives sunt confederati, dicentes, “ salva fide Domini Regis.” Tunc temporis et antea licenciati fuerunt omnes alienigene. milites et servientes, a Civitate, qui postea per Dominum Ed- dati sunt a Ci- Et vitate. Qui con- tunc Cives fecerunt excubias, equitantes de nocte per Civitatem Vmt cum Gim~ 71 1 lus, sicut pre- cum equis et armis, inter quos innumerabilis populus peditum notatum est. se intrusit; quorum quidam maliciosi, sub colore querendi alienigenas, fregerunt plures domos aliorum et bona ibi inventa asportaverunt. Ad quorum maliciam refrenandam, dimisse sunt excubie equitantium, et facte sunt in Wardis, quilibet in Warda sua bene armatus. Postea, die Dominica ante festum Sancte Margarete, venerunt Barones Londoniis, et in crastino Rex et Regina recesserunt a Turri usque ad Westmonasterium. Tunc temporis, assentiente Domino Rege, factus est per Barones Hugo le Despencer Justitiarius totius Anglie, et tradita ei Turris Londoniarum. Memorandum quod iste Maior, tempore Maioratus sui, ita Qualiter minu- nutrierat populum Civitatis, quod vocantes se Communam Civi- buitdomma- tatis, habuerant primam vocem in Civitate. Nam ipse Maior tlonem . omnia agenda sua per illos agebat et terminabat, dicens eis, tatis. “ vultis vos ut ita fiatet si dixissent ya ya, ita factum fuit. Et e converso, parum aut nichil Aldermannis seu Magnatibus Civitatis super hoc consultis; sed fuerunt ipsi, quasi non essent. Iste populus ita per hoc erat elatus et superbia inflatus, quod tempore perturbationis regni, de qua superius mentio facta est, ipsi fecerunt de se conventiculas, et per centenos et millenos juramento confederati sunt, sub quodam colore pacem obser- vandi, qui manifeste fuerunt pacis perturbatores. Nam cum Barones tantummodo super illos, qui predicta statuta infringere voluerunt, militassent, et bona talium diripuissent, et hoc de die, isti de nocte domos Caursinium et aliorum, qui non fue- runt contra statuta predicta, in Civitate fregerunt et bona in predictis domibus inventa violenter asportaverunt, et multa aha illicita fecerunt. Illos vero Maior tepide redarguebatur. Postea ipsi, velut Justitiarii itinerantes, voluerunt omnes pur- De purprestura, presturas, novas et veteras, in Civitate, nullo juris ordine ob- amovenda- Cives fecerunt statuta tantum- modo ad com- modumipsorun servato, amovere, et venellas, per breve Domini Regis et per Justitiarios itinerantes, assentiente Communa, obstupatas et quibusdam arentatas, nitebantur aperire, ita quod quasdam et sine judicio aperuerunt, et eodem modo quasdam purpres- turas amoverunt, et aliquas post prandium ; et hoc non fecerunt solummodo amovendi illas, sed occasione meremium et alia ibi inventa asportandi. Postea, in crastino Sancte Margarete missum est breve Do- mini Regis Maiori et Civibus, in quo, lecto in Gildhalle, con- tinebatur, quod illa dissensio, que fuit inter Regem et Barones fuit pacificata, et precepit Rex, quod pax sua infra Civitatem et extra firmiter observaretur; et cum de aliquo, contra predicta statuta veniente, sciri posset, per Ballivos arestatus fuisset, et omnia bona sua, et salvo custodita, donec Rex super hoc aliud dedisset in preceptis. Et a die illa in antea omnia per legem terre deducta fuissent et terminata. Tunc temporis predicti Barones ad captandam a Civibus majorem benevolenciam, affati sunt eos, dicentes “ ut ipsi pro- vidissent, si quid subtractum fuisset de libertatibus suis, et etiam alia, que fuissent justa et honesta ad libertates suas aug- mentandas, et illa posita in scriptis, Barones ostenderent Regi et consilio suo, qui ea sigillo suo confirmaret, predictis Civibus et heredibus eorum imperpetuum possidenda. Maior vero fecit summoniri universum populum Civitatis, dicens eis “ ut homines de quolibet officio providissent, que fuissent eis utilia, et ipse ea faceret clamare in Civitate et firmiter observareunde, postea, de die in diem singuli de quolibet officio per se fecerunt nova statuta et provisiones, que magis possunt dici abhomina- tiones, et solummodo ad commodum ipsorum, et ad intollera- bilem jacturam omnium mercatorum venientium in Londoniis et in nundinis Anglie, et ad maximum dampnum universorum regni. Et tunc nichil actum fuit sive tractatum de communi utilitate Civitatis neque de augmentatione libertatum ejusdem; set tamen predicta statuta et provisiones ad nullum pervenerunt effectum. Postea in vigilia Sancti Jacobi recesserunt etiam Barones versus Windleshoram a Londoniis ad obsidendum Castrum illud; quod quidem Castrum redditum est per Dominum Edu- ardum, pace formata, die post predictum festum, adhuc Rege et Baronibus moram facientibus circa Fuleham, et statim alienigene qui infra Castrum fuerunt repatriaverunt. Tunc temporis etiam plures Magnates et alii ostenderunt Qui fuerunt in- Regi et consilio suo, conquerendo, quod ipsi inter alios fuerant depredati et injuste, dicentes, “ quod ipsi non fuerunt contra ham- dicta statuta de Oxonia,” et petierunt sibi justitiam exhiberi. Quod positum fuit in respectum usque ad quindenam Sancti Michaelis. Postea, secunda die post festum Sancti Mathei, tunc temporis De transfreta- die Dominica, Dominus Rex, Regina et filii eorum et quamplures hone RefJls' nobiles regni Anglie transfretaverunt, ut essent ad parlamentum Regis Francie apud Bononiam, ubi locutum fuit de peregrina- tione sua et aliorum cruce signatorum in Terram Sanctam, et de coronacione filii sui in Regem, existentibus tunc ibidem fere omnibus Ducibus et Magnatibus Francie, Burgundie, Campanie, et Hispannie. Thomas de Forda. MCC° lriij°., in Gregorius de Rokesle. Hoc anno, die post Octabas Sancti Michaelis, Dominus Rex rediens de Bononia venit in Angliam, et, postea, die Veneris venit Londoniis. Memorandum, quod cum per plures annos contentio fuisset inter Abbatem Westmonasterii et Cives Londoniarum super quibusdam libertatibus, quas dictus Abbas per quamdam cartam, a Domino Rege impetratam, exigebat in Comitatu Mi- delsexie; tandem, hoc anno die Martis post Octabas Sancti Michaelis, dicta contencio ad Scacarium Domini Regis, coram Gilberto de Preston, Justitiario, per breve Regis ad hoc specia- liter missum, et coram baronibus de Scacario per judicium fuit terminata. Nam, per veredictum duodecim militum juratorum CAMD. SOC. I de Comitatu Midelsexie, conventum fuit, quod Vicecomites Londoniarum possunt intrare in omnibus villis et tenementis, que Abbas habet in Midelsexiam usque ad portam Abbatie sue, et ibi summonitiones facere et distringere omnibus modis, sicut in tenementis aliorum libere tenentium in Comitatu; et quod tenentes Abbatis ad Comitatus et ad Hundreda sectam facere debent, et omnia alia servicia, que liberi tenentes de predicto Comitatu facere solent. Postea, processu temporis, predictus Abbas et Conventus suus per cartam suam communi sigillo fiorum sigillatam, remiserunt Civibus omnem actionem, quam habuerunt in Middlesexia, occasione prenominate carte a Domino Rege impetrate ad prejudicium Civium, imperpe- tuum ; quod postea non stetit. Hoc anno in parlamento, post quindenam Sancti Michaelis, iterum orta est dissentio inter Dominum Regem et predictum Comitem Leycestrie et complices suos. Rex enim et Dominus Edwardus et multi magnates regni, qui eis adheserunt, voluerunt ut omnibus illis, quibus injuste depredaciones seu transgres- siones facte fuerant, justicia exhiberetur; ad quod pars altera noluit assentire. Postea Rex voluit, ut illi qui debent esse de familia domus sue, fuissent per ipsum electi et in officio positi. Tunc temporis Dominus Edwardus, sub colore visitandi ux- orem suam, intravit in Castrum de Wyndeshor et ibi se tenuit. Rex autem in crastino mane recessit a Westmonasterio versus dictum Castrum, et in eo intravit cum suis, quibus voluit, quem multi Comites et Barones, qui cum eo tenuerunt, sunt secuti, Comite Leicestrie et complicibus suis in Londoniis hospitatis. Postea, utraque pars posuit se in arbitrio Regis Francie de predicta contentione. Hoc anno iterum electus est Maior Thomas filius Thome per populum, Aldermannis autem et Magnatibus Civitatis parum super hoc consultis, et statim juratus, sicuti antea duobus an- nis precedentibus fuerat, quod nuncquam alius Maior fuerat, nisi prius admissus fuerit a Rege vel a Baronibus suis de Sca- cario. Ipse vero in crastino fuit presentatus predictis Baroni- bus apud Westmonasterium; set non fuit admissus, prohi- bente Domino Rege per breve suum, qui valde motus fuit in iram adversus civitatem pluribus de causis. Postea Dominus Rex, qui antea miserat litteras suas Regi Francie standi arbitrio suo, de contencione inter ipsum et Barones habita, transfretavit in Septimana Natalis et Dominus Edwardus et alii de consilio suo, ad parlamentum Regis Fran- cie. Petrus, vero, de Monte, et quidam alii ex parte Baronum, quorum literas eodem modo predictus Rex habuit patentes quod starent arbitrio suo, transfretaverunt. Rex autem predictus, die Mercurii ante conversionem Sancti Pauli, declaravit arbitrium suum, cujus tenor talis est. “ Nos, partibus convocatis Ambianis, Domino Rege Anglie person- aliter, et quibusdam de Baronibus per se, et aliis per procura- tores comparentibus coram nobis, auditis hinc inde propositis et defensionibus, ac rationibus partium plenius intellectis, at- tendentes per provisiones, ordinationes, statuta, et obligationes Oxonie, et per ea, que ex eis et occasione eorum subsecuta sunt, juri et honori regio plurimum fuisse detractum, regni turbationem, ecclesiarum depressionem et depredationem, et aliis personis ipsius regni, ecclesiasticis et secularibus, indigenis et alienigenis, gravissima dispendia provenisse; et, quod veri- similiter timebatur, ne graviora contigerent in futurum, com- municato bonorum et magnatum consilio, predictas provisiones, ordinationes, statuta, et obligationes, quocunque nomine tenean- tur, et quicquid ex eis, vel occasione earum, subsecutum est, per dictum nostrum et ordinationem nostram cassamus et irri- tamus; maxime cum appareat summum Pontificem eas per suas litteras cassas et irritas nunciasse ; ordinantes, quod tam dictus Rex quam Barones, et alii quicunque presenti compro- misso consenserunt, et de predictis observandis se quocunque modo astrinxerunt, se de eisdem quietent penitus et absolvant. Adjicimus etiam quod, ex vi seu viribus predictarum provisio- De arbitrio Regis Francie. num, seu ordinationum seu obligationum vel alicujus super hoc concesse potestatis a Rege, nullus nova statuta faciat, neque jam facta teneat vel observet, nec propter non observacionem predictorum debeat aliquis capitalis vel aliter inimicus haberi, aut penam aliquam propter hoc sustinere. Decernimus etiam quod super predictis provisionibus et earum occasione omnes littere confecte irrite sint et inanes, et Ordinamus etiam quod ipsi Regi Anglie restituantur a Baronibus et reddantur. Item dicimus et ordinamus, quod Castra, quecunque tradita fuerint custodienda ad securitatem, seu occasione predictorum, et ad- huc detenta, libere a Baronibus eidem Regi reddantur, tenenda ab eodem Rege, sicut ea tenebat ante tempus predictarum pro- visionum. Item dicimus et ordinamus quod liceat eidem Regi libere Capitalem Justitiarium, Cancellarium, Thesaurarium, Jus- ticiarios minores, Vicecomites, et quoscunque alios officiales ac ministeriales regionis sui, et domus sue, preficere, destituere, in- stituere et amovere, pro sue libito voluntatis, sicut faciebat ante tempus predictum. Item, retractamus et cassamus illud statu- tum factum, quod regnum Anglie per indigenas de cetero guber- netur, necnon ut exirent alienigene non reversuri, exceptis illis quorum moram fideles regni communiter acceptarent. Ordi- namus per dictum nostrum, ut liceat alienigenis morari in dicto regno secure, et quod dictus Rex possit alienigenas ad consilium suum, quos sibi viderit utiles et fideles, vocare, sicut facere poterat ante tempus predictum. Item, dicimus et ordinamus quod dictus Rex plenam potestatem et liberum regimen habeat in regno suo et ejus pertinentiis; et sit in eo statu et in ea plenaria potestate, in omnibus et per omnia, sicut erat ante tempus predictum. Nolumus autem, nec intendimus per pre- sentem ordinationem, derogare in aliquo regiis privilegiis, cartis, libertatibus, statutis, aut laudabilibus consuetudinibus regni Anglie, que erant ante tempus predictum. Ordinamus etiam quod idem Rex dictis Baronibus indulgeat et remittat omnem rancorem, quem habeat adversus eos occasione premissorum 6 l et similiter Barones eidem; et quod nullus alterum, occasione premissorum, de quibus in nos extitit compromissum, per se vel per alium de cetero non gravet in aliquo, vel offendat. Postea Dominus Rex rediens de partibus transmarinis venit xv°. kalend. . . B Martii. m Angliam. Barones vero non contempti de arbitrio predicti Regis Francie fuerunt, qui statim militaverunt in Marchia Wallie super Rogerum de Mortuo Mari, et omnia castra sua proster- nerunt, et terras suas depredaverunt, et maneria et villas com- busserunt; ad cujus succursum Dominus Edwardus in manu valida veniens, fere captus fuit. Et tunc, iterum captum est parlamentum apud Oxoniam inter Dominum Regem et predic- tos Barones. Londonienses autem et Barones de Quinque Por- tubus, et fere omnis communa mediocris populi regni Anglie, qui vero non posuerunt se super Regem Francie, penitus arbi- trium suum contradixerunt. Unde Londonienses fecerunt de se ipsis Constabularium, scilicet, Thomam de Piwelesdona, et Marescallum, scilicet, Ste- phanum Buckerel, ad quorum summonitionem, audita magna eloca Sancti Pauli, omnes de civitate exire deberent, et non aliter, muniti tam de nocte quam de die, bene armati, sequentes vexilla dictorum Constabularii et Marescalli ubicumque illos ducere voluissent. Postea, Hugo le Despenser, Justitiarius, qui tunc custodiebat Turrim cum innumerabili populo Londonien- sium, exierunt a civitate, sequendo vexilla predictorum Con- De combustione stabularii et Marescalli, et nesciebant quo ire deberent, vel ad de Ystleworthe. quid faciendum ; qui ducti sunt usque ad Ystleworthe et ibidem prostraverunt et combusserunt Manerium Regis Alemanie, et omnia bona ibi inventa depredaverunt, et molendina ac vivaria sua fregerunt et combusserunt, nullis treugis observatis, dum predictum parlamentum steterit. Et hoc fuit initium dolorum, et origo mortalis guerre, per quam tot maneria combusta sunt, et tot homines, divites et pauperes, depredati, et tot mille homines perierunt. De captione Illo vero Parlamento finito sine concordia, venit Comes Lei- Northamptone. , . _ cestrie Londoniis, et multi Barones cum eo. lunc statim Do- minus Rex et Dominus Edwardus in manu valida militaverunt ad Northamptonam, et illam ceperunt, et etiam castrum, et Petrum de Monte Forti, et Simonem filium Comitis predicti, et omnes Barones ibi inventos, cum omni harnesio suo, et omnes burgenses ceperunt, quos omnes fecit Rex salvo custodiri. Tunc temporis Barones et Londonienses confederati sunt scripto cyrographato et juramento, quilibet duodecim annorum et am- plius, standi simul contra omnes, salva tamen fide Domini Regis. De destructione Postea, in septimana ante Ramos Palmarum, destructum est Judeorum. Judaismum in Londoniis, et omnia bona ipsorum asportata, et quotquot Judei fuerunt inventi, nudi, dispoliati, et postea de nocte catervatim trucidati, scilicet, numero plusquam quingenti. Et qui remanserunt, salvati fuerunt per Justitiarios et Maiorem, qui ante occisionem missi fuerunt apud Turrim; et tunc arca Cyrographorum missa fuit apud Turrim ad salvandam. Tunc, et antea, multi denarii Ytallicorum et Caurcinium, qui fuerunt depositi in custodia in prioratibus et abbathiis circa Londonias, extracti sunt et ad Londonias deportati. Postea in septimana ante Pascham, Barones et Londonienses expugnantes Roffam, ceperunt eam, et castrum obsederunt, et ballivam ceperunt; qui, auditis rumoribus de adventu Regis, recesserunt et venerunt Londoniis in septimana Pasche. DeprehoLiawes. postea^ in festo Sancti Johannis ante Portam Latinam, exierunt Barones et Londonienses a civitate adversus dictum Dominum Regem, tunc existentem in partibus de Liawes, cum maximo exer- citu. Illis autem ibidem moram facientibus. Barones miserunt litteras suas Domino Regi, et Rex remisit eis litteras suas pro re- sponso, et similiter Rex Alemannie et Dominus Edwardus, quas litteras require in altera parte hujus folii scriptas. Et nono die a die illa, tunc temporis die Mercurii, valde mane confligerunt partes extra villam de Liawes, et in primo conflictu major pars Lon- doniensium, peditum et equitum, et quidam milites et barones posuerunt se in fugam versus Londonias. Barones, et illi qui remanserunt, pugnaverunt cum exercitu Regis usque ad noctem, et innumerabili populo utriusque partis occiso, Barones habue- runt victoriam, et ceperunt villam de Liawes. Et Rex Ale- mannie captus est, et multi alii Comites et Barones vel reddi- derunt se vel fuerunt occisi; in quo conflictu, sine Regibus et Domino Edwardo, xxv. barones vexilla portantes vel capti sunt vel occisi; quidam tamen barones de exercitu Regis ponentes se in fugam, evaserunt. Memorandum, quod nocte illa inter Regem et Barones et suoso extitit provisum et ordinatum, quod providentie Oxonie starent inconcusse, et si quid ex eis foret corrigendum, per qua- tuor nobiliores Anglie episcopos, seu magnates, penitus corri- geretur ; et si dissentio aliqua foret inter ipsos, ita quod nullo modo concordes fieri possent, tunc staretur veredicto Comitis Andegavie et Ducis Burgundie, si major pars Baronum ad hoc consentire voluisset. Et ad hanc provisionem fideliter obser- vandam, predicti duo Reges suos primogenitos obsides et pri- sones Baronibus tradiderunt, et statutum est ut parlamentum hoc instanti festo Pentecostes apud Londonias teneatur; quod nunquam pervenit ad effectum. Postea, die Martis ante Ascensionem, clamata fuit pax Regis et Baronum in Londoniis, et crastino venit exercitus Baronum in Londoniis, et Dominus Rex cum suis, et Rex Alemannie et multi prisones, qui capti fuerunt in prelio predicto. Domino Ed- wardo et Domino Henrico de Alemannia, qui sunt obsides, ut dictum est, positis in custodia in castro Doverie. Rex vero Alemannie, et quamplures alii prisones positi sunt in Turrim Londoniarum. Dominus autem Rex hospitatus est apud Sanc- tum Paulum, et tunc quamplures de familia domus sue ab eo amoti; et tunc nicbil allocatum est ei vel Regi Alemannie, quoad ipsi tradiderint Baronibus obsides suos. Transcriptum litterarum quas Barones miserunt Domino Regi, ante prenotatum prelium, et litterarum quas idem Rex remisit eis, et etiam litterarum quas Rex Alemannie et Edwardus remiserunt Baronibus. Excellentissimo Domino suo Henrico, Dei gratia, illustri Regi Anglie, Domino Hibernie et Duci Aquitannie, Barones et alii fideles sui, sacramentum suum et fidelitatem Deo et sibi debitam observare volentes, salutem et devotum, cum omni reverentia et honore, famulatum. Cum per plura experimenta liqueat, quod quidam vobis assistentes multa de nobis mendacia vestre dominationi suggesserint, et mala, quanta possunt, non solum nobis, sed etiam vobis et toti regno vestro intentantes ; noverit vestra excellentia, quod salutem et securitatem corporis vestri totis viribus cum fidelitate vobis debita voluimus obser- vare, inimicos nostros non solum, set et vestros et totius regni vestri juxta posse gravare proponentes, illis super pre- dictis, si placet, non credatis. Nos enim vestri fideles semper inveniemur. Et nos Comes Leicestrie et Gilbertus de Clare, ad petitionem aliorum, pro nobis et ipsis presentibus, sigilla nostra apposuimus. Henricus, Dei gratia, &c. Simoni de Monte forti et Gilberto de Clare et complicibus suis. Cum per guerram et turbationem generalem in regno nostro, per vos jam subortas, necnon et in- cendia et alia dampna enormia, appareat manifeste quod fideli- tatem vestram nobis debitam non observatis, nec de securitate corporis nostri in aliquo curatis ; eo quod magnates et alios fideles nostros nostre fidei constanter adherentes, enormiter gravastis, et ipsos pro posse vestro gravare proponitis sicut per litteras vestras nobis significastis, nos gravamen ipsorum nos- trum proprium, et inimicos eorum nostros reputantes, precipue cum dicti fideles nostri, pro fidelitate sua observanda, contra infidelitatem vestram nobis viriliter et fideliter assistant, de vestra securitate vel amore non curamus, sed vos, tamquam nostros inimicos, diffidamus. Teste me ipso apud Lewes, xij die Maii, anno regni nostri quadragesimo octavo. Ricardus,Dei gratia, Romanorum Rex semper Augustus, et Ed- wardus, illustris Regis Anglie primogenitus, ceterique Barones, omnes et nobiles predicto Regi Anglie constanter sincere fide et devotionis operibus adherentes, Simoni de Monte Forti, Gilberto de Clare, ceterisque universis et singulis perfidie sue complicibus. Ex litteris vestris, quas illustri Regi Anglie, Domino nostro karissimo, transmisistis, accepimus nos esse diffidatos a vobis; quamvis hujusmodi verbalis diffidatio satis fuerit nobis ante realiter vestra hostili in rerum nostrarum incendiis et bonorum nostrorum depopulationibus prosecutione probata. Nos igitur scire volumus vos a nobis universis et singulis, tamquam hostes puplicos ab hostibus diffidatos; qui deinceps personarum vestra- rum et rerum dispendiis, ubicumque nobis ad hoc facultas affuerit, totis viribus nostris et mentibus insistemus. De hoc, autem, quod falso nobis imponitis, quod nec fidele nec bonum consilium ipsi Regi nostro damus, nequaquam verum dicitis. Et si vos. Domine Simon de Monte Forti vel Gilberte de Clare, velitis hoc idem in Curia dicti Regis asserere, parati sumus vobis securum ad veniendum ad dictam Curiam procu- rare conductum, et nostre super hoc innocentie veritatem, et vestri, sicut perfidi proditoris, mendacium declarare per alium nobilitate et genere nobis parem. Omnes nos contenti sumus predictorum Dominorum sigillis, videlicet, Romanorum Regis et Domini Edwardi. Datum Lewes, xij die Maii. Postea Rex Alemannie ductus est ad castrum de Berkamstede. Tunc Episcopi et Barones tenuerunt parlamentum, in quo ordi- natum fuit, sicut patet in litteris Domini Regis, quas ipse fecit, et sigillo suo sigillavit; que littere sic incipiunt Ad reformationem status regni eligantur tres discretiores de regno, &c. Tunc provisum fuit de raptoribus, tam clericis quam laicis, quomodo sit contra eos procedendum. Item de clericis, qui arma tulerunt in bello, vel in comitatu predonum. Item de clericis et laicis, qui bona ecclesiastica rapuerunt in una diocesi, et beneficia vel domicilia habent in alia, cum non poterunt preveniri citatione, ubi perpetrarunt delicta. CAMD. SOC. K Item de clericis et laicis qui clericos captivarunt. Ad primum responsum; si aliquis agere velit alitercunque, ordo juris observetur sed ubi facta est rapina ecclesie, vel clerico, vel laico, vel ad eorum protectionem, vel persone ecclesiastico per personam ecclesiasticam vel laicam, vel laico per clericum; quia metu majoris periculi tam ecclesiarum injurias, quam proprias, post multas et indefensas relinquentes injurias, quas, quousque ulte- riori se vel sua committerent discrimini, cogens existimo et im- pediens pro quibus, Episcopus in sua diocesi super hiis fieri faciat inquisitionem, quis, a quo, quid, quantum, et quo loco violenter abstulerit et domum spoliaverit, et, nominibus specifi- catis, citentur legitime et in factis notoriis et manifestis, moni- tione premissa, fiat condempnatio. In occultis autem inficienti- bus, judicatur purgatio. Et quia multitudo est in causa, expe- dit, ut credo, quod severitati aliquantulum tradatur. Ad secundum responsum, quod clerici arma portantes in ipso conflictu, si ex parte ipsorum, qui justitiam fovebant et violen- tiam repellebant, ad tempus suspendantur ab officio, et decurso tempore dispensationis., possint ad officium restitui, si nullum tamen percusserint vel leserint in eodem conflictu. Ex hiis liquere poteritis, quid de aliis sentiam. Qui, autem, cum pre- donibus seu raptoribus cucurrerunt et prede seu rapine participes extiterint, presertim ecclesiarum et ecclesiasticorum, ordinis sui subjaceant pericula, et beneficiis privari poterint de rigore; con- tra quos per modum inquisitionis, ut supra dictum est, reos esse procedendum. Ad tertium responsum, quod cum malefactores se ad alia transtulerint, ita quod ibidem citationes pervenire non possunt, puplice ponatur edictum per Episcopum, quod idem Episcopus, certis termino et loco, super hujus rapinis et raptoribus factu- rus est inquisitionem, et denuntietur omnibus, quorum interest, quod eidem intersint inquisitioni, si sibi viderint expedire. Et qui reus inventus fuerit per Episcopum loci, in quo deliquit excommuniceter, et demandetur executio facienda Episcopo in cujus territorio domicilium habet vel beneficium. Quod si aliquis contra hujus malefactorem experiri voluerit. Episcopus loci, in quo deliquit, citare ipsum Episcopum,in cujus diocesi beneficium habet vel domicilium, qui in hoc casu suo pari facere necesse habet. Ad quartum responsum; quod clericos captivantes ab ipso canone sunt excommunicati, et satisfactione habita de injuriis, dampnis et expensis ad sedem apostolicam pro absolucione opti- nenda sunt transmittendi, et si pro redemptione aliquid extor- serint, illud in simplum vel duplum vel alias, secundum arbitrium Episcopi, restituatur. Et in hoc articulo procedi potest per modum actionis, si sit qui agere velit per modum inquisitionis, si lesiper metum vel socordiam vel collusionem vel alio modo agere proposuerunt. Que ordinatio tunc temporis non venit ad effectum. Tunc temporis, quia rumores venerunt quod per procura- tionem Regine, Petri de Sauveie, Johannis Comitis Warenne, Hugonis Bigot, Willelmi de Valendis, Johannis Maunsell et aliorum, tunc existentium in partibus transmarinis, voluerunt alienigene cum armis veniri super regnum Anglie, missum fuit Vicecomitibus Anglie breve Domini Regis subscriptum. Henricus Dei gratia Rex Anglie, Dominus Hibernie, et Dux Liture Domini Aquitannie, Archiepiscopis Episcopis Abbatibus Prioribus Comi- ^^Comitabjfut tibus Baronibus Vicecomitibus Militibus liberis hominibus et venissent armati universe Communitati Comitatus Essexie, salutem. Cum pro nas™ aheniffe certo nobis constiterit, quod alienigenarum magna multitudo, navigio undecunque collecto, ad regnum nostrum, vi armata intrandi se preparet, ad nostram et singulorum regni ipsius confusionem et exheredationem perpetuam, nisi eis in manu forti duxerimus obviandum, vobis mandamus, in fide qua nobis tene- mini, firmiter precipientes, quatinus vos milites omnes et libere tenentes, qui ad hoc sufficiunt, cum equis et armis viriliter et potenter vos preparetis; ita quod ad nos sitis Londoniis cum toto posse vestro, die Dominica proxima post festum beati Petri ad vincula, ad nostram et vestram ac totius regni defensionem, contra alienigenas hujusmodi nobiscum ex inde processuri. Tu, vero, Vicecomes, assumpto tecum Custode pacis ejusdem Comi- tatus, Episcopis Abbatibus Prioribus Baronibus et omnibus aliis, qui servicium nobis debent, denuncies et firmiter injungas ex parte nostra, in fide et homagio, quibus nobis tenentur, et sicut seipsos, terras et tenementa sua diligunt, ut, non solum cum servicio militari in quo nobis tenentur, set quilibet quanto viri- lius et potencius poterit, veniat, vel mittat ad eundem diem cum equis et armis et peditibus electis, quos habere potuerint, ut cum eorum adjutorio huic periculo efficacius resistere valeamus. Nec quisquam propter temporis brevitatem, quod in se rationa- bile summonitionis tempus non contineat, se excuset; quia instans necessitas tempus non patitur ulterius prorogari; nec per hoc intendimus aut volumus, vel ut hoc in consuetudinem trahatur, prejudicium generari. Insuper de qualibet Villata ad eundem diem venire facias octo, sex, vel quatuor ad minus secundum ville magnitudinem de melioribus et probioribus peditibus cum armis competen- tibus, videlicet, lanceis, arcubus, et sagittis, gladiis, balistis, et hachiis, bene munitos, quibus de communi de expensis xl. die- rum facias provideri. De Civitatibus, vero, similiter, Castris et Burgis, ubi major copia hominum habetur, secundum cujus- libet magnitudinem et facultates, homines, tam pedites quam equites, prout, considerata negotii qualitate, duxeris ordinan- dum, modo predicto transmittere non omittes. Nec alleget quisquam instans tempus messium, aut alicujus alterius rei familiaris occupationem, cum tutius et melius sit cum securi- tate persone in bonis aliquantulum dampnificari, quam cum terre et bonorum perditione totali per impias eorum manus, qui sangwinem vestrum sitiunt, sexui aut etati, si prevalere potue- rint, minime parcituri, crudelis mortis pene liberari. Hoc igitur mandatum nostrum per Comitatum tuum facias puplicari in forma predicta, et singulis denunciari, ut, sicut nostrum et terre nostre honorem et vitas proprias diligunt, et sicut suam et heredum suorum exheredationem perpetuam vitare voluerint. quanto virilius et potentius poterunt, se preparare festinent; ita quod, omni occasione postposita, ad ultimum, die Dominica, videlicet, proxima post festum beati Petri ad vincula, ad locum veniant antedictum. Scituri, quod si aliquis hujus mandati con- temptores inveneritis, vel circa illud negligentes et remissos, ad personas et bona eorum nos graviter capiemus; sicut ad ip- sos per quos non stat quo minus nos et regnum nostrum con- fusioni et perpetue exheredationi liberemur. In cujus rei testi- monium has litteras nostras fieri fecimus patentes. Teste me ipso apud Sanctum Paulum, Londoniis, vij die Julii, anno regni nostri xl° octavo. Postea per preceptum prenotati brevis innumerabiles populi equitum et peditum de singulis comitatibus Anglie convenerunt, qui armis bene muniti, profecti sunt ad costam maris ad regnum contra alienigenas defendendum, et similiter innumerabiles naves de Quinque Portubus et de aliis locis posite sunt in mari, cum viris armis bene munitis ad obviandum in manu valida dictis alienigenis. Postea circa festum Assumptionis beate Marie Dominus Rex et Barones profecti sunt apud Doveriam, ubi parlamentum fuit per nuncios missos inter Regem et Barones Anglie ex una parte, et alienigenas, quos Regina Anglie, Johannes Maunsell, Petrus de Sauveie, et complices eorum procuraverunt cum magnis sumptibus ad veniendum super Angliam. Postea, circa festum Exaltationis Sancte Crucis, transfretave- runt dominus Hugo le Despenser, Justitiarius Anglie, Petrus de Monte Forti, et alii nobiles. Episcopus Londoniarum, Episcopus Wygornie, et alii Episcopi pro pace disponenda et confir- manda. Tunc temporis viri ecclesiastici dederunt decimam partem de exitibus ecclesiarum suarum per totam Angliam. Edwardus Blundus, 1 Non jurarunt ad Scacarium, Petrus filius Angeri, / quando presentati fuerunt. Hoc anno, secunda die ante festum translationis Sancti Ed- wardi Confessoris venit Rex Londoniis a partibus marinis. Anno M°. CC°. LX°. quarto in fine anni regni regis xlviij. La latayle de Evessam. Tunc temporis, circa festum Simonis et Jude, provisum fuit, quod tres Episcopi fuissent electi, quibus daretur a Domino Rege et Baronibus plena potestas corrigendi rationabiliter omnes in- jurias Ecclesie factas in regno a Pascha anno Domini M°CC°LX° tertio usque ad eundem tempus ; quod quidem Barones in bona fide concesserunt, et per litteras eorum patentes confirmaverunt. Et si quis nollet per dictos Episcopos justificari, excommunica- retur et per potestatem laicam ad satisfactionem veniendi com- pelleretur ; et tunc provisum fuit quod illi Episcopi colligerent omnes exitus beneficiorum alienigenarum, qui extiterant contra provisiones Oxonie, et illos salvo deponerent, donec pax in regno plenius fuerit confirmata. Memorandum, quod Thomas filius Thome, qui anno elapso electus fuit Maior, licet non fuerit admissus, tamen remansit in balliva per totum annum; set nichil placitatum fuit in illo anno de placitis terrarum, nisi de intrusione, et de placitis quere- monie, que pertinent ad assisas, nec ullum hustingum tentum fuit. Ita quod foris affidatio nulla de tenementis facta fuit, nec ullum testamentum probatum. Qui vero Thomas hoc anno iterum electus est Maior in festo Simonis et Jude, et in crastino a Rege admissus. Hoc anno provisum est in Hustingo, in Crastino Animarum, quod omnes mensure, quibus vinum, cervisia, et alii liquores ven- dentur, sint unius quantitatis, ita quod apertio galonis contineat extransverso quatuor polices. Eodem die statutum fuit et provisum ne aliquis advocatus fuisset essoinator in Hustingo neque in aliis curiis Civitatis. Hoc anno, circa Nathale, Barones Marchie Wallie, qui antea adheserunt Regi et fuerunt cum eo in conflictu de Liawes, et postea militaverunt cum magno exercitu in predicta Marchia? depredationes et multa mala facientes, venerunt ad pacem apud Glouverniam, existentibus ibi Domino Rege et Comitibus de Leicestria et de Glouvernia et multis aliis nobilibus. Quorum vero quidam Barones Barones abjuraverunt regnum Anglie per unum annum et unum diem, ituri in exilium in Hiberniam, et moram ibi facturi per totum predictum annum, terris ipsorum, tenementis, et castellis interim remanentibus in manus Comitis Leicestrie. Completo vero predicto anno, quando predicti Ba- rones reversi fuerint in Angliam, ipsi stabunt considerationi parium suorum, et deberent esse ad mare ad transfretandum xxa die post Nathale Domini; quod non stetit. Hoc anno in Octabis Sancti Hillarii venerunt Londoniis per summonitionem Domini Regis omnes Episcopi, Abbates, Priores, Comites, Barones totius regni, et de Quinque Portubus, de qualibet Civitate et Burgo iiij homines, ut essent ad Parla- mentum ; in quo Parlamento, die Sancti Valentini, divulgatum fuit in Capitulo apud Westmonasterium quod Dominus Rex obligaverat se sacramento prestito per cartam suam, quod ipse nec Dominus Edwardus, processu temporis, non gravarent neque gravari procurarent Comites Leicestrie vel Glouvernie, nec Cives Londoniarum, vel aliquem illorum, qui eis adheserunt, occasione alicujus rei facte tempore perturbationis regni prete- rite, et precepit expresse ut carte de libertatibus et de foresta, que facte fuerunt anno regni sui nono, inviobiliter tenerentur, cum ceteris articulis, que statuta fuerunt, mense Junii, anno regni sui quadragesimo octavo. Postea, proximo die ante festum Sancti Gregorii, Dominus De liberatione Edwardus et Henricus de Alemannia, qui in prelio de Liawes wanKetDomini posuerunt se obsides, quousque pax reformaretur in Anglia, Henrid de Ale- liberati fuerunt Domino Regi, liberi et quieti, coram omnimannia- populo in magna aula Westmonasterii; et tunc lecte sunt quedam littere obligatorie Domini Regis et Domini Edwardi, in quibus continetur qualiter et sub qua pena ipsi, sacramento prestito, promiserunt ad tranquillitatem et pacem regni obser- vandas. Et tunc novem Episcopi, pontificalibus induti, can- IUm iterum sen delis accensis, excommunicaverunt omnes illos, qui aliquid pre- tenda lata in sumerent contra cartas de libertatibus et foresta, seu contra ^mpetraren/*^ statuta que provisa fuerunt anno precedenti. contra Cartas . . -n i . communium Et tunc lecte fuerunt quedam alie litere Domini Edwardi, in ubertatum et de foresta et contm quibus, sacramento prestito, promisit reddere tria Castra, que statutabaronum. habet in Marchia Wallie; que tradentur per consilium Domini Regis ad custodienda viris de regno, qui non sunt suspecti, per tres annos continuos. Item promisit quod diligentem curam adhiberet, ut milites de Marchia Wallie quod pro viserant adimplerent, et nisi vel- lent, nisi vellent ipse foret eis capitalis inimicus, et ipsos pro toto posse suo ad illud faciendum vi et armis compelleret. Item promisit quod ipse a proxima Pascha in tres annos moram faceret in Anglia, et non exiret, sine licentia consilii. Item promisit quod ipse non adduceret nec adducere pro- curaret alienigenas in regnum Anglie, et si aliqui venirent, et ipse per consilium Domini Regis fuisset inde premunitus, quod ille ipsos pro toto posse suo expugnaret. Et ad hec omnia fideliter observanda obligavit se, quod omnes terre sue, tene- menta, honores, et dignitates, quas habet vel quas habiturus est? si contra aliquem de predictis articulis veniret, et hoc fuerit manifeste declaratum, incurrantur. Et ad majorem hujus rei securitatem Dominus Henricus de Alemannia posuit se obsi- dem, sponte sua, pro predicto Domino Edwardo, et esse in custodia Domini Henrici de Monte Forti usque ad Vincula Sancti Petri; et si, interim, aliquis exercitus alienigenarum pre- paraverit se veniendi cum armis in Angliam, tunc idem Henri- cus remanebit obses in eadem custodia usque ad festum Om- nium Sanctorum proximum sequens pro Domino Edwardo, ut interim possit sciri, qualiter Dominus Edwardus gerere se voluerit contra predictos alienigenas. Et sciendum est Eodem die, divulgatum fuit, quod provisum est, quia quod omnes pre- Dominus Rex ante prelium de Liewes per consilium suorum mini Regis et diffidaverat Comites Gloucestrie et Leicestrie, et eos qui eis fiiu sui cassate adheserunt, quod omnes liberi homines de regno Anglie de fuerunt post . A ° ., prelium de Eves- novo facient ei homagium et fidelitatem, salvis tamen omnibus infikus^nhoT articu^s i11 literis suis obligatoriis et in literis Domini Edwardi libro. contentis. Postea, septimo decimo die Martii Maior Londoniarum et Janc (1UI llt 71 # . . fuerunt presentes Aldermanni in Ecclesia Sancti Pauli fecerunt fidelitatem potuerunt videre Domino Regi tunc ibidem existenti, et die Dominica sequenti ™ulo7naJditum, omnes de Civitate, etatis duodecim annorum et amplius, quod ille miser- fecerunt eundem sacramentum quilibet in Warda sua coram ;2JS0 jurament0 Aldermanno suo. suo ausus est . , t i ■ verba tam teme- Postea inter Pascha et Pentecosten orta est quedam discordia rariaproferre,. inter Comitem Glouvernie et Comitem Leicestrie, Domino ^^comm^o- Rege tunc temporis existente apud Glouverniam. Comes vero pulo“ Domi- Glouvernie dixit, “ quod plures articuli, qui provisi fuerunt apud f^Htis Oxoniam et apud Liawes, non fuerunt plenarie observatiquos «*»* nolis bonus r 1 . .. Rex et Dommus, articulos dictus Comes posuit in scriptis. ISuper quibus nos erimus vobis predicti Comites Glovernie et Leicestrie posuerunt se, sacra- fideles et devoti.” mento prestito et per literas suas obligatorias, in arbitrio De discordia Episcopi Wygornie, domini Hugonis le Despenser, domini °^Glluver7d7'et Johannis filii Johannis, et domini Willielmi de Monte Canisio ; Comitem Leices- quod ad effectum non venit. Hoc anno per assensum et consensum quorundam Magna- j)e depredatione tum Anglie, scilicet. Comitis Leicestrie et filiorum suorum, quinque por- . . - _ . .. , . ... tuum %n mari. homines de Quinque Portubus navigaverunt per mare in caleis et aliis navibus, depredantes omnes quos invenerunt venientes in Angliam seu exeuntes, et homines crudeliter ejecerunt in mare, nulli parcentes, tam Anglicos quam alienigenas. De tota vero depredatione dictus Comes Leicestrie et filii sui perceperunt, ut dicebatur, tertiam partem. Postea, die Jovis in septimana Pentecostes, Dominus Ed- Dominus Ed- wardus recessit de Herefordia sine licencia, existentibus tunc u'afdus. recess/t ibidem Domino Rege, Comite Leicestrie, et multis aliis Comi- cestHe et compli- tibus et Baronibus ; et profectus est versus Cestriam. Postea Dominus Edwardus, comitato secum Comite Glou- vernie et Baronibus de Marchia et aliis, et etiam Comite de Warennia et Willielmo de Valencia, qui nuper antea applicue- runt apud Penbrok, cepit Gloverniam et Castellum. Tunc Dominus Rex per iniquum consilium concessit et dedit CAMO. SOC. L De expugnatione Wintonie. De captione adversariorum Domini Edwar- di apud Kenel- worthe. Leuwelino, principi Wallie, maximam partem Marchie cum castris, et etiam terras orphanorum et castella, qui erant infra etatem et in custodia. Qui Lewelinus, quam citius habuit seisinam de aliquo castro, statim prostravit illud ad maximum dampnum et detrimentum regni Anglie. Nam Wallenses nuncquam fuerunt ita confederati cum Anglicis nec inposterum erunt, quin per eos fraus et seductio subsequatur. Quam pre- dictani donationem fecit Dominus Rex dicto Lewelino, ut ferret ei auxilium contra filium suum et complices suos. Anno eodem, in crastino Sancti Swithuni, Simon de Monte Forti junior, cum aliis Baronibus et adherentibus, expugnave- runt Wintoniam et depredaverunt, et Judaismum destruxerunt, quia cives noluerunt eos recipisse in civitate sine presentia Domini Regis, et postea obsiderunt castellum ibidem; sed auditis rumoribus de adventu Domini Edwardi, licet non venerit, pro timore recesserunt. Memorandum quod eodem tempore quo predicta discordia orta fuit inter predictos Comites Glouvernie et Leicestrie, pro- visum fuit et statutum inter Londonienses, et sacramento confirmatum per quemlibet xij annorum et amplius, ut pax Domini Regis firmiter observaretur in Civitate et extra; et si aliquis contra hoc venisset et super hoc convictus fuisset, statim capitalem subiret sententiam, non obstante aliqua libertate sua; et hoc proclamatum fuit per totam Civitatem, et etiam per literas commune Civitatis patentes divulgatum in quatuor comitatibus vicinis, omnibus hundredis et villis a Londoniis per xxv. leucas distantibus; unde quidam, qui secuti fuerunt exercitum Simonis de Monte Forti junioris usque Londonias, qui convicti fuerunt fecisse roberiam in Stebenhe et in Haken- heie, fuerunt suspensi circa festum Apostolorum Petri et Pauli. Postea, proxima nocte Sancti Petri ad vincula. Dominus Edwardus, Comes Warennie, Willielmus de Yalencia, et eis ad- herentes in manu valida et armata venerunt apud Kenelworthe, et ibi invenerunt omnes de exercitu Simonis de Monte Forti junioris dormientes. Dominus autem Edwardus fecit statim proclamare, ut nullus de suis aliquem de exercitu dicti Simonis interficeret; sed illos vivos caperet. Unde ibi capti sunt Comes Oxonie, Willielmus de Monte Canisio, Adam de Novo Mercato, Baudewinus Wake, Hugo de Nevile, et multi alii. Barones, milites, et servientes, qui omnes adducti sunt captivi usque Glouverniam, amissis equis et armis suis et toto hernesio eorum. Predictus autem Simon et quidam abi fugientes posue- runt se in castellum de Kenelworthe; quam plures qui poterant, ponentes se in fugam, evaserunt. Memorandum quod Dominus Rex cum Comite Leicestrie et Depretio de aliis sibi adherentibus moram fecissent in Herefordia et in ’ partibus illis per plures septimanas, non valens transire Saveri- nam, omnibus pontibus diruptis per Dominum Edwardum et Comitem Glouvernie, et etiam predictis Edwardo et Comite et Baronibus de Marchia Wallie cum exercitu suo obstantibus, ne ipse Rex cum suis transiret. Tandem cum predictus Edwardus cum exercitu suo fuisset apud Kenelworthe, sicut prenotatum est. Dominus Rex cum suis transivit Saverinam apud Wigor- niam in crastino Sancti Petri ad Vincula, tunc temporis die Dominica. Postea, die Martis proximo sequente, que dies Martis fuit tunc temporis tercia dies post Advincula, scilicet, quarta dies Augusti, venerunt apud Hevesham, ubi Dominus Ed- wardus et Comes Glovernie supervenerunt cum toto exercitu suo, et partes predicte eodem die conflixerunt extra predictam villam, et dicti Edwardus et Comes Glovernie habuerunt victo- riam; et interfectus est Comes Leicestrie et Henricus filius suus primogenitus, Hugo le Despenser, et Petrus de Monte forti, et omnes barones et milites, qui eis adheserunt, mortui sunt, exceptis paucis, qui capti sunt et sevissime tamen vulnerati. Et dictum est quod multi mihtes et servientes ex parte illa occubuerunt; ex parte vero aha perpauci mortui sunt. Capud vero dicti Comitis Leicestrie, ut dicitur, abcisum fuit a corpore, et testiculi sui abcisi fuerunt et appensi ex utraque parte nasi sui, et ita missum fuit capud suum uxori Domini Rogeri de Mortuo Mari apud Castrum de Wiggemora. Pedes vero et manus sue abcisi fuerunt, et missi per diversa loca inimicis suis ad magnum dedecus ipsius defuncti; truncus, autem, corporis sui tantummodo datus est sepulture in ecclesia de Evesham. Eodem die et eadem hora, quam prelium fuit, fuit maxima tempestas apud Londonias et alibi, scilicet, choruscationes, fulgura, et tonitrua. Postea, auditis certis rumoribus de predicto prelio, omnes prisones, qui capti fuerunt in prelio de Liawes et positi in Turri Londoniarum et in castro de Windleshores, dimissi sunt liberi et quieti sine omni redemptione. Similiter Rex Alemannie libe- ratus est a castro de Kenelworthe, et omnes alii prisones, qui capti fuerunt per predictum Comitem Leicestrie et complices suos in predicta perturbatione regni Anglie. Postea, circa festum Nativitatis beate Marie, tenuit Dominus Rex parlamentum apud Wintoniam, ubi Simon de Monte Forti junior, qui habuit salvum conductum a Domino Rege et a Do- mino Edwardo, venit; et quia non potuit tunc temporis pacem ad libitum suum invenire, inde recessit et posuit se in castello de Kenelworthe, ubi multos milites et servientes fecit conve- nire, qui ei adheserunt. In dicto Parlamento provisum fuit quod omnes qui capti fuerunt in Kenelworthe, sicut prenotatum est, et qui capti fuerunt in prelio de Evesham, et etiam heredes ibidem interfectorum, fuissent exheredati, quia dictum fuit quod ipsi fuerunt contra Regem, licet militassent cum eo sequentes vexillum suum. Nam consideratum fuit quod ipse non fuit in plena potestate sua, postquam captus fuit in prelio de Liawes ; sed sub virga et potestate Comitis Leicestrie, qui fecit quic- quid voluit de sigillo Regis et de omnibus rebus ad regnum Anglie pertinentibus. Et tunc revocavit Dominus Rex omnes donationes terrarum, ecclesiarum, prebendarum, quas contulerat a die captionis sue usque ad predictum tempus ; et omnes lite- ras, cartas, et scripta, que ipse et filius suus per totum predic- tum tempus fecerant per coactionem in irritum revocate sunt. Gregorius de Rokesle. Simon de Hadestok. Anno M.CC. lx°. quinto. anni regni In Crastino vero Sancti Michaelis, sicut consuetudo est. Major ™gis xhx°' . Isti non fuerunt et Cives perrexerunt apud W estmonastenum ad presentandos admissi, nam illos Baronibus de Scaccario, et, nemine ibidem invento,redierunt j)ominus Rex .... ’ tume temporis ad propria. Et ita ipsi in Vicecomites non sunt admissi. ceperat dvita- tem in manus suas, occasione Memorandum, quod, finito predicto Parlamento, Dominus Rex fecit convenire apud Wyndleshores omnes Comites, Ba- fiuod cives ad- .... . . •, heserunt Comiti rones, Milites, quotquot poterat, cum equis et armis, volens ex- Leycestrie m pugnare Civitatem Londoniarum, vocans Cives inimicos suos, perturbatione 10 . , # # regni, quam ipse Tunc perterrita fuit tota Civitas. Stulti, vero, et malitiosi, retinuit fere yer qui antea adheserunt Comiti Leicestrie contra Regem, proposue- sex annos- runt munire Civitatem contra ipsum ; set viri discreti de Civi- tate, qui semper fuerunt ad fidem Domini Regis, licet aliqua pars eorum prebuissent assensum dicto Comiti, sed per coac- tionem, noluerunt ad hoc assentire; et missis pluribus litteris per viros religiosos Domino Regi ad impetrandum gratiam suam, nichil eis profuit. Tandem, habito consilio inter ipsos, univer- salis Communa assensum prebuit ad ponendum se in miseri- cordia Domini Regis, et super hoc fecerunt litteras patentes, sigillo Communitatis sigillatas, ad quas deferendas et ostensu- ras Domino Regi electi fuerunt octo viri, qui illas presentare deberent ei apud Windleshores. Quibus itinerantibus obviavit Dominus Rogerus de Leiburne, dicens, quod ipse pro promo- tione Civitatis et emendatione venit ad disponendam pacem inter Dominum Regem et Cives. Quibus auditis, viri, qui missi fuerunt, redierunt ad propria; dictus autem Rogerus hos- pitatus est in Turri Londoniarum. Mane autem facto, dictus Rogerus accessit ad ecclesiam de Berkinge Cherche, ubi Maior et innumerabilis populus Civium convenerunt, et convocatis Maiore et discretioribus Civitatis, Quomodo Cives retenti sunt in Castro de Win- dleshore. dixit eis dictus Rogerus, “ si vellent venire ad pacem Domini Regis, oporteret quod ipsi se subjicerent omnino voluntati Do- mini Regis de vita et membris et omnibus mobilibus et immo- bilibus.” Cives vero ad hoc prebuerunt assensum, et fecerunt fieri litteras patentes, sigillo Communitatis signatas, quas dictus Rogerus tulit secum Domino Regi apud Windleshores. Postea, die Veneris proxima post festum Sancti Michaelis, venit idem Rogerus Londoniis, et in crastino accessit ad pre- dictam ecclesiam ; Maior vero et Cives convenerunt ibi, quibus ipse Rogerus dixit quod Dominus Rex voluit quod omnes catene, que facte fuerant ex transverso vicorum, fuissent amote, et omnes postes, quibus dicte catene attachiate fuerunt, fuissent irradicate, et omnes apud Turrim deportate; et sic factum fuit postea. Voluit etiam Dominus Rex, quod Maior et Magnates civitatis venissent ad eum apud Windleshores ad confirmandum quod continebatur in predictis literis. Tulit etiam dictus Rogerus literas Domini Regis patentes de conductu Maiori et Civibus, ut ipsi possent secure venire apud Windleshores, salvo veniendi et ibidem morandi et redeundi, usque ad diem Lune proximum sequentem et per totum predictum diem Lune. Unde eodem die Maior et circa quadraginta viri de validioribus Civitatis pro- fecti sunt usque ad Stanes. In crastino vero, scilicet die Dominica, expectantibus Civibus adventum dicti Rogeri usque ad horam tertiam, venit ipse, quem secuti sunt Maior et Cives usque Windleshores: quo in- trante in Castellum, Cives remanserunt extra usque ad vesperas. Tunc Dominus Rex fecit proclamare, ne aliquis miles, serviens, nec aliquis alius aliquam contumeliam dicere vel facere Civibus presumerent, quia ipsi vocati fuerunt ad pacem Domini Regis. Postea missi sunt ex parte Domini Regis dictus Rogerus, et dominus Robertus Walraven et alii, dicentes Maiori et Civibus, quod Rex non fuit tunc temporis consultus, ut declararet eis voluntatem suam ; sed intrassent in Castellum, et in crastino scirent illam. Tunc ipsi intraverunt, qui omnes positi sunt in Turrim in custodia, litteris Regis de conductu nichil eis valenti- bus. Ipsi, autem, remanserunt ibidem per totam illam noctem et per totum diem sequentem ; sero autem facto, segregati sunt et dimissi sunt in ballivam Castri, et ibi hospitati omnes, ex- ceptis Maiore, Thoma de Piwelesdon, Michaele Thovi, Ste- phano Bugerel, Johanne de Flete, quorum corpora Rex dedit Domino Edwardo, qui remanserunt in Turri. Postea Dominus Rex, recedens de Windleshores, venit Lon- doniis, vocans Cives inimicos suos, et dedit plus quam sexaginta domos Civium, illis cum tota familia sua inde ejectis; dedit similiter omnia bona Civium, que habuerunt extra Civitatem, ut in Lenna, Gernemue, et aliis portubus maris. Cepit etiam omnes terras eorum foraneas in manu sua, et omnia bona ibi- dem inventa destruxit et vastavit. Tunc factus est Custos Civitatis dominus Hugo filius Otonis, Constabularius Turris, et vocatus est Senescallus, qui constituit sub se duos Ballivos, scilicet Johannem Addrien et Walterum Hervi, qui, loco Vice- comitum, custodient Civitatem. Postea Cives predicti, qui fuerunt in balliva de Windleshores, per licentiam Domini Regis et filii sui deliberati sunt et vene- runt omnes ad Londonias, die Jovis proxima post festum Sancti Luce Ewangeliste, exceptis Ricardo Bonaventure, Simone de Hadestoke, Willielmo de Kent, et Eadmundo de Esex, qui re- manserunt, et Willielmo de Glouvemia. Illis temporibus fecit Dominus Rex capi obsides a plusquam sexaginta Civibus pro securitate pacis, qui positi sunt in Tur- rim ; et eodem tempore fecit Rex affari Cives, ut ipsi fecissent finem versus eum pro transgressione eorum. Qui, habito collo- quio, responderunt quod Cives non equaliter transgressi sunt. Quidam enim semper fuerunt ad pacem Domini Regis, quos ipse tunc temporis vocavit amicos suos. Quidam autem adhe- 8erunt Comiti Leicestrie; set ad hoc coacti. Sed multi alii maliciosi gratis adheserunt dicto Comiti et complicibus suis. facientes depredationes in Civitate et extra. Unde visum fuit Civibus, quod ipsi non deberent equaliter puniri, et rogabant Regem et consilium suum, quod quilibet eorum posset per se finem facere pro transgressione sua, et quod singuli secundum delicta punirentur. Quod concessum est eis, sed non venit ad effectum. Postea, die Martis proximo post festum Sancti Nicolai, re- cessit Rex a Westmonasterio versus Norhamptonam, et eodem die facti sunt Senescalli dominus Johannes de la Linde miles et Johannes Waleraven clericus, quibus tradita est Turris Lon- doniarum. Eodem die venerunt apud Westmonasterium plus quam viginti quatuor de validioribus Civitatis per summoniti- onem, qui omnes juraverunt coram consilio Domini Regis, quod ipsi fideliter et salvo custodirent Civitatem ad opus suum, di- cente domino Rogero de Leiburne, quod Dominus Rex tradide- rat eis Civitatem suam ad custodiendam sub predictis Senescallis. Memorandum, quod tempore quo Civitas posuit se in miseri- cordia Domini Regis, quamplures de Civitate, qui gratis adhe- serunt Comiti Leicestrie, facientes depredationes et multa mala in Civitate et extra, qui temporibus predicti Maioris, vocantes se Communam Civitatis, habuerunt primam vocem in Civitate, Magnatibus Civitatis parum super hoc consultis, posuerunt se in fugam. Memorandum, in septimana Nathalis Domini anno eodem, in presentia domini Rogeri de Leiburne, et Roberti Walraven, missi a Domino Rege, tunc existente apud Northamtonam, fecerunt Cives finem versus Dominum Regem pro viginti mille marcis sterlingorum pro omnibus transgressionibus et excessibus in turbatione regni eis impositis ; unde ipse fecit eis cartam suam in forma subscripta. Littere Domini Regis, per quas remisit Civibus indignatio- nem suam. Henricus Dei gratia Rex Anglie, fyc. omnibus hominibus, fyc. salutem. Sciatis quod per finem viginti mille marcarum, quem Cives nostri Londoniarum fecerunt nobiscum pro redemptione sua, occasione transgressionum seu excessuum nobis et Regine nostre et Ricardo, illustri Regi Alemannie, fratri nostro, et Ed- wardo primogenito nostro, in turbatione in regno nostro habita per ipsos factorum vel impositorum, omnes transgressiones et excessus illos eisdem Civibus et eorum heredibus pro nobis et heredibus nostris quantum in nobis est totaliter remittimus et perdonamus, sub hac forma; videlicet, quod habeant omnes exitus redituum provenientium de domibus et tenementis tam in Ci- vitate predicta quam in ejusdem suburbio, de termino Nathalis Domini proximo preterito, ita tamen quod postmodum de red- ditibus illis, prout justum fuerit, satisfaciant quibuscunque, et quod habeant omnia bona et catalla malefactorum ejusdem Ci- vitatis, qui in turbatione pre/dicta contra nos et Edwardum pri-/<>. 97 i mogenitum nostrum extiterunt, et qui inde indictati sunt vel in- dictandi, exceptis bonis et catallis eorum, quorum corpora eidem filio nostro concessimus, et exceptis domibus, terris, tenementis et redditibus Civium eorundum, que sunt et esse debent escaeta nos- tra, occasione transgressionum predictarum; et quod habeant om- nia bona et catalla Civium ejusdem villein partibus Flandrie ares- tata, exceptis catallis et bonis eorum, qui per legitimam inquisi- tionem inveniri vel convinci poterint inimicos nostros extitisse. Et quod omnes prisones ejusdem Civitatis, exceptis illis quorum corpora prefato filio nostro primo dedimus, a prisona delibe- rentur; exceptis etiam prisonibus, per eos Cives indictatis et captis, et indictandis et capiendis. Et quod obsides Civium predictorum pro securitate ejusdem Civitatis nobis traditis, ex- ceptis obsidibus prisonum predicti filii nostri, et obsidibus fugitivorum, si qui fuerint, similiter deliberentur; et quod de bonis Civium defunctorum in Civitate predicta, a tem- pore quo ipsi Cives se voluntati nostre submiserunt, fiat contributio ad redemptionem predictam pro portionibus suis, secundum facultates ipsorum defunctorum, sicut et aliorum Civium, qui superstites sunt in Civitate predicta, et CAMD. SOC. M . 97 «». similiter fiat de bonis omnium hominum ejusdem ville qui sunt in Cambio nostro ibidem. Concessimus etiam eis quod omnia bona et catalla proborum hominum Civitatis predicte a quibuscunque, a tempore quo Cives predicti se voluntati nostre subposuerunt, sine waranto nostro pre- dicto, exceptis bonis Ricardi de Walebrok, eis omnino resti- tuantur, et quod ipsi Cives per totam terram et potestatem nostram libere et sine impedimento nostro vel nostrorum, tam per mare quam per terram, de rebus et mercandisis suis nego- tiari possint, prout sibi viderint expedire, quieti de omni consuetudine, theoloneo et passagio ; et ubicunque voluerint in eodem regno nostro pro negotiationibus suis moraturi, sicut retroactis temporibus consueverunt, quousque de statu Civitatis predicte de consilio nostro plenius ordinetur. Et quod nullus de Civitate predicta, de quo manifeste constare possit ipsum in turbatione predicta inimicum nostrum, vel predicti primogeniti nostri, extitisse, de cetero morari vel conservari in Civitate predicta. In cujus rei testimonium has litteras nostras fieri fecimus patentes. Teste me ipso apud Norhamptonam decimo die Januarii, anno regni nostri quinquagesimo. /Per illam redemptionem liberati sunt Willielmus de Glou- vernia, Ricardus Bonaventure, Willielmus de Kent, Simon de Hadestoke ; Eadmundus vero de Esex liberatus fuit antea. Postea Simon de Monte Forti junior, quando Dominus Rex fuit apud Norhamptonam, posuit se in misericordia sua, standi arbitrio Regis Alemannie et legati Domini Pape, tunc existentis in Anglia, et quorundam aliorum baronum Anglie. Qui, postea, veniens Londoniis per aliquod tempus moram faciens in curia Domini Edwardi, non expectans arbitrium suum, sine licentia et de nocte furtive evasit, et posuit se versus Win- chelse, et adhesit predonibus de Quinque Portubus, qui tunc et antea omnes mercatores venientes versus Angliam et de Anglia exeuntes, quotquot poterant, comprehenderunt vel interfece- runt, vel bona sua depredati sunt. Sed tamen ipsi predones nullum principem vel militem alienigenam, cum armis venien- tes in Angliam, sive exeuntes Angliam, ausi fuerunt expugnare. Qui, vero, Simon postea transfretavit. Anno eodem, in septimana ante Ramos Palmarum, Dominus Quomodo Ba- Edwardus recepit ad gratiam Domini Regis, patris sui, et ad Portu_ suam, omnes de Quinque Portubus, tam malefactores quam bus recepti. alios; et concessum est eis ad habendas omnes libertates eorum, et omnes terras et tenementa eorum possidenda. Et similiter concessum est militibus, servientibus et omnibus aliis, qui eis adheserunt in perturbatione predicta, quod habeant et teneant libere omnes possessiones et terras, que antea ha- buerunt; et remisse sunt eis omnes depredationes et homicidia, que ipsi fecerant in terra, sive in mari, quantum fuit, hominibus de regno Anglie, Hibemie, Schochie, Wallie, et Yasconie ; que scilicet terre spectant ad dignitatem Domini Regis. Et si aliquis de aliis terris quam de supradictis velit agere versus ipsos de depredationibus eis factis, seu de homicidiis factis consangwineis eorum, veniat in curia predictorum Quinque Portuum, et ibi re- cipiat justiciam. Set qua ratione vel necessitate hec omnia predicta eis concessa sunt, nescio. De Episcopis, qui propter inobedientiam missi sunt Romam, De Episcopii non est sub silentio pretereundum. Quod, jam anno et Romanam dimidio elapso, cum Regina Anglie, Petrus de Sauweya, propter inobedi- Comes Warennie, Hugo Bigot, et innumerabilis populus mili- tum et servientium, cum magna classe, fuissent in Flandria et proposuerunt venire in Angliam in manu valida et armata super Comitem Leicestrie et complices suos, legatus Rome, qui nunc est Papa, tunc existens in partibus illis, senten/tia ex-/0. 98 r°. communicationis innodavit dictum Comitem, et omnes sibi adherentes in prenotata perturbatione regni Anglie, et sub- posuit Civitatem Londoniarum ecclesiastico interdicto et omnes et loca dicti Comitis et sibi adherentium; et hoc injunxit quibusdam Episcopis Anglie ibidem existentibus ut dictam sen- tentiam suam et predictum interdictum per totam Angliam divul- garent. Et quia ipsi hoc non fecerunt, Octobonus, qui nunc est Legatus Rome, fecit ipsos venire coram se apud Londonias, et affatur illos, vocans illos inobedientes. Unde multis alter- cationibus inter ipsos faotis ob predictam causam, et quia tam tepide se gerebant in dicta turbatione regni, non repre- hendentes neque corripientes illos malificos, qui Dominum Regem expugnabant, in septimana ante Ramos Palmarum hoc anno Episcopos, Londoniarum Henricum, et Stephanum Cicestrie, ab officio et beneficio suspendit, mittens illos Romam ut a Domino Papa punirentur secundum merita eorum. Postea, die Lune proximo post quindenam Pasche, ob eandem causam idem Legatus Johannem Episcopum Wyntonie ab officio et beneficio suspendit, prefigens ei terminum perempto- rium in presentia Domini Pape, penitentiam recepturo pro meritis. Circa idem tempus Scaccarium Domini Regis translatum est a Westmonasterio usque ad Sanctum Paulum, ita quod placita de Banco, que solebant deduci apud Westmonasterium, deducta fuerunt in aula Episcopi Londoniarum; Scaccarium vero im- positum in camera dicti Episcopi. Legatus vero hospitatus est in Turri Londoniarum. Eodem tempore et anno, illi qui exheredati fuerunt, ut pre- dictum est, convenerunt per turmas, et militaverunt in manu armata in Norfolch, Suthfolch, et Holandia, et per diversa loca Anglie, quamplures homines depredantes; unde quidam de illis intraverunt Lincolniam, consentientibus quibusdam de Civitate, et plures de Civitate depredaverunt. Et Burgi et Ville, per quas quidam illorum transierunt, fecerunt finem ver- sus eos, ne expungnarentur ab eis. Illi, vero, qui intraverunt Lincolniam, auditis rumoribus de adventu Domini Edwardi, recesserunt. Tunc circa festum Apostolorum Philippi et Jacobi tenuit Dominus Rex parlamentum apud Norhamptonam. Ad illud parlamentum missi fuerunt a Civitate Londoniarum nuncii /o. 98 v°: solempnes, petentes Dominum Regem, ut ipse /vellet eos in pristinum statum eorum revocare, et ut possent de se ipsis Vice- comites eligere, qui responderent ad Scaccarium Regis de an- tiqua firma. Unde ipsi, redeuntes a Parlamento, venerunt Lon- doniis in vigilia Ascensionis Domini, et tulerunt litteras Domini Regis clausas et patentes, quarum tenor talis est. Littere Domini Regis de licentia eligendi Ballivos. Henricus Dei gratia Rex Anglie, Dominus Hibernie, et Dux Aquitannie, dilectis et fidelibus suis Baronibus et Civibus suis Londoniarum, salutem. Cum concesserimus vobis quod quen- dam de concivibus vestris fidelem et discretum, qui nostri et Edwardi, primogeniti nostri, fidelitati hactenus constanter ad- hesit, eligatis, qui officio Vicecomitis Middelsexie et Custodis Civitatis Londoniarum intendat, ita quod per vos presentetur ad Scaccarium nostrum, et ibidem ab eo sacramentum fidelitatis recipiatur, prout moris est, et nobis de firma eorumdem respon- deat ad Scaccarium predictum ; de qua Yicecomites eorumdem nobis pro eisdem ibidem antiquitus respondere consueverunt. Que omnia vobis concessimus ad voluntatem nostram, ita tamen quod idem Vicecomes et Custos de libertatibus Abbatie West- monasterii in nullo se intromittat. Vobis mandamus quod talem de concivibus vestris predictis ad hoc eligatis, et nomen ejus nobis scire faciatis. Teste me ipso apud Norhamptonam primo die Maii, anno regni nostri 1°. Henricus Dei gratia, &c. Omnibus ad quos presentes littere pervenerint, salutem. Sciatis quod concedimus dilectis et fidelibus nostris Baronibus et Civibus nostris Londoniarum, quod quendam de concivibus suis fidelem et discretum, qui nostri et Edwardi, primogeniti nostri, fidelitati hactenus ad- hesit, eligant, qui officio Vicecomitis Middelsexie et Custodis Civitatis Londoniarum intendere possit, et quod nomen ejus nobis scire faciant, ita quod ipse presentetur ad Scaccarium nostrum, et ibidem ab eo sacramentum fidelitatis recipiatur, prout moris est, et nobis de firma respondeat ad Scaccarium nostrum predictum : que omnia eis concessimus ad volunta- tem nostram. Nolumus tamen quod idem Vicecomes et Custos de libertatibus Abbatie Westmonasterii in aliquo se intromittat. In cujus rei testimonium has litteras nostras fieri fecimus pa- tentes. Teste me ipso apud Norhamptonam, xxx die Aprilis, anno regni nostri 1°. In crastino vero, scilicet die Ascensionis Domini, tunc tem- poris festum Sancti Johannis ante portam Latinam, convenerunt Cives apud Gildhall, et per eos electus est Willielmus filius Ri- cardi, et juratus, ut intendat ad officium Vicecomitatus Middel- sexie et ad Custodiam Civitatis Londoniarum in forma contenta in predictis litteris ; et in crastino Baronibus de Scaccario pre- sentatus apud Sanctum Paulum, et ibi admissus et juratus. Memorandum quod multi de minuto populo, die quo predicta fo. 99 r°. electio facta fuit,/ contradixerunt illam, clamantes, “ nay, nay et dicentes, “ Nolumus habere Maiorem nisi Thomam filium Thome, et volumus ut liberetur a prisona, et socii sui, qui sunt apud Windleshores.” Tale turpe eloquium dixerunt fatui de Wlgo, die Lune precedenti in eadem Gildhallia. Unde Do- minus Rex, quando tales rumores audivit, metuens ne ille populus insurgeret in Magnates Civitatis, qui fuerunt ad fidem suam, misit ad Londonias dominum Rogerum de Leiburne, qui, die Sabbati proximo sequenti venit in Gildhall cum magno comitatu militum et servientum sub pannis armatorum, ubi innumerabilis populus Civitatis convenerant et sine summoni- cione. Et precepit idem dominus Rogerus, ex parte Domini Regis, ut omnes, qui suspecti essent, fuissent capti et at- tachiati, ne ipsi aliquam confederationem facerent cum inimicis Domini Regis. Unde, eodem die, capti sunt plus quam xxe, nullo de populo aliquid contradicente. Memorandum, quod illi, qui adheserunt Domino Regi, sepius conflixerunt cum adversariis suis, videlicet, una vice in Comitatu de Derby, ubi Johannes de Eyvile, Baldwinus Wake, et Comes de Ferariis, qui tertia die antea recessit a fide Domini Regis, adherens eis juramento prestito, et multi alii, convenerunt cum equis et armis in villa que vocatur Cestrefield, ubi dominus Henricus de Alemannia, dominus Johannes de Baliol, et alii fideles Domini Regis supervenerunt et expugnaverunt illos in vigilia Pentecostes; unde multi de illis capti sunt et multi occisi. Comes vero de Ferrariis captus fuit et ductus apud castrum de Windleshores. Johannes vero de Eyvile et Bald- wynus Wake posuerunt se in fugam. Postea die Veneris in septimana Pentecostes Dominus Ed- wardus expugnavit Adam Gurdan et complices suos in bosco de Aultona, ubi multi occisi fuerunt et capti et totum suum perdiderunt. Postea, quarto die Junii, venit venit Bonefacius Archiepis- copus Cantuarie Londoniis a partibus transmarinis, ubi moram fecerat per totum tempus predicte turbationis regni Anglie. Anno eodem, post festum Nativitatis Sancti Johannis Baptiste, Dominus Rex obsedit castrum de Kenelworthe, habens secum innumerabilem exercitum Comitum, Baronum, Militum, servi- entium et aliorum fidei sue adherentium. Eodem anno, ij idus Julii, de nocte, uxor Domini Edwardi De nativitate peperit filium suum primogenitum apud Windleshores; quibus ^niMdwardi' rumoribus auditis Cives Londoniarum fecerunt proclamare in Civitate, quod in crastino /tota communa solempnizassent/0. 99 v°. nullum opus servile faciendo pre gaudio nativitatis dicti pueri. Unde factum est, quod illa die, omnibus seldis etschopis clausis, omnes viri et mulieres, tam clerici quam laici, pede et equo perrexerunt apud Westmonasterium, gratias agentes Deo pro nativitate pueri et orantes pro salute sua. Et per vicos Civitatis tripudium ducentes et cantilenas facientes pre gaudio, sicut solet fieri annuatim in festo Sancti Johannis Baptiste; cui vero puero impositum est nomen Johannes. Memorandum quod in Vigilia Sancti Michaelis lectum fuit breve Domini Regis in Gildhall coram omni populo; in quo continebatur quod ipse precepit ut carta, quam fecit Baronibus suis Anglie, de libertatibus, anno regni sui nono, lecta fuisset coram omni populo, et quod omnes articuli in ea contenti firmiter per totum regnum Anglie observarentur. Et, eodem modo, tunc temporis missum fuit breve Domini Regis sub eadem forma omnibus Vicecomitibus Anglie. Statim, vero, eodem die lecte fuerunt quedam littere patentes, continentes quod Rex tradidit Civitatem Willielmo filio Ricardi, qui antea Ballivus fuit Civitatis per electionem Civium, ad custodiendam, et Vicecomitatum Middelsexie, per antiquam firmam, reddendo ad Scaccarium suum. Que littere contrarie fuerunt predicte Carte, per quam Cartam Civitas debet habere omnes libertates et liberas consuetudines suas, et sic deberent Cives eligere sibi Vicecomites et Maiorem. Ob quam causam Cives miserunt ad curiam Domini Regis nuncios suos, et remansit idem Willielmus Custos Civitatis et Middelsexie, quia Cives noluerunt eligere contra predictas literas sine licentia Domini Regis. Sed miserunt nuncios ad curiam, sicut predictum est. in fine anni Ad festum Sancti Michaelis, anno Domini M°CC° LX° sexto regni regis L°. Willielmus filius Ricardi, Custos Civitatis et Middelsexie, adhuc remansit in Balliva sua. Quo amoto in festo Sancti Martini, facti sunt Ballivi Civitatis et Middlesexie per electionem Civium Per antiquam. Johannes Addrienus et Lucas de Batencurt. firmam. Hoc anno circa festum Sancti Michaelis electi fuerunt xij viri de Magnatibus regni, tam ecclesiasticis quam laicis, in quorum arbitrio et ordinacione positum fuit negotium, tangens statum regni, et maxime de exheredatis; ita quod quicquid ipsi pro- nunciarent, firmiter observaretur. Quorum ordinacio divulgata fuit die Dominica ante festum Omnium Sanctorum apud Ware- wyc, coram Domino Rege et consilio suo et innumerabili Comi- tum, Baronum et aliorum, per Legatum, post predicationem fo. 100 r°. suam, dicentem “/quod nullus de exheredatis perderet terram suam; sed, qui plus transgressi fuerint contra Dominum Re- gem, redimerentur quantum terre eorum valent per quinque annos, et quidam alii, quantum sue valent per duos annos.” Illi, vero, qui minus deliquerint, quantum terre eorum valent per dimidium annum: et ille redemptiones debent esse illorum, qui terras illas tenent. Ita quod si quis possit statim satis- facere de redemptione sua, statim habeat terras suas ; et si non possit, qualem partem redemptionis sue solverit, talem partem de terra sua habeat; et residuum remaneat ei qui terram suam tenet, usque terminos predictos, nisi interim satisfaciat de re- siduo redemptionis sue. Eadem forma concessa fuit eis, qui fuerunt in castro de Kenelworthe, si voluerint, exceptis do- mino Henrico de Hastinges, domino Johanne de la Ware, et illo qui amputavit pugnum nuntii Domini Regis. Illi, autem, qui exheredati sunt et nil deliquerunt, habeant terras suas quietas, et dampna sua per considerationem curie. Et notan- dum quod in primis pronunciavit ille Legatus, quod Carta, quam Rex fecit Baronibus, de qua superius mentio facta est, in omnibus articulis suis firmiter observaretur, 8fc. sicut continetur, in quodam scripto inde confecto, cujus transcriptum missum fuit singulis Comitatibus Regni Anglie ad legendum, sub sigillo Domini Regis. Postea nuntii Civitatis redierunt a Curia, deferentes secum literas Domini Regis clausas et patentes, scilicet, in vigilia Sancti Martini; per quas concessum est eis ut eligerent de seipsis duos Ballivos ad Civitatem et Vicecomitatum Middle- sexie custodiendum per antiquam firmam. Unde, in crastino ad illud officium exequendum electi sunt in Gildhallia, coram omni populo, Johannes Addrien et Lucas de Batencurt, qui presentati ad Scaccarium admissi/ sunt vero et jurati. /0.100 Postea, in festo Sancte Lucie Virginis, castrum de Kenel- worthe redditum est Domino Regi; in obsessione cujus castri Dominus Rex fuit cum mangno exercitu a festo Nativitatis Sancti Johannis Baptiste usque ad illum diem, quod castrum inimici sui et infideles cum armis tenuerunt contra ipsum. Hoc anno, ante festum Sancti Michaelis precedens, illi, qui vocati sunt exheredati, posuerunt se in insula de Ely, illam cum armis munientes, et ex illa multociens exierunt, depredantes et CAMD. SOC. N De adventu Co- mitis Glovernie in Londoniis. fo. 101 r°. comburentes maneria per diversa loca in Esexia, Norfolch, et Suthfolch, et in comitatu Cantebrigscira; et Civitatem Norewy- censem ceperunt et depredati fuerunt, et villas et burgos ad re- demptionem coegerunt. Hoc anno, cum Comes Glovernie, ad mandatum Domini Le- gati veniens versus Londonias, fuisset apud Windlesliores, Cives accesserunt ad dictum Legatum, consulentes eum si Comes deberet intrare Civitatem; qui dixit se esse certum quod Comes fuit amicus Regis, et dedecus esset denegare ei introitum Civitatis. Postea, die Veneris proximo ante Domi- nicam Palmarum, Cives miserunt quosdam concives suos ad Comitem, appropinqwantem Civitatem, rogantes eum ne hospi- taretur infra Civitatem pro multitudine exercitus sui; quod ipse concessit, et transivit per mediam Civitatem et hospitatus est cum suis in Suwerk. In crastino vero, quia Legatus no- luit venire ad eum ultra pontem, ipse ad mandatum Legati venit Londoniis, cum eo locuturus in ecclesia Sancte Trinitatis, et ita remansit cum suis in Civitate. Unde manifestum est /quod Comes habuit introitum Civitatis per consilium et assen- sum Legati, cujus consilio Cives per preceptum Domini Regis et Regine fuerunt attornati obedire. Die Lune proximo Jo- hannes de Eyvile et complices sui, qui vocati fuerunt exhere- dati, venerunt apud Suwerk et hospitati sunt ibi; quod Cives intelligentes munierunt Civitatem, et ad majorem securitatem traxerunt pontem torneicium, ne ipsi intrassent Civitatem. Nam ipsi non habuerunt potestatem ad illos expugnandos sine auxilio Comitis, qui eis ad hoc auxilium prebere noluit; eo quod per ipsum et suam excitationem tam prope Civitatem venerant, et multa mala per diversa loca fecerant. Postea, cito post Pascha cepit Comes omnes claves portarum Civitatis et tradidit illas quibus voluit de suis ad custodiendum introitum et exitum Civitatis; et semper, interim, illi, qui hospitati sunt in Suwerk, habuerunt de die et nocte liberum introitum per Pontem infra Civitatem. Tunc plures Cives exierunt a Civitate pro timore Domini Regis, quorum bona Comes fecit asportare. Tunc minutus populus erexit se, vocans se Communam Civitatis, sicut fuit tempore Comitis Leicestrie, et habuit primam vocem in Civitate; ita quod quamplures de Civitate, et etiam de Magnatibus, per ipsos fuerunt capti et in custodia Comitis positi; quia ipsi fuerunt manifeste ad fidem Domini Regis, quorum bona per Comitem vel sequestrata fuerunt vel asportata. Et tunc, per electionem dicti populi, facti/ sunt/0-101 v“* Ballivi Robertus de Lintona et Rogerus Marescallus; et dominus Ricardus de Culeworth factus est Summus Ballivus Civitatis per Comitem. Tunc omnes qui fuerunt quasi hutlagati de Civitate pro pace Domini Regis infracta tempore Comitis Leycestrie, venerunt in Civitatem, et gratis recepti sunt, et omnes, qui imprisonati fuerunt in Newgate pro predicta causa, fuerunt deliberati. Postea, die Mercurii post clausum Pasche, inhibuit Legatus, ne campane pulsarentur in Civitate, et ne divina celebrarentur cum cantu; set sub silentio, hostiis ecclesiarum clausis, ne inimici Regis, qui vocati sunt exheredati, interfuissent ad divina audienda. Postea, tribus septimanis post Pascha peractis, venit Dom- inus Rex cum exercitu suo apud Hamme, et hospitatus est ibi in abbatia monachorum; et cito post Legatus recessit a Turri et hospitatus est in eadem Abbathia, ubi fecit stabulum equis suis in claustro monachorum per aliquid tempus. Postea, de die in diem habuerunt colloquium per nuncios Dominus Rex et Comes de pace formanda; set semper interim Comite muniente Civitatem et introitum Civitatis viris armatis contra exercitum Domini Regis. Memorandum, quod in illa perturbatione non permisit Comes, quod illi, qui cum eo venerunt, fecissent depredationes extra Civitatem ; sed tamen illi, qui fuerunt hospitati ultra pontem. /•>. 102 r°. jDc pace for- mata, inter Re gem et Comitem, /o. 102 't>°. depredaverunt et multa mala fecerunt in Sureya, Cancia et alibi. Qui et, pro dolor/ et nefas ! in batellis accesserunt ad Westmonasterium et ibi mutilaverunt palatium Domini Regis, frangentes cathedras, fenestras, et hostia, et quicquid potuerunt asportantes. Et licet Comes fecisset cotidie proclamare, ne quis aliquid depredasset, tamen plures de Civitate fuerunt depredati, unde Comes de quibusdam fecit fieri judicium; scilicet, una vice quatuor servientes domini Willielmi de Fer- rariis, qui fuerunt in una depredatione, ubi unus de Civitate fuit occisus, fecit ipse, ligatis manibus et pedibus, projicere in Tha- misiam, et ibi dimergi. Et tale fuit judicium per totum illud tempus de dampnatis. Postea, in septimana post festum Sancte Trinitatis, pax fuit formata inter Dominum Regem et Comitem per Regem Ale- mannie et Dominum Henricum, filium suum, et Philippum Basset, qui multotiens se intromiserunt, et per alios; ita quod tunc Comes recessit cum suis a Civitate et hospitatus est in Suwerk. Et Dominus Rex, die Sabbati proximo ante festum Nativitatis Sancti Johannis Baptiste, venit Londoniis cum toto exercitu suo, et hospitatus est ibi. Et statim fecit proclamare pacem suam, et concessit exheredatis treugas a die illa in xj dies ad tractandum, interim, de pace; et tunc, per preceptum Domini Regis, Johannes Addrien et Lucas de Baten- curt positi sunt in balliva sua, omnesque Aldermanni in Wardis suis, in quibus Comes antea posuerat novos custodes. Die vero Lune proximo Legatus posuit interdictum generalem in Civitate circa horam sextam; /quod quidem in crastinum circa horam tertiam relaxatum est, captis sacramentis coram Commissariis Domini Legati apud Sanctum Paulum duorum hominum, qui juraverunt in animas totius Commune, standi consideracioni Sancte ecclesie. Et tunc tota claustura, quam Comes fecerat inter Civitatem et Turrim, penitus prostrata est, et meremium asportatum. Et tunc, in vigilia Sancti Johannis Baptiste, dominus Alanus la Suche factus est Constabula- De Alano la rius Turris, et Custos Civitatis per Dominum Regem ad crucem Suche' Sancti Pauli coram omni populo. Postea die Dominica precepit Dominus Rex, ut in crastinum de singulis Wardis tunc venissent viginti homines, parati ad prosteniendum fossatum, quod Comes fieri fecit, ita quod non appareret locus ejus. Memorandum, quod pax facta fuit inter Dominum Regem et Comitem Glouvernie in forma subscripta; videlicet, quod Dominus Rex remisit illi et omnibus de familia, societate et amitia sua, et omnibus Londoniensibus omnem iram, rancorem et indignationem et omnem malam voluntatem, quam habuit ver- sus eos occasione transgressionum et aliarum rerum per eos fac- tarum in terra vel in aqua, postquam dictus Comes recesserat ultimo a Wallia, et dum moram fecit in Civitate. Et quod Dominus Rex acquietabit omnes illos versus omnes gentes, et non permittet aliquem illorum occasionari vel appellari ratione predictarum transgressionum ; excepto tamen quod mercatores, qui non intromiserunt se de gwerra, habeant plenam actionem ad recuperandum tantummodo catalla sua, sine misericordia Domini Regis, per legem terre. Et quod terre, domus et red- ditus, /qui dati sunt, tam per Regem quam per Comitem, post /o. 103 r°. predictum recessum Comitis de Wallia, omnino revocentur. Dic- tus vero Comes obligavit se sacramento prestito, quod non movebit gwerram versus Dominum Regem, et inde fecit litteras, et invenit plegios sub pena decem millium marcarum. Et hec pena locum habeat, quousque sciatur a Domino Papa, si illa pena ei sufficiens videatur, et quicquid Dominus Papa super hoc ordinaverit, dictus Comes tenetur observare. Et hec or- dinatio debet fieri infra festum Purificationis beate Marie proximo venturum. Tunc temporis remisit Dominus Rex Londoniensibus omnem malam voluntatem, quam habuit versus eos occasione predicta per literas suas patentes et subscriptas. fo. 103 v°. Tunc ad instantiam Regis, Cives promiserunt Regi Alemannie mille marcas pro dampnis suis de Istleworthe. Littere Domini Regis de remissione pro perhendinatione Co- mitis Glovernie in Civitate. Henri, par la grace Deu, Rey de Engletere, Seniur de Hir- launde, e Duc de Acquitanie, A tuj ceux qe ceste lettre verunt ou orunt saluz. Cum par encheson dei movement ke de nuvel ad este en nostre tere eimums este vers la gent de Lundres, par achesun de la demure Gilbert de Clare, Counte de Gloucestre et de Hertford, en la Cite avantdite, et per autres choses, que fetes sunt pus le partir le Cunte de Wales dreyne- ment en venant vers la Cite et pus kil entra, et pour choses ke fetes sunt par le Cunte et de par autres de sa mesne et de sa cumpanie et de sa amiste, et per ceus de Lundres en la Cite et de hors, en divers cuntees et paiis ausi bien par ewe, cum par /nus. Par le Cunseil et par assentement nostre cher frere le Reys de Alemain et les Cuntees et les Baruns et le Comun de nostre tere avum pardone et relesse a tu3 ceus de Lundres tute manere de ire et de rancur et de male volunt^, et avum grante et otrie, ke a eusmal ne damage ne ne froms, ne froms fere, ne ne sofroms estre fet, et kil ne serunt achesune et ne en- querelez pur les choses avantdites, forspris marchans ke de gwere ne se sunt entremis, les queus averunt lur action solom lei de tere, si il volient oet cum issi; ne pur cum endreit de eus, ou cum endreit des autres a ki eus avera trepasse, seent tuz ceus de Londres quietes, quant a nus et a nos heires, de forfet et de amende, e ke par la suite de marchauntz n’est nui enque- relez mal ne damage, mes ke les marchanz sulement recuverent lur chateus. Estre ce, nus voluns et grantoms, ke ceus de Lundres, ke a Lundres ne estoyent mie le jour, que ceste qui- tance fu fete, seyent quite, ensement cum les autres, ke isint, se il ne facent choses contre nostre pes, entre ce a la, ke il pu- sent de ceste pes, ke fete est estre acerte. E avums ensement grant et otrie, que tute les teres a Lundres, ke unt este seisies par achesum de se muvement pus le terme avant dit, seient maintenant rendus a eus et retournez. E si il iert nui ke eyt este pris puis le terme avant dit, par achesun dii avant dit muvement, meintenant seit delivere. En temoyne de/ cest/o. 104 r\ chose nus, et nostre chere frere. Sire Richard, par la grace de Deu Rey de Alemain, a cest escrit avum fet mette nos siaus. Dune a Estratford le sezisme jur de Juin, lan de nostre regne Cinquante primerein. Cito, postea, recepit Dominus Rex ad pacem suam Johannem de Eyvile, Nicholaum de Segrave, Willielmum Marmeyum, et complices eorum, qui hospitati fuerunt ultra Pontem. Circa idem tempus, Domino Rege moram faciente apud Lon- donias, in parlamento apud Wyndleshores, existentibus ibidem domino Rege Alemannie, domino Henrico filio ejus, domino Philippo Basset, et aliis Magnatibus regni Anglie, facti sunt con- cordes Dominus Edwardus et Comes Glovernie. Eodem vero tempore reddita fuit Insula de Ely Domino Ed- wardo, qui recepit illos quos ibidem invenit ad pacem suam et ad gratiam Domini Regis patris sui, et omnes clausturas et munitiones circa illam et in illa, ut in terra et in aqua, factas, fecit prosterni. Eodem modo, omnes munitiones, barbekan, et claustura, que facte fuerunt circa Suwerk fecit Dominus Rex prosternere et adnullare, ita quod non apparet locus illarum. Postea Dominus Rex recedens a Londoniis, profectus est cum multis Baronibus et militibus et aliis, peditibus et equitibus, usque ad Salopesbery ad habendum/parlamentum cum Lewelino, j0_ ^4 „<>. principe Wallie. Hic annus omnibus annis, antea elapsis temporibus, tunc vi- Annus fertilis. ventium, extitit fertilior, ut in arvis, copia segetum, in arboribus, copia fructuum, tam in silvis et in spinetis, quam in gardinis et etiam in vineis. Memorandum quod die Lune proximo ante festum Sancti Michaelis, cum Communa tunc convenisset in Gildhalla ad eli- gendum Vicecomites secundum consuetudines suas, missum fuit breve Domini Regis domino Alano la Zuche, Custodi Civi- tatis, et civibus, precipientes ut Johannes Addrien et Lucas de Batencurt remanerent Ballivi usque ad adventum suum Lon- doniis, et sic remanserunt Ballivi usque ad Pascam proximam sequens, Johannes Addrien. Lucas de Batencurt. Hoc anno Dominus Rex, rediens de Salopesbery, facta con- cordia inter ipsum et Lewelinum principem Wallie, venit Lon- doniis in vigilia Sancti Edwardi, Regis et Confessoris. Hoc anno circa festum Sancti Michaelis provisum fuit per onibusfaciendus consilium Domini Reeis, quod facta fuisset inquisitio per totum per regnum ..... . v . ... Anglie et de regnum Anglie de articulis, qui subnotati sunt Gallice, in hoc libro. ialerand^ Porco ke li Reis dengletere ad done les terres de plusurs gens. Require pro- ke unt terres en diverses Countees et en diverses Hundres, pour I'TcannodT ce vout il, ke le in enquerge ki sunt feiffie par lie, en quelhun- statu regni in dred, des terres de cels; ki lein dit, ke furent contre lui en ultimo quatermo , r rr' hujus libri. cest emovement de son regne, et de queles terres ii sunt ieme, fo. 105 r°. et a ki celes terres furent, e ki les tient ore, e ki unt/ pris les espleiz de celes terres pus cel ceus, et ou il sunt devenuz. Dautre part, il veut saver ke lein enquerge ki unt pris autri terres a force par enchesun dei avantdit movement dei regne, et les detinent enco et nes unt pas rendues au Rei, et qui les tinent et par quel garant. Il veut ke lein enquerge, ki unt este contre lui en cest barat, ou en fet ou en dit, et si les terres ou les biens de ceus sunt encore dones ou nun par le Rei ou par nui de seus. Le in enquera ausibien des Erceveskes, Eveskes, de tute gens de religion, de quel ordre ke il seient, cum de persones et de prestres e de clers e de tute autre manere de genz, ki ce sunt, ki apertement procurerent de busunies de Cunte de Leicestre, et cels ke tindrent od lui en atreant le gent par menconges et par faucetes, par priser la partie le Counte, et blamer la partie le Rei et sun fiz. Anno Domini M°. CC°.lX°. septimo, in festo Sancti Michaelis, in fine anni regni regis Ij. De inquisiti- Le in enquera li quel unt fet eide al Conte de Leicestre ou a ceus de sa partie de lur pecunie, ou lur unt envoie de lur genz en eide per lur eindegre sanz fere lur destresce. Lein enquerra quels des feffees unt fet pais a lur adversaries e unt pris de lur devers; a lur unt lur terres renduz sanz le cun- seil le Rei. II veut ke le in enquerge 'ki unt este principales robbers e ki 'fo. 105 v. unt este aveke eus, e ki unte este derobbez, et de quele genz et quant et ou et pour quele acheison, e ou les robburs unt este recettiez. Lein enquerra si nules terres du demeine le Roi soient donez par acbeson de cest movement, et ki les tient, et a ki e les sunt donees et pour quel forfet. Lein enquerra ki par acheson de cest esmouvement unt fet robberies, homicides, ou arsons sur les feals le Rei. Lein enquerra quels utlage3 sunt revenuz a la cumpanie de ceus ki se appellerent desheritez, et demorent encore el paiis, et ou il sunt recettiez. Lein enquerra ki unt achate des roberies ki unt este faites cuntre les feal le Rei en le avant dit tens. Lein enquerra si nui de ceus seit derobbez, ke ne se tindrent od lune partie ne od lautre, mes se tindrent en pais, et ki les ad desrobbe et de quei. Lein enquerra si nui eglise seit robbie en lavantdit tens et par queus. Lein enquerra si nuis eit demande du Rei les terres de akun, ki nad pas en lavant dit tens estre cuntre le Rey, et les tient en- core et ki ce est. Len enquera, ki unt este de lur aindegre baillifs ou servanz le Cunte de Leicestre. Les nons des enquerurs en ceste Cunteres. Eustace de Baliol. Adam de Gesemue. Richard de Middleton. camd. soc. o Everwyk—Northumberland— Cumberland—1 Westmoreland —Lancastre—Notingham—Derby. Les nons des enquerurs en ceste Cunteres. Robertus de Nevile. Rogerus de Sumeri. Johannes le Bretun. Nicole—Northamtune—Leicestre — Warewyk —Roteland— Oxneford—Barkschire—Bukingebam—Bedeford. Les nons des enquerurs en ceste Cunteres. Adam de Greinvile. Robert de Brehuse. Le Abbe de Schireburne. Richard de Chertedon. Salopesbery—Stafford—Hereford— Wyrecestre—Gloucestre — Devenescbyre — Sumersete — Dorsetre — Wylteschyre — Subamptun. Les nons des enquerurs en ceste Cunteres. Wiliame de Seint Ouraer. Jon Luvel. Simon de Creye. Sureye—Susexe—Kent—Middelsexe— Esexe— Herteford— Sutfolke—Nortfolke—Cantebrigge—Huntingdone. Sciendum quod illa provisio, &c. 1 Memorandum quod tempore elapso multotiens in Gildhall coram omni populo preceptum fuit ex parte Domini Regis sub pena vite et membrorum, et etiam per totam Civitatem procla- matum, ne aliqui fecissent parlamentum, conventiculas per se, seu congregationes, per quod pax Domini Regis et Civitatis pos- set in aliquo perturbari; set quod omnes de Civitate, tam pau- peres quam divites, essent quasi corpus unum et vir unus, ad pacem Regis et Civitatis ad fidem suam fideliter observandam, ne per tales conventiculas et congregationes Civitas iterum con- funderetur, sicut contingebat temporibus Thome filii Thome tunc Maioris Londoniarum et Thome de Piwelesdon complicis sui, sub quorum potestate minutus populus per tales congrega- tiones et confederationes inter se factas erexit se contra Magnates Civitatis, et habuerunt omnem potestatem Civitatis, ita quod Magnates eos non potuerunt pacificare nec justificare; et hoc fuit initium confusionis Civitatis. Preterea preceptum fuit et proclamatum sub eadem forma, ne aliqui vindictam caperent de bateria vel alia injuria sibi illata; set inde queremoniam face- rent Ballivis Civitatis, qui eis super hoc plena justicia exhibe- rent. Contra hoc, circa festum Sancte Katerine, hoc anno contigit, quod quedam contentio orta fuit inter quosdam de officio auri- fabrorum et quosdam de officio cissorum, quibus adheserunt hinc et hinc quidam de officio parmentariorum, et quidam de officio allutarum, qui fecerunt magnas congregationes, et per tres noctes continuas incedebant armati per vicos Civitatis, ‘facientes »fo. 107 maximum conflictum inter se. Ita quod, certe a nocte fuerunt congregati, ut dicebatur, plusquam quingenti de illis malificis, in quo conflictu fuerunt quamplures vulnerati; set tamen nullus voluit facere que removent Ballivis. Set unusquisque expecta- bat vi et armis capere vindictam de adversario suo contra pacem et fidem Domini Regis, quod intelligentes Ballivi et discreti viri de Civitate fecerunt capi de illis plus quam triginta et incar- cerari apud Neugate; qui, die Veneris proximo post festum Sancte Caterine, comparuerunt coram Laurentio de Broc, justi- tiario ad gayolam deliberandam assingnatum, qui secutus est con- tra ipsos pro Rege, dicens quod ipsi contra pacem et fidem Do- mini Regis incedebant armati in Civitate, et de nocte vulne- rantes et depredantes nequiter et in felonia, et quosdam interfi- cientes, quorum corpora, ut dicebatur, projecta fuerunt in Tha- misiam. Ipsi vero defenderunt vim et injuriam etc. et de hoc posue- runt se super veredictum visneti. In crastino vero, qui per predictum visnetum fuerunt indictati fuisse in predicto conflic- tu, adjudicando predicto Justitiario, statim fuerunt suspensi, licet nullus eorum fuisset convictus de homicidio, mahanio, vel robberia. Unde, quidam Galfridus, dictus de Beverlaco, par- mentarius, quia in domo sua quidam de illis malificis armave- runt se, et ipse armatus cum eis fuisset in predicto conflictu, fuit suspensus, cum aliis duodecim indictatis, tam aurifabris quam parmentariis et alutariis. Hoc vero totum factum est, ut alii per hoc perterriti inde caperent exemplum, ita quod pax Domini Regis ab omnibus in Civitate firmius observaretur, i/o. 107 v°. 1 Memorandum quod anno eodem provisum fuit per Dominum Regem et consilium suum quod Justitiarii itinerantes missi fuissent per totum regnum Anglie, incipientes itinerare statim post festum Sancti Hillarii. Nomina Justiariorum itinerantium in provinciis subscriptis. Gilbertus de Preston. Jobannes le Bretun. Willelmus de Helyun. Johannes de Eketun. Westmerland—Northumberland—Cumberland—Lancastria —Eborum—Notingbam— Dereby —Warewyk — Leicestria— Lincolnia—Roteland. Nomina Justitiariorum in subnotatis provinciis. Nicholaus de Turry. Robertus de Brus. Henricus de Walenestra. Magister Ricardus de Stanes. Kent—Middelsex—Surey—Susexia—Suhampton—Wiltune — Devenia— Cornubia—Essexia — Hertefordia — Norfolke— Sufolke. Nomina Justitiariorum itinerantium in subscriptis provinciis. Riccardus de Middeltun. Adam de Greinvile. Rogerus de Messenden. Johannes de Stroda. Sumersete—Dorsete — Herefordia—Gloucestria—Wygornia —Saloppia—Staffordia—Oxonia—Barkschire—Bukingham— Bedefordia—Norhamptune—Cantebrigge—Huntingdune. 1 Nomina Vicecomitum tunc temporis in Anglia. Robertus de Layum, Vicecomes de Everwykschire. Willielmus de Huntercumbe, Vicecomes de Norhumber- land. Willielmus de Deyre, Vicecomes de Cumberland. Simon de Heduna, Vicecomes de Notingham. Johannes le Monie, Vicecomes de Norhampton. Baldewynus de Sein Mora, Vicecomes de Cantebrigia et de Huntingdona. Robertus de Nortuna, Vicecomes Sufolke et Norfolke. Samson Foliot, Vicecomes de Oxonia et Barkschire. Ricardus de Heylham, Vicecomes de Essexia et de Hert- ford. Radulfus Sansaver, Vicecomes de Sureye et de Susexia. Johannes de Hockele, Vicecomes de Suhamptuna. Fulco Peinfurer, Vicecomes de Kent. Willielmus de Dun, Vicecomes de Wiltuna. Andreas Wake, Vicecomes de Sumersete etDorsete. Willielmus de Bikel, Vicecomes de Deveneschire. Ricardus de Hockel, Vicecomes de Glovernia. Robertus de Grele, Vicecomes de Hereford. Willielmus Bagot, Vicecomes de Warewyk et Leicestria. Walterus de Hoptun, Vicecomes de Saloppia et Stafford. Hoc anno fuit maximus ventus in crastino Sancti Hillarii. Hoc anno, tertia die ante Annunciationem Dominicam, scilicet tunc temporis die Veneris, fecit Dominus Rex venire coram se et consilio suo Cives Londoniarum et concessit eis quasdam liber- tates, sicut in hoc libro subnotatur, subtractis pluribus articulis de libertatibus Civitatis, quousque gratiam invenissent meliorem. Hoc anno, in septimana ante Ramos Palmarum, eligerunt Cives Londoniarum sex viros per preceptum Domini Regis, 1 qui lfo. 108 v°. lfo. 108 verso. Per Dominum Regem facti Vicecomites. De Thoma de Ippegrave. De consilio Legati celebrato. presentati fuerunt coram eo apud Westmonasterium in crastino Palmarum, scilicet, secundo die Aprilis. Et tunc Dominus Rex pro voluntate sua constituit duos de illis, ut essent Vice- comites Londoniarum et Midelsexie, et colligerent omnes exitus illius vice-comitatus ad opus Domini Regis, videlicet, Williel- mus de Dureham et Walterus Hervy, Johanne Addrien et Luca de Batencurt amotis. Tunc temporis factus est Custos Civitatis et Constabularius Turris dominus Thomas de Eppegrave. Postea, circa festum Sancti Marci Evangeliste, Ottobonus, Sancti Addriani Diaconus Cardinalis, Apostolice sedis Legatus, celebravit concilium suum generale in ecclesia Sancti Pauli; in quo fuerunt presentes, vel per se aut per procuratores, omnes Archiepiscopi, Episcopi, Abbates, et Priores, Decani, Prepositi, et Archidiaconi totius Anglie, Hibernie, Schochie et Wallie. Carta Domini Regis, quam fecit Civibus Londoniarum, sub spe inveniendi ab eo meliorem gratiam. Henricus Dei gratia Rex Anglie, Dominus Hibernie et Dux Aquitannie, Archiepiscopis, Episcopis, Abbatibus, Prioribus, Co- mitibus, Baronibus, Justitiariis, Vicecomitibus, Prepositis, Mi- nistris et omnibus Ballivis et fidelibus suis, salutem. Sciatis nos concessisse pro nobis et heredibus nostris Civibus nostris Londoniarum quos nuper post varias transgressiones et foris- facturas suas, et Communitatis sue, nobis factas, pro quibus de vita et membris et aliis omnibus ad Civitatem predictam spec- tantibus se voluntati nostre supposuerunt, recepimus ad gra- tiam et pacem nostram, quod nullus eorum placitare cogatur extra muros Civitatis predicte de re aliqua, exceptis tenuris exterioribus, et exceptis monetariis nostris et ministeriis, et exceptis hiis que contra pacem nostram fieri continget; que, secundum legem regni nostri communem, terminari solent in partibus ubi transgressiones ille facte fuissent, et exceptis placitis de mercandisis, que secundum legem mercatoriam terminari solent in burgis et feriis. Ita, tamen, quod per quatuor vel quinque de Civibus Lon- doniarum predictis, qui ‘presentes fuerint in dictis burgis i/o. 109\ vel feriis, terminentur querele illa, salvis nobis amerciamentis inde quocumque modo provenientibus; de quibus nobis et heredibus super gravem forisfacturam nostram fideliter respon- debunt. Concessimus etiam eisdem Civibus nostris quitanciam murdri infra Civitatem predictam et in Portsokne. Et quod nullus Civium ipsorum faciat duellum. Et quod de placitis ad coronam pertinentibus, de hiis maxime que infra civitatem predictam et ejus suburbium fieri continget, se possint disrationare secundum antiquam consuetudinem Civitatis predicte. Eo, tamen, excepto, quod super tu- mulos mortuorum, de eo quod dicturi essent mortui, si vive- rent, non liceat precise jurare, set loco mortuorum, qui ante obitum suum electi fuerint ad eos disrationandos, qui de rebus ad coronam spectantibus appellati fuerint vel arrectati, alii liberi et legales eligantur, qui idem sine dilatione faciant, quod per defunctos memoratos, si viverent, fieri oporteret. Et, etiam, quod infra muros Civitatis vel etiam in Portsokne, nul- lus capiat hospitium per vim vel liberationem Marescalli. Con- cessimus etiam eisdem Civibus, quod per totam terram et potestatem nostram, ubi venerint alibi cum rebus et mercan- disis suis, et etiam per omnes portus maris tam citra mare quam ultra, quieti sint de theolonio et lastagio et omni alia consue- tudine, excepta ubique debita et antiqua prisa nostra vini, unius, videlicet, tonelli ante malum, et alterius retro malum, per vi- ginti solidos pro tonello solvendos, in forma qua Nos et ante- cessores nostri hujus prisas habere consuevimus. Et si ‘quis iy0.109 in aliqua terrarum nostrarum, citra mare vel ultra, sive in por- tubus maris citra mare vel ultra, contra hanc concessionem nos- tram theolonium vel aliquam aliam consuetudinem ab homini- bus Londoniarum ceperit, excepta prisa predicta, postquam ipse a recto defecerit, Vicecomites Londoniarum namium inde Hoc anno per tenorem presen- tis carte incoa- tum est quoque placita, que ter- minari non pos- sint in Hus- tingo, die Lune, continuata sunt usque in crasti- num, et tunc terminentur. Eodem tempore concessum est per Cives, ut omnis liber ho- mo in Hustingo et in omnibus Curiis Civitatis possit facere attornatum, tam agendo quam defendendo,quod ante fieri non solebat, nisi tantummodo de- fendendo. i fo. 110 v°. capiant apud Londonias. Concessimus etiam eisdem quod singulis septimanis teneatur hustengum semel in ebdomada, et hoc tantummodo per unum diem, ita tamen, ut que illo die terminare non poterunt, continuentur in crastinum et non ultra. Et quod de terris suis et tenuris infra Civitatem ipsam rectum eis teneatur secundum consuetudinem Civitatis ejus- dem ; ita, tamen, quod tam forinseci quam alii attornatos facere possint, tam agendo quam defendendo, sicut alibi in curia nostra. Et quod non occasionentur propter miskenninga in suis loquelis, videlicet, si bene non omnino narraverint. Et de omnibus debitis suis, que accommodata fuerint apud Lon- donias, et de vademoniis sibi ibidem factis, placita ibidem tene- antur secundum consuetudinem justam et consuetam. Insuper etiam ad emendationem Civitatis predicte, concedimus quod omnes sint quieti de Childewyta et de Yeresgyve et de Scotale, ita quod Vicecomites nostri Londoniarum, vel aliquis alius ballivus, scotale non faciant. Et quod dicti Cives terras suas et tenuras vel vadimonia juste habeant et teneant, et etiam debita sua, quicunque ea debeant. Et quod nullus mercator, vel alius, obviam eat mercatoribus venientibus, per terram vel per aquam, cum mercandisis suis et victualibus versus Civita- tem illam ad emendum vel revendendum, quousque ad dictam Civitatem venerint, et mercimonia sua 'ibidem venditioni ex- posuerint super forisfacturam rei empte et penam carceris, a quo sine gravi castigatione non evadat. Et quod nullus exponat mercimonia sua venditioni, que custumam debeant, quousque debita custuma levetur, sub forisfactura totius averii, de quo secus fieri continget. Et quod nullus mercator, extraneus vel alius, emat vel vendat aliquid averium, quod ponderari debeat vel tronari, nisi per stateram vel tronam nostram, sub foris- factura averii predicti. Debita insuper, que ex suis contrac- tibus vel mutuis eis debebuntur, ad eorum securitatem in nos- tro scacario ad recognitionem eorum, qui sibi in dictis debitis tenebuntur, faciant irrotulari, ita tamen quod nullum debitum irrotuletur per recognitionem alicujus, qui non sit ibi notus, vel nisi constet de sua persona per testimonium sex vel qua- tuor legalium hominum, qui sintsufficientes ad respondendum tam de debito quam de dampno, quod habuerint aliqui per hujus recognitionem, si eam falso fieri contingat sub nomine ipsorum. Et pro libra qualibet in dicto scacario irrotulanda, denarius unus solvatur ad opus nostrum pro onere sustenta- tionis eorum, quos hujus irrotulationi intendere oportebit. Has autem libertates et liberas consuetudines eis concessimus, ha- bendas sibi et heredibus eorum, quamdiu erga nos et heredes nostros bene et fideliter se habuerint, una cum aliis justis et rationabilibus consuetudinibus suis, quas temporibus predeces- sorura nostrorum et nostro hactenus habuerunt, tam de forma et modo placitandi de tenuris, debitis et vadimoniis suis, quam de aliis quibuscunque casibus et ipsos et Civitatem ipsam tangen- tibus ; dum, tamen, consuetudines ille justitie et rectis legibus contrarie non existant; salvis in omnibus libertatibus ecclesie Westmonasterii Abbati et Monachis ejusdem loci per cartas nostras / et predecessorum nostrorum, nostrorum Regum An- /o. 110 verso. glie, concessis. De Judeis autem nostris et mercatoribus extra- neis, atque a supradictis concessionibus nostris nos et Civitatem nostram predictam tangentibus, providebimus, nos et heredes nostri, prout melius nobis videbimus expedire. Hiis testibus, Ricardo Rege Alemannie fratre nostro, Edwardo primogenito nostro, Edmundo filio nostro, Rogero de Mortuo Mari, Rogero de Cliffordia, Rogero de Leyburne, Roberto Walerand, Ro- berto Agulun, magistro Godefrido Giffard, cancellario nostro, Waltero de Merton, magistro Johanne de Cheshull archidia- cono Londoniarum, Johanne de la Lynde, Willielmo de Aette, et aliis. Datum per manum nostram apud Westmonasterium, vicesimo sexto die Martii, anno regni nostri quinquagesimo secundo. Anno eodem Legatus recessit a Londoniis versus mare iiij De recessu Le. Nonas Julii. CAMD. SOC. De Stephano de Eddeworthe. ■Littere misse Magiestro Godefrido pro Civibus. Jo. 111 r°. Anno eodem, in crastino Sancti Jacobi Apostoli, factus est Constabularius Turris Londoniarum, et Custos ejusdem Civi- tatis, dominus Stephanus de Eddeworthe. Postea, eodem anno. Rex Alemannie, in crastino Sancti Petri ad Vincula, recessit a Londoniis, transfreturus in regnum suum. Hoc anno, post Pentecosten, magister Godefridus de Sancto Dunstano, tunc temporis Custos Episcopatus Londoniarum, injunxit presbiteris parochialibus Civitatis ut quosdam magna- tes predicte Civitatis denunciarent excommunicatos, eo quod recipiunt probationem testamentorum de terris et tenementis legatis; unde Cives impetraverunt a Domino Rege quoddam breve, cujus tenor talis est. Henricus, Dei gratia, 8>c. Magistro Godefrido, Custodi Epis- copatus Londoniarum, salutem. Cum Cives nostri Londonia- rum, a tempore quo non extat memoria, ex concessione prede- cessorum nostrorum / Regum Anglie et nostra, et ex antiqua et approbata consuetudine, terras et tenementa sua infra liberta- tem Civitatis predicte, in ultima voluntate sua pro suo libito legare, et coram se ipsis in Hustengo suo Londoniis hujus pro- bationem testamenti, quo ad hoc admittere consueverint, vos in hujusmodi probationes admittentes in Civitate predicta, sententiam excommunicationis, contra consuetudines et con- cessiones predictas intulistis, ut accepimus, ad eorundem Civium detrimentum non modicum, et in Corone et Regie dignitatis nostre prejudicium manifestum; de quo miramur quam plurimum et movemur. Et ideo vobis mandamus fir- miter injungentes quatinus sententiam predictam in Cives nos- tros predictos ea occasione latam, sine more dispendio, revo- cetis ; et hoc, sicut indignationem nostram vitare volueritis, nullatenus omittatis, ita quod non oporteat nos amplius inde sollicitari, per quod manum ad hoc aliter apponere debeamus. Scituri, quod nisi feceritis. Nos ad vos et vestram tam graviter capiemus, quod vos ex inde non mediocriter sentietis gravatos. Teste, Sfc. Datum apud Wodestoke, mense Julii, anno regni nostri lij°. Per istud mandatum regium supersedebatur dictus Magister de sua executione facienda. Memorandum, quod quamplures Civitatis Londoniarum, cum bonis suis, exierunt a Civitate, ita quod nichil potuit inveniri per quod ipsi possent distringi ad portionem super eos asses- sam levandam, unde Cives impetraverunt regias literas sub hac forma. Henricus Dei gratia, Sfc. Omnibus Ballivis et fidelibus suis. Liture Regis ad quos presentes littere pervenerint, salutem. Cum quidam de "^Tcimtattn Civitate nostra Londoniarum, cum mercimoniis et bonis et ipsos, gui reces- .... , . . .... serunt a Civitate catalhs suis eandem Civitatem smt egressi, subteriugia / que- [/0. m ««.] rendas ut sic latenter diffugiant, quo minus tallagium super ipsos ^satisfactione . , , * ° A 1 redemptionis assessum pro fine viginti milium marcarum, quem Cives nostri sue. dicte Civitatis nobiscum fecerunt pro bona voluntate nostra habenda, persolvant, concessimus eisdem Civibus nostris, quod mercimonia, bona et catalla Civitatem predictam sic egresso- rum, ubicumque ea in regno nostro inveniri contingat, aresten- tur, donec de tallagio super ipsos assesso satisfecerint ad plenum. Et ideo vobis mandamus quod mercimonia, bona et catalla predictorum Civitatem illam sic egressorum, ubicumque ea in regno nostro predicto inveniri contigerit, arestari faciatis, donec tallagium predictum solverint plenarie, sicut predictum est. In cujus rei testimonio has litteras nostras fieri fecimus patentes. Teste me ipso apud Wodestok, xiiij die Julii anno regni nostri lij°. Hoc anno Dominus Eadwardus et Dominus Gilbertus Comes De receptione Glouvernie, et multi alii Magnates de regno Anglie ceperunt Crucem apud Norhamtonam in festo Sancti Johannis Baptiste, in subsidium Terre Sancte profecturi. Predicti Walterus Hervi, et YVillelmus de Dureham. Anno M° CC° LX° octavo ad festum Sancti Michaelis in fine anni regni regis 1° secundo fo. 112 recto. De gelu. De crelina. De desponsa- tione Domini Eadmundi, filii Regis. Isti remanserunt Ballivi in forma prenotata et sine electione Civium et sine precepto Domini Regis. Hoc anno, cum universum barnagium regni Anglie per pre- ceptum Domini Regis venissent Londoniis ad parlamentum super statum regni ibidem habendum, tunc venit ibi Magister Walterus Giffardus, Archiepiscopus Eborum, qui contra digni- tatem Cantuariensis Archiepiscopi in diocesi sua, fecit portare crucem ante se ; que Diocesis durat per omnia loca a fluvio de Humbre usque mare versus austrum. Ob quam causam dictus Archiepiscopus Cantuarie interdixit Civitatem Londoniarum et etiam extra Civitatem per spatium duarum / leucarum ex omni parte Civitatis, ita quod nullum divinum officium celebratum fuit, nisi sub silentio; et nulle campane pulsate fuerunt, nisi tantummodo in Civitate. Nec tamen, propter hoc, dictus Eboracensis noluit se subtrahere; set per superbiam et elati- onem contra libertatem et dignitatem ecclesie Cantuarie, quam diu fuit in partibus illis, fecit illam crucem ante se portare. Eodem fecit post festum Sancti Hillarii. Hoc anno fuit yemps maxima, et magnum gelu incipiens citra festum Sancti Andree Apostoli, et duravit fere usque ad Purifi- cationem beate Marie Virginis. Hoc anno excrevit aqua Thamisie in festo Sancti Vincencii, ascendens altius quam uncquam temporibus aliquorum homi- num tunc viventium; ita quod multa maneria, domus et etiam homines per illam cretinam submersi sunt. Hoc anno, in prima septimana quadragesime, tradidit Domi- nus Rex Domino Edwardo, filio suo, Civitatem Londoniarum et Turrim, qui statim fecit dominum Hugonem filium Otonis Constabularium Turris et Custodem Civitatis. Hoc anno Dominus Edmundus, filius Domini Regis, despon- savit (Avelinam) filiam Comitis de Aubemarle in ecclesia con- ventuali Westmonasterii, in presentia Domini Regis, Regine, Domini Edwardi, primogeniti predicti Domini Regis, et multo- rum aliorum Magnatum regni Anglie; quo die Dominus Rex ibidem in magna aula sua tenuit magnam et nobilissimam curiam, scilicet, nono die Aprilis, tunc temporis Hokeday. Hoc anno in festo Sancti Erkenwaldi, scilicet, ultimo die Aprilis, precipiente Domino Rege electi sunt per Cives Rober- tus de Corenhelle, Thomas de Basinges, Edwardus / Blundus,/o. 112 verso. Walterus le Poter, Willielmus de Hadestoke, et Anketillus de Auverne, qui tercia die postea, profecti sunt apud Wyndleshores ad Dominum Regem, et in crastino elegit Dominus Rex de ipsis sex viris, Robertum de Corenhelle et Thomam de Basinges, ut essent Ballivi sui respondentes eidem de exitibus vicecomitatus Londoniarum et Midelsexie. Qui vero Robertus et Thomas in proximo die Lune, postquam redierunt, presentati fuerunt in Gildhall Londoniarum coram communitate ejusdem Civitatis, scilicet, vj die Maii. Hoc anno, die Mercurii in septimana Pentecostes, Dominus Henricus, filius Regis Alemannie, desponsavit apud Wyndle- sores filiam cujusdem nobilis de Aquitannia, nomine Gasconis de Byernia. Memorandum, quod cum Dominus Rex, tunc temporis tribus annis elapsis, concesserat Domino Edwardo, filio suo,capere con- suetudinem de omnibus rebus per mare venientibus in Angliam et de Anglia exeuntibus, et ipsa consuetudo dimissa fuisset qui- busdam Itallicis ad firmam reddendo Domino Edwardo vj mille marcas per annum, ipsi Itallici exigerunt a Civibus Londoniarum eamdem consuetudinem, et vademonia ab eis ceperunt contra suas libertates. Cives vero adierunt Dominum Edwardum, ro- gantes eum, ne tale jugum servitutis eis permitteret imponi contra libertates per cartas Domini Regis, patris sui, et prede- cessorum suorum, Regum Anglie, eis concessas ; unde Domi- nus Edwardus quietanciam predicte consuetudinis ad preces eorum eis concessit,faciendo eis super hoc litteras suas / patentes./o. 113 recto. Cives, vero, fecerunt ei Curialitatem, dantes ei cc. marcas. Littere Domini Edwardi de nova Consuetudine Civibus remittenda. Edwardus, illustris Regis Anglie primogenitus, universis ad quos presentes littere pervenerint, salutem in Domino. Sciatis nos concessisse et presenti scripto nostro confirmasse universis et singulis Civibus Londoniarum, quod liberi et quieti sint in- perpetuum per totum regnum Anglie de novo auxilio nostro, quod habemus de dono Domini Regis, patris nostri. Ita quod nos nec heredes nostri, nec aliquis per nos, vel pro nobis, aliquid a Civibus predictis, ratione predicti auxilii, possumus exigere, vel aliquo modo vendicare ; set quod predicti Cives et heredes eorum, tam de tempore preterito quam presenti et futuro, hujus gaudeant libertate imperpetuum et liberi per- maneant et quieti. In cujus rei testimonium has literas nostras eisdem fieri fecimus patentes. Datum apud Cipeham, xxvj. die Aprilis, anno regni Domini Regis patris nostri 1°. tercio. Memorandum quod circa festum Sancti Andree proximo pro- teritum, obiit Clemens Papa quartus, et post obitum suum remansit sedes Romana vacua per longum tempus, quia Cardinales, ad quos pertinet electio, fuerunt discordes, ita quod nullus papa extitit per tres annos et amplius. Memorandum, quod die Martis ante festum Sancti Laurentii Dominus Edwardus recessit a Londoniis ad petitionem Regis Francie, ut esset ad parliamentum suum in Francia; qui, cum /o. 113 verso, venisset navigando apud Graveshend, invenit / ibidem hospita- tum Regem Alemannie, avunculum suum, qui venerat de terra sua; unde Dominus Edwardus hospitavit se apud Nortflete. In crastinum vero predictus Rex et predictus Dominus Edwardus habuerunt inter se magnum et longum colloquium super transfretatione dicti Edwardi et rebus aliis. Postea dictus Dominus Edwardus profectus est versus Doveriam. Dictus autem Rex, die Jovis proximo sequente, venit Lon- doniis, et regina sua cum eo, quam nuper desponsaverat in partibus Alemannie, filia cujusdam nobilis de terra illa. Postea, proximo die ante Vigiliam Assumptionis beate Marie Virginis, Dominus Edwardus, dominus Henricus de Alemannia, domi- nus Roge rus de Leyburne, dominus Robertus Walraven, domi- nus Gascon de Byerne, et plures alii milites et servientes, transfretaverunt. Postea dictus Eadwardus in festo Nativitatis beate Marie proximo sequentis applicuit apud Doveriam, rediens a predicto parlamento, ubi inter predictum Regem Francie et ipsum con- venerat, sicut in hoc libro gallicis verbis subnotatur. Lowys, par le grace de Deu, Roys de France, a tous ceus Conventiones qui ceste lettres verunt, saluz. Nous vus fesums a saver, 'j^^Francie ke entre nus et nostre tres cher Cusin, Munseniur Eadward,et Dominum aizne fiz de noble Roy de Engletere, sunt fetes de commun acord sur sa voye d’un pelerinage de outre mer iceles cuvenauntes. Nous devums prester a devan dit Edward seisante et dis mile livere de Tournoys, / cuntees en ceste summe vint et cinc mile/o. 114 v°. liveres de Tournoys; les queles Gascons Visconte de Byarne ^llfinve^ deveit aver de nus pur lui e pur son passage e pur sa genz, ke neris talem il deveit mener en pelerinage de outre mer oveke nus, le quel devantdit Edward ad receu celi Gascons e sa genz en sa cum- panie; e de ices seisante dis mile livres deit estre baillez pur chevaus, pur viandes, pur nefs, e pur passage de celi Edward, ce ke mestre lui sera, et serra paye par nos genz, ou par ceus que nus i meterons a ceus, de qui les choses desusdites seront prises ou achatees par icely Edward par la vewe de ces genz ke il vaera a ce aturne. E si remenant ja il, sera delivre a iceli Edward, la ou nus serums outre mer, / apres ce ke il sera venuz a /0.115 r°. nus. E les devantdit deniers, iceli Edward est tenu a rendre a nus, cest asaver, chescun an dis miles livres, a deus termes de sus escrites, jekes atant ke nus soyons enterignement payez de tuz les seisante dis mile livres. E cumencera la primiere paye, cest asavoir de cinc mile livres, en mi Mars, lan dei incarnacion nostre Senieur, mil deus cens et seisante treze. E lautre paye, des autres cinc miles livres, a la Nativite Seint Johan Baptiste prochein suant; e issi de an en an a ices termes, jekes atant ke nus serums parpayez. E serunt payes ces deniers chescun an a Paris au Temple, dedeinz la quin- zeine apres les termes de sus nomees, du paage de Burdeaus, par la mein du Conestable de celi Edward, ou par celi ke tendra sun leu, ou de lur mandement. E veut iceli Edward ke de cel paage a chescun terme ne seit riens mis en autre usage, jekes atant ke nus aiums eu entreignement la paye de chescun terme; le quel paage le devant dit Edward nus ad assene en la devant dite maniere, e oblige e temoigne en sa lettre, ke il nus ad baille, ke ce est par volunte nostre cher cusin le Roy de Engletere, son pere, pur le summe des deniers devant dis. E veut ke nus en seyums payez, chescun an des lors, sicume il est desus dit, sanz failir. E de cest assignement e obligement iceli Edward nus deit faire avoir les fo. 115 v°. lettres nostre / cher cusin le Rey Dengletere, son pere devant dit, oveke les sues lettres. E si il avenoit avant ke les deniers devandis fusent payez, ke celi Edward tenist plus de terre ke il ne tient au tens de ore ou reaume de France, iceli Edward veut ke ele seit ausi oblige pur la paye desusdite. E, oveke tut ce il nus oblige pur la paye devant dite, si defaute yavoit, ces biens mubles e non meubles, les queus porunt estre tru- vees en nostre reaume. Apres il nus < d promis, ke il serra a plustart dedens 1’asumption nostre Dame prochein avenir au port d’Eguemorte, aparaile de passer, se il ne avoit tele ensonie, par quei nis la tenisums escuses. E ensi estoit ke il ne venist a nus pur le assoine devant dite, dunt Deus le defende, il veut e otreye ke de ces choses les queles sa gent averunt achatees de deniers desusdis, ke nus en reteignons et prengnons ce ke il nus plera par le pris, ke il averunt este achatees; e le remenant soit vendu par ces genz franchement sanz encumbrement de nuly, e les deniers, ke en istrunts, serunt renduz a nus ou a nostre comandement en acquitance du prest avantdit. E se ke deraurerad a parfere du payement de la somme devantditz sera pris sus le assenement avantdite, sulun le resun des termes de- vandis. E ad promis encore iceli Edward ke il travaliera en bone fei de passer e de venir, au plus / tost ke il pora, la, ou nus/o. lld r°. seroms. E autresi il a promis en bone fei ke nule grevances ne damages ne fera par luy ne par les soens en nostre terre, ne en la terre de nos freres, ke il unt en nostre reaume ou dehors, en alant en sun pelerinage e en demorant et en retornant. E tant cum il sera en sun pelerinage oveke nus, il nus obeyera en bone fei, ausi cum un de nos Barunes de nostre reaume pour faire le Service nostre Seniur. E totes ces choses devantdites iceli Edward nus adjures sur Seintes Evangelies a garder fer- mement et a tenir liaument, et a par fere en bone fei enterine- ment e especiaument por cest article, cest asaver por venir au port devantdit, et por passer la, ou nus serons, sicume il est de- susdit. Iceli Edward deit balier a Paris un de ses fiz en ostage dedeinz la prochein Chandelur, a nus ou a nostre cummande- ment; le quel sun fiz serra tut quites et delivres de cet ostage, si tost cum iceli Edward vendra la ou nus seruns; e nus le fe- rums quite deliverer a iceli Edward sun pere. E si il ave- neit ke le devantdit Edward murust avant ke il venist a nus, ou autre assoine li avenist, dunt Deus defende, par quei nus, le tenisoms assoine, sicume il est desusdit, li enfanz sera tot quite delivres a luy, ou a sa mere, ou a sun cumandement, ou au Rei de Engleterre sun pere, ou a la Reyne sa mere, ou a lur mandement si il aveneit issi ke la mere a lenfant murust avant. Et a ceste deliverance sumes nus tenuz et nostre heir. Et en temoigne de ces choses iceli Edward nus a fait baillier ces lettres, pendans selees de son sel. E oveke tot ice, nostre cher Cusin Henri, fiz ainzne le Rei de Alemannie, Gascons Viscunte de Byarne, Thomas de Clare frere le Cunte de Gloucestre, Roger de Leyburne, Robert Walerand, Chevalers, ount jurees a Seintes CAMD. SOC. <4 fo. 116 »°. fo. 114 r°. t Quale facinus Thomas et Tho- mas facere pro- posuerunt. Ewangelies a la requeste du devantdit Edward ke il en bone fei travalirunt et mettrunt liaument cunseil e peine ke li / devandit Edward gard e acomplisse les covenantes devantdites. E unt adjointe as lettres de celi Edward lur seaus, ovekes le seel iceli Edward en tesmoignie de tutes ces choses devantdites. E nus en temoingne des choses desusdites avoms a ces presentes lettres fet mettre nostre nostre seel. Ce fu fet a Paris le Mescredi apres la feste Seint Barthelmeu lapostre en lan de noster Seniur mil et deu cens et soisante et noef. /Gesta et opera bonorum in scriptis reddiguntur, ut ea ad eorum laudem et gloriam perpetuam possint posteris reduci ad memoriam; et ita debent crudelitates, malicie, perfidie et nequicie iniquorum in scriptis poni, ut ad eorum dedecus, vituperium et scandalum ea possint toto mundo futuris tem- poribus notificari. Hinc est, quod non debet sub silentio preteriri, quale facinus et qualem crudelitatem Thomas filius Thome, et Thomas de Piwelesdon, et iniqui complices eorum, inter tot mala que fecerant in perturbatione regni Anglie, facere cogitaverunt, et ad effectum ducere speraverunt; et fac- tum fuisset, nisi occasione prelii de Evesham fuisset impe- ditum. Nam, tempore quo Dominus Edwardus et Comes Glovernie, et illi qui eis adheserunt, fuerunt apud Gloverniam, existentibus Comite Leicestrie et complicibus suis, et etiam Domino Rege, licet non sponte sua, apud Herefordiam, predicti Thomas, et Thomas, et alii iniqui, habito colloquio inter eos, nescio si ad mandatum Comitis Leicestrie aut non, ordinave- runt et sacramento confirmaverunt, ut subito et inopinato morti traderent circiter xl. viros de legalioribus Civitatis; eo quod ipsi fuerunt fideles Domino Regi et Domino Edwardo, filio suo. Die namq le statuta, scilicet die Jovis post Sanctum Petrum ad vinculam summonita fuit universalis Communa, ut venissent apud Gildhalle, ut ita inter ipsos fuissent predicti viri capti, et morti statim liberati. Quo die venerunt ibi predicti iniqui sub vestibus armati, ruentibus catervatim cum gladiis et armis eorum complicibus promptis et paratis, ad pre- dictam feloniam perficiendam ; et ecce! rumores de prelio, quod actum fuit apud Evesham die Martis precedenti,/ quibus rumori- fo. 114 v°. bus auditis, ipsi iniqui viri Belialis a proposito suo se retraxe- runt, et salvatus sangwis innoxius in illa die. Nomina illorum, qui principaliter fuerunt ordinati ad inter- ficiendum. Joliannes de Gizorcio. Willielmus filius Ricardi. Johannes Addrienus, Draparius. Willielmus de Dunelmia. Gregorius de Rokesle. Reginaldus de SufFolchia. Arnaldus Thedmarus. Robertus de Corenhelle. Galfridus de Wincestre. Johannes Derkin. Bartholomeus de Castello; inter quem et unum de maleficis or- ta fuit de novo verbosa contentio, predicto Bartholomeo fovente partes Domine Edwardi, et altero partes Comitis Leicestrie. /Adhuc remansit Dominus Hugo filius Otonis Constabularius/o. 116 v°. Turris Londoniarum et Custos Civitatis, et predicti Robertus ^MaeU^in1 et Thomas ballivi Civitatis, sive aliqua nova electione \&\ fine anni regni . . . , , Regis 1° tertio, presentatione* qui remanserunt usque ad sextum decimum anno Domini diem Julii sequentis. CG° LX° x ... . nono» Memorandum, quod temporibus antiquis statutum fuit et De retilus con- provisum de retibus, quibus debentur piscari in Thamisia, quod crematls- in sinu talium retium debet mascula esse contexta ita larga quod ungula pollicis unius hominis per illam tota possit tran- sire ; et si aliqua mascula in aliqua rete fuerit inventa aliter contexta, totum rete debet condempnari. Unde contigit, quod ante festum Sancti Micliaelis hoc anno, et etiam post festum, fuerunt plura retia capta, et adducta apud Gildhalliam, et ibidem, per xij. viros juratos de civitate, qui nullam partem /o. 117 r°. Constdbularius Turris et Custos Londoniarum ceperunt retes extra Tamisiam. De secunda translatione SanctiEdwardi; et de brevi misso Civibus de ser- vitio de butela- ria. habuerent in predictis retibus, adjudicata esse contra predicta statuta. Super quod judicium, quidam Cives diverse senti- erunt; aliqui vero dixerunt quod illa pars solummodo, que fuit mala et injusta, debet concremari, et alie partes, que fuerunt bone et legales, debent salvari: et e contra dixit Civitas com- muniter, “ quod rete, cujus pars est mala, totum est malum, et quod nichil per illam partem, que mala est, posset piscando operari, nisi alie predicte partes fuissent ei adherentes, et ita debet totum tale rete concremari. Sicut contigit quod si dextera hominis unius fecerit feloniam, alia manus sua cum toto corpore solet puniri; similiter homo, qui fecerit feloniam, omnes ei adherentes et consentientes punirentur. Et, etiam, ad exemplum /quod alia vice talia retia omnino fuerunt concre- mata, consenserunt Cives communiter quod illa eodem modo fuissent dampnata; et sic factum fuit, quod, tertia die post festum Sancti Michaelis, omnia illa retia in medio Westchepe fuerunt concremata, numero circa viginti. Ita quod nichil de illis salvatum fuit. Et memorandum, quod tunc temporis plura de illis retibus capta fuerunt extra Thamisiam et extra libertatem Civitatis; set hoc factum per potestatem Constabularii Turris Londonia- rum, qui fuit Custos Civitatis. Memorandum quod hoc anno, post festum Sancti Michaelis, et etiam per quinque septimanas ante dictum festum Dominus Rex misit Civibus Londoniarum breve suum, mandans eis ut pro amore suo se prepararent ad faciendum ei servitium de Butelaria in festo Sancti Edwardi proximo sequenti, quo die ipse proposuerat transferre corpus ejusdem Sancti, et ipse et Regina sua coronam portare. Cives, vero, licet tunc temporis tale servicium de debito non tenebantur, tamen, pro bona voluntate sua habenda ad hoc assensum prebuerunt et prepa- raverunt se, cum magno custu et expensis magnis, nobiliter investitu de scarletto et serico, et in aliis indumentis satis decentibus. Et cum omnia parata fuissent, et Cives prompti ad faciendum dictum servitium; ecce! in Vigilia Sancti Ed- wardi fecit Dominus Rex proclamare in regia aula Westmonas- terii, et etiam in foro Londoniarum, quod ipse non fuit con- sultus quod tunc portaret coronam. Nam satis deberet sibi sufficere semel coronam portare, et quod nullus, neque Lon- donienses neque alii, in crastino coram ipso de aliquo servicio se intromitteret, nisi ipsi tantummodo qui sunt de propria familia sua. Set quicunque ad prandium venire voluisset, gratis reciperetur; et sic omissum fuit illud nobile servitium Lon- doniensium. Tamen, in crastino Cives, qui preparati fuerunt, ad Westmonasterium profecti sunt, nullam cupam vel ciphum deferentes ; set ibi coram Domino Rege Sanctum cum oblationi- bus adorantes. Post missam vero, qui voluerunt, remanserunt ad prandium, et alii ad propria redierunt. Eodem die fecit Rex transferre corpus Sancti predicti a loco ubi positum fuerat, quando in primis translatum fuit tempore Regis Henrici secundi; et scrinium, in / quo jacet, cum corpore, /0.117 v°. in alio loco collocari, ubi nunc jacet, et super Sanctum novam basilicam fieri, totam auro purissimo et gemmis preciosis co- opertam et ornatam. Non est sub silentio pretereundum, cum Archiepiscopus Eboracensis, adhuc in elatione sua perseverans, fecisset ante se crucem suam portare in prejudicium ecclesie Cantuarie, et ipse illa die ibidem preesset ad divina celebranda, quod nullus epis- coporum, qui presentes fuerunt, omnes pontificalibus induti, qui vero venerant per preceptum Regis, circiter xiij epis- copi de Anglia et de partibus transmarinis, voluit sequi pre- dictum Archiepiscopum ad processionem, quando corpus Sancti circum portatum fuit; sed omnes in ecclesia remanserunt. Similiter, quando corpus collocatum fuit, ubi nunc jacet, ipse solus turificavit, omnibus aliis episcopis sedentibus super sedilia in stallis monachorum. Et tunc, quidem, quamdiu ipse fuit in partibus Londoniarum, fuit interdictum, et in omnibus locis; et omni eodem modo, sicut in hoc libro prenotatur. De stateris et ponderibus mercatorum ex- traneorum. fo. 118 r°. Memorandum, quod secundum consuetudinem Civitatis omnes mercatores extranei, venientes in Londoniis, solebant hospitari cum mercimoniis suis in hospitiis Civium, et averium eorum quod venditur per centenarium, ut cera, alumen, et hujusmodi, ponderari per stateram Domini Regis. Alia vero averia, qui afforantur per libras, ut piper, gingiber, brasilium, grana, et hujus modi, solebant ponderari per ulnas, stateras, pleicias hospitum, vel per baskettum suum ; ita quod emptor habuit ad quemlibet centinarium iiijor libras pro tractu, ponderato per medium clavium, sicut aurum et argentum. Postea Ytallici, Kaurciniiet mercatores de Provincia, inprimis vero perpauci, venientes in Civitatem cum mercimoniis suis eodem modo se gerebant; sed processu temporis, cum quamplures mercatores de predictis partibus, qui erant valide divites, adduxissent in Civitatem maximam copiam mercimoniorum, ut quantitas mercimoniorum illorum lateret Civibus, non voluerunt hospitari in hospitiis Civium, sed construxerunt domos in Civitate, et in illis, cum bonis suis, manserunt per se. Et tunc, quidem, per stateras suas proprias / ponderando, vendiderunt mercimonia sua contra con- suetudinem Civitatis; et etiam quedam, que vendebantur per centenaria, que scilicet deberent ponderari per stateram Regis, ipsi ponderaverunt per stateras suas in prejudicium Domini Regis, et ad dampnum et jacturam pesagii sui, et sic faciebant per plures annos. Postea cum Dominus Rex dedisset Civibus unam novam cartam super libertatibus eorum, in quo continetur quod nullus mercator extraneus emat vel vendat aliquid averium, quod ponderari debeat vel tronizari, nisi per stateram et tronium Domini Regis, super forisfacturam totius averii; et hoc, scilicet, per totam Civitatem proclamatum, illi mercatores nichilominus ponderaverunt sicut antea fecerunt. Quod cum datum fuisset intelligi Domino Regi et consilio suo, Ballivi sui per preceptum suum ceperunt omnes stateras et pondera dictorum mercatorum, et ipsos per salvos plegios attachiaverunt. Postea, hoc anno, die Jovis ante festum apostolorum Simonis et Jude, fecit Dominus Rex venire coram se et consilio suo dictos mercatores apud Westmonasterium, et quia ipsi convicti sunt ponderasse per stateras eorum contra prohibitionem Regis et post proclamationem factam in Civitate, et quia statere et pondera eorum, quando examinata fuerunt in Escambio Regis fuerunt falsa, ut dicitur, inventa, ipsi adjudicati fuerunt in mi- sericordia, et ad prisonem; qui statim, numero circiter xxli, adducti sunt ad Turrim, et ibi imprisonati. In crastino autem statere eorum et pondera in Westcbep fuerunt concremata, et quod per ignem non potuit consumi, malleis ferreis fuit fractum et penitus conquassatum. Et hoc factum fuit in absentia Cus- todis et Ballivorum Civitatis; sed solummodo per Walterum Hervi. Tunc fecerunt predicti mercatores finem versus Regem pro mille libris sterlingorum, et quasi coacti, quia in turpissimo carcere intrudi formidabant. Hoc anno missum est breve Domini Regis circa festum Sancti Nicholai, Custodi, Ballivis et Aldermannis Civitatis, in quo continebatur quod ipse precepit, ut omnes illi qui, post Civi- tatem ei redditam, elongaverunt se a Civitate metu amittendi vitam / vel membra, et sunt reversi, ejiciantur a Civitate, ne per/o. 118 ®°. illos sit iterum fusum venenum in Civitate ; unde, congregatis Custode, Ballivis, et universis Aldermannis, predicti brevi lecto et intellecto. Custos protulit quemdam rotulum, quem habuit in Warderoba Domini Regis, in quo scripta sunt nomina multorum, qui in perturbatione regni gratis adheserunt Comiti Leicestrie, facientes depredationes in Civitate et extra; qui vero rotulus compositus fuit per inquisitionem quorundam Civium de legalioribus Civitatis, et missus ad Warderobam Regis statim postquam fuit ei reddita. Quo rotulo lecto et intellecto ac examinato, scrutati sunt tales et nomina ipsorum in quodam rotulo scripta. Postea, quarto die ante Nathale Domini, con- gregato innumerabili populo de Civitate in Camera Gildhalle, divulgatum est illud negotium, et lectum est predictum breve Domini Regis, et lecta sunt nomina illorum, qui amovendi sunt fo. 119 r°. a Civitate; ad quod universus populus prebuit assensum. Post hoc, secunda die ante Nathale Domini, proclamatum est per totam Civitatem, ut illi, quorum nomina lecta fuerunt coram populo, sicut predictum est, si sint in Civitate, se amoveant non reversuri; et illi, qui moram faciunt extra Civitatem, de cetero non redeant in Civitate super penam vite et membrorum. Et tunc nomina predictorum divulgata fuerunt et specificata aperte per proclamatorem et distincte, quorum nomina sunt ista. Thomas de Piwelesdona. Willielmus de Heywode. Ricardus de Condres. Ricardus le Cofrer. Robertus de Dereby. Albinus de Dereby. Ivo le Linge, Draper. Willielmus le Flanner. Gwido, serviens ejus. Willielmus May, Mercer. Ricardus le Bret. Willielmus de Basinges, Mercer. Robertus Baynard, Draper. Henricus de Hauvile. Philippus de Halstede. Coc le afeyte. Johannes, frater ejus. Conradus Aurifaber. Eadmundus de Exeport. Johannes Patrici, Aurifaber. Henricus, frater ejus. Alexander le Ferun. /Hubertus Aurifaber. Willielmus Makerel. Everardus le Batur. Galfridus de Ruhinges. Rogerus Luveday. Haukinus le Plumer. Willellmus de Bixle stocfismongere. Johannes de Oistregate. Magister Gwido, Cissor. Henricus Saunnays. Johannes de Cumbe. Henricus de Capelestona. Johannes de Coventre abrokur. Ricardus Ayswy, abrokur. Hudde le Bereman. Hobbe Lok. Johannes de Flete, barber. Willielmus Clericus, Decanus. Walterus de Mulsham. Ricardus Wombestrong. Petrus de Haywode, peisiuner. Eadmundus, qui fuit cum Stephano Bukerel. Colinus Briante, Carnifex. Rogerus de Piwelesdon. Ricardus, frater ejus. Thomas de Clavill. Rogerus de Lydgate, mercer. Radulfus de Dudington. Robertus Stor. Johannes, qui fuit cum Johanne Heirun. Gilbertus le Armerer. Willielmus Snacard. Adam de Ysemongere lane. Henricus de Hudendene, Taverner. Johannes de Lanfare, Chaluner. Istorum nomina remanserunt in manus Custodis et Ballivorum. Hoc anno, pillorium stans in foro confractum fuit propter CAMD. SOC. R negligentiam Ballivorum, et per longum tempus non fuit rapa- ratum ; unde nullum judicium interim captum fuit de pistoribus; setipsi pro voluntate sua fecerunt panes suos, ita quod de singulis panibus eorum deficit tertia pars ponderis, quod ponderare de- berent, prout adjudicatum fuit in assayo, facto in festo Sancti Michaelis precedenti; et hoc duravit per annum integrum et amplius. Eodem anno omnes liberi homines de regno Anglie, quam de villis tam de civitatibus et burgis et alibi, dederunt Domino Regi vicesimam partem omnium bonorum suorum mobilium, ad expensas suas faciendas in itinere versus terram Jerosolomita- nam. Set postea Dominus Edwardus, pro se et patre suo, illud iter arripuit. Hoc anno Lodowycus Rex Francie, filius Lodewyci Regis, filii Philippi, profectus est versus Terram Sanctam, scilicet, xiiij die Martii, tunc temporis die Veneris. Parum antea fecit Dominus Edwardus adduci unum de fdiis /o. 119 v°. suis/ad Regem Francie, sicut nuper conventio facta fuit in scripto inter eos confecto. Rex vero, sufficienter credens dicto Domino Edwardo sine obside, remisit filium suum in Angliam. Memorandum, quod circa Ilokeday fere omnes Episcopi, Co- mites, Barones, Milites, et libere tenentes totius regni Anglie, per preceptum Domini Regis, convenerunt apud Londonias; D'nis Edwardi et tunc duravit Parlamentum apud Westmonasterium super lernUpefueZnt Paribus articulis consuetudinum regni Anglie, et maxime super se in dictum contentione habita inter Dominum Edwardum et Comitem Glo- Aieman- vern-ei qu' vero Dominus Edwardus et Comes posuerunt se omnino super dictum Regis Alemannie ad predictam conten- tionem pacificandam, quod dictum predictus Rex Alemannie pronunciavit, sicut notatur in secundo folio. item iterum sen- Memorandum, quod postea xiij0 die Maii accesserunt ad Cru- tentia lata in cem Sancti Pauli novem Episcopi, pontificalibus induti, scilicet, predictarum Nicholaus Wintoniensis, Johannes Herefordensis, Godefridus Ubertatum1 ecdc- Wygorniensis, Rogerus Norewycensis, Laurencius Roffensis, siasticarum. llogerus Cestrensis, Walterus Sarresberiensis, Batoniensis et (Anianus) Sancti Thesavenis de Wallia; qui fecerunt legi quandam bullam Innocencii Pape, que confirmavit Cartas de Libertatibus Anglie et de Foresta, quas Rex fecit Baronibus Anglie, anno regni sui nono; et fecerunt legi coram omni populo aperte et distincte sententiam, que per xiij Episcopos, pontificalibus indutos. Anno Domini M°.CC0.LII1°. in majori aula Westmonasterii, coram Domino Rege et multis magna- tibus Anglie lata fuit in omnes transgressores predictarum cartarum. Quibus lectis et a populo intellectis, ipsi novem Episcopi excommunicaverunt omnes, qui post predictam sen- tentiam latam aliquid fecerunt vel impetraverunt contra aliquem articulum in predictis cartis specificatum. Excommunicave- runt etiam omnes, qui, in perturbatione habita in regno, manus violentas in rectores aut clericos injecerunt, et qui bona, cujus- cunque fuerunt in sacris locis deposita, ceperunt et asportave- runt, nisi infra quindenam post predictum diem ad emendatio- nem veniant, et secundum arbitrium locorum diocesaniorum satisfecerint. Que sententia postea divulgata fuit in singulis ecclesiis Londoniarum per presbiteros parochiales. /Die Martis ante Pentecosten, tunc xxvij die Maii, Rex Ale-/0.120 mannie pronunciavit dictum suum sub hac forma ; quod si Do- minus Edwardus mare transeat versus Terram Sanctam, mense Septembri, tunc Comes Glovernie transibit predictum mare mense Martio proximo sequenti. Et si dictus Comes pro Do- mino Rege, qui cruce signatus est, voluerit illud iter arripere, tunc Dominus Rex dabit ei octo mille marcas argenti, medietatem ad festum Omnium Sanctorum proximo sequentem et aliam me- dietatem mense Martio sequente; sed si pro se ipso voluerit illud iter facere, tunc Dominus Rex dabit ei duo millia marcas et pro securitate predictum dictum observandi dictus Comes tradet in manus Domini Regis castrum de Tunbrigge, et castrum de Henlege in marchiis Wallie, ita quod cum constiterit Regi ipsum esse in Terra Sancta, tunc predicta castra faciet Rex De novis Ma- iore et Vicecomi- tibus Londoni- anm. fo. 120 d°. liberari cui Comes voluerit sine dilatione; sed Comes tunc restituet Regi custum, quod ipse posuerit in custodia dictorum Castrorum, dum fuerint in manus suas ; quod non stetit. Circa idem tempus, scilicet Pentecosten, ad instantiam Do- mini Edwardi concessit Dominus Rex civibus ad habendum de se ipsis Maiorem in forma qua illum habere solebant. Con- cessit etiam eis ad habendum de se ipsis duos Vicecomites, qui tenerent Vicecomitatem Civitatis et Midelsexie ad firmam, sicut ante solebant: Ita, tamen, cum temporibus transactis solvissent inde tantummodo per annum ccc. libras sterlingorum blan- corum, quod de cetero solvent annuatim cccc. libras sterlingo- rum computatorum. In illa vero septimana Cives eligerunt Johannem Addrianum, Draparium, ut esset Maiorem Civitatis, Philippum vero Cissorem et Walterum le Poter, ut essent Vice- comites Civitatis. Et quia Dominus Edwardus postea non fuit in partibus Londoniarum, ipsi non fuerunt incontinenti pre- sentati Domino Regi usque ad adventum suum, et tunc. Domino Hugon filio Ottonis non amplius existente Custode Civitatis, presentatus est predictus Johannes Domino Regi, et admissus ; scilicet, xvi die Julii proximo sequentis, tunc temporis die Mer- curii. In die autem Veneris sequenti, fuit hic juratus coram Rege, et eodem die predicti Philippus et Walterus fuerunt pre- sentati Vicecomites ad Scacarium et admissi. Et tunc tradite sunt Civibus omnes. antique carte eorum de libertatibus suis que fuerunt in manus Domini Regis, et concessum est eis per Dominum Regem et per Dominum Edwardum, ut eis plenarie utantur, excepto quod pro firma Civitatis et Comitatus solvent per annum cccc. libras, sicut prescriptum est. Tunc temporis dederunt Cives Domino Regi /centum marcas sterlingorum, unde emptum fuit aurum ad basilicam Sancti Ed- wardi reparandam. Dederunt etiam Domino Edwardo vc, marcas ad expensas suas in itinere versus Terram Sanctam. Hoc anno circa festum Sancte Margarete obiit Bonefacius, Cantuarensis Archiepiscopus, in patria nativitatis sui. Memorandum quod in parlamento quod fuit apud Wintoniam, hoc anno, mense Julii, per assensum episcoporum et magnatum regni Anglie ibidem existentium, commisit Rex crucem suam, quam portaverat, Domino Edwardo, filio suo, ut proficeret, pro se et pro patre, in Terram Sanctam. Et tunc concessit Rex ei omnes denarios provenientes de vicesimo denario collecto per totam Angleam de omnibus liberis hominibus ejusdem regni, unde mentio superius facta est in hoc libro. Et tunc ipse Do- minus Edwardus profectus est ad Portesmue, ut transfretaret ibi, volens transire per Vasconiam et Hispanniam, locuturus cum Rege Hispannie, fratre uxoris sue; set deficiente vento oportuno, fere per quindecim dies, recessit inde usque Doveriam, et ibi posuit se cum uxore sua et omni comitiva sua in mare, xx°. die Augusti, et quam cito ultra mare applicuit, omisso predicto iti- nere de Wasconia et Hispannia, cum festinatione recto itinere profectus est versus partes illas, ubi Regem Francie posset in- venire. Memorandum quod hoc anno circa Pascha proximo pre- teritum provisum fuit per commune consilium Domini Regis quod panni venientes in Angliam a partibus transmarinis con- tineant in longitudine ad minus xxvj ulnas et in latitudine ul- nam et dimidiam, sub forisfactura totius panni. Et tunc pre- ceptum mercatoribus, ne post nundinas Sancti Botulfi sequen- tis aliquod pannum adducerent in Angliam super predictam forisfacturam, nisi essent de predicta longitudine et latitudine, exceptis burellis Normannie. Ad festum Sancti Michaelis, anno Domini M°. CC°. septua- gesimo, facti sunt Vicecomites. Gregorius de Rokesle. In fine Henricus Wallensis. regmr, Isti Vicecomites statim post festum Sancti Michaelis fecerunt unum novum pillorium, et erexerunt illud in loco ubi vetus pillorium antea steterat, de quo mentio facta est in secundo folio precedenti. /Postea, post festum Translationis Sancti Edwardi venerunt/0-121 De obitu Regis rumores apud Londonias, quod Rex Francie, cruce signatus fulTde Tuni^' Pr°ficisceus versus Terram Sanctam, mortuus fuit in quadam insula in mari Mediterraneo sita, et Saracenis inhabitata, et qui- dam filius suus, et multi magnates et mediocres, qui secuti sunt eum de exercitu Christiano. Qui, relinquens in mari rectum iter versus Acon, vellificaverunt ad predictam insulam capiendam, et ipsam intraverunt; que insula valde est opulenta, ut dicitur, et vocatur Tuniz. Statim, vero, post mortem predicti Regis, filius suus, Philippus nomine, electus est in Regem Francorum, Dominus autem, Edwardus, qui antea obli- gatus fuerat predicto Regi defuncto, dum viveret, licet in ali- quo non obligatus sit predicto filio suo, tamen ad petitionem suam, in manu valida et armata, cum multis militibus et servien- tibus ad veniendum ad eum posuit se in mare, die Jovis post festum Sancti Michaelis preteritum, qui, die Dominica ante festum Sancti Martini applicuit ad Tunes. Et ante adventum suum Rex Francie et Karolus, patruus suus, fecerant pacem cum Rege de Tunes, et tunc ad petitionem predictorum Regis Francie et Karoli, per bonam securitatem factam Domino Edwardo, ipse ivit cum eis ad Ceciliam, et applicuit ad Trapes salvis navibus et omni comitiva sua. Quod Comitissa Memorandum quod circa festum Sancti Egidii proximo pre- bona Anglico- tentum Comitissa Flandne cepit omnia catalla inventa in rum* Flandria mercatorum Anglie, Wallie, Ybernie, et etiam Vas- conie, occasione cujusdam redditus annui quem ipse exigebat a Domino Rege Anglie. Qui vero redditus a retro fuit per plures annos, ut ipsa dicebat. Et predicta catalla statim ven- didit, et denarios inde captos cepit ad opus suum, omnibus predictis mercatoribus a terra sua ejectis. Unde Dominus Edwardus, qui adhuc fuit in partibus Francie, proficiscens versus Terram Sanctam, quam cito audivit rumores de tali in- juria et crudelitate per Comitissam hominibus patris sui et suis facta, scripsit Domino Regi, patri suo, et Regine et Domino Regi Alemannie, et omni consilio Regis et regni, ut, quibus- cunque modis possent, gravassent dictam Comitissam et suos j ita quod omnia predicta bona a predictis mercatoribus capta eis fuissent plenarie restituta, et quousque Domino Regi de injuriis sibi et suis illatis plenarie fuisset satisfactum. Tunc habito consilio per preceptum Domini Regis, omnia catalla mercatorum Flandrie fuerunt capta et arestata; que vero pauca fuerunt, quia ipsi, antea per Comitissam premuniti, /fere omnia bona sua ejecerunt res regno. Et, eodem tempore, fo. 121 v°. prohibitum fuit res breve Domini Regis, missum ad Londonias et ad omnes portus maris, ne aliquis, sive indigena, sive alienigena, aliquam lanam duceret extra regnum ad partes transmarinas. Et ita factum est usque ad parlamentum, quod fuit apud Westmo- /«, qU0 Parlia- nasterium post festum Translationis Sancti Edwardi; in quo par- lamento provisum fuit et ordinatum quod omnes mercatores, lanis. exceptis Flandrensibus, possint adducere lanam extra regnum, ubicunque voluerint, preter in Flandriam. Et tunc per pre- ceptum Regis omnes mercatores, qui fuerunt in Londoniis, com- paruerunt apud Westmonasterium coram consilio suo, at omnes ibi juraverunt quod nullam lanam ducerent in Flandriam nec ullam societatem haberent cum Flandrensibus, nec ullam lanam eis venderent. Et si quis contra hoc venire pre- sumpserit, omnia catalla sua in Anglia venientia Domino Regi incurranter, et ipse imprisonaretur. Si autem talis se absenta- verit, non veniens in Angliam, tunc compatriota suus qui in Angliam venerit, predictam penam pro eo portabit. Et sciendum, quod catalla que predicta Comitissa ceperat, appreciata fuerunt plusquam ad quadraginta mille marcas sterlingorum. Hoc anno iterum electus est Johannes Addrien Maior in festo Simonis et Jude, et, Domino Rege non existente apud Westmonasterium, presentatus fuit Baronibus de Scacario et admissus. Et iterum post adventum Regis eidem Domino Regi presentatus et admissus, videlicet, die Jovis proximo post Epiphaniam Domini, prout debent per Cartam de Maioratu. Tunc missum est breve Domini Regis Civibus Lon- doniarum sub forma subscripta. Henricus, Dei gratia, &c. Maiori et Vicecomitibus et toti Communitati Civitatis sue Londoniarum Salutem. Cum vos. Maior, et quidam de concivibus vestris predictis, nuper in pre- sentia nostra constituti, tale sacramentum prestaveritis, videli- cet, quod nostre fidei nostro perpetuo constanter adhere- bitis, et si, vivente Edwardo, primogenito nostro, de nobis humaniter contigerit, ipse Edwardo, et si, vivente Johanne, filio suo, nos et ipse Edwardus in fata decesserimus, ipsi Johanni pre cunctis mortalibus eandem fidem portabitis et observabitis, et post ejus decessum rectis heredibus corone Anglie, et nos quibusdam de causis volumus, quod quilibet vestrum hoc idem sacramentum coram dilecto et fideli nostro magistro Johanne fo. 122 r°. de Chishull, Thesaurario nostro, "per consilium suum/ faciat, et pro parte sua conservet, vobis mandamus, quod vos, omnes et singuli, ad aliquem certum diem in Hustingo vestro vel ad crucem in cimiterio Sancti Pauli, illud idem sacramentum prestetis in forma predicta. Et quia volumus quod Civitas predicta ad nostram et vestram securitatem et pacem taliter custodiatur, ne aliquis, de quo suspicio haberi possit, eam ingrediatur, per quod nobis et vobis dampnum aut periculum posset evenire; vobis mandamus in fide, homagio et dilectione, quibus nobis tenemini, firmiter injungentes quatinus portas Civitatis vestre, cum hominibus sufficienter armatis de diebus custodiri, et noctibus firmiter et secure claudi faciatis, et quod arma nec equos pretii centum solidorum vel ultra, extra eam- dem Civitatem vendatis, nec ea, aliis quam amicis nostris notoriis, extra ipsam Civitatem duci, vel aliquod collegium hominum, de qua sinistra suspicio haberi posset, aut etiam equos de precio cum armis, ipsam Civitatem ingredi permittatis, super forisfacturam omnium bonorum vestrorum, et etiam liber- tatum Civitatis vestre predicte. Teste me ipso apud Wyndes- horam, xxix die Octobris, anno regni nostri lvt0. Hoc breve executum fuit, quantum de fidelitate Regi facienda, nono die Novembris. Postea, ad petitionem Civium Dominus Rex, qui essent recepturi in Civitate, certificavit eos per breve suum; quod breve verte folium invenies scriptum. Memorandum quod mense Julii preterito transmiserunt De obligatione Cives Londoniarum quoddam scriptum obligatorium, sigilloCimum’ Communitatis sigillatum, Domino Regi existenti in parlamento apud Wyntoniam; in quo continetur quod Johannes Addrien, Maior Londoniarum, Barones, Cives et universalis communa ejusdem Civitatis obligati sunt quod ipsi et heredes eorum, et qui post ipsos venturi sunt, semper et omni tempore erunt fide- les Domino Regi et heredibus suis contra omnes gentes. Et si ipsi vel heredes eorum, vel qui post ipsos venturi sunt, a fide dicti Regis vel heredum suorum communiter recesserint, arma contra ipsum portantes; tunc, per predictum scriptum concedunt ut ipsi amittant vitam et membra sine omni misericordia, et exhe- redentur, et heredes eorum in perpetuum, et excommunicentur, et pluribus aliis modis in illo scripto sunt obligati. Set tamen si aliqua seperalis persona vel seperales persone ejusdem Civi- tatis, contra fidem Regis vel heredum suorum aliquid fecerint, ipsi soli puniantur et habeant judicium per legem terre, sine dampno aliorum Civium. /Henricus, Dei gratia, Rex Anglie, Dominus Hibernie, et Dux fo. 122 «■>. Aquitannie, dilectis et fidelibus suis Maiori et Yicecomitibus Londoniarum, et Civibus suis ejusdem Civitatis, salutem. Sci- atis, quod ad securitatem nostram et vestram, ac Civitatis pre- dicte, providimus de consilio nostro, quod eadem Civitas et porte ejusdem fideliter et bene custodiantur de die et nocte; videlicet, quod nocte porte predicte claudantur, et de die per homines armatos viriliter et discrete custodiantur, in forma vobis inde pridie demandata. Et etiam quod nulli equites vel pedites, seu alii de quibus suspicio aliqua haberi possit, vel etiam sus- picari quod sinistrum aliquod vel malum de nobis perperam suggerere velint, dicendo, predicando, conventiculas seu con- CAMD. SOC. S De ruina turris Ecclesie Sancte Marie de Arcu- bus. f. 123 r». De agno mon- struoso. gregationes aliquas faciendo, de cetero Civitatem predictam nul- latenus receptetur seu eam ingrediatur. Et, insuper, quod nullus magnas Comes vel Baro, quicunque fuerit, infra Civita- tem predictam nullatenus receptetur, seu eam ingrediatur, abs- que mandato nostris speciali. Et insuper, quod nullus equus, qui pretium centum solidorum excedit, retineatur ab aliquo infra eandem Civitatem. Et etiam quod omnes armature cujuscun- que fuerit, maioris vel minoris, per vos videantur, et illis, in quorum manibus armature ille consistunt, tradantur hujusmodi armature per bonam securitatem, ita quod ipsi eas extra manum suam non ponant; immo, eis salvo custodiant ad opus nostrum juxta rationabile pretium ^eorumdem per vos assidendum, cum armaturis illis indiguerimus, et quod per vos cautius scrutetur, ubi et in quorum manibus armature ille poterunt inveniri. Pro- vidimus insuper quod omnes banniti a Civitate predicta, predicta etiam si fuerint in burgo de Suwerk, vel infra libertatem West- monasterii, vel etiam in suburbio ejusdem Civitatis, seu alibi in Comitatu Middelsexie, de quibus sinistra suspicio haberetur vel haberi poterit, capiantur seu arestentur, et salvo custodiantur, donec aliud inde perceperimus. Et ideo vobis mandamus quod premissa omnia tam viriliter, fideliter et diligenter ad securi- tatem et honorem nostram et vestram exequamini, quod pro- bitatem, diligentiam et industriam vestram exinde perpetuis temporibus commendare debeamus. Teste me ipso apud Windesoram, primo die Novembris, anno regni nostri lv°. Hoc anno, tertia die post festum Conversionis Sancti Pauli, circa horam primam subito et inopinate quedam magna pars turris ecclesie Sancte Marie de Arcubus Londoniarum cecidit versus forum et oppressit plusquam xx homines et feminas. /Anno eodem, scilicet, in exitu anni M.CC. septuagesimi? mense Martii, contigit in pago de Grenewyz juxta Londonias, quod quedam ovis peperit quoddam animal monstruosum, ha- bens duo corpora agnina et unum solum capu; cui capiti illa .corpora per colla adheserunt. Quodlibet vero corpus habuit quatuor pedes et unam caudam. Caput vero fuit agninum, habens pictura agni duas auriculas, et nescitur si illud prodigium alicujus infortu- nium significaret. Sed notorium est quod dominus illius tene- menti, ubi predicta ovis peperit, sanus et incolumis et sufficienter sobrius, et in potu et cibo modestus, eodem anno subito et inopinato cecidit in paralisim, amittens usum loquendi et offi- cium manus sue dextre. Tales rumores venerunt, die Dominica ante Annunciacionem Dominicam, misse literatorie per quemdam qui fuit de exercitu Christiano, scilicet, quod cum dictus Dominus Edwardus venisset ad Trapes, sicut in secundo folio precedenti scriptum est, et exercitus Christianorum venisset ibi, quod in parlamento habito inter ipsos ordinatum est et juratum, quod, isto itinera- rio deficiente, prolongatum est passagium usque ad festum Nativitatis Sancti Johannis Baptiste in tres annos. Rex vero Francie, Rex Cecilie, et Dominus Edwardus, et Comes de Peiters et alii Magnates de exercitu Christiano hoc juraverunt; sed Dominus Edwardus juravit per conditionem, videlicet, si ipse poterit monstrare Regi Francie rationabilem causam ob quam non poterit ad illud sequens itinerarium venire. Et sciendum est quando totus exercitus fuit coadunatus, non fuit visum eis, quod possent pugnasse contra Soldanum. Rex Francie vadit in Franciam ad suscipiendam coronam suam. Rex vero Cecilie ad Constantinopolim super Grecos, et quilibet magnatum in patriam suam. Et tunc Dominus Edwardus re- mansit apud Palernam usque ad mensem Maii, et tunc trans- fretabit usque ad Acon. Sed ipse super hoc posuit quatuor conditiones; prima conditio si Papa fuerit creatus, qui prohi- buerit passagium usque ad magnum passagium. Alia, vero, conditio, si infirmitate detentus fuerit. Tertia, si pater suus obierit. Quarta, si guerra fuerit in Angliam. Et sciendum est quod talis est pax/ facta inter Regem Cecilie et Regem de/0.123 v°. Tunis, quod Rex de Tunis tenebit regnum suum de Rege Cecilie, reddendo inde ei quantum solebat reddere Imperatori Freth er ico, et Manfredo filio suo, et arreragia que a retro fue- runt post mortem dicti Manfredi, scilicet, per quinque annos dupplicabit. Insuper Regi Francie et Regi Cecilie dedit maxi- mam summam pecunie; omnes vero prisones suos de Chris- tianis, quos Rex de Tunis ceperat, deliberati sunt, et concessit quod Christiani divina celebrare et predicare de fide catholica possint per omnes bonas villas suas, sine impedimento Sara- cenorum, et quod Christiani possint ire et venire in terra sua, sicut antea solebant; sed et quod nullum inimicum Regis Cecilie receptabit. Item sciendum est, quod ante pacem fac- tam inter predictos Reges, existente exercitu Christianorum in predicta insula, quod Coradini fixerunt tentoria sua extra vil- lam suam per duas leucas versus exercitum Christianorum, et inter predictos duos exercitus erant adeo pulcre et late planities, prout sunt versus Salesbeream, et omni die venerunt ita prope exercitum Christianorum, quod potuertfnt trahere ad ipsos cum arcubus suis. Contigit autem quod quidam Christiani una die in manu valida et armata militaverunt super Saracenos, ita quod ipsos fugaverunt ipsos per medium tentoria sua et ex illis occiderunt plus quam CC, et lucraverunt quam plures papi- liones. In quo conflictu Rex Francie perdidit marescallum exercitus sui, et fratres de Baukarie perdiderunt C. de minuto populo. Et sciendum quod Rex de Tunis nuncquam exivit a villa sua, quando nuntii Regum Christianorum perrexerunt ad eum pro pace facienda, scilicet, Comes de Peinthein, et Can- cellarius Cecilie, et alii magnates de exercitu Christiano. Ipse Rex de Tunis contra ipsos a cathedra sua noluit surgere, sed princeps de Arabia et Rex de Bugie exierunt a villa, et habue- runt colloquium cum nuntiis Christianis, quousque pax fuit firmata, sicut predictum est. Et sciendum est quod in toto exercitu Christiano non fuerunt plusquam mille et octingenti milites, de quibus mortui sunt quadringenti milites ; de quibus duo fuerunt Reges, videlicet, Rex Francie et Rex Navarie, et quinque Comites, scilicet, Comes de Enevers, Comes de Eu, Comes de la Marche, Comes de Mendome et Comes de Acele et sexaginta septem vexilla portantes, sine minuto populo. /Per prescripta manifestum est quod ille Karolus, tunc Rex f°-124 r°. Cecilie, qui non longo tempore transacto illam terram occupavit^ feciu^arfcruce capiens verum heredem illius regni, scilicet, Conradinum, filium gnatos. Conradi, filii Fretherici Imperatoris, quem, cum quindecim nobilibus de regno Alemannie in vinculis crudeliter interfecit, totum exercitum Christianorum, qui preparati fuerunt transfre- tandi in Terram Sanctam graviter fecit errare, et adduxit eos secum in predictam insulam, dans eis intelligere quod ipse vel- let Saracenos in eadem insula habitantes penitus destruere. Quod tamen non fecit, sed solummodo duxit secum predictos Christianos occasione illam insulam subiciendi dominationi sue, sicut patet in premissis ; et ita defecit passagium cruce- signatorum versus Terram Sanctam ad irrecuperabile damp- num totius Christianitatis, et etiam maximum dampnum illius Terre Sancte. Memorandum quod infra hunc annum venerunt rumores Londoniis circa festum Sancti Georgii, quod in crastino festi Sancti Gregorii proximo precedenti Simon et Gwydo, filii Simonis de Monte Forti, quondam Comitis Leicestrie, interfece- rant Hendricum, filium Domini Ricardi, Regis Alemannie, dum fuerat in conductu Philippi filii Regis Lodewyci, Regis Francie, subito et inopinate, dum predictus Henricus fuit in ecclesia, divina audiendis in civitate Vyterby prope civitatem Ro- manam. Littere misse Domini Regi Alemannie post interfectionem filii sui. Philippus Dei gratia Francorum Rex, egregio principi, l• 125 r°. In crastino Ascensionis Domini, scilicet tunc temporis xv die Maii, venerunt ossa Domini Henrici de Alemannia Londo- niis, et inde adducta ad Heiles ad sepelliendum in abbathia de Heiles alborum monachorum, quam pater suus fundavit, et est prope Gloucestriam. Transcriptum Litterarum, quas Dominus Rex misit Maiori et Vicecomitibus Londoniarum, ut fecissent proclamare per to- tam Civitatem, sicut subnotatur. Henricus Dei gratia Rex An- glie, &c. Maiori et Vicecomitibus Londoniarum, salutem. Cum Comitissa Flandrie lanas, bona et diversa mercimonia merca- torum regni nostri, infra terram et potestatem suam inventa, non solum arestari, set quod deterius est, in predictorum mer- catorum dampnum inrecuperabile, et nostri vituperium, vendi fecerit, ad innumerabilem pecunie summam, denarios inde pro- venientes in proprios usus convertendo; Propter quod Nos, qui gravamini dicte Comitisse pridie studuimus providere, man- davimus per totum regnum nostrum quod omnia Flandren- sium, ubicumque locorum in regno nostro inventa fuissent, arestarentur, et salvo custodirentur, donec aliud inde precepis- simus. Et nos, postea, ad clamorem tam mercatorum regni nostri quam Francie, Normannie et aliorum regnorum, qui pleygios et aliam securitatem per corporale sacramentum nobis nvenerunt, quod ipsi lanas aliquas non ducerent ad partes Flandrie vel Hayonie, vel illas Flandrensibus, aut aliis quibus- cunque lanas hujusmodi mercatoribus predicte Comitisse vendere volentibus, venderent, vel per artem aut ingenium dimitterent; ipsis mercatoribus sub eadem forma dederimus licentiam ducendi lanas extra regnum nostrum ad partes trans- marinas ad faciendum commodum suum. Ac Nos jam pro certo intelleximus, quod lane predicte extra regnum nostrum de licentia nostra ducte, dictis Flandrensibus prope partes suam per predictos mercatores contra securitatem predictam vendun- tur ad libitum, quod diutius sustinere nolumus ullo modo. Nos de consilio nostro statuimus, quod omnes lane regni nostri venditioni exponende de cetero, morentur infra regnum nostrum, nec ad quascunque partes transmarinas aliqua ratione ducantur, citra festum Sancti Johannis Baptiste proximo futurum. Et ideo fo. 125 v°. vobis mandamus / quod lanas aliquas extra regnum nostrum citra terminum predictum versus quamcunque terram minime ducatis, vel per partes vestras duci permittatis ; sed, si quas per partes ducendas inveneritis extra regnum nostrum, eas arestatis, et salvo custodiatis, ad mandatum nostrum. Nisi predicta Comitissa, per procurationem suam et interventum nuncio- rum suorum, quibus diem prefiximus coram nobis in instan- tibus octabis Sancte Trinitatis ad tractandum nobiscum super negotio illo, nostre se coaptaverit voluntati. Et vos aliud a nobis inde receperitis in mandatis. Et hoc, sicut vos et omnia que haberetis in regno nostro diligitis, et perpetuam in- dignationem nostram vitare volueritis, nullatenus omittatis. Et scire faciatis omnibus de Balliva vestra, lanas vendendas haben- tibus, quod de venditione lanarum suarum non desperent, quia mercatores regni nostri parati sunt nobis securitatem invenire, quod nisi predicta Comitissa de commissis medio tempore nostre satisfecerit voluntati, ita quod Flandrensibus lanas emendi et ducendi, sicut solebant, demus potestatem, ipsi mercatores omnes lanas quorumcunque ement et pecuniam inde solvent, ad rectum et verum valorem earundem. Et ex causa illa vobis significabimus, qualiter inter Nos et nuncios predictos tractatum erit in Octabis antedictis. Proclamari etiam faciatio quod omnes operatores et operatrices pannorum laneorum, tam Flandrie, quam terrarum aliarum, secure veniant in regnum nostrum ad pannos faciendos ibidem, ita quod illi, qui venerint et pannos operati fuerint, sint quieti de theolonio et tallagio et aliis consuetudinibus dandis pro opere suo usque ad quinquennium proximo sequens completum. Teste me ipso apud Westmonas- sterium, xviij die Maii, anno regni nostri 1°. quinto. Predictum mandatum Domini Regis fuit proclamatum per totam Civitatem xxj die Maii. Hoc anno, apud Reyns, in festo Decollationis Sancti Johannis Baptiste, fuit inunctus in Regem Francorum predictus Philip- pus, filius predicti Lodewyci, qui obiit in Insula de Tunis, sicut predictum est. Postea nuntii predicte Comitisse venerunt Londoniis ad diem eis prefixum, scilicet, in Octabis Sancte Trinitatis, qui sperantes mu/neribus et promissis consilium Domini Regis cor-/0.126 » rumpere, petierunt ab eo, ut illud negotium positum fuisset in respectu usque ad festum Sancti Michaelis, et ut, interim, mer- catores Anglie possent negotiare in Flandria, et Flandrenses in regno Anglie, sicut solebant. Que vero petitio valde fuit stulta et omni rationi contraria, quia interim possent ipsi omnia bona et catalla sua a regno Anglie ejicere, et tantas lanas emere et ad partes suas adducere, que sufficerenter eis ad omnia agenda sua usque duos annos vel tres, mercatoribus Anglie, qui per Comitissam Flandrie dampna reciperint, interim, omnino bonis et catallis suis carentibus : quod eis penitus fuit denega- tum. Sed illis per tres septimanas moram facientibus apud Londonias, dictum est per Regem et consilium suum in festo Commemorationis Sancti Pauli precise, ut exeant a regno An- glie &c. sicut patet in literis subscriptis. Henricus Dei gratia Rex Anglie, &c. Maiori et Yicecomiti- bus Londoniarum salutem. Cum Comitissa Flandrie contra proprie debitum honestatis lanas et alia mercimonia ac bona tam nostrorum, quam aliorum magnatum regni nostri mercatorum, nuper infra terram et potestatem ipsius Comitisse, non solum CAMD. SOC. T arestari; set, quod deterius est, in nostri et magnatum predic- torum vituperium et contemptum vendi fecerit, totam pecunie summam inde provenientem in proprios usus convertendo, et ipsa Comitissa, per solempnes nuncios suos ad nos pluries transmissos de tractando nobiscum et cum consilio nostro de transgressione illa, nullas competentes emendas inde nobis op- tulerit. Propter quod, Nos, per viam districtionis super ipsam et suos in regno nostro faciende, donec de eadem transgressione nobis ad plenum fuerit satisfactum, procedere provocamur. Habito super hoc cum consilio nostro diligenti tractatu, provi- dimus et statuimus, quod omnia bona Flandrensium, Hanonen- sium, et aliorum quorumcunque de potestate predicte Comitisse existentium in regnum et potestatem nostram venientia et ibidem nunc existentia, simul cum arris et debitis ipsorum Flandrensium et Hanonensium, in quorumcunque manibus, sive religiosorum, sive laicorum, inveniantur, arrestentur et salvo fo. 126 v°. custodiantur. Et postmodum in / presentia dilectorum et fidelium nostrorum, Nicholai, Adele de la Pole, Alexandri le Riche de Andovere, Rogeri de Dunstaple de Wintonia, et Johannis de Gerneinuta, clerici nostri, quos ad appre- ciationem de bonis eisdem, et inquisitionem de arris et debitis illis faciendam deputavimus, per sacramentum proborum et legalium hominum apprecientur ad verum et rectum valorem eorumdem. Et quod universi et singuli Flandrenses et Hanonen- ses et alii de potestate predicte Comitisse, sive mercatores sive alii exceptis tamen operariis, qui de licentia nostra pannos operaturi venient in regnum nostrum, et hiis similiter exceptis, qui uxorati sunt in regno nostro, et terras et certa domicilia habent, et pro majori parte morantur in eodem, quos indigenas reputamus sub periculo vite et membrorum et amissione om- nium bonorum suorum citra diem Martis proximum post fes- tum Apostolorum Petri et Pauli proximo futurum, exeant reg- num nostrum. Et quod omnes lane regni nostri morentur in eodem, donec aliud inde providerimus. Et ideo vobis manda- mus quod per totam ballivam vestram proclamari faciatis, quod omnes et singuli Flandrenses, et Hanonenses, et alii de potestate dicte Comitisse, exceptis predictis operariis et aliis uxoratis aut in regno nostro manentibus, ut predictum est, sub periculo vite et membrorum, citra terminum predictum exeant regnum nostrum, vacuis manibus, salvis sibi necessariis expensis ad transfretandum. Et nullus ipsos vel aliquem ipsorum ultra dictum terminum sub simili pena hospitetur vel receptet. Et si quos de predictis Flandrensibus infra ballivam vestram post terminum predictum inveneritis, ipsos, simulque eorun- dem receptores, capiatis et in prisona nostra salvo custodiatis, donec aliud inde mandaverimus. Proclamari etiam faciatis, quod omnes et singuli mercatores regni nostri, quorum merci- monia et bona per predictam Comitissam arestantur vel ven- duntur, ut predictum est, veniant coram nobis et consilio nostro in presentia prefatorum appreciatorum, et inquisitorum nos- trorum, in Octabis instantis festi Sancti Edwardi, parati osten- dere per sacramentum suum et mercatorum suorum, que et cujusdam bona sua per predictam Comitissam vendita sunt vel arestata, et quantus extitit, et rectus valor eorundem, et ad recipiendam recompensationem, que sibi fieri poterit, de bonis suis venditis vel arestatis. Ita, scilicet, quod si de falsa sugges- tione vel exactione super hoc postmodum convicti fuerint, amissione omnium bonorum suorum incurrant. Et quod universi et singuli / religiosi, vel qui a predictis Flandrensibus, fo. 127 r°. Hanonensibus, aut aliis de potestate dicte Comitisse, arras pro lanis et aliis bonis habendis receperint, et qui a ipsis in aliquibus debitis tenentur, tunc sint ibi ad liberanda nobis ibidem arras et debita illa. Et nichilominus vos ipsos, quorum nomina dicti inquisitores nostri vobis scire facient, ad hoc per terras etcatalla sua in balliva vestra distringatis; et ad dictas appreciationes et inquisitiones faciendas venire faciatis coram predictis appre- ciatoribus et inquisitoribus nostris, ad certos diem et locum, quos eidem inquisitores vobis scire facient infra ballivam /e. 127 0°. of which half of the page is cut away. fo. 128 '/». vestram, tot et tales probos et legales homines de balliva vestra, per quos bona predicta appreciari et de omnibus aliis predictis rei veritas melius sciri poterit et inquiri. Et ipsis inquisi- toribus viriliter ad hoc insistatis, prout ipsi vobis scire facient ex parte nostra. Et taliter vos habeatis in hoc mandato nostro exequendo, quod vestram fidelitatem exinde debeamus com- mendare. Teste me ipso apud Westmonasterium xxviij die Junii, anno regni nostri lv°. Predictum mandatum proclamatum fuit per Civitatem Lon- doniarum in crastino Commemorationis Sancti Pauli. /Et sciendum est quod illa dies Martis qui prefixus est Flandrensibus exeundi regnum Anglie debet intelligi dies Martis proximus post festum Commemorationis Sancti Sancti Pauli, scilicet septimo die Julii. Eodem tempore misse sunt littere Domini Regis sub eadem forma omnibus Vicecomitibus regni Anglie; sed tamen in litteris, que misse sunt Vicecomitibus in longinquis partibus existentibus prolixior terminus datus est Flandrensibus ex- eundi a regno Anglie, scilicet usque ad crastinum Sancte Mar- garite. Postea, post festum Sancti Johannis Baptiste, Rex Francie, Dux de Branban, et alii principes de partibus transmarinis, miserunt litteras suas Domino Regi, petentes ut mercatores eorum possent venire in terram suam morari et exire per anti- quas consuetudines suas, sicut solebant, et sine impedimento possint lanas et alia mercimonia sua ducere extra regnum, /cum ipsi nichil transgressi sunt versus Regem vel suos. Sed puniatur Comitissa Flandrie solummodo, et illi qui sunt de potestate sua. Unde, habito colloquio coram Domino Rege, provisum est, videlicet, quod omnes mercatores, exceptis illis de potestate Comitisse Flandrie, possint ducere lanas extra regnum in forma provisa in parlamento habito apud Westmo- nasterium in festo Translationis Sancti Edvardi proximo pre- terito; que forma scripta est in sexto folio hujus libri precedenti. sed tamen quod quilibet habeat breve Domini Regis ad hoc exequendum. Ipsis vero, qui sunt de potestate Flandrie rema- neant et sint in eodem statu, sicut provisum fuit post festum preteritum Sancte Trinitatis, scilicet, sicut continetur in litteris Domini Regis, que scripte sunt in folio precedenti, ubi inveneris talem figuram. Require in fine hujus libri statuta et Judeis, que facta fuerunt hoc anno, mense Junii. Hoc anno obiit Johannes, primogenitus Domini Edwardi, puer etate quinque annorum et non plene quatuor septimanarum. Cujus corpus in Ecclesia Westmonasterii, ex opposito basilice Sancti Edwardi in parte aquilonali datum est sepulture viij° die mensis Augusti. Hoc anno, in Vigilia Sancti Bartholomei, venerunt rumores Londoniis literatorie per Dominum Edwardum, quod ipse mense Maii precedenti, cum uxore sua et omni comitiva, sanus et incholumis applicuit in Terram Sanctam apud Acon. Memorandum, quod cum post prelium de Evesham, Cives De ponte Lon- Londoniarum supposuerunt se voluntati Domini Regis de vita donmrum- et membris et omnibus bonis mobilibus et immobilibus pro transgressionibus eis impositis et per aliquos ipsorum factis; et Dominus Rex cepit Civitatem in manus suas et posuit ibi custo- des pro voluntate sua, quod tunc temporis ipse concessit Re- gine sue custodiam Pontis Londoniarum que ipsam custodiam tenuit in manus suas fere per sex annos, et amotis custodibus Civium, ibidem posuit ibi custodes pro voluntate / sua, qui pery0.128 v°. totum predictum tempus colligerunt omnes exitus reddituum et terrarum predicte pontis, illos nescio in quales usus conver- tendo, sed tamen nullam emendationem in predicto ponte ponendo. Tandem cum predicta Regina pro certo intellexisset, quod per hoc magnum dampnum et periculum dicto ponti contingebat, ipsa dictam custodiam Civibus resignavit. Qui, hoc anno, in festo Sancti Egidii elegerunt duos viros ad illum pontem custo- diendum, sicut ante prelium de Evesham solebat custodiri. Postea predicta Regina, infra quindecim dies proximo sequen- tes, nescio quorum consilio de predicta resignatione se penituit. et a proposito suo se retraxit, retinens predictum pontem in manus suas. Ad festum Sancti Michaelis facti Vicecomites Ricardus de Paris, Johannes de Buddele (Anno M.CC.lxx0. primo in fine anni regni regis lv°). Hoc anno factus est Maior Walterus Hervy. Hoc anno in Parlamento apud Westmonasterium habito post festum Translationis Sancti Edwardi, venerunt coram Consilio Regis illi, qui per preceptum suum missi fuerant per Angliam ad inquirendum de bonis et catallis Flandrencie, dicentes quod bona per eos inventa in debitis et catallis ascendebant ad viiim. libras cum debito Regis. Tunc vero provisum fuit per consilium Domini Regis quod omnes mercatores Anglie, quibus aliquid Comitissa Flandrie abstulerat, veniant apud Westmonasterium ad proximum fes- tum Sancti Hillarii, ostensuri et certificavi Consilium Domini Regis quilibet per se, de valore catallorum, que predicta Co- mitissa ab eis ceperat, et tunc recepturi de predictis bonis Flan- drensium, quilibet suam portionem. Et sciendum quod catalla que Comitissa ceperat ab Anglicis ascendebant ad vijra. libras sterlingorum, exceptis catallis mercatorum Hibernie, Scochie, Wallie, et tenentium Domini Edwardi. Postea, in Paralamento habito in quindena Sancti Hillarii, /o. 229 r°. quidam, quorum bona capta fuerunt / in Flandria, sicut prenota- tur, et maxime Londonienses, sub spe habendi aliquem de- narium de debitis Flandrensium, que tunc colligebantur per An- gliam, certificaverunt illos, qui ad hoc per Dominum Regem et consilium suum attornati fuerunt, quilibet juramento suo tertia manus a que bona Comitissa ceperat ab eis et valorem ipso- rum. Tunc temporis omnes, de quibus coopertum fuit, in in- quisitione facta temporibus retroactis, quid habuerunt de bonis aut debitis Flandrensium injunctum fuit, ut ipsi habeant omnes denarios inde provenientes coram Consilio Domini Regis in prima septimana quadragesime. Et tunc, eodem tempore facta est inquisitio per singulas wardas Civitatis, et etiam per omnes mercatores extraneos in Civitate existentes, qui com- municaverunt cum aliquibus de potestate Comitisse Flandrievel vendendo vel emendo vel mutuando vel bona eorum receptando; et etiam, qui lanas adduxere extra Angliam ad partes trans- marinas contra prohibitionem Domini Regis. Tunc temporis plures Flandrenses inventi in Civitate capti fuerunt, et in custodia positi per aliquos dies; qui, ut delibera- rentur a dicta custodia, abjuraverunt regnum Anglie non rever- suri, quamdiu predicta contentio duraret inter Regem Anglie et Comitissam Flandrie. Hoc anno in septimana ante Annunciationem Dominicam delatum est Londoniis subnotatum transcriptum litterarum, quas Rex Tartarorum, nomine Albaga, transmisit Domino Edwardo, tunc existenti apud Acon, cum sexaginta milia Tar- tarorum et Christianorum, ut dicitur. Per virtutem Dei vivi et per potentiam, Thaan, Albaga, Domino Edwardo Dei gratia illustrissimo Regis Anglie primo- genito. Verba vestra, per virorum providorum et discretorum nuntiorum nostrorum, fratrem Reginaldum Rossel, Godefridum /de Waus, Johannem le Parker, propositis ex parte vestra, dili- j, genter intelleximus. Super bona vestra voluntate quam pluri- mum fuimus gavisi. Verum quod, anno preterito, infideles Sarajeni Christiane fidei non modicum injuriantes, Christianis quam pluribus dampna quam plurima intulerunt, eorumque terras, possessiones devastare minime verebantur, placuit nobis, ut inimici nostri pariter et vestri, in medio circumdati, nobis utriusque adversa cogitantes, exercitibus fortibus ex utraque parte. Dei vivi virtute, suprema confusi, extirpantur. Ideoque consulti, ex parte nostra Cemakar exercitus capitaneo, cum exercitibus validis, vobis transmittere curavimus; unde, vos de cetero, una cum dicto Cemakar discrete consulentes, tam de die quam de mense cum inimicis preliandi caute ordinare curetis. Datum Maraga quarto die mensis Septembris. >. 129 Anno septuagesimo secundo incipiente, in fine mensis Martii, obiit Ricardus, Rex Alemannie et Comes Cornubie, frater Do- mini Henrici Regis Anglie, anno coronationis sue xv. et sepul- tus est in Abbathia Alborum Monacorum de Heyles, quam ipse construxerat. In eodem mense venerunt rumores Londoniis, quod novus Papa creatus fuit apud Romam, cum sedes papalis antea fuit vacua per tres annos et amplius. Qui vero Papa vocatas est Gregorius, ejusdem nomine papa decimus, consecratus vj. ka- lendas Aprilis, tunc temporis dies Dominica. Hoc anno post Pascha venerunt nuntii missi a Comitissa Flandrie ad Dominum Regem, dicentes, quod ipsa vult satisfa- cere omnibus mercatoribus regni sui de omnibus bonis et ca- tallis que capta fuerunt in terra sua, sicut prenotatum est; tali conditione, quod ipse Rex obliget se per litteras suas patentes ad solvendum ei redditum quod ipsa exigit ab eo, et etiam omnia debita que ipsa et Regina sua debent Flandrensibus in tres annos proximo sequentes; et nisi fecerit, quod illa possit /o. 130 r°. / licite distringere omnes venientes in Flandriam de regno Anglie per corpora et omnia bona eorum, quousque ei satisfac- tum fuerit de eo quod a retro fuerit. Quod vero superbum mandatum Rex cum consilio suo audiens et intelligens, indigne tulit et sprevit predictos nuntios, precipiens eis, sub periculo vite et membrorum, ut exeant a regno Anglise infra tres dies proximo sequentes, et ne aliquis de potestate dicte Comitisse veniat in regnum Anglie sub eodem periculo. Actum vj. die Maii. Sed, tamen, per assensum Consilii Domino Regis con- cessum fuit quod lana duceretur extra regnum eodem modo quo fieri solebat anno precedenti; hoc scilicet addito, quod qui- libet saccus lane signaretur signo Domini Regis. Ita, si in aliqua navi mare transeunte fuisset aliquis saccus inventus sine tali signatione, fuisset forisfactus, et est talis illa signacio ; sci- licet, in quolibet sacco cum rubea terra de longo in longum subter et supra, fiat una crux depicta, et etiam ex transverso subter et supra. Et pro illa signatione dabit mercator de quo- libet sacco unum obolum; quod non stetit. Per totum hunc annum nullum judicium factum est de pisto- ribus ; set fecerunt panes pro voluntate sua, ita quod de quo- libet pane defecit in pondere tertia pars, vel quarta ad minus. Hoc anno, mense Augusti, apud Norewycum accidit quoddam pessimum infortunium et a seclo inter Christianos inauditum ; Nota denubito quod Ecclesia Cathedralis in honore Sancte Trinitatis ab i9nemNormch' antiquo ibidem fundata combusta est per ignem voluntarie impositum, cum omnibus domibus monachorum infra clausturas dicte ecclesie constructis. Et hoc fuit per superbiam illius, qui tunc temporis fuit Prior illius cenobii, sicut in subsequen- tibus cognosci poterit. Nam per assensum et / consensum illius/o. 130 v°. Prioris, garciones et servientes Monachorum sepissime intra- verunt Civitatem, verberantes et wlnerantes homines et fe- minas infra domos suas et extra et multa mala facientes. Item ille Prior extraere a Communa Civitatis homines de libertate nitebatur, ut essent, sub dominio suo, separati a Communa. Item cum monachi habeant singulis annis unam feriam per antiquam consuetudinem, contigit hoc anno circa festum Sancte Trinitatis, venientibus Civibus cum mercimoniis suis ibidem, et cum major pars eorum in fine nundinarum reversi fuerunt ad propria, servientes monachorum illos qui remanserunt nequiter insultantes, verberaverunt, vulneraverunt, et quosdam interfice- runt; et super hoc nuncquam ullam emendam facere cura- verunt, sed semper in malicia et nequicia sua perseverantes versus Cives omnia mala perpetraverunt. Cives autem tot mala et tantam violenciam ferre amplius non valentes, congre- gaverunt se et ad arma preparaverunt, ut vim vi repellerunt; quod ille pessimus Prior intelligens fecit venire de Gernemuta magnam multitudinem malivolorum, qui, tempore turbationis regni, extiterant fures, raptores, et malefactores. Qui omnes venerunt per aquas ad illud cenobium, ascendentes super Bere- camd. soc. u fridum, ubi campane dependebant, munientes illum cum armis, veluti castra, et inde traxerunt cum arcubus et balistis; ita quod nullus per vicos vel venellas prope cenobium transire poterat, nisi fuisset vulneratus. Hanc violentiam Cives videntes, arbitrati sunt illos malificos esse manifeste contra pacem Domini Regis, qui fecerunt castrum adulterinum in Civitate sua. Qui congregati, disponentes illos comprehendere et adducere ad justiciam Regis, armis se munierunt, qui appropin- quantes ad portam curie clausam, non valentes intrare propter /o. 131 r°. munitionem hominum / armatorum, igne imposito, portam cru- deliter succenderunt. Quo igne invalescente, Berefridus suc- cenditur et omnia domicilia monachorum et etiam, ut quidam dicunt, Cathedralis ecclesia, pro dolor! cum omnibus reliquiis sanctorum, libris et ornamentis ecclesie; ita quod quicquid comburi poterat, deductum est in cineres, excepta quadam capella, que incombusta remansit. Monachi vero, et omnes qui poterant, ponentes se in fugam, evaserunt; sed tamen qui- dam ex utraque parte interfecti sunt. Et sciendum est, quod licet omnibus modis inimicos Regis et qui sunt contra pacem suam, etiam si necesse fuerit per ignis impositionem gravare et expugnare; set tamen, non est licitum Christianis in ecclesiis, vel in aliis sacro sanctis locis ignem imponere. Dominus autem Rex, audiens hos pessimos rumores, valde condoluit; qui, in furore et in ira vehementi profectus est ad illam Civitatem, et veniens ibi fecit capi de Civibus, quotquot fuerunt suspecti, et incarcerari in castello suo. Et fecit sum- moniri homines extra Civitatem predictam manentes, volens per eos juratos scire hujus rei veritatem, quibus venientibus coram justiciariis per Dominus Regem ad hoc electis, accessit episcopus illius loci, Rogerus nomine, non degenerans a nequi- tia et crudelitate Prioris sui, nec considerans ad religionem ordinis seu dignitatis sue, sed carens omni pietate et misericor- dia, cupiens pro posse suo omnes Cives morti dampnare, coram omni populo excommunicavit omnes qui favore, mercede, pie- tate, seu misericordia, alicui de Civibus parceret, ne transisset per judicium. Ita quod, post latam sententiam suam Dominus Rex nulli aliquam gratiam voluit conferre, licet fuisset requisitus per multos viros religiosos manentes infra Civitatem et extra. Et tunc nichil allocatum fuit Civibus, quod Prior et complices sui fuerunt origo et causa totius illius infortunii, nec dampna nec tot mala, que Cives passi sunt per predictum Priorem et suos, set tantummodo facta / est inquisitio, qui fuerunt in illo f». 1B1 conflictu, qui omnes de hoc indictati, per juratores morte damp- nati, et, adjudicante Laurentio de Broke, qui est justiciarius apud Neugate ad Gayolam deliberandam, qui tunc fuit ibidem presens, fuerunt juvenes de Civitate numero circiter triginta crudelissima morte dampnati, scilicet, detracti, suspensi, et cor- pora post mortem igne cremata. Quidam vero sacerdos et duo clerici manifeste sunt convicti fecisse roberiam in illa ecclesia; qui traditi sunt episcopo ad judicandum secundum consuetu- dinem sancte ecclesie. Postea, per verissimam inquisitionem xl. militum prope Civi- tatem manentium, compertum est quod illa ecclesia combusta fuit per illum maledictum, et non per ignem Civium. Ille namque oculte venire fecerat fabros sursum in turrim ecclesie, qui fecerunt ibi tela et pila ad trahendum cum illis, cum balistis in Civitate qui vero fabri cum vidissent Berefridum comburi, sicut prescriptum est, posuerunt se in fugam et non extinxerunt ignem suum ; quo igne invalescente accensa est turris et ecclesia combusta. Compertum est etiam quod ille nequissimus Prior proposuerat totam Civitatem comburere, unde ipse per quosdam complices suos fecit ignem poni in tribus locis Civitatis. Quidam vero de Civibus volentes malum suum vindicare illud pessime augmentaverunt. Nam ipsi illo eodem igne succenderunt portam de predicto Prioratu, de qua superius mentio facta est. Fuit etiam ille nequam Prior convictus de homicidio, de roberia, et de aliis innumerabilibus crudelitatibus et iniquitatibus et per eum personaliter et per iniquos complices suos factis. Et ideo Dominus Rex fecit eum capi et tradidit illum episcopo suo, ut illum salvo custodiret in prisona sua et produceret coram Rege ad mandatum suum. Postea ille Prior coram episcopo suo, qui nimis erat ei favorabilis, purgavit se more ecclesiastico, et ita ille nequissimus de crimine ei imposito, pro dolor! impunitus remansit. Qui postea, infra dimidium annum proximo sequentem, divina ultione superveniente, ut credo, ille nequissimus miserabiliter mortuus est. /o. 132 r°. / Memorandum, quod temporibus Johannis Horn et Wal- De electione teri le Poter Vicecomitum Londoniarum quorum nomina scripta sunt in tertio folio hujus libri sequenti, cum Cives Londoniarum, sicut consuetudo est, in festo Simonis et Jude convenissent in Gildhallia ad eligendum Maiorem, et Al- dermanni et discretiores Civitatis, et eligissent Philippum le Tayllur, quod vulgus Civitatis illam electionem contradicentes et magnum tumultum facientes clamaverunt “ Nay, nay, nos nolu- mus ullum Maioremhabere nisiWalterum Hervi, qui antea Maior extiterat; ” et illum contra voluntatem aliorum, totis viribus suis, in sede maioratus posuerunt. Aldermanni vero et quam- plures viri discreti, qui eis adheserunt, non valentes contra tan- tum multitudinem illius innumerabilis populi resistere, statim adierunt Dominum Regem et Consilium suum apud Westmona- sterium; et Walterus Herevy, ducens secum illum populum, perrexit similiter ibidem, promittens eis, sicut antea promiserat, quod ipse conservaret eos singulos per totum tempus maioratus sui indempnes de omnibus tallagiis, exactionibus, et tollis, et quod ipse acquietaret Civitatem de omnibus debitis suis et contra Reginam et contra omnes alios per arreragia in rotulis camerariorum Civitatis contenta. Yocavit autem arreragia quicquid relaxatum et remissum fuit per breve Domini Regis missum Domino Alano de la Souche, tunc temporis Custodi Civitatis, in magno tallagio facto per assensum universorum Civium, illis Civibus, qui ultra contra facultates sue sufficerent, fuissent asessi in prestitis antea factis ad redemptionem Civitatis versus Dominum Regem acquietandam. Que, scilicet, relaxatio et remissio facta fuit per viros juratos de visneto et de officiis illorum, quibus remissio facta fuit; et ita aperte et distincte inrotulatum est in rotulis Camerariorum Civitatis, qui scilicet rotuli habent recordum. Et insuper Dominus Rex pro quibusdam de illis nuper scripserat eidem Maiori et Vicecomitibus Londoniarum, ut ipsi fecissent scrutari predictos rotulos, et ne contra inrotulationem in eis contentam ipsos gravarent vel gravari permitterent. Set tamen ille Maior contra predictam inrotulationem et contra mandatum Domini Regis a predictis Civibus magnam pecuniam extorqueri nitebatur; et semper promisit et in bona fide affirmavit predicto populo, sicut prescriptum est; cui, ille populus credens verum ipse quod promiserat, ei adheserunt et submiserunt se voluntati sue; ita quod ipsi per centenos, per millenos, et per multitudinem hominum, quorum non est nume- rus, pede et equo ad mandatum suum eum sequebantur. In predicto vero festo Simonis et Jude, predicti Aldermanni et eis adherentes cum venissent coram Domino Rege et Consilio suo, sicut prescriptum est, ostenderunt eis, graviter conquerendo qualiter ille populus cum viribus suis violenter et injuste im- pediebant electionem eorum, ad quos, scilicet, electio Maioris et Vicecomitum in Civitate magis quam ad aliquos alios pertinet de jure / et semper pertinere consuevit. Et rogaverunt Dominum fo. 132 Regem et Consilium suum devote, ut Rex vellet ad hoc brachium suum et manum suam apponere, ne ille populus vocans se Communem Civitatis, et excipiens Aldermannos et discretos viros Civitatis, se erigant contra pacem suam, et contra pacem regni sui, sicut contigerat tempore Comitis Leycestrie, videlicet, quando Thomas filius Thome, et Thomas de Pullesdona ita ex- altaverat populum Civitatis ultra Aldermannos et discretos Civitatis, quod, quando necesse fuit, ipsum populum non pote- rant justificare; per que, sicut notorium est toto mundo, orta est mortalis guerra in Anglia. Populus autem, contra hoc nullam rationem ostendentes, set magnum tumultum facientes in aula Regis, ita quod clamor pervenit ad Dominum Regem in lecto, gravi infirmitate labo- rantem, semper clamaverunt, “ Nos sumus Communa Civitatis, et ad nos pertinet electio Maioris Civitatis, et volumus precise quod Walterus Herevy sit Maior quem elegimus.” Ac contra Aldermanni ostenderunt multis rationibus, quod ad eos pertinet electio Maioris, tum quia ipsi Aldermanni sunt quasi capita, et populus quasi membra, tum quia Aldermanni reddunt omnia judicia in placitis motis in Civitate. De populo autem sunt plures, qui non habent terras, redditus, domicilia in Civitate, filii diversarum matrum, et quidam servilis conditionis, qui omnes parum vel nichil curant de statu Civitatis. Populus autem semper clamabat sicut antea. Illi vero de Consilio Regis, nolentes neque partem Aldermannorum neque partem populi contristari, et ne Rex, qui fuit in debili statu, in aliquo commoveretur, licentiaverunt eos usque in crastinum, et dixerunt predicto Waltero, ne ipse veniret ad curiam cum tanta multitudine gentium, set solummodo cum decem viris vel duodecim ad plus; et hoc dicto reversi sunt omnes ad Civi- tatem. Set predictus Walterus, nichil curans de precepto quod dictum fuit ei per Consilium Domini Regis, statim post pran- dium fecit submonere universos de Civitate, exceptis illis qui adheserunt Aldermannis, sub nomine Domini Regis, ipso tamen hoc penitus ignorante, et sub gravi pena pecunie, ut ipsi omnes eum sequerentur. In crastino vero innumerabilis populus venit cum eo, equo et pede, apud Westmonasterium, qui veni- /o. 133 r°. entes in aula Regis, nullam rationem ostendentes, sed / sicut antea, fecerant clamando dicentes; “ Nos volumus quod Wal- terus Herevy sit Maior noster, quia nullus in Civitate est tam necessarius ad nos gubernandos.” Aldermanni vero fuerunt ibi- dem presentes, expectantes responsum a Domino Rege et Con- silio suo. Ipsi vero de Consilio Regis dixerunt Aldermanis et aliis predicto Waltero adherentibus, ut ipsi unanimiter pre- buissent assensum, ad quem voluissent in Civitate, qui esset Maior eorum, et ipsum presentarent Domino Regi, et Dominus Rex ipsum admitteret in maioratu. Populus tamen semper clamabat, sicut antea dictum est. Nullum autem responsum potuerunt partes predicte habere de Rege et Consilio suo per plures dies. Set Aldermanni, cum illis qui adheserunt eis, et predictus Walterus, cum innumerabili populo, qui sub moniti erant cotidie sub eadem pena et modis omnibus sicut antea notatum est, venerunt ad Westmonasterium singulis diebus de die in diem usque ad festum Sancti Martini. Et memorandum quod cum ipse Walterus intellexisset se incuperari a quibusdam, eo quod ipse vellet esse Maior Civitatis, qui dixerunt, “ Nullus debet habere ballivam, qui eam desiderat; nam tales nil cogitant de promotione subjectorum suorum, set solummodo de promotione eorum propria.” Ad quod predictus Walterus tale dedit responsum gentibus sibi circumstantibus af- firmans, et jurans per Deum et per animam suam, quod ipse non desideravit esse Maior vel aliquis alius ballivus in Civitate pro se; set pro amore Dei, et caritatis intuitu, vellet illud honus et illum laborem sustinere, ut posset pauperes de civitate susti- nere contra divites, qui volunt ipsos opprimere in tallagiis et in sumptibus in Civitate factis. In festo autem predicto Sancti Martini, illi de Consilio Regis videntes nichil proficere ad illud negotium elongandum, vocantes coram se Aldermannos et Walterum cum complicibus suis, dixe- runt eis, “ Dominus Rex vult omnes libertates vestras illesas conservare, et cum vos non poteritis unanimiter assentire ad unum Maiorem eligendum, ipse vult, quod et Walterus Herevy et Philippus le Taillur amoveantur a maioratu, et quod vos habeatis unum custodem de nobismetipsis, qui per me custodiat Civitatem ad opus meum, et ad opus Edwardi filii mei. Et tunc statim Henricus de Frowick factus est Custos Civitatis, ut eam custodiret usque ad festum Sancti Hillarii proximo /o. 133 v°. sequens; set qualicunque hora Cives vellent / unanimiter ad unum Maiorem assentire, ipsum presentarent Domino Regi, et Dominus Rex, amoto Henrico de custodia Civitatis, ipsum libenter admitteret.’* Postea quidam de Consilio Regis, scilicet, Walterus de Mer- tona et alii, venerunt in Civitatem, et per plures dies habue- runt colloquium inter dictos Aldermannos et dictum Walterum, pacem et ad concordiam reformandam; unde communiter assen- titum fuit, quod quinque viri ex parte Aldermannorum fuissent electi, et quinque ex parte dicti Walteri, et quem ipsi eligissent fuisset Maior illius anni. Nomina electorum per aldermannos, scilicet, Johannes Ad- drian, Walterus le Poter, Henricus le Waleys, Henricus de Co- ventre, et Thomas de Basinge. Nomina electorum per Walterum Herevy, scilicet, Robertus Gratefige, Robertus Hauteyn, Alanus le Hurer, Bartholomeus les Spicer, Henricus de Wyntona. Que quidem provisio et assensus non venit ad effectum, sicut in subscriptis potuit dinosci. Memorandum quod quidam maliciosi viri Belial, ut dicebatur, proposuerunt quod, statim Rege mortuo, insurgerent in Alder- mannos et in eos, qui ad eos adheserunt et illos depredarent de omnibus bonis et catallis suis inventis in Civitate, arbitrantes inter se hoc posse impune fieri dum regnum esset sine Rege. Quod falso arbitratum est, nam statim post mortem Regis regnum devolutum est filio suo Domino Edwardo, et cum universi de regno fecissent eidem fidelitatem, tunc constat bene quod qui sub dominio suo aliquid contra pacem perpetraverint, tam graviter debent puniri, sicut sub dominio patris sui viventis; set tamen ipsi iniqui fuerunt impediti, quod illa iniquitas non facta fuit; nam statim Rege mortuo, in crastino Sancti Edmundi Archiepiscopi, Archiepiscopus Eboracensis, Comes Glovernie, et multi alii magnates de regno Anglie, qui tunc fuerunt pre- sentes, venerunt in Civitatem et fecerunt pacem proclamare versus omnes, tam Judeos quam Christianos; et postea vene- runt in camera Gildhalie, ubi Aldermanni et predictus Walterus cum innumerabili populo congregati fuerunt; et audita discor- dia, que fuit inter Aldermannos et ipsum Walterum, predictus Comes videns tantum populum adherentem dicto Waltero, ne tranquillitas Civitatis perturbaretur voluit eum in Maiorem /admitti. Set Aldermanni dixerunt ei quod illud negotium/o. positum fuit in arbitrio decem virorum, sicut prescriptum est. Comes vero, parvipendens illud arbitrium, jussit ut in crastino, scilicit die Veneris, congregaretur folkesmotum in cimiterio ad crucem Sancti Pauli; et cujus electioni maior pars Civitatis assentiret hoc anno Maior remaneret. In crastino autem universitas Civitatis venit in cimiterio Sancti Pauli, et Archiepiscopus, Comes, Robertus Burnel, Wal- terus de Mertona, et multi alii magnates venerunt ad eccle- siam Sancti Pauli; qui intrantes ibidem capitulum cum quibus- dam Aldermannis, dederunt eis consilium, ut assentirent elec- tioni illius Walteri, ut esset Maior solummodo per unum annum, ne pejus eveniret in Civitate. Ipsi vero videntes talem esse voluntatem illorum magnatum, et quod aliter tunc tem- poris non potuit fieri, ad hoc praebuerunt assensum, et vocato predicto Waltero coram eis, dictum est quod factum fuit. Et tunc per ordinationem predictorum Archiepiscopi, Comitis, et aliorum magnatum, juravit dictus Walterus, quod non gravaret vel gravare permitteret, toto tempore Maioratus sui, aliquem de illis, qui contra electionem suam extiterant; et ita declara- tum est per Walterum de Mertona ad crucem Sancti Pauli coram omni populo, quod Aldermanni assenserunt quod ille Walterus sit Maior illo anno. Quarto die post mortem Regis, scilicet, in festo Sancti Ed- mundi Regis, tunc temporis die Dominica, corpus suum nobi- liter attomatum, sicut decet Reges, datum est sepulture in ecclesia conventuali Monachorum apud Westmonasterium ante magnum altare. Ipso vero sepulto, Archiepiscopus Ebora- camd. soc. x censis qui ibidem missam celebraverat, Comes Glovernie, Comes Warennie, Comes Herefordie, et alii Episcopi, Barones, et omnes magnates ibidem, tunc presentes, juraverunt quod ipsi conser- varent pacem in regno, et totis viribus suis facerent conservari, et quod regnum custodirent ad opus Domini Edwardi, tunc existentis in Terra Sancta. Et tunc coram omni populo fractum est sigillum Regis. Postea, die Lune sequenti, et sic de die in diem, Episcopi et Barones convenerunt ad Novum Templum ad statum regni re- Require tenorem formandum. pnmz brevis , . quod exivit a 1 unc factum est novum sigillum Domino Edwardo, cujus adl Vicecomites. AnnoMo.cc°. Iterum Walterus le Poter. 3 fine anni regni Anno eodem, sexto die Octobris, Eadmundus, Ricardi quon- regis ivj. dam Regis Alemannie et Comitis Cornubie filius, desponsavit Gilberti de Clare, Comitis Glovernie et Hertfordie sororem, nomine Margaretam, in capella de Reyslepe ; que villa distat a Londoniis versus occidentem per spatium xij leucarum. Postea, in festo Translationis Sancti Edwardi, apud Westmo- nasterium. Dominus Edmundus, filius Ricardi quondam Regis Alemannie et Comitis Cornubie, factus est Miles, et Henricus de Laci Comes Lincolnie, et multi alii nobiles de regno Anglie et de transmarinis partibus, numero circiter la. ut dicitur. Hoc anno, quia discordia orta fuit in festo Simonis et Jude de electione Maioris, sicut in duobus foliis precedentibus ple- nius continetur, fecit Dominus Rex loco Maioris Custodem Henricum de Frowyk in festo Sancti Martini. Circa idem tempus venerunt rumores Londoniis, quod Prior Ecclesie Sancte Trinitatis de Cantuaria, electus in Archiepisco- pum, qui moram fecerat per aliquod tempus apud Romam, sciens et intelligens se cassari, eo quod Dominus Papa in exa- minatione sua ipsum non habuit pro sufficiente litterato, resig- navit electionem suam ; unde Dominus Papa contulit illam dig- nitatem cuidam fratri predicatori, qui fuit Prior provincialis totius ordinis sui in Anglia, Scochia et Walia, nomine Robertus de Killewareby. Postea, in festo Sancti Edmundi Archiepiscopi, Gilbertus de De obitu Regis Clare, Comes Glovernie, veniens apud Westmonasterium coram ^g^Jobannis. Domino Rege, laborante in extremis, sacramento prestito, promisit quod ipse pacem regni Anglie conservaret, et pro toto posse suo faceret observare, et illud regnum custodiret ad opus Domini Edwardi. Postea, eodem die, sero, Rex obiit, cum reg- nasset/per lvj annos integros, et xx dies et sepultus est in festo /o. 135 r°.. Sancti Edmundi Regis, sicut continetur in folio precedenti. Secunda die post festum Sancti Edmundi Archiepiscopi, fac- tus est Maior Walterus Herevy, sicut continetur in folio prece- denti converso; sed statim non presentatus, quia postquam Rex obiit nulli Barones fuerunt ad Scaccarium usque ad diem illum. Postea, in Vigilia Sancti Andree, prenotati Vicecomites de novo fuerunt presentati ad Scacarium, Baronibus ibidem seden- tibus, sub nomine Domini Edwardi. Transcriptum primi brevis quod exivit a Cancellaria Domini Edwardi, post obitum patris sui. Edwardus Dei gratia, Rex Anglie, Dominus Hybernie, et Dux Aquitannie, Vicecomiti Nortffolk, salutem. Cum, defuncto jam celebris memorie Domino Henrico Rege, patre nostro, ad nos regni gubernaculum successione hereditaria, ac procerum rengni voluntate, et fidelitate nobis prestita, sit devolutum; per quod nomine nostro qui, in exibitione justitie, et pacis observatione, omnibus et singulis de ipso regno scimus ex nunc debitores pacem nostram dicti magnates et fideles nostri fecerant procla- mari ; tibi precipimus, quod per totam ballivam tuam in singu- lis Civitatibus et burgis, feriis, mercatis, et locis aliis pacem nostram publice proclamari et firmiter teneri facias; inhibendo /o. 135 i)». Quo dominus Ed. wardus fuit vulneratus. omnibus et singulis, sub periculo exheredationis, necnon amis- sionis vite et membrorum, ne quis pacem nostram infringere presumat. Nos enim omnibus et singulis, in omnibus juribus et rebus, ipsos contingentibus, contra quoscumque, tam maiores quam minores, parati sumus et erimus plenam, auctore Domino, justiciam exhibere. Testibus, W. Eborum Archiepiscopo, apud Westmonasterium, xxiij die Novembris, anno regni nostri primo. Postea Dominus Edmundus, filius Domini Regis, venit Lon- doniis a Terra Sancta, x° die Decembris, tunc temporis die Sabbati. Hoc anno, undecimo die Januarii, Dominus Willielmus de Valencia, qui fuit cum Domino Edwardo, venit Londoniis de Terra Sancta. Ultimo die istius mensis Januarii, Episcopus Londoniarum venit Londoniis a Roma, ubi missus fuerat per legatum. / Memorandum quod, circa mensem Maii proximo preceden- tem, contigit in Terra Sancta apud Acon, scilicet, quod qui- dam Saracenus, maleficus proditor, sciens loqui gallice accessit ad curiam Domini Edwardi, et fecit se ibidem domesticum, velu esset de familia sua; qui, vero, quadam die, venit ad eum, dicens, quod ipse vellet secreto de bono et promotione sua loqui cum eo. Dominus autem Edwardus, nimis credulus et ultra modum credens proditori, recepit eum in camera sua, nemine ibidem remanente. Qui nequam, clauso hostio camere, accessit ad Dominum Edwardum, quasi locuturus cum ipso, et statim, extracto quodam cutello texicato, volens eum occidere, dedit ei quatuor vulnera pessima et fere mortalia. Ipse vero Edwardus viriliter erigens se in manu forti illum maleficum prostravit in terra, et proprio cutello proditoris ipsum frustatim dilaniavit. Benedictus Deus ! et occidit. Postea notum fuit quod Soudanus illum miserat ad Dominum Edwardum interficiendum sicut Vetus de Montanis habuit in usu, qui tempore Regis Ricardi Anglie fecit per duos servientes interficere Marchisum de Mun- ferat apud Tyrum in Terra Sancta, sicut narratur in historia predicti Regis Ricardi. Memorandum quod post obitum prenotati Regis, nullus, implacitatus per breve suum, tenebatur respondere adversario suo, nisi prius Dominus Edwardus, Rex Anglie, filius suus, per breve suum dedisset in mandatis ad breve patris sui ad efectum perducendum. Hoc anno, in crastino Sancti Valentini, divulgatum fuit per De decimis cle- Archidiaconum Londoniarum universis capellanis ejusdemricorum- Civitatis, quod ad mandatum Domini Pape omnes viri eccle- siastici per totam Angliam constituti, darent per duos annos continuos decimam partem omnium mobilium suorum Dominis Edwardo et Eadmundo, filiis predicti Regis redeuntibus a Terra Sancta, ad expensas eorum acquietandas, exemptis tantummodo Templariis, Hospitalariis, et monachis Cisterciensibus. Postea, prima die Dominica quadragesime, tunc temporis De archiepis- vicesimo sexto die Februarii, electus Cantuariensis, nominecopo' Robertus de Kylewareby, consecratus fuit apud Cantuariam in Cathedrali ecclesia Sancte Trinitatis. Tunc fuerunt ibi pre- sentes suffragani sui Episcopi, scilicet Laurentius de Sancto Martino RofFensis, NicholausVVyntoniensis, Godefridus/Wygor-/0-136 r°. niensis, Ricardus Lincolniensis, Hugo Elyensis, Rogerus Nor- wycensis, Willielmus Batonensis, Rogerus Cestrensis, Walterus Exoniensis. Electus vero de Salesberia, nomine Robertus, fuit presens. Et absentes fuerunt Henricus Londoniensis et Jobannes Herefordensis propter infirmitatem eorum. Stepha- nus autem Cistrensis adhuc fuit apud Romam, ubi missus fuerat per Octobonum legatum Pape, sicut prescriptum est. Memorandum quod mense Novembris proximo precedenti j)e nuntus a venerunt nuntii Domini Pape Londoniis, deferentes litteras PaPa missis- Papales; et quia Dominus Rex tunc temporis obierat, et filius suus, succedens in regnum, non fuit presens, magnates Anglie noluerunt predictis nunciis dare responsum, super quod predicti nuntii miserunt litteras Domino Pape, interim moram facientes apud Novum Templum. Set tamen ipsi ceperunt ad expensas suas xvj® de qualibet domo religiosa in Angliam constituta, nulla exempta, neque Templariorum, neque Hospitaliorum, neque monachorum ordinis Cisterciensis. Secunda die ante Annunciationem Dominicam in Gildhallia Londoniarum lecte fuerunt littere Domini Edwardi Regis, cujus tenor talis est: Edwardus, Dei gratia Rex Anglie, Dominus Hybernie, et Dux Acquitannie, Maiori et Vicecomitibus et communitati Lon- doniarum salutem. Scimus et firmiter speramus quod de nobis quam totiens exauditis prospera, vestri congratulantur animi, incrementum exultationis recipientes et letitie, quam ad presens. Vobis representantes nunciamus nos in confectione presentium apud Capies in terra Laboris juxta illustrem Regem Sicilie consanguineum nostrum karissimum, extitisse sanos et in columes, sicuti fore potuimus post doloris amaritudinem, quam accepimus de bone memorie Domini Regis, quondam genitoris nostri transmigratione; quod patienter sustinemus, divine voluntati placaturi. Ceterum quia vellemus et desideramus quod omnia in regno nostro pace gauderent et tranquillitate, vobis mandamus in fide et dilectione, in quibus nobis tenemini, quatinus ad hoc diligenter insistentes, taliter, nobis absentibus, vos habere curetis, quod in adventu nostro in Angliam, quod ad presens festinamus, summo precedente adjutorio, vobis pro- mereri valeamus. Quia vero sigillum nostrum regium nondum factum habuimus sigillo Domini Regis Cicilie supradicti pre- sentes ad nostram includi fecimus instantiam. Teste me ipso apud Capies xix° die Januarii, anno regni nostri primo. /o. 136 ®°. /Memorandum cum Stephanus, Episcopus Cycestrensis, qui missus fuit ad Romam per Octobonum legatum Domini Pape, sicut prenotatum est in hoc libro, impetrasset gratiam a Summo Pontifice Domino Gregorio X°., redeundi in patriam suam et rehabendi dignitatem suam ; quod, tunc proficiscendo versus Angliam, fatue et indiscrete se gerebat; quia cepit in societatem suam Emericum de Monte Forti, ad conducendum et venien- dum secum in Anglia; quem Dominus Edwardus Rex odio habuit, eo quod fratres sui interfecerant Dominum Henricum de Alemannia, sicut prescriptum est. Unde Dominus Rex statim mandavit Constabulario Castri de Deveria, ut ipse fecisset ubique mare custodiri navibus et galleis, ne ipse in- trasset in regnum Anglie. Mandavit etiam justiciariis suis, quod ipsi caperent in manus suas baroniam dicti Episcopi. Hoc anno, sicut nec in tribus annis precedentibus, facta fuit aliqua justicia de pistoribus Londoniarum; set ipsi pro mer- cede dato Maiori et Vicecomitibus fecerunt panes suos pro voluntate sua, ita quod quilibet panis fuit in pondere levior quam deberet de tercia parte vel quarta, ad magnum dampnum et detrimentum Civium et omnium in Civitate venientium. Memorandum quod toto tempore Maioratus istius Maioris non permisit ille placitare in Hustingo de placitis terrarum, nisi valde raro; eo quod ipse implacitatus fuit de quodam tenemento, quod Isabella Bukerel exigit ab eo per placitum inter ipsos motum. Hoc anno Dominus Rex, veniens de Terra Sancta cum nobili De adventu Re- apparatu et comitiva, venit Parisius die Jovis ante Advinculam,913 Pansras- tunc temporis vj. kal. Augusti, Regina sua antea profecta in Vasconiam. In crastino vero fecit Regi Francie homagium de terris quas tenet, et quas clamat tenere de eo. /Cito postea ipse profectus est cum comitiva sua versus /0.137 r°. Vasconiam, quibusdam Comitibus et aliis magnatibus de regno Anglie, qui venerant ei obviam usque Parisius et ultra, comi- tantibus ei. Littere subscripte lecte fuerunt in Gildhallia in festo Nativi- tatis Beate Marie, Anno Domini M°CC°LXX°. tertio, et secun- dum tenorem illarum proclamatum per totam Civitatem. Edwardus, Dei gratia. Rex Anglie, Dominus Hybernie, et Dux De Flandrensi- Acquitannie, Maiori et Vicecomitibus suis Londoniarum salutem. bns’ De intronizco- tione Archiepis- copi Cantuari- ensis. De obitu Epis- copi Londoni- arum. fo. 137 v°. Anno Domini M°. CCLXX ter- tio, anno regni regis Edwardo primo. Cum Comitissa Flandrie et sui nobis et nostris injurias et gra- vamina diversa in terra et potestate sua intulerint, propter quod nolumus quod ipsi ulterius in regnum nostrum veniant, aut in eodem morentur, seu mercimonia vel negotiationes ibidem exerceant, vobis precipimus, firmiter injungentes, quod in Civitatate nostra Londoniarum publice proclamari faciatis, ne quis eorum sub forisfactura sui et bonorum suorum terram nostram ingredi aut ibidem moram presumat; et si forte aliquibus personis singularibus a Domino Henrico Rege, patre nostro, seu aliis antecessoribus nostris specialiter concessum fuerit, ut in terram nostram venire, ibidem morari, et mercan- dias suas exercere possint, clamari faciatis, quod mercandias suas et debita sua citra festum Natalis Domini proximo futurum recolligant, et tunc ad ultimum a regno nostro exeant, ibidem ulterius, sub forisfactura consimili, nequaquam reversuri. Datum per manum Walteri de Mertona, Cancellarii nostri, apud Sanctum Martinum Magnum, Londoniis, viii. die Sep- tembris anno regni nostri primo. Hoc anno Archiepiscopus Cantuarie, qui nuper consecratus fuit, intronizatus est et positus in cathedra archiepiscopali, die Sancti Lamberti, tunc temporis die Dominica; quo die ipse, indutus palliolum suum, solempniter divina celebravit, et eodem die tenuit maximam et nobilissimam curiam de multis prelatis et baronibus Anglie. Tunc temporis obiit Henricus de Sandewyco, Londoniarum Episcopus, in quodam manerio suo quod vocatur Orsete, dis- tans a Londoniis per xviij. leucas; / cujus corpus datum est sepulture ix. kalendas Octobris, (in Crastino Sancti Mathei Apostoli,) in Ecclesia Sancti Pauli Londoniarum, eodem loco, quod ipse elegerat, die quo intronizatus fuit, si obiisset in regno Anglie. Petrus Cusin. Robertus de Meldebume. Isti electi fuerunt Vicecomites die Lune ante festum Sancti Michaelis, et in crastino Sancti Michaelis, sicut mos est, pre- sentati apud Westmonasterium baronibus de Scaccario, non sedentibus ad Scacarium sed existentibus in parva camera que est juxta Receptorium prope Thamisiam, et ibi admissi; qui remanserunt tantummodo usque ad festum Sancti Andree. Anno eodem die Sabbati post festum Translationis Sancti De sententia la- Eadwardi frater Robertus, Archiepiscopus Cantuarie, cum octo ^Zep^copum Episcopis de suffraganeis suis, in magna aula Westmonasterii, Cantuarie. pontificalibus indutis confirmavit sententiam per Bonefacium Archiepiscopum predecessorem suum latam, cum xiij Episcopis, in eadem aula, sicut praenotatum est in hoc libro; et de novo excommunicavit omnes illos, qui facto, consilio, favore, auxilio, seu assensu pacem Regis et regni clam vel aperte perturbarent vel perturbari procurarent. Postea capta fuerunt retia piscatorum de Thamisia, et die De retibus. Lune ante festum Sancti Luce adducta ad Gildhallam, et ibi adjudicata; et quia non erant legalia secundum statuta Civitatis fuerunt in Westchep cremata, numero xxvij. Hoc anno, ante festum Sancti Michaelis et post festum, per preceptum Constabularii de Dovere, propter injurias quas Co- mitissa Flandrie fecerat mercatoribus Anglie, sicut prenotatum est in hoc libro, homines de Quinque Portubus in manu valida et armata cum navibus et galeis pluribus navigaverunt in mare, et omnes naves quas invenerunt velificantes cum lanis versus Flandriam arestaverunt, et omnia bona Flandrensium in mare inventa ceperunt. Postea inhibitum fuit per Dominum Regem ne aliqua lana duceretur extra regnum. / Hoc anno in festo Symonis et Jude factus est Maior Hen-/0.138, r°. ricus le Waleys, et postea, tertia die vel quarta, ad Scaccarium De Mawre- Baronum presentatus, admissus, et juratus. Hoc anno principes Alemannie circa festum Sancti Michaelis De electione im- preteritum, ad quos scilicet pertinet electio Imperatoris, ele- Peratons- gerunt quendam Principem Alemannie, Radulfum nomine de Hanesberuth, qui infra eundem mensem ab Archiepiscopo CAMD. SOC. Y Coloniensi coronatus est in Civitate Aquensi, et ibi in sede Magni Caroli cathedratus. De depositione Memorandum quod hoc anno, die Lune proximo ante Vicecorrntum. festum Sancti Andree, venientibus Maiore et Civibus London- iarum in Gildhalla, ad communia placita placitanda, et eodem die capti fuissent quamplures pistores ad panes eorum exami- nandos si ponderissent quantum ponderare deberent secundum assisam factam in Civitate; de quibus Petrus Cusin, Viceco- mes, permisit unum libere abire pro mercede capta ab eo et illum non produxit. Unde ipse Petrus de hoc rectatus in pleno Hustingo confessus est recepisse a dicto pistore lx. solidos, ne ipse produceretur cum aliis pistoribus. Quare ipse depositus est a balliva sua, quod statim divulgatum est per totam Civitatem, ita quod hoc notum factum est Consilio Domini Regis et Baronibus de Scaccario, qui fecerunt Maiorem, Vicecomites, et omnes Aldermannos venire coram se ad Scaccarium. Quibus comparentibus, dictum est quod talis transgressio est contra dignitatem regiam, et voluerunt hujus rei scire veritatem ibidem. Quibus responsum fuit per Cives, ostendentes cartas suas, quod ipsi non debent placitare extra muros Civitatis, et quod Vicecomites Londoniarum debent gaudere eisdem libertatibus, quibus alii Cives utuntur; et quod possunt amovere Vicecomites cum necesse fuerit, et alios ponere loco eorum, set quod presentati sint ad Scacarium Do- mini Regis. Quod, tandem, eis concessum est, et datus est eis fo. 138, va. dies ad Sanctum / Martinum Magnum in Londoniis, ubi Justi- ciarii Domini Regis venerunt in festo Sancti Andree et Maior et Vicecomites et Cives. Quo die compertum fuit coram ipsis de Petro Cusin, sicut predictum est, et etiam compertum est in inquisitione facta per quosdam magnates Civitatis, oneratos in fide Dei et per sacramentum quod fecerant Domino Regi, quod alter Vicecomes, Robertus de Meldeburne nomine, pre- buit assensum ad predictos lx. solidos capiendos, et ibi presens fuerat in forma predicta, et ideo, sicut et socius suus, depositus est, et ambo in misericordia Domini Regis. Secundo vero die post festum Sancti Andree Cives elegerunt Henricum de Henricus et Coventre et Nicholaum filium Galfridi de Wintonia, ut essent ^mcholaw filius Vicecomites per residuum illius anni, et presentati fuerunt ad Galfridi de Scaccarium, et ibidem admissi. Predicto vero Petro Cosyn et v^^Z/aCh socio suo venientibus ad Scaccarium, Barones, quia ipsi invenie- bant in rotulis suis quendam Vicecomitem Londoniarum, scilicet, Simonem filium Marie, qui pro una sola misericordia solvit xxli libras argenti; quod quidam Cives, deferentes cartas suas, calumpniaverunt, dicentes, “ quod ambo Vicecomites non debent amerciari pro uno delicto plusquam xx. libras.” Quod positum est in respectu, donec melius sciatur de seysina Regis. Petrus autem inrotulatus est in debito de xx. libris. Memorandum quod per provisionem Maioris et quorundam De foris banni- magnatum Civitatis, de Ulis qui fuerunt foris bannati extraahs' Civitatem per preceptum Domini Regis, tunc temporis quatuor annis elapsis, sicut prenotatur in hoc libro, capti sunt quam- plures et incarcerati apud Neugate, donec sciatur quo waranto ipsi redierunt in Civitatem moram ibidem facientes; qui, postea, deliberati sunt, abjurantes Civitatem usque ad adventum Domini Regis. Hoc anno Johannes de Burgo senior intravit in Turrim De Jokanne de Londoniarum cum tota familia sua in festo Innocentium; Bur9°- cujus Turris custodiam Dominus Rex, adhuc existens in Vasconia, ei concesserat. Ipse autem antea contulerat Domino Regi, et ipsum inde heredem fecerat, omnes terras et tenuras quas habuit in regno Anglie; ita quod Dominus Rex ei in- veniret omnia necessaria vite sue, quamdiu viveret, et debita sua acquietaret. / Memorandum quod cum constaret Decano et Capitulo Sancti fo. 139, >■<>. Pauli Londoniarum, per litteras regias eis missas a nuntiis suis, qui transfretaverunt in Vasconiam ad Dominum Regem ipsos doniarum. habere licentiam eligendi Episcopum ; tunc, in crastino Sancti Nicholai electus est in Episcopum Johannes de Chishelle, De- canus ejusdem ecclesie et prepositus Beverlacensis; qui, postea, quinto die sequente, profectus est versus mare ad transfretan- dum apud Dominum Regem, ut presentaretur ei. Qui admissus a Domino Rege, rediit in Angliam, et die Martis proximo post festum Sancti Gregorii venit apud Lambhethe, et confirmatus est ab officiali Cantuarie, quia Archiepiscopus non fuit in Anglia. Postea, tertia die ante festum Apostolorum Philippi et Jacobi, anno Domini m°cc°lxx° quarto, consecratus est in ca- pella Archiepiscopi Cantuarie apud Lambhethe ab Episcopo Sancti Tassafensis, et post consecrationem transivit Thami- siam in quadam nacella, et cum applicuisset decalciatus perexit usque ad ecclesiam Sancti Pauli, et ibidem eodem die intro- nizatus est. De contentione Memorandum quod hoc anno, die Martis proximo ante fes- °ricumde Wa- tum Sancti Thome Apostoli, convenientibus Maiore et Civibus leys Maiorem, Guildallia, venit quidam de illis, quibus Walterus Herevy, et Walterum , . ’ . n ^ J Herevy in Guy- dum fuerat Maior, cartas contulerat. Qui conquestus est dalha.- Maiori et Vicecomitibus, quod quidam de officio suo operatus est contra statuta contenta in carta, quam ipse et homines de officio suo habent. A quo quesitum est, per quem ipsi habu- erunt illam cartam; qui, proferens transcriptum carte illius, dixit quod ipsi habuerunt illam per Walterum Herevy, dum fuit Maior. Walterus vero fuit presens, et advocavit illam, et omnes cartas, quas fecerat tempore Maioratus sui. Cui respon- sum fuit per Gregorium de Rokesle, unum ex Aldermannis, pro Maiore et aliis discretioribus Civibus Civitatis, quia tales carte non debent habere locum ultra tempus Maioratus illius Walteri; tum quia ipse Walterus fecerat eas pro voluntate sua sine assensu Aldermannorum et discretorum virorum Civitatis; tum /o. 139, v\ quia ipse facte / sunt carte solummodo ad promotionem divitum hominum de officiis illis, quibus ille collate sunt; et ad damp- num et ad jacturam pauperum de eisdem officiis, et etiam ad dampnum et jacturam omnium aliorum Civium et totius regni. Quo dicto, orta est inter predictos Gregorium et Walterum verbosa contentio et valde contumeliosa coram omni populo. Postea vero dictus Walterus exiens a Gildallia, accessit ad ecclesiam Sancti Petri in foro, et fecit ibi convenire multum populum de officiis illis, quibus cartas contulerat, dicens eis, quod Maior et alii voluerunt cartas eorum infringere, set si illi vellent adherere ei, ipse illas omnes integras sustineret. Et postea, vero, per totam illam diem et in crastino ipse perrexit per vicos et plateas Civitatis, predicando et attrahiando populum si posset ut adhererent ei contra Maiorem et discretos viros Civitatis. Quod quidem statim notum est Baronibus de Scac- cario et Consilio Domini Regis, qui inde valde commoti sunt, et timentes, ne per ipsum Walterum et complices suos pax regis in Civitate perturbaretur, habuerunt inter se colloquium, et missum est breve Domini Regis Maiori et Yicecomitibus in forma subnotata. Edwardus, Dei gratia Rex Anglie, &c. Maiori et Yicecomitibus Linere Domini et ceteris fidelibus suis, Civibus Londoniarum, salutem. Quia Regis E' ex insinuatione vestra, Maioris predicti, necnon et Henrici de Coventre, Nicholai de Wyntonia, Willielmi de Dunelmo, Jo- hannis Adrian, Arnoldi Tedmar, Gregorii de Rokesle, Philippi le Taylur, Johannis de Gvsors, Johannis Horn, Willielmi de Hadestok, Roberti de Meldeburna, Luce de Batyncurt, Reginaldi de Suffolchia, Gilberti de Dunton, intelleximus quod Walterus Herevy, et alii quidam de diversis officiis ejusdem Civitatis, ma- nifeste minantur eisdem pro eo, quod ipsi, una cum aliis nostre Civitatis fidelibus, quedam statuta juri contraria per quosdam de officiis predictis ad lucrum suum proprium et contra communem utilitatem facta infirmare voluerunt; quibus statutis idem Wal- terus, tempore quo fuit Maior, preter assensum et consensum predictorum fidelium super hoc reclamantium, et sine commu- nitate predicta, apponi fecit ut dicitur, et insuper congregationes et conspirationes cum quibusdam sibi adherentibus, diversis locis De attachia- rn.en.to Walteri Heres)y. fo. 140, r°. et horis / suspectis tenent, prout ex assertione predicta vere accepi- mus, vobis mandamus, quod ab omnibus et singulis ipsorum bo- nam securitatem capiatis et sufficientem manucaptionem, quod per ipsos, aut alios de suis, periculum dicte Civitati, seu predic- tis fidelibus nostris non eveniet, nec turbatio pacis nostre in Civitate predicta, prout ibi et alibi pluries per hujusmodi con- spirationes et congregationes occidere consuevit. Datum per manum Walteri de Mertona, Cancellarii nostri, apud Sanctum Martinum Magnum Londoniarum, vicesimo die Decembris, anno regni nostri secundo. Per hoc breve attachiatus est predictus Walterus, secunda die ante Natale, et dimissus per captionem duodecim virorum de Civitate. Cito postea, post festum Circumcisionis Domini, Maiore et Civibus convenientibus in Gildhallia, predicti homines de officiis, qui habuerunt cartas per dictum Walterum, detule- runt cartas illas coram Maiore; quibus unica pars sigilli Com- munitatis Londoniarum est appensa, que omnes sunt tradite in manus Maioris, ut eas custodiat quousque aliud inde provisum fuerit. Postea, die Lune post Octabas Sancti Hillarii, Maior fecit venire illas cartas in Hustingo coram omni populo, que lecte sunt distincte et aperte, et quamplures articuli in illis contenti expositi, qui sunt manifeste ad dampnum totius Civitatis et totius regni; et ideo preceptum est, assentiente tota communa Civitatis ibidem presente, quod ille carte sint nullius momenti, et quod homines de officiis faciant officia sua, sicut antea sole- bant, qua hora et ubi voluerint, et illa portant ad vendendum, ubi voluerint infra Civitatem et extra ; sed quod opera illorum sint bona et legalia sub pena amittendi illa. Quod proclamatum fuit per totam Civitatem. /o. 140,»°. / Edwardus, Dei gratia Rex Anglie, Dominus Hybernie, et Dux Linere. Domini Aquitannie, Maiori, Vicecomitibus, et communitati Civitatis sue De cartis adul- terinis captis in manu Maioris. Londoniarum, salutem. Super eo quod in absencia nostra, post- Regis, respon- quam de partibus Anglie recessimus, bene et fideliter erga nos quasCivesnuper et nostros vos habuistis, grates nobis scimus speciales, et speci- miserunt ei, que aliter gratum habemus, quod, ut accepimus, adventum nostrum ^i/aiUa^die in Angliam quamplurimum desideratis. Vobis, rogando, man- Dommtca, tunc ° \ , 0 . . temporis septua- dantes, quatinus, sicuti retroactis temporibus bene vos gessistis, gesima. ita in futurum ad honoris nostri et vestri incrementum, vos habere studeatis, ut nobis inde honor accrescat et commodum, et ad grates speciales teneamur. Datum apud Boret, xxviij die Decembris anno regni nostri secundo. Postea, die Apostolorum Philippi et Jacobi, in Gildhallia lecte fuerunt littere dicti Domini Regis sub hac forma. Edwardus, Dei gratia Rex Anglie, Dominus Hibernie, et Dux Aquitannie, dilectis sibi Maiori, Baronibus, et probis hominibus suis Londoniarum, salutem. Ex quorundam fidelium nostro- rum relatu plenius intelleximus, quod contra solempnitatem coronationis nostre, prout regie dignitati et honori nostro magis convenire creditis, diversimode preparatis; super quo grates et gratias vobis referimus, quas debemus. Verum quia cum quibusdam Civitatis nostre predicte in proximo adventu nostro Parisius, qui erat a festo Pentecostes in tres septimanas, habere volumus colloquium speciale, vobis mandamus, quod quatuor de discretioribus Civibus vestris ad nos ibidem tunc mittatis. Nos enim, perfecto negotio nostro ibidem, ad terram nostram divertere proponimus, Deo dante. Mandamus etiam vobis quod pacem et tranquillitatem et justicie complementum in Civitate predicta firmiter observari faciatis. Datum Bur- degaliis, iij die Aprilis, anno regni nostri secundo. / Hoc anno, ante Pentecosten et post Pentecosten, con-/0.141. r». fracte sunt per Maiorem Civitatis omnes mensure, per quas bladum solebat vendi in Civitate, et nova sunt confecta maioris quantitatis; quarum quelibet in superiori parte ligata est uno circulo ferreo, inclavato clavis ferreis, ne possint aliquando falsari. Quelibet vero mensura, scilicet, quarterium, Quod Maior fecit amoveri ant forum. fo. 141, iP. Walterus Hervi amotus est ab aldermannatu suo. dimidium quarterium, et bussellum, sigillata est sigillo Alder- manni. Eodem tempore fecit idem Maior amoveri a foro omnes stallos carnificum, et piscatorum, et etiam stallos qui dimissi fuerunt et concessi per Vicecomites precedentes aliquibus habendos et tenendos in feodo omnibus diebus vite sue; qui dederant pro hoc Vicecomitibus magnam pecuniam. Unde manifestum est, quod ipse Maior dissaisiavit ipsos de libero tenemento suo injuste. Ipse tamen affirmavit quod hoc fecit, ne aliqua immundicia remaneret in foro contra adventum Domini Regis, qui in hrevi tempore, ut dicebatur, venturus fuit de partibus transmarinis in Civitatem. Fecit etiam amoveri a foro alia, que solebant vendi ibi, quia videbatur Maiori, quod forum fuisset occupatum illis mercimoniis; et assignavit ut illa mercimonia venderentur in aliis locis. Postea, in crastino Sancte Trinitatis, venientibus Maiore et civibus in Gildhalliam ad communia placita placitanda, acces- serunt quidam* piscenarii, et precipue illi qui amoti fuerunt a foro, ostendentes conquerendo, quod ipsi fuerunt disseisiti de libero tenemento suo in foro. Quibus responsum fuit per Maiorem, quod hoc factum fuit per Consilium Domini Regis, ne aliqua immunditia remanerat in foro contra adventum suum. Walterus vero Hervi queremonias predictorum piscenariorum sustinuit pro posse suo contra Maiorem et Aldermannos, unde verbosa contentio orta est inter dictum Maiorem et predictum Walterum coram omni populo. Unde Maior, / motus in iram, cum quibusdam discretioribus Civitatis, accessit ad Consilium Domini Regis apud Westmonasterium, ostendens eis quod tunc factum fuit in Gildhalle. In crastino vero, pervenientibus Maiore et Civibus in Gild- halliam ad placita, que incoata fuerunt die precedenti, termi- nanda, ostensus fuit quidam rotulus et lectus coram dicto Waltero et omni populo, in quo continebantur plures articuli valde notorii de presumptionibus et injuriis, quas dictus Wal- terus fecerat, dum fuit Maior, contra totam Communam Civi- tatis et contra sacramentum suum; unde dictus Walterus degradatus fuit judicialiter de Aldermanneria sua, et a consilio Civitatis in perpetuum privatus. Precepiturque est viris in illo Aldermannatu manentibus, ut ipsi eligerent virum idoneum, qui esset Aldermannus de foro, loco illius, et ipsum presentassent ad proximam Curiam in Gildhalle; quod factum est. In primis ipse injuste testificavit quendam attornatum recep- Hic subnotantur tum fuisse per breve Domini Regis in curia Domini Regis de artxculj depre- . 1 a ° sumptionibus placito terre; unde postea compertum fuit apud Gildefordiam WalteriHervi, quod nuncquam aliquod breve super hoc exierat a Cancellaria; et ita notorium est quod ipse falsb testimonium perhibuit de «««m hoc illo attornato contra sacramentum suum, et contra fidem Domini * r0' Regis, et ad' exheredationem partis adverse. Item, ipse, tempore Maioratus sui, recepit breve Domini Regis, ut ad certum diem veniret apud Westmonasterium, ostensurus, quo jure Cives ipsi darent Waltero de Merton seisinam de mora. Et ipse, qui capud Civitatis fuit et debet Civitatem defendere, fecit defaltam, et non retornavit breve, per quam dicti cives sunt in periculo dictam moram amittendi. Item, cum ipse, tempore Maioratus sui, teneretur conservare et observare facere omnes assisas factas per Aldermannos et discretos viros Civitatis, et proclamatas per totam Civitatem, ipse permisit vendi cervisiam in warda sua pro tribus obolis lagenam, et illam venditionem / confirmavit, imponendo sigillo fo-142 r°. Aldermannatus sui in quadam mensura injusta facta contra statuta Civitatis, que continebat tantummodo sextam partem lagene. Item, cum ipse, qui nec partem sustinere nec salarium capere debet aliquo modo, ipse contra sacramentum suum feoda capit per totam Civitatem, et quandam summam pecunie capit annuatim de communitate piscenariorum ad sustinendos ipsos in causis suis, tam injustis, quam justis. CAMD. SOC. Z /o. 142 v°. De adventu filii Domini Re- gis Londoniis a transmarinis. Item, de litteris patentibus, quas quidam de officiis fecerunt, et nova statuta ordinaverunt ad eorumdem commodum proprium solummodo et ad dampnum totius Civitatis et totius regni; quibus litteris ipse posuit partem sigilli Communitatis, que fuit in manus suas, dum fuit Maior, sine assensu Aldermannorum et aliorum virorum, pro magna pecunia recepta ab illis de officiis, satis notatum est et liquide in quarto et tertio foliis precedentibus hujus libri. Et etiam ibidem scriptum est qua de causa attachiatus fuit per xii manucaptores. Item, cum bladum, vinum, et hujusmodi, veniens in Civitate ad vendendum, reduci non debeat extra Civitatem, sed vendi in Civitate secundum legem et consuetudinem Civitatis, ipse, mercede capta, videlicet, de aliquo mercatore, doleo vini de aliqua pipa de aliquo xxs, permisit plusquam mille dolia abduci a Civitate contra sacramentum suum et ad magnum dampnum Civitatis. Item tempore quo contentio fuit inter maiores et minores de Civitate super electione Maioris, ipse, sine assensu Domini Regis et magnatum Civitatis, fecit assidere inter complices suos, tunc temporis ei adherentes, unum tallagium ad summam xla marcarum et amplius; que pecunia assignata fuit per ipsos ad commune negotium illorum prosequendum. Quam pecu- niam ipse totam convertit in usus proprios. Item per procurationem suam quidam de Civitate, de Steb- ney, Stratfordia, et Hakeneya, venerunt in pleno Hustingo, ducentes secum quemdam causidicum. Fecerunt injustam querimoniam de Maiore,/ qui habuit de facto suo warantum sufficiens, scilicet, consilium Domini Regis. Ipse vero Wal- terus stetit cum illis, et querimoniam illorum sustinuit, sicut prenotatur in secundo folio precedenti hujus libri. Hoc anno, xiiii die Junii, tunc temporis die Jovis, venit Lon- doniis a transmarinis partibus filius Domini Regis nomine Aunfurs, qui natus fuit circa festum Omnium Sanctorum proximo precedens apud Burdegalis in Vasconia. Nate vero fuerunt ei due filie in Terra Sancta, quarum una mortua est, et altera venit cum eo et cum Regina usque in Vasconiam; que postea tradita est ad nutriendam Comitisse de Puntif, que quondam fuit Regina Hispannie, matri dicte Regine. Postea, proximo die ante festum Sancti Botulfi elegerunt Cives De civibus in Gildhallia Henricum le Waleis, Maiorem, Gregorium de transfr^antibus Rokesle, Johannem Horn, et Lucam de Batencurt ad transfre- tandum ad Dominum Regem, sicut nuper mandaverat per litte- ras suas in hoc libro prescriptas, qui arripuerunt iter suum cum honore die Lune proxima subsequente. Elegerunt etiam Willielmum de Dureham, Philippum Cisso- rem, et Henricum de Fruwyk die predicto ante festum Sancti Botulfi, ut essent Custodes Civitatis in absentia Maioris. Assig- nati autem sunt per Maiorem Walterus le Poter, Petrus Cusin,et Robertus de Meldeburne, ut in nundinis Sancti Botulfi audiant omnes querelas factas de Civibus ibidem, et illas terminandas, sine aliquo Ballivo Nundinarum, sicut Rex Civibus concessit olim, quando pax reformata fuit inter ipsos post turbationem regni habitam tempore Domini Simonis de Monteforti. Postea, ipsi Cives a die qua recesserunt in unum mensem reversi sunt Londoniis, scilicet, vn° x° kalendas Augusti. Postea, in vigilia Sancte Margarete Gregorius de Rokesle et quidam alii cives, sicut eis fuit injunctum per ipsum Dominum Regem, profecti sunt versus mare ad tractandum de pace inter ipsum Regem et Comitissam Flandrie ad tardius apud Muste- roil, tertio die post festum Sancte Magdalene. / Hoc anno, infra octo dies ante festum Sancti Johannis Bap- De Judeis. tiste, quia Maior tunc temporis erat in itinere versus Dominum^0-143r°- Regem existentem in partibus transmarinis, accesserunt Vice- comites, cum quibusdam discretis viris Civitatis, coram Consilio Domini Regis apud Westmonasterium; quos illi de Consilio, coram quibusdam Judeis ibidem presentibus, posuerunt ad ra- tionem, ita dicentes ; “ Notorium est quod Judei omnia animalia fo. 143 v°. fo. 144 r°. et volatilia, quorum carnibus vescuntur, propriis manibus inter- ficiunt. Quedam vero animalia arbitrantur de lege sua, quedam non; de carnibus illorum que sunt de lege commedunt, et non de aliorum carnibus. Quid ergo faciunt Judei de carnibus illorum que non sunt de lege sua ? An liceat Christianis illas emere et manducare ?” Ad quod responsum est per Cives, quod si quis Christianus aliquas tales carnes de Judeo emerit, ipse statim erit excommunicatus; et si super hoc per Vicecomites Civitatis vel per aliquem alium convictus fuerit, amittet carnes illas et dabuntur leprosis vel canibus ad manducandum; et erit in gravi misericordia Vicecomitum. Sed si videtur vobis illam penam nimis levem esse, provideat discretio vestra tales Christ- ianos graviori pena esse infligendos. Dicunt illi de Consilio Regis, “ Nos nolumus tales graviori pena infligi sine Domino Rege, istud quia negotium tangit Judeos, qui sunt Domini Regis. Sed vobis, in fide, qua tenemini Domino Regi, firmiter preci- pimus quod illam consuetudinem in Civitate firmiter faciatis observari.” / De Sinodo, celebrata apud Lugdonum per Gregorium Papam decimam Anno Domini M°CC0LXX° quarto, mensibus Junii et Julii. In principio, ordinatum est de subsidio Terre Sancte dando. Item ea que facta sunt et ordinata in predicto concilio super electionibus, postulationibus, et provisionibus. / De nobilitate attornata contra Coronationem Domini Ead- wardi Regis filii Regis Henrici filii Regis Johannis. Memorandum quod omnis terra vacua, que fuit infra claus- turam pallatii sui apud Westmonasterium, extitit nobilissime edificata domibus et aliis officinis, ita quod nulla pars possit ibi vacua inveniri. Extiterunt ibi in parte australi veteris pal- latii sui constructa multa pallatia undique, quotquot ibidem possent edificari, in quibus erecte sunt mense in terra firmiter fixe; super quas mensas magnates et principes et nobiles debent refici in die coronationis sue et per quindecim dies post suam coronationem; ita quod omnes, tam pauperes quam divites, ad solempnitatem coronationis sue advenientes, gratis recipiantur, et nullus expellatur. Edificantur etiam infra dictam clausturam tot coquine, in quibus victualia debent preparari contra dictam solempnitatem ; de quibus non est numerus. Et ne ille coquine sufficissent, ut illa victualia in eis non possint preparari, posita sunt ibi vasa plumbea extra coquinas innumerabilia ; in quibus carnes coqui deberent. Et memorandum, quod illa magna coquina, in qua volatilia et alia debent assari igne, est tota discoperta in sumi- tate sua, ut omnimodus fumus possit exire. De aliis utensilibus, quibus necesse est ad tam magnam curiam sustinendam non potest aliquis in scriptis redigere. De vinis nescit aliquis dolea, que ad hoc preparata sunt, nu- merare. Et ut omnia concludam, nuncquam, aliis temporibus retro- actis, tam magna plenitudo de deliciis et omnibus bonis, que per- tinent ad nobilissimam curiam celebrandam, fuit preparata. / Item, magna aula et parva dealbate sunt de novo et depicte;/0.144 ita quod oculi infra illas intrantium et tantam pulcritudinem intuentium, plenius deliciis et gaudio repleantur. Et si aliquid infra clausturam pallatii Domini Regis per vetustatem vel aliquo alio modo fuerit fractum vel deterioratum, in bonum statum reparatum est. / Anno Domini Millesimo, CC°. xvj°. In festo Simonis et Jude,/0.146 r°. fuit annus regni regis Henrici primus. Annus xvij9. fuit annus secundus. Annus xviij9. fuit annus tertius. Annus xix9. fuit annus quartus. Annus M9.CC9. vicesimus fuit annus regni regis Henrici quintus. Annus vicesimus primus fuit annus sextus. Annus vicesimus secundus fuit annus septimus. Annus xx9. tertius fuit annus octavus. Annus xx9. quartus fuit annus nonus. Annus xx9. quintus fuit annus decimus. Annus xx9. sextus fuit annus undecimus. Annus xx9. septimus fuit annus duodecimus. Annus xx. octavus fuit annus xiij9. Annus xx. nonus fuit annus xiiij9. Annus M9. CC9. xxx9. in predicto festo fuit annus xv9. Annus xxx9. primus fuit annus xvj9. Annus xxx9. secundus fuit annus xvij9. Annus xxx9. tertius fuit annus xviij9. Annus xxx9. quartus fuit annus xix9. Annus xxx9. quintus fuit annus xx9. Annus xxx9. sextus fuit annus xx9. primus. Annus xxx9. septimus fuit annus xx9. secundus. Annus xxx9. octavus fuit annus xx9. tertius. Annus xxx9. nonus fuit annus xx9. quartus. Annus M9.CC9. quadragesimus fuit annus xx9. quintus. Annus quadragesimus primus fuit annus xx9. sextus. Annus xl. secundus fuit annus xx9. vij9. Annus xl. tertius fuit annus xx. viij9. Annus xl. quartus fuit annus xx9. nonus. Annus xl. quintus fuit annus xxx9. Annus xl. sextus fuit annus xxx9. primus. Annus xl. septimus fuit annus xxx. ij9. Annus xl. octavus fuit annus xxx9. iij9. Annus xl. nonus fuit annus xxx. quartus. Annus Dom. M9. CC9. I9. fuit annus xxx. quintus. Annus quinquagesimus primus fuit annus xxx9. sextus. Annus quinquagesimus secundus fuit annus xxx9. septimus. Annus quinquagesimus tertius fuit annus xxx9. viij9. Annus quinquagesimus quartus fuit annus xxx9. nonus. Annus quinquagesimus quintus fuit annus quadragesimus. Annus quinquagesimus sextus fuit annus xl. primus. Annus quinquagesimus vij9 fuit annus xl. secundus. Annus quinquagesimus vij9 fuit annus xl. iij9. Annus quinquagesimus nonus fuit annus xl. iiij9. Annus M9 CC9 sexagesimus fuit annus xl. quintus. Annus sexagesimus primus fuit annus xl. sextus. Annus sexagesimus secundus fuit annus xl. septimus. Annus sexagesimus tertius fuit annus xl. octavus. Annus sexagesimus quartus fuit annus xl. nonus. Annus sexagesimus quintus fuit annus quinquagesimus. Annus sexagesimus sextus fuit annus l9. primus. Annus sexagesimus septimus fuit annus l9. secundus. Annus sexagesimus vij9 fuit annus 1. iij9. Annus sexagesimus nonus fuit annus l9. iiij9. Annus MCC9 septuagesimus fuit annus l9. quintus. Annus septuagesimus primus fuit annus l9. sextus. Annus lxx. ii9 fuit annus l9. vij9. Cujus quinquagesimi septimi anni xx° die obiit predictus Rex YkeU ReyE.fis Henricus, filius Regis Johannis, cum regnaverat plenarie Per quinquaginta sex annos et viginti dies, cujus anime propicietur viij. meyus, iiij. „ . jours, e moui-ut Deus. Amen. a lues de Carlil e git a — Wemouter. [fo. 63 recto.] /NOMINA MAIORUM LONDONIARUM. Hendricus filius Eylwini de Londonestane primus Maior Londoniarum, factus primo anno regni Regis Ricardi; et fuit Maior usque ad obitum suum, scilicet, fere per viginti quin- que annos. Rogerus filius Alani per unum annum. Serio le Mercer per unum annum. Willielmus Hardel per unum annum. Jacobus Aldermannus a Pascha usque ad Pentecosten. Salemannus de Basinges per residuum anni. MaCC°xx°. Anno gratie M°CC° xxx°. Anno xl°. Serio le Mercer factus Maior in festo Simonis et Jude anno gratie M°CC° sexto decimo per unum annum. Item Idem per unum annum. Item Idem per unum annum. Item Idem per unum annum. Item Idem per unum annum. Ricardus Reinger per unum annum. Item Idem per unum annum. Item Idem per unum annum. Item Idem per unum annum. Item Idem per unum annum. Rogerus le Duc per unum annum. Item Idem per unum annum. Item Idem per unum annum. Item Idem per unum annum. Andreas Bukerel per unum annum. Item Idem per unum annum. Item Idem per unum annum. Item Idem per unum annum. Item Idem per unum annum. Item Idem per unum annum. Item Idem per unum annum. Item Ricardus Reinger per unum annum. Willielmus Joyenier per unum annum. Gerardus Bat per unum annum. Reinerus de Bungeye per unum annum. Radulfus Eswy per unum annum. Item Idem per unum annum. Item Idem per unum annum. (Item) Michael Tovy per unum annum. Item idem electus anno sequenti et non admissus, Civitate sine Maiore usque ad festum Sancti Hillarii, et tunc Johannes de Gijorcio factus est Maior usque ad festum Simonis et Jude. Petrus filius Alani per unum annum. Item Michael Tovy per unum annum. Item Idem per unum annum. Rogerus filius Rogeri per unum annum. Johannes Norman per unum annum. Mn.CC°.l°. Adam de Basinges per unum annum. Johannes de Tuleshan per unum annum. Nicholaus Bat per unum annum. Radulfus Hardel per unum annum. Item Idem per unum annum. Item Idem per unum annum. Item Idem usque ad idus Februarii, et tunc per residuum anni Willielmus filius Ricardi. Item Johannes de Gizorcio per unum annum. Item Willielmus filius Ricardi per unum annum. Item Idem per unum annum. M°.cc°.lx°. Thomas filius Thome per unum annum. Item Idem per unum annum. Item Idem electus et presentatus ad scacarium et non admis- sus, et tamen stetit per unum annum. Item Idem electus et admissus per unum annum. Iste fuit Require m ultimus Maiorum Londoniarum factus in festo Simonis et Jude cedmi/de 'cus- anno Dni M°COlxiiij0. todilus Civitatis, " factis per Re- gem,, et in quarto folio, de Maiori- bus, postquam Civitas pervenit ad manus Civium. CAMD. SOC. 2 A - APPENDIX [fo. 1 r».] DE ANTIQUIS LEGIBUS LIBER. [fo. 1 VO.] Hic fit mentio de rebus, que subnotantur in hoc libro sequenti. Questiones, que tangunt in parte Augorismum. Capitulum pri- Tuum. Epistola Bonefacii, Archiepiscopi Moguntie, et martiris, quam misit Adelbaldo, Regi C. ij. Mereiorum in Angliam. De quodam Archiepiscopo Coloniensi. De duobus clericis, inter quos ita, fide C. iij. media, convenit, quod qui ante alterum obiret, infra xxx,a dies de statu suo superstiti nunciaret. Miraculum de Maurilio, Fiscannensi monacho. C. iiij. Aliud miraculum de quodam alio monacho. C. v. De muliere incantatrice, que mansit in Berkeleya. C. vi. Prodigium de quodam juvene in Roma, qui duxerat uxorem. C. vij. De Philosopho, nomine secundo. C. viij. Nomina Romanorum Pontificum metrice scripta. C.tx. Nomina Imperatorum Romanorum metrice scripta. De origine gentis Francorum, et de Rege Carolomangno ; et de Beda. C. xi. Visio Caroli, Regis Suavorum. C. xij. De Carolo Rege, qui filiam Edwardi Regis Anglie primi duxerat in uxorem. C■ xiij. De Cnutone Rege Anglie, et Denemarcie. C. xiiij. De filiis suis post eum Regibus. C. xv. De egregio Imperatore, Henrico primo, qui Gonildam, filiam predicti Cnutonis, C.xvi. duxit in uxorem. De Beringario Turronensi, heresiarcha. C. xvij. C. xviij. C. xix. c. XX. C. xxi. C. xxij. C. xxiij. C. xxiiij. fo. 2 r°. C.xxv. C. xxvi. C. xxvij. C. xxviij. C. xxix. C. xxx. C. xxxi. C. xxxij. C. xxxiij. C. xxxiiij. C. xxxv. C. xxxvi. De Gregorio Papa quinto, antea dicto Gratianus. De Silvestro Papa secundo, antea Gerebertus nominato, qui fecerat homagium De- moni. De miraculo, quod accidit in Saxonia, ubi est Ecclesia Sancti Magni, Martiris. De Gregorio Papa septimo, antea dictus Hildebrandus. De Urbano Papa secundo, cujus temporibus multi nobiles crucesignati sunt, qui postea ceperunt Antiochiam et Jerusalem. De alio Imperatore Henrico, qui duxerat filiam Regis Anglie, Henrici primi, in uxorem, et qui cepit Paschalem Papam cum tota curia sua, et qualiter idem Papa coronavit eum in Imperatorem. Sed iterum postea mota est discordia inter ipsum Papam et ipsum Imperatorem. De pace facta inter Calixtum Papam et ipsum Imperatorem. | Nomina Episcoporum et Patriarcharum Jerosolumitanarum a tempore Jacobi Alphey, primi Episcopi Jerosolumitanarum usque ad tempora Simeonis, qui fuit Patriarcha, tempore quo Godefridus factus fuit Rex Jerosolumitanarum. Cronica Regum Anglorum a tempore quo Angli et Saxones venerunt in Angliam. In primis Regibus, qui regnaverunt inCantia usque ad tempus Eylbricti Regis West Saxonum, qui regnavit anno Domini octingesimo. De Regibus Northymbrorum, qui regnaverunt ultra fluvium Humbre usque ad tem- pora Eilbritthi, predicti Regis. De Regibus Merciorum, qui regnaverunt usque ad predictum tempus dicti Regis Eylbritthi. De Regibus Orientalium Anglorum, qui regnaverunt usque ad tempora predicti Regis Eylbritthi. De Regibus Orientalium Saxonum, qui regnaverunt usque ad tempora predicti Regis Eylbritthi. De predicto Eylbrittho et successoribus suis, qui regnaverunt in totam Angliam usque ad adventum Normannorum. De Regibus Normannorum, qui regnaverunt usque ad obitum Henrici, filii Regis Johannis, qui obiit anno Domini M0.CC°.lxx° secundo, mense Novembris. Visio Sancti Edwardi, Regis et confessoris, quam vidit, quando laboravit in ex- tremis. Genealogia Regis Anglie, Henrici secundi, usque ad Noe, ut dicitur. Nomina Regum, qui regnaverunt in Anglia a predicto Eylbrittho per ordinem scripta usque ad obitum predicti Regis Henrici. Qualiter procedendum est in assayo, quod fit quolibet anno in Civitate, ad exem- C. xxxvij. plar pistorum, ut sciant quantum panes illorum debent ponderare per totum illum annum. De placito usitato in Civitate, quod vocatur assisa. C. xxxviij. Nomina universorum Episcoporum, qui fuerunt in Anglia, postquam Angli venerunt C. xxxix. in Angliam. Nomina Archiepiscoporum Cantuariensium metrice scripta. C- Nomina Vicecomitum Londoniarum per ordinem scripta. C.xli. Nomina Maiorum ejusdem Civitatis per ordinem scripta. C. xlij. Cronica Maiorum et Vicecomitum Londoniarum et quedam que contingebant tem- C. xliij. poribus illorum. Provisiones facte per Dominum Henricum Regem filium Regis Johannis, et Consilium xliiij. suum, ad leges Anglicanas emendandas. Carta ejusdem Regis et inrotulata, apud Westmonasterium, ad malitiam et perfidiam C.xlv. Judeorum reprimendam, quibus usi fuerunt per quosdam de Consilio Domini Regis | muneribus corruptos, et per eosdem voluerunt de aliis pravis consuetudinibus uti. fo. 2 v°. De quodam monstro olim viso in confinio Britannie et Normannie, qui habuit duo C.xlvi. capita feminina, et duo corpora, et omnia membra gemina usque ad umbilicum. Et alia scripta sunt in libro subsequenti, de quibus nulla mentio facta est superius. Secundum Capitulum. This second cbapter in the Index of the Contents of the Book of Ancient Laws is in our Manuscript at what is now lettered fo. 3 r°, and is the first extract that occurs in it from the history of William of Malmesbury, entitled Gesta Regum Anglo- rum, of which the writer subsequently, it will be seen, makes frequent use. The best edition of this valuable historian is that lately issuedby the Historical Society in 1840, under the careful revision of Thomas Duffus Hardy, esq., and with it I have made the collation between the text and this manuscript, so as to denote the variations in the readings, wherever such occur. The epistle is inserted in the above edition in vol. i. book 1, paragraph 80, page 112, line 17, and by that historian is thus introduced in the preceding paragraph 79 :—Huic Ethelbaldo Bonifacius Archiepiscopus Mogonti- acensis, natione Anglus, qui postea martyrio coronatus est, misit epistolam, cujus hic partem subdam, ut videatur quam libere arguat vitia jam in gente Anglorum inole- visse, qua Alcwinus timebat ventura esse. Simul et erit documentum ingens, in ostensis mortibus quorundam regum, quam districte Deus reos puniat, quos diu librata ira expectat. In our manuscript the reading of the above is thus simply varied:— Bonifacius Archiepiscopus Magnociacensis, natione Anglus, qui postea martyrio coro- natus est, misit epistolam, cujus hic partem subdam, Ethelbaldo, Regi Merciorum iij. Capitulum. iiij. Capitulum. Capitulum iiij. Capitulum v. Capitulum vi. Capitulum vij. terre, documentum ingens ostensis mortibus quorundam regum, and so on verbatim as above. The next chapter of the Index is also from the same historian, and occurs in vol. i. book 2, paragraph 175, page 286, where it has this title—De Episcopo turpissimo et religioso et monacha incesta, and the legend this exordium—In hac urbe (que, olim Agrippina ab Agrippa genero Augusti dicta, postea a Trajano Imperatore Colonia denominata est, quod, in imperium allectus, colonias civium Romanorum eo dedux- erit)—in hac, inquam, civitate fuit episcopus quidam, preclarus religione quamvis turpis corpore, cujus unum miraculum, quod moriens predixit, referam ; si prius dixero quam insolitus casus eum in tanto culmine fastigaverit. In our manuscript the extract commences—In urbe, que olim Ag'ppa ab Ag' ppa genero Augusti dicta, postea a Troi- anano Imperatore, and so on verbatim as in the printed text. The next chapter of the Index is again from the same historian, and has the title in Malmesbury—De duobus clericis sociis, and is in vol. ii. book 3, paragraph 237, page 405, line 8 ; and this introduction by him—Sed, quia de Britannia parum alias dicturus sum, hic quod-dam miraculum, quod illis ferine diebus in Nannetis civitate contigit, paucis inseram—in the paragraph preceding. In our manuscript the commencement is simply thus varied—Erant in urbe Nannetis duo clerici, &c. and then contiuues ver- batim as above to the end of the paragraph, and subjoining these words of the next paragraph, 238—Ista pro utilitate legentium me inseruisse non piguit. The next chapter in the Index occurs in the same historian, in the same volume and book as the preceding one, and in the paragraph 268, the first line. Our ma- nuscript is here verbatim the same as the above. Chapter flve of the Index is also in the same volume and book of William of Mal- mesbury ; and in the subsequent paragraph, 293, with the title De Miraculo quod ac- cidit in Fuldensi ccenobio. In our manuscript the only variance is the omission of the first line of the paragraph, and the substitution of “in Fuldensi csenobio” for “ ibidem” in the second. In like form chapter six of the Index is also an extract from Malmesbury, wanting the title De muliere Malefica a Daemonibus ab ecclesia extracta, in volume i. book 2, paragraph 204, page 351 ; and beginning at the third sentence, instead of the first. Of this sentence the first word is Mulier, and from it to the end of the paragraph the reading of our manuscript is verbatim the same. In Malmesbuiy, lib. ii. p. 355, paragraph 205, the legend which follows is entitled, De annnlo statuae commendato, and is thus commenced:—Verum ut Romam revertar. Ejusdem urbis civis, ephoebus aetate. The commencement in our manuscript is simply varied as follows—“ Urbis Rome, cujus ephebus etate, &c. after which it is verbatim ut supra, p. 354-5-6-7 tothe end of the section. Next, is a copy verbatim of what follows in Malmesbury, De corpore Pallantis filii Evandri, p. 357 p. 206, omit- ting the epitaph and its histoiy. And, at foot, this paragraph, which does not occur in the Gesta Regum Anglorum to my knowledge, and I therefore here insert it. Celatura quedam Rome fuit, duos viros representans ; unus portabat saccum plenum annone, et alter molere videbatur. Et unus habebat M. litteram superscriptam capiti. Alter vero P. litteram. Cumque Romani nescirent quid enim esset, quidam Anglicus hos versus scripsit. Lex Moysi celat, quam Pauli sermo revelat. Nam data grana Syna, per eum sunt facta farina. The Iegend of Secundus Philosophus is likewise from some other writer ; wherefore I Capitulum viij. here annex it, with a view to its identiflcation. | Secundus Philosophus fuit hic philosophatus in omni tempore silentiam servans et fo. mi. v°. Pitagoream ducens vitam. Causa autem taciturnitatis hujusmodi fuit. Missus est a De quodam genitore, cum adhuc parvulus esset, ad discendum. Dum autem esset in discendi Philosopho nomine Secundo. studio, contigit ut pater suus moriretur. Itaque audivit verbum hujusmodi, (juia, scilicet, omnis femina est fomicatrix, et si latere posset, impudica profecto.” Tandem effectus in philosophia, patriam suam remeavit, communem gerens peregrinationis consuetudinem, baculum et peram, circumferens corona capitis, et barba prolixa. Hoepitatus autem in domu paterna, nemine domestico ipsum agnoscente, neque propria quidem matre. Volens igitur probare de mulieribus an verus esset sermo, vocavit unam ex ancillis, promittens se daturum ei sex aureos, asserens se amare domi- nam, scilicet, matrem suam. Que, accipiens aurum, incoabatur persuadere Domine sue, promittens aureos xl* ; ac illa consentiens ancille quod, vespere, faceret illum egredi ad se latenter et dormiret cum eo. Philosophus stupens hanc permissionem a pedissequa, mittens ad convivium, didicit. Et cdm a convivio surrexissent, venirent cubitum. Illa quidem existimabat se j)e eodem jacente camaliter cum illo commiscere debere ; sed ille, velud propriam matrem, amplectens, cum matre sua et osculis eam placans, et inter brachia ejus usque mane sit. Mane facto, surgens jpropna. Secundus volebat egredi et discedere ; ac illa, apprehendens eum, ait, “ Quoniam me temptare volebas, id fecisti ?” Qui dixit, “ Nequaquam, Domina mater, neque dignum est me maculare locum unde exivi. Absit!” Illa autem sciscitata est ab eo, quis esset ? Et qui dixit, “ Ego sum Secundus, filius tuus.” Illa autem, recogitans insemet- ipsam, et non ferens confusionem, pro dolore examinata est. Secundus vero sciens, quoniam propter suam loquelam mors matri contingisset, hanc in se penam imposte- rum exegit, ne amplius loqueretur ; et ita, usque ad mortem taciturnitatem servavit, ne lingua, postquam mater peritur, sibi ulterius serviret. Circa idem vero tempus Adrianus Imperator veniens, audivit de illo ; nec enim quic- quam bonorum eum poterat mittens, venire eum ad se fecit. Venientem, itaque, Secun- dum Adrianus probare volens, si forte silentium veraciter conservaret, surgens, prior salu- tavit. Secundus propositum servabat silentium. Tunc Adrianus ait illi, “Loquere, philosophe, ut ita aliquid discamus. Impossible est enim, te tacente, sapientiam, que interest, manifestare.” Secundus vero nichilominus tacebat. Adrianus iterum ait illi; “ Secunde ! priusquam venirem, recte quidem tacebas, quia non habebas gloriosum, cui auditorem, qui tuis posset assistere verbis. Nunc autem ego adsum, obsecrans ut loquaris, extollens vocem in virtute.” Ac Secundus non movebatur tacens ad ed, ut Imperator expaivesceret. Anxius igitur Adrianus, dixit Herripont, | “ Fac ! ut philo- fo. 8 r\ sophus iste loquatur.” Heripon, ut revera erat, respondit, “ Parchi et leones, ceteraque animalia concupiscerent humano ore loqui ; sed de philosophi pertinatia nequa- quam ita est.” Vocans autem spiculatorem gentilem quendam, dixit, “ Habeo nolen- tem Imperatori loqui; volumus vivere adhuc, et torque ipsum.” Adrianus autem vocans ad se latenter spiculatorem, ait illi, “ Priusquam philosophum duxeris per viam, loquere ei et persuade ei loqui, et si persuaseris ei ut loquatur, decola ipsum ; si vero non respondiderit reduc eum iterum ad me.” Ducebatur itaque tacens Secundus et spiculator conpellabat eum ad pugnam. Erat autem locus ille, locus tormentorum. Qui dixit ei spiculator, “ Secunde! quare taces, morieris. Loquere et vives! Presta tibi vitam vel verbum illi, in quod cignus et hirundo et alie queque volucres ad jocunditatem sue vite, data sibi lingua, utuntur, nec sine voce quicquam est in vita. Penite ergo, quia jam sufficit silentium transactum.” Alii deinde pluribus instabant verbis et persuadebant Secundo loqui. Secundus vero vitam parvi- pendens, mortem tacitus sibi spectabat, verborum suasionibus non conversus. Tunc spiculator ducens eumad locum destinatum, ait,“ O Secunde! ostende cemitem, et suscipe in ea gladium.” Secundus vero silentio vitam proponens, cemitem ostendit. Gladium itaque extendens spiculator, dixit, “Secunde! voce mortem redime!” Secundus nichilominus in silentio persistebat. Apprehendens igitur eum, spiculator venit ad Adrianum, et dixit eum tacentem usque ad mortem, et vitam silentio proposuisse. Adrianus autem admirans philosophi constantiam, surgens, ait, “ O Secunde ! silentium conservans, quandam tibi constituisti legem, solvique lex ista nullo modo potest. Sumes igitur tabulam istam ; loquere mihi saltem manu tua.” Scripsit ita ; “ Ego quidem, Adriane ! te non timeo, quia possis me occidi, quia princeps hujus temporis videris esse. Me autem tibi occidere licet; verbum vocis mee et verbi proferri nulla est potestas.” Adrianus itaque legens, ait, “ Bene te excusas : sed quod ad huc quedam problemata ecce ! propono, quorum primum est, Quid sit mundus ? ut ad hoc mihi respondeas.” Secundusautem scripsit;—“Mundus est, Adriane, constitutio celi et terre omniumque in eis. Sunt de quibus paulo plus disseram, si his, qui dicuntur, diligenter intenderis. Mundus est incessabilis circuitus, spectabilis supellex, per se genitum, corennia multiformis, formatio, eternus tenor, circuitus summo errore solis, lune, dies, nox, tenebre, astra, terra, aqua, aer. Quid est oceanus ? mundi amplexus, terminus coronatus, vinculum athalaticum universe nature, circum-cursus orbis, sustentaculum, audacia, vie limes, terre divisio, regnorum hospitium, fluviorum fons, imbrium refu- gium, in periculis gratia, in voluptatibus. Quid est Deus ? immortalis mens, incontem- plabilis celsitudo, forma multiformis, multiplex spiritus, inco| gitabilis inquisitio, inso- pitus oculus, omnia continens, lux perhennis, summum bonum. Quid est studium ? laboris xii signorum recursus, principium cotidianum, etema conpunctio. Quid est sol ? celi qualus, noctis objectio, caloris circuitus, indeficiens flamma, splendor sine occasu, celestis viator Dei, ornatus celi, pulchritudo nature, gratia horarum distri- butio. Quid est luna ? celi propria solis emula, malefactorum inimica, vigilantium solamen, navigantium director, signum solempnitatum, reciaculo initium, oculus noctis, amica maris, presagium tempestatum. Quid est terra ? celi axis, mundi meditulium, gentium vita, fructuum custos et nutrix, operculum inferni, devoratrix omnium viro- rum nascentium, nutrix viventium, celarium vite. Quid est homo ? mens incarnata, laboriosa anima, parvi temporis habitaculum, spiritus receptaculum, fantasma temporis, spectator vite, lucis desertor, vite consumpcio, etemus motus, mortis mancipium, transiens viator, loci hospes. Quid est celum ? spira volubilis, culmen inmensum. Quid est pulchritudo ? naturalis optio, parvi temporis fortuna, flos marcidus, carnalis felicitas, inconpositum negotium, humana concupiscentia. Quid est mulier ? hominis confusio, insaturabilis bestia, continua solicitudo, indesinens pugna, cotidianum damnum, domus tempestatis, castitatis impedimentum, viri incontinentis naufragium, adulterii vas, pretiosum prelium, animal pessimum, pondus gravissimum, aspis insana- bilis, humanum mancipium. Quid est amicus? desiderabile nomen, homo vix aparens, non invidenda possessio, refugium felicitatis, miserie revelator, indeficiens quies, inde- sinens felicitas. Quid est agricola P laborum minister, heremite conquestor, operator esce terre, medicus arbustorum plantatorum, montium complanator. Quid est navis ? marina operatio, domus absque fundamento, avis lignea, incerta salus. Quid est nauta ? fluctuum viator, marinus equitator, orbis hospes, terre desertor, tempestatis concertator. Quid est divitia ? auri pondus, invidia, res, minister insatiabilis, curarum desideratarum, desiderium inexplebile, os excelsum, invisa concupiscentia. Quid est paupertas ? odibile bonum, sanitatis mater, curarum remotio, absque solicitudine semita, sapientie repertrix, negotium sine dampno, intractabilis substantia, possessio sine calumpnia, inventa fortuna, sine solicitudine felicitas. Quid est senectus ? optatum malum inventum, morsus incolumis, langor respirans, mors vehemens, expers mors, expectata mors communis. Quid estsompnus? mortis imago, laborum quies, medicorum experimentum, vigilantium sapientia, victorum solutio, infirmantium votum, miserorum desiderium vivum, sancti spiritus requies. Quid est vita ? beatorum letitia, miserorum mestitia, expectatio mortis. Quid est mors ? etemus sompnus, dissolutio corporum, divitum pavor, pauperum desi- derium, indevitabilis incerta peregrinatio hominis, latro, fuga vite, resolutio omnium. Quid est, quod generat verba ? | lingua. Quid est lingua ? flagellinna eris, quandoque y0_ 9 ,*>. vita, quandoque mors. Quid est aer ? custodia vite. Quid est libertas ? hominis innocentia. Quid est caput ? custos corporis. Quid est corpus ? anime domi- cilium. Quid sunt come ? vestes capitis. Quid est barba ? sexus discretio. Quid est cerebrum ? custos memorie. Quid sunt oculi ? duces corporis, vasa luminis, indices animi. Quid sunt nares ? conatores sonorum. Quid frons ? imago animi. Quid est oe ? nutritor corporis. Quid sunt dentes ? mole mordentes. Quid sunt labia ? valve oris ? Quid sunt manus ? operarii corporis. Quid sunt digiti ? cordarum plectrum. Quid est pulmo ? servator oris. Quid sit cor ? receptaculum vite. Quid sit jecur ? custodia caloris. Quid est fel ? suscitatio iracundie. Quid est splen ? risus et letitie capax. Quid est stomachus ? ciborum coctus. Quid sunt ossa ? robur corporis. Quid sunt coxe ? epistilia columpnarum. Quid est sanguis ? humor venarum. Quid sunt vene ? fontes, cavus. Quid est lux ? facies omnium rerum. Quid sunt stelle ? pictura columpnis, nautarum gubernatio, noctis decor. Quid est pluma ? conceptio terre, frugum genitrix. Quid sunt nebule ? nox in die, labor oculorum. Quid est ventus ? aeris perturbatio, mobilitas aure, siccitas terre. Quid est flumen ? cursus indeficiens, refectio solis, irrigatio terre. Quid est aqua ? subsidium vite, ablutio sordium. Quid est gelu ? persecutor herbarum, vinculum terre, fons aquarum. Quid CAMD. SOC. 2 B est nix ? aqua sicca. Quid est hiems ? exui aestatis. Quid est ver ? pictor terre. Quid est estas ? vestigatio terre. Quid est autumnus ? maturatio frugum. Quid est que amarum dulce redit ? quies post laborem. Quid Cst que hominem lassum fit ? non sunt luceme. Quid est spes vigilanti ? sompnus. Quid est sompnus vigilanti ? re- frigerium laboris. Quid est amicitia ? equalitas animorum. Quid est fides ? ignote rei certitudo. Igitur Adrianus, cum hec legisset et didississet causam quare Secundus in silentio philosopharet, precepit ejus libros sacre Bibliothece inscripsi et intitulari. Secundi Philosophi explicit Liber. fo. 9 d°. | Incipiunt versus Nicholai Mamacucii ad incorrupta Pontificum nomina conser- vanda, ne, videlicet, dicamus Eleutherius pro Eleuther et Hylarius pro Hylarus, et ad sciendum qui sunt antiquiores. Cap. ix. Iste Papa Eleuther fecit Lucium Regem, Britanniarum Christianum. Memorandum quod omnes Pape, qui fuerunt a Pas- sione Domini usque ad Euse- bium Papam, qui fuit tertius ante Silvestrum, fuerent martires, numero, scilicet, xxxi. Iste Papa Sil- vester mundavit Constantinum magnumalepra. Si vis Pontifices Romane discere sedis, Carminibus nostris perlectis, scire valebis. Primo Papatus Petrus est in sede locatus; Qui consederunt, Linus, Cletusque fuerunt. Hiis Clemens junctus, simili fuit ordine functus ; Disputat hinc mundus sit quartus, sit ne secundus. Hinc Anacletus presedit, et hinc Evaristus, Hinc Alexandro successit in ordine Syxtus. Hos juxta positus Thelesphorus est et Yginus. Additur Anicetus, seu presul, nomine Pius, Sother et Eleuther, quibus est Victor quoque mixtus; Quos Zephirinus habet comites, Martyrque Calixtus, Urbanus, turbe Christi prelatus in Urbe. Post hos papatus, successit, in arce locatus, Hinc Pontianus, hinc Anteros, hinc Fabianus, Cornelius, Lucius, Stephanus, Sixtusque secundus. Hos rutilat juxta Dionisius sede venusta, Felix Romanus, cui jungitur Euticianus. Hiis comites Caius, seu Marcellinus, habentur. Marcellus, nec non Eusebius, annumerentur ; Melchiades etiam. Post quem Silvester haberi. Te, Dominus, Papam decrevit, in ordine cleri. Marcus, cui Julius succedit, Liberiusque, Felix, Damasius, cleri speculumque decusque. Exule Liberio, Felix in sede locatur, Martyriumque subit, cum Liberius revocatur, Quare Liberii Damasus successor habetur Sicut Jeronimi cronica narrante docetur. Postea Syricium numeramus Anastasiumque ; Hinc, Innocenti, te, qui comitaris utrumque. Post Zosimum vero Bonifacius enumeratur, Hinc Celeetinus cum Syxto consociatur. Hos autem juxta Leo, vir doctissimus, extat, Eloquium cujus quantus fuerit manifestat. Ylarus hunc, et Simplicius Felixque secuntur, Post quos Pelagius Anastasiusque leguntur. Symachus, Ormisda rutilant, presulque Johannes, Quos sequitur Felix, Bonifacius atque Johannes. Agapitum cum Silverio, tecumque, Vigili, Pelagium legimus papali sede potiri. Hos, meriti magni pape, premitto, Johanni. Papam post istam Papam numero Benedictum, Pelagium, Rome prelatum postea prome ; Hinc tu, Gregori, conformans cuncta decori, Ecclesie Christi sal atque lucerna fuisti. Post te Bleianum civem lego, Sabinianum, Hinc Bonefacius et Bonefacius annumerentur. Deusdedit, et quintus Bonifacius hiis socientur. Honorium cum Severiano, teque, Johannes, Inter predictos celestes scribimus amnes. Post hos Theodoro Martinum consociemus, De quo, quid fuerit per gressus, passus habemus. Additur Eugenius presul; quoque Vitalianus ; Adeodatum, cum Dono, suscipiamus. Scribitur hinc Agatho, Sicule regionis alumpnus, Et copulatur ei prudens Leo Papa secundus. Hiis adjungatur Benedictus, sive Johannes, Et Conon. Tecum, Sergi, Sextusque Johannes, Hinc alio Papa gavisa est Roma Johanne, Et te, Sisinni genito genitore Johanne. Post Constantinum Gregorius alter habetur, Tercius hiis etiam Gregorius associetur. Hinc Zacharias, Stephanus, Paulusque notentur ; Hinc Constantinus, Stephanus quoque, communerentur. Post Adrianum Leo tertius esse videtur; Post Stephanum quartum Pascalis presul habetur. Eugenius vero Pape subscribitur isti, Cujus successor tu, Valentine! fuisti. Gregorius quartus et Sergius et Leo quartus, Pontificem dictum post quos legimus Benedictum. Hinc, Nicholae, tuo gaudet Roma decore, Cujus Adrianus post mortem fulsit honore. Octavi viguit post hos doctrina Johannis, Aquo Martinus perpaucis prefuit annis. Tempore istius Gregorii Augus- tinus convertit Anglicos ad fidem. (sic.) Iste Sergius antea vocabatur Os Porci, unde post eum omnis Papa mutat proprium nomen suum. fo. 10 r°. (sic.) (sic.) Iste Oregorius antea vocabatur Oracianus, de quo mentio facta est in hoc libro i Iste Silvester antea vocabatur Gereberlus. (sic.) Iste Oregorius antea dictus est Hildebrondus, de quo mentio facta est in hoc libro. Istum Pascalem cepit Rex Henri- cus cum tota curia sua, ante- quam fuit Im- perator, sicut notatur in hoc libro. | Presulibus presul subnectitur hiis Adrianus, Et Stephanus quintus ; genuit pater hunc Adrianus, Postea Formosum cathedram legimus tenuisse ; Inde, Bonifacium papatum promeruisse. Post Stephanum sextum Romanum perlege tandem, Et post Theodorum nonum subnecte Johannem. Hinc, Benedicte, pater Leo tecum communeretur. De titulo Damasi Christophorus associetut. Sergius hinc rutilans Anastasio copuletur, Et Lando vivens Modicum super astra levatur. Omnibus hiis, tandem, decimum conjunge Johannem; Te Leo cum Stephano precedit, Papa Johannes ! Cui Leo seu Stephanus succedunt docmate grandes, Necnon Marinus et Agapitus atque Johannes. Presulibus quintus conjungitur hiis Benedictus, Cui Leo jungatur, Johannes et Benedictus, Et Dominus necnon Bonifacius, et Benedictus, Et quartum decimum post istos scribe Johannem, Et quintum decimum post istos scribe Johannem, Et sextum decimum post istos scribe Johannem. Gregorium quintum prius et post scribe Johannem ; Post quem Silvestrum prius et post scribe Johannem, Hinc etiam nonum decimum subscribe Johannem ; Sergius hinc quartus subnectitur et Benedictus. Restat vicesimus Johannes, seu Benedictus. Hunc nonum decimum depromunt scripta Johannem, Quod, cui eveniat, dabit hoc agnoscere carmen, Quendam Johanni, si Mercurium vocitamus, Istum vicesimum nonum decimum numeramus. Silvester cum Gregorio, Clemensque secundus Cum Damaso. Rutilat Leo post, Victorque secundus. Stephanus hinc nonus, necnon decimus Benedictus, Et succedit ei Nicholaus in ordine mixtus ; Alter Alexander et Gregorius copulantur. Victor et Urbanus cum Pascali comitantur. Gelasium mundo concessit postea Christus ; Cui decedenti successit Papa Calixtus. Honorius cathedram post hos omnes decoravit, Hinc, Innocenti, te Papam Roma vocavit. Post Celestinus, celesti dogmate functus, Crismate letitie fit preconsortibus unctus. Lucius hinc mundi cupiens obsistere morbis Est raptus, tali quia dignus non erat orbis> Tertius Eugenius, Anastasiusque secuntur; Tunc Adrianus Alexanderque leguntur. Lucius, Urbanus post sacra sede fruuntur, Gregorius, Clemens, Celestinusque secuntur. Hinc, Innocenti, te Papam Roma creavit, Honorium post te papali sede locavit. Gregorius nonus predictis associatur ; Innocentius hinc in sacra sede locatur. Tunc Alexander, tunc Urbanus cathedratur. Adventus Christi tunc temporis extitit annus, Mille Ducentenus et sexagesimus unus, Quando fuit quartus Urbanus Papa creatus. Post ipsum quartus Clemens est Papa vocatus. Nullus Papa fuit post hunc plusquam tribus annis. Si pontifices prescriptos omnes numeretis, Centum cum nonaginta tunc invenietis. Gregorius decimus post Clementem cathedratur. In numero cleri quisquis probus optat haberi, Est opus, ut scriptis jugiter meditetur in istis. J Post Grecos primus Romane rexerat urbis Imperium Julius, et post hunc Octavianus. Post hunc Tyberius, Gayus et Claudius, et tunc Nero, qui Paulum gladio necat et cruce Petrum. Regnantes Galba, Vitellius, et Otto per annum. Bella moventes inter se, simul occubuerunt. Post hos Imperium suscepit Vaspasianus, Et successit ei Tytus ; tunc Domitianus. Tunc Nerva, tunc Trajanus ; post quem Addrianus. Antonius Pius, Aurelio, Lucio, sibi junctis. Maleus cum Lucio, set et Aurelio quomodoque ; Cum Lucio, sed et Antonio, Comodus dominatur. Helius cum Severo ; sed tunc Carakalla Antonius. Post quem Macrinus regna gubernat; Tunc Alexander, tunc Maximinus cathedratur. Tunc Gordianus, tunc rexit sceptra Philippus. Tunc Decius ; post quem Gallus cum Vollusiano. Post Valerianus regnavit cum Galieno. Claudius Imperium tenet et post Aurelianus. Tunc Tacitus ; post quem Probus, et post hunc Florianus. Tunc Carus cum Carino et Numeriano. Tunc Dioclitianus regnat cum Maximiano, Valerius cum Constante, cum Licinioque. Temporibus istius Innocentii factus fuit tribu- tarius Home Johannes Rex Anglie. This last line is added. (added.) fo. 10 v° Cap. x. (sic.) Tunc Constantinus Magnus dominatur in urbe, Post illum Constantinus, qui filius ejus, Cui Constantius et Constans fuerant sociati. Imperium post hos Julianus Apostata rexit. Tunc Jovinianus Rex sublimatur in urbe. Valentinus post hunc cum fratre Valente. Tunc, cum Valentiniano simul et Gratiano, Regna Valens rexit, et post ipsum Gratianus, Qui secum Theodosium regno sociavit. Theodosius est Rex post mortem Gratiani. Honorio secum tunc Arcasius dominatur. Post hunc Honorius cum Theodosio regnat. Fit Theodosius Rex cum Valentiniano. Tunc Marcianus, secum Valentinianus. Tunc Leo, tunc Zenon cum Basilio cathedratur. Tunc Anastasius, Justinus, Justinianus. Justinus minor Imperium tunc rexit, et post hunc Cum Constantino fit Tyberius dominator. Mauricius, Focaz, Eraclius. Iste, perempto Cosdroe, cum cruce Christicolas captos liberavit. Heradonas, Custans, Constantinusque notantur, Tunc alter Constantinus, tunc Justinianus, Tunc Leo, Tyberius, necnon et Justinianus. Philippus, Anastasius, Theodosiusque; Tunc Leo cum Constantino regnavit in urbe. Tunc Constantinus, Yrene secum sua mater. Et cum Pipino, que Gallica regna regebat. Patricius Rome fuit hic Pipinus efectus, Postea per Francos Reges Rome statuuntur ; Quorum primus erat a magnitudine magnus Rex Carolus dictus, et post illum Lodewycus. Post hunc Lotharius, Carolus, Carolus, Lodewycus, Tunc Barengarius, tunc Hugo, Lothariusque. Alberto secum, tunc Berengarius alter. Nunc ad Tetonicos Regalis electio transit ; Otto primus erat, et post hunc Otto secundus. Imperio post hos successit tertius Otto. Tunc Conradus, Henricus, dominantur in urbe. Alter et Henricus, et tertius anumerantur. *a Tunc Lotharius et Conradus ; tunc Frethericus ; c Jerusalem, Rome fuit hic Rex, Cecilieque. * These lines are misplaced in the manuscript; and the four letters in the margin denote that we are to read them in the order of the alphabet. 6 Et tunc Henricus, tunc Otto, tunc Frethericus ; d Usque vir hic obiit, fluxerunt mille 00“. Et quinquaginta post partum virginis anni. Tunc Landegravius Thuringie, Raspe vocatus, Fit Rex Theutonie. Post illum Rex fit ibidem Willelmus, Comes Hollandie, sed tempore parvo. Post hos Comubie Comes est Ricardus electus. Ut decet et fit. Rex in Aquensi sede locatus. Iste sui regni ter quinto transit in anno. Mille, ducentesimus et septuagesimus unus, Annus erat Domini, quando vir iste ruit. Post hunc Theutonie Radulphus regna gubernat. In the Manuscript De Antiquis Legibus Liber the eleventh chapter commences at Cap. xi. the top of folio 11 r°, with this titie in red ink, | Particule tractatus Willielmi, qui/o- H r°. scripsit de gestis Regum Anglorum, and below it, Anno quarto regni Chelwlfi, Regis Northumbrorum, qui septimus fuit ab Ida, primo Rege illius Regni tempore Anglorum, obiit Beda, Hystoricus, &c., from which last word it is continued in the words of W i Iliam, monk of Malmesbury’s Gesta Regum Anglorum, vol. i. lib. i. paragraph 54, to the end, occupying in our Manuscript the whole of the leaf, and commencing on the reverse side with the words | splendidiorem excellentiam. It may be observed/o. 11 t>°. that none of the tities mentioned below are in Malmesbury, and that each heading is peculiar to this manuscript copy of that writer. Thus, Sermo Bede Presbiteri is merely the paragraph 55, beginning Haec de Historia, &c. ; Oratio ejusdem, the paragraph 56, beginning Deinde enumeratis, &c. ; Adhuc de Beda, the paragraph 57, beginning Deficit hic, &c. ; and Epistola Sergii Episcopi, the paragraph 58, beginning Sergius Episcopus, &c. In this last paragraph in our manuscript at the words | Pro im- fo. 12 r°. mensis, we reach the recto of the twelfth folio. To continue, Commendatio Bede is the paragraph beginning Ita jam, &c., in which at the words [ tergum ponebat wey0, 12 y°. come to the reverse side of the folio named above of our manuscript; Hortatio ejus et sanctitas ejus, is the short paragraph 60, beginning, Veruntamen animi, &c.; De obitu ejus is the paragraph 61, beginning Plerumque spe, &c., in which at the words | illibato sensu, the thirteenth folio of our manuscript begins; and Quod post obitum fo. 13 r°. ejus deperiit sapientia diu in Anglia is the short paragraph beginning Sepulta est, &c., in which in our manuscript Bede's epitaph at the end is also omitted. The eleventh Cap. xi. chapter is repeated on this folio in the margin ; and under the titie De Origine gentis Francorum et Karolo Magno, varied from that of Malmesbury De linea Regum Fran- corum, and with this addition to the first line of paragraph 68, Nunc de Genealogia Karoli Magni Regis Francorum volo tractare, we have, from Franci, &c., the whole of the said paragraph, with some slight variations. For example, on the reverse of folio 13 the three first words of our manuscript are | Transrhenanos Francos factus, whereas iny0. 13 yo_ Malmesbury the only words are Transrhenanos factus. The fourteenth folio of our manuscript commences with the word | Henricus et ejus sanguine, being a variation 14 yo. from the correct text of Malmesbury, which reads ex. Under the titie De Lodovico fo. 14 va. Cap. xij. fo. 15 r°. fo. 15 v°. Cap. xiij. Cap. xiiij. fo. 16 v°. fo. 17 r°. Cap. xv. fo. 17 v°. Cap. xvi. fo. 18 »*. filio Karoli Magni et filiis et nepotibus suis, we ha ve the paragraph 110 in the second book of Malmesbury, over which we read De successoribus Karoli Magni, beginning Siquidem Lodowicus, &c., and where at the words l reliquit. Ipse we have the verso of the above folio of our manuscript. In this twelfth chapter, under the heading Visio Karoli Regis Suavorum, filii Ludovici Regis Noricorum, we have the paragraph 111, under the heading Visio Karoli, beginning In Nomine, &c. in the same book of Malmesbury, and in which at the words [ mei et avunculorum the fifteenth folio of our manuscript commences, and 16 r°. at the words | meos, intuitus the verso, and at the words | perficiet et in the last line but two we reach the sixteenth folio. Under the title De Karolo genere Edwardi primi, not in Malmesbury, we have the short paragraph 112, with the last sentence omitted and with the additional words to the first sentence which are inserted in the note 4, at page 166 from manuscript A. by Mr. Dufius Hardy. This thirteenth chapter in our manuscript is commenced by the heading Quando ces- savit genus Karoli Magni regnare in Prancia, being the short paragraph 128 of the same book of Malmesbury, who entitles it De Hugone Capet, quomodo factus est Rex Franciae ; beginning Filius hujus Karoli, &c. of which the last sentence but one after the word uxorem is cut short off with the words, de quo descenderunt alii Reges, qui postea in Francia regnaverunt, together with what follows to the end of the paragraph. The title Epistola Cnutonis Regis Danorum, qui regnavit in Anglia xx1' annis, injuste quidem regnum ingressus, sed magna civilitate et fortitudine vitam componens, of our fourteenth chapter, is an insertion of the writer of our manuscript, as there is no such title in Malmesbury, who at once begins his paragraph 188 with Cnuto rex totius Angliae, &c. Folio sixteen verso of our manuscript begins with the words on the eighteenth line | hoc patravi, and in the same paragraph we have folio seventeen, com- mencing at [ pactum, omnium. The title, at the commencement of the fifteenth chapter, De Gunnilda filia ejusdem Cnutonis et Emme, matris Sancti Edwardi de Westmonasterio, is another insertion of the writer of our manuscript for Malmesbury’s title De Haroldo filius Cnutonis, and instead of copying him he makes this short abridgement of his long paragraph 188, beginning Anno Dominicae, &c. Mortuo predicto Cnutone, successit in regnum filius ejus Haroldus, natus in Danemarchia, et regnavit annis quatuor et mensibus quatuor. Quo mortuo, regnavit post eum Hardeknudus, frater ejus, filius predictorum Cnutonis et Emme ; qui, regnans biennio preter decem dies, mortuus est. Iste Gun- nildam, sororem suam, filiam Cnutonis et Emme, spectatissime, &c. from which last word Malmesbuiy is copied verbatim to the close of the paragraph which ends velum santi- monia | lium suscipiens, in die servitutis placido consenuit otio. |The title De Henrico Imperatore of Malmesbury, over paragraph 189, beginning Erat imperator, &c., is added to by our copyist in the next chapter with these words, Romano, genere Cnutonis, and the following paragraph of Malmesbuiy headed De sorore Imperatoris et clerico illam diligente and beginning Praeterea crebro, &c., is reduced to De eo et sorore suo et clerico. In this paragraph, 190, begins folio 18 of our manuscript at | insperatum putabant Domino, the three last words. The title of paragraph 191 in Malmesbury De clerico nolente legere evangelium pro imperatore, beginning Item habebat, dc. ia likewise abridged by our copyist into De eodem et clerico suo. The next title in our manuscript is an original insertion of our copyist, there being none in Malmesbury ; it reads De miraculo apud Magontiam tempore ejus. It is theparagraph 192 of Malmesbury beginning At quia, dc., and ending De longe con | sistens, ipse superflua ciborum abstergens. The tities De alio miraculo et De cerva fo. 18, v°. are also original insertions of our copyist to the paragraphs 193, beginning Tempore Conradi, d-c., and 194, beginning Occurunt hoc, dc., and though he writes at the foot of the last Epitaphium ejus hoc est, he nevertheless omits it. The subsequent numbers of the chapters in the margin are omitted throughout the rest of the manuscript, and are here put between brackets to denote that they are inserted from the Index. In our manuscript in the next chapter there is a title Miraculum de misterio cor- (C. xvii.) poris et sanguinis Domini, whereas Malmesbury in his third book has only De Berengario over paragraph 284 ; our copyist also changes Fuit hoc tempore in the first sentence into Tempore Willielmi Regis, qui Angliam conquisivit. After which our copyist puts De quo alibi in hoc libro satis dictum est, whereby the rest of the para- graph, and the whole of the paragraph 282, beginning Videas in his, dc. are here omit- ted, but he gives the paragraph 286 entire, beginning Nos sane, dc. It is at the words | flammineas minas in this paragraph that tbe nineteenth folio of our manuscript begins/o. 19, r°. at the eighth word from the end of the paragraph. The eighteenth chapter, taken from the second book of Malmesbury, begins without (C. xviij.) title, and is verbatim as Malmesbury, with the exception of an interlineation of quintus over sextus, and includes the two long paragraphs of 201, beginning Erat papa Gre- gorius sextus, dc., and 202, beginning Si in vobis, dc., and the short one 203, beginning Hoc permoti oratione, dc. The folio 19 v° of our manuscript is at | circumsonare, adeo fo. 19, v°. in the first paragraph, those of folio 20 recto and verso are at | et facultas! and | agere fo. 20 r' et v gladio in the second paragraph. In the same book of Malmesbury, and in the nineteenth chapter of our manuscript, (Cap. xix.) the first paragraph, 167, is headed De Gerberto ; but this writer and his copyist vary in the first sentence, the reading of Malmesbury is Decedente hoc Johanne, successit Gregorius. Ei item Johannes sextus decimus. Illi Silvester, qui et Gerbertus, de quo, dc. In our manuscript the reading is Decedente predicto Gregorio, successit Johannes sextus decimus, with vij interlined over it, cui successit Silvester, qui antea Gerbertus vocabatur, de quo, dc., from which word it is continued verbatim to the end of the paragraph. At the words | cupiditate captus, the eighth line of the para- fo. 21, r°. graph, the fo. 21 recto of our manuscript begins, and the fo. 21 verso commences in the middle of the word disci| plinis, eleven lines from the end. The headings to para-y0. 21, v°. graphs 168 and 169 in Malmesbury are De Discipulis Gereberti and Quomodo Gerbertus thesauros Octaviani invenit ; but in our manuscript both these paragraphs are under the one title De eodem. The paragraph 168 has this beginning, Gerbertus Galliam repatrians, dc., and that of 169 this, Erat juxta Romam, dc.; and at the words | in interiore in the latter we begin the folio 22 of our manuscript. The next paragraph fo. 22, r*. 170 has the title in Malmesbury, Quomodo quidam thesauros Octaviani quaesierunt ; beginning Sed haec lecturis, dc.; in our manuscript it is De quodam prodigio, and fo. 22, v°. fo. 23 r°. fo. 23 v°. (C. x.) fo. 24 ( C. xxi.) fo. 24 fo. 25 r°. (C. xxii.) fo. 25 v°. fo. 26 r°. in the middle of the word impedi | remur commences the reverse of folio 22. The paragraph 171 has this title in Malmesbury, De aniculis, quse juvenem asinum videri fecerunt, and begins Erant in strata publica, . 30 v°. (C. xxv.) fo. 31 r°. /o. 31 v°. /o. 32 r°. /o. 32 v°. fo. 33 r°. /o. 33 v°. fo. 34 r*. /o. 34 432, beginning Expulsus autem Gelasius, &<:. 432, and at the words | ejectus, sequenti we reach the reverse of the 29th folio. Epistola Calixti Pape over paragraph 483, beginning Calixtus episcopus servus, dic. Quomodo Burdus episcopus captus est, over paragraph 434, beginning Urbana omnino, 61 r°. Roberd de Callere. Peres de Bossam. E par la lexsion fete de Elis Rossel Meyre e des Audermanns e presentes a le Conetable de la Tour a la foreyne porte. De Roberd fut grant entrebat entre la comune e les Adermans de la lexsion, ke ne se paerent de le avantdit Roberd e wouleyent deferer 1’awauntdite elexsion, mes i peyent. Memorandum ke le jour Seyn Simond Seyn Jeude fut elu Meyre de Londres, Jon le Blond, e presente a Jon de Blacebrok, sou-Conetable de laTour de Londres, assigne par le bref le Rey e dehors le foreyne porte de 1’awauntedite Tour. Memorandum ke Jon Botetourte e Willame Jige Juttises ou Jon le Blount, Meyre de Londres, e ses jhens wiendrent ser en la Gihale de Loundres le Mardy preseyn awaunt le Seyn Donetan a oyr e determer un treppas entre Jon le Janser, Elis Rossel, e Jon de Geudeford e autres par le pouijas 1’awauntdit Jon le Janser encontre la franchise de la cit4, ke allege fut des Audermans ; e lendemeyn le awaunt Justices en la awantdite sale ajournerent les parties le Samedi preseyn a la Sale de plom. Le que jour alege furent lour ser e keu ne alowerent, mes mitrent 1’avantdit Eliis e Jon e plusours acopes a non defendus a damesse 1’avvantdit Jon le Janser de Mille livres per se ce 1'avauntdit Elis e les autres ne se woleynt aquiter for ke par lour ley en cheuse par la fransise en heyre dehors ; e 1’awandit Jon le Janser mourut en 1’awandit quiseyne apres par mesaunse en son outel demeyne. Item Simond de Paris, Mercer. Item Hue Pourte, Pessoner, Vicountes de Londres. CAMD. SOC. 2 K Memorandum Jon le Blount elu Meyre de Londres le jour Seyn Symond Seyn Jude, e presente au Counte de Garenne Lutenant le Rey en la janvre 1’Ersewecce de Ewervik dewaunt le consel le Rey. fo. 64 v°. | Willame Comartin, Jon de Boureford, Vicountes de Londres. Jon le Blound sel an Meire de Londres, e presente au Conetable de la Tour de Londres lendemeyn de la Seyn Simond Seyn Jude dehors la foreyneporte de 1’awan- dite Tour. Jon de Nicole, Wineter. Rojer de Paris, Mercer. Yicountes de Londres. Jon le Blount elu Meyr de Londres e presente a sou-conetable de la Tour de Londres. Willame Cosin, Renaud de Sounderle, Vicountes. L’an de Treyle baton. Memorandum ke Lundi par le wielle Seyn Bertermeu, Pan du Rey Edward xxxiii. fut Willame le Wales juwaler d’Ecose ajeuagge en la sale le Rey a Neuwouttel d’ettre treyne, pendu, deeole, le boues ars, le cors demembre en iiij. parties, decopela teste au pont de Londres en hanse pour trayson fet a 1’awauntdit Edward Rey d’Engleterre e d’Ecose. Memorandum ke Roberd le Brus Counte de Karrik se fit coronner Rey d’Echose le jour de la Nonsiasion de nostre Dame Pan du Rey E. xxxiiij. e leva wager en Ecose vers Engleterre. Simond Frisel, Baron d’Ecose, treyne e pendu e deeole, le cors avale e ars a Londres pour trayson. fo. 62 r°. L’an E. xxxiiij. Memorandum ke jour de la Penttecoutte Edward, prinse de Gales, ressut les armes du Rey Edward son per, sey ccctiine de juwalers, le jour adobe a Wemouter a grand noble, e lendemeyn Monser Edward tint sa fette au Nouveu Temple sey viii.time de juvellers. Jefirey du Condut. Simond Bollete. Vicountes de Londres. Memorandum ke Jon Counte d’Asseles d’Ecose fut pendu e avale le cora de souk le fourjes, la teste decope e amene en le Pont de Londres en hanse, le cors hars, de souk le fouijes. Memorandum ke Edward Rey d’Engleterre morut le jour de la Translation Seynt Thomas de Kanterberi a iij. lues de la Kardeul e la weylle de Nostre Dame de Pasom- sion wint le cors en 1’abbe de Wauttam e la demora jeces le Mardi preseyn dewaunt Ia Seyn Simond Seyn Jude, queu jour fut amene a la Trinite de Londres, e lendemeyn le cors aporte de deu, Rey Edward son fils ou les Countes, e Barons, ou vi. juvalers montes e covers de ses armes e ij. c. terjes aportes dewant li hardans jeces a leglise Seyn Pol, e lendemeyn aporte a Wemouter en la fourme awantdite a Hersewecces, Ewecces, abbes e priours, e le wenderdi preseyn fut enterre le noble Rey Edward au senettre de 1’auter Seyn Per au jef le Rey Henri son pere cotte Seyn Edward wer le Nork. Vicounttes, Nicole Hauteyn Merser, Panner. fo. 62 v». E. Pan primer. Memorandum ke le jour Seyn Pol sa conversation, par Jeudi, Edward Rey d’Engle- terre eposa Isabele, fiile le Rey de Fraunse, a Boloyne a graunt noble, e vint a Londres le jour Seyn Per la Cathedration, e le Samedi preseyn apres winrent le Rey e la Reyne e Sire Jarles le Duk de Brebaunt, Sire Louys de Cleremound, le Counto de Breme, ou c. juvalers de Fraunse, parmi la vile de Londres jeces au paleys le Rey a Wemoutter. E lendemeyn par dimeyne Edward Rey d’Engleterre ressut la coronne par la meyn 1’ewecce de Winsettre, lutenant 1’ersevecce de Canterberi, a grant noble d’une joumee ; e le siteseyns de Londres la journe seyrwirent, ou le Counte d’Arondel e le Meyre de Londres, de la Botelerie dewant le Rey a manjer a ii.c coupes a la fette ou iiij.c hommes pares de diwerses queyntises a la joumee. E. Pan le segont. Memorandum ke jour Seyn Misel par dimeyne epousa le Counte de Glousettre la fiile le Counte de Wuollestre d’Iraunde en 1’eglise de 1’abbeye de Wautam en la presence le Rey Edward e de Countes et de Barons ; e lendemeyn le fis le counte es- pouse la seur le Counte de Glousettre en meyn lu e ressut les armes du Rey Edward. Memorandum ke le demeyne au comensement de careme Pan du Rey E. segondyb, 144 fus hune baleyne pris en Tamise pres de Grenewis, e fust la baleyne de xii. teyses de long e de v. deses de grosour ; e fut mene a la Tour de Londres, e a la desewre par le Conetable Sir Jon de Cromwelle a leu le Rey. Parliamentum Domini Regis Edwardi in civitate Londoniarum apud fratres Predicatores. Le lundy procheyn apres la Asumption nostre Dame, le an nostre Seynour le Rey Edward fij au Rei Edward quint, en la presence le Erseveske de Canterbire e plusours Eveskes de la terre, Countes, e Barons. A quei Parlement furent jure touj les avauntdit Seignours e le Chaunceler e Tresourer, e Justices, e Barons dei Eschekere, e chivalirs de touj les Countees e le Meire e les Aldermans de Londres, ovek touj les meillour genj de la cite, a garder e a meyntener tou3 les estatu} ordonees en Pavantdit Parlement al profit le Rey e son peuple. Le quel parlement dura par quinze jours, e a prochein revenyr de nostre Seignour le Rey a le Meison des Freres precheours en Londres furent les avantdit es tat u 3 pupplyes par le Eveske de Sales- byre, lu-tenant le Arseveske de Caunterbyri, en | la symitere Seint Poel, en la presence f°' 145 r° de plusours Eveskes, e le Counte de Lancastre e de Nicole e de Leycestre, de Ferys, de Salesbyri, Sire Emeir de Valence, Counte de Penebrok, e le Counte de Warwyck, e le Counte de Hereford, Sire Huge de Ver, Counte de Oxeneford, e le Counte de Arundel e pluseurs Barons de la terre, c’est a saver le Lundy procheyn devaunt la Seint Michel le an nostre Seignour le Rey avantdit. E le Mardy procheyn apres le Seint Michel veynt le Counte de Gloucestre, Monsire Henry de Percy, Sire Huge Despencer, Sire Robert le F^payn, Sire Payn Tipetout, le Chanceleur, le Tresourer, e autre Seig- nours deConceil le Rei, e pronuncierent les avauntdites estatuj par le graunt e le bone volunte nostre Seignour le Rei de estre meyntenues e afermees parmy son Reaume a la Croys en la cymiterie avauntdit de Seint Poel en presence de tout le peuple. E le Lundy prochein devaunt le jour Seint Edward le Rei furent les avauntdit estatuj aseles de grant seal le Rei ove ces brefs enveej parmy les Countees a pupplier e afermer Ies avauntdits estatutj ; e meme le jour remua Ie Rei hors de Londres ver son chastel de Wyndelsore. Memorandum qe le jur Seint Agneis Virgine e Martir l’an avantdit isserent les bref le Rei ove ees lettres desuj son prive seal de la targe parmy tu3 les contes de Engleterre a pupplier pur Sire Piris de Gavastone Counte de Comewaille sa revenue par mandement le Rei en sa terre cum pur bon e leal k’avaunt fust exile parmy le fet le Rei, e assent de Arseveske, Evesskes, Countes, e Barons. Li queu mandement vient de Everwyk e fust pupplie a Londres le Samadi prochein apres le Conversation Seint Poel. /o. 145 ®°. Anno regni Regis Edwardi filii Regis Edwardi septimo. Fet a remembrer qe le Dymayngne prechein devant le jour Seint Lue le Evange- liste vient le Conte de Lancastre, le Conte de Warwvk, le Conte de Hereford, le Conte de Arundel, Sire Henry de Percy, Sire Robert de Clifford, Sire Jon Botetourte, e austres nient nomes, en la sale de Westmondster devaunt le Rey a haut deys jenulauns e obeisaunce fere a lur seignur e pardon requere. E yl de sa franche volunte lur graunta, e de tous trespas jesques a cel jour sa lettre a eus dona e lendemain son general Parlement comenca. Memorandum qe la veille de la Nativite Seint Jon le Baptiste par un dymeigne vyent le Rei d’Engleterre, le Counte de Gloucestre, le Counte de Hereford, le Counte de Penebrok, e plusours Barons d’ Engleterre ove banyres desplaes en Escoce pres le chastel de Estrivelyn e bataylle donerunt a Robert de Brus e a tote sa force en chaump. En queu chaump la descomfeture chey ver les genj d’Engleterre le jur Seint Jon prochein suwaunt. E morut le dit Counte de Gloucestre, Robert de Clif- ford, Baron, Giles deArgenteym, Payn Tipetost, Willame leMareschal, eautres Barons, e chyvalers e le counte de Hereford pris, Johan de Sagrave pris, Rauf de Monhermer pris, e autres Barons e chyvalers pris, e le Rei esloyngna saunj mal aver de son corps e revyent a Berwyk. Nous vous comandoms de par nostre Seygnour le Rey sur forfaiture de vie et de membre et de terres et de chateux, et sur quant que vus poe^ forfaire qe tous ceaux qui riens ount trove de tresor nostre Seygnour le Rey, soit or ou argent ou pere ou autre chose quey qu’ il soyt dedens ville ou dehors en quel luy qe coe fait, de sa tresorie a Westmoster que est debres^e, veignent a la Gihale devant les Meire et les Vescuntes et coe qe il averont trove reddent entre cy e dimenge prochein a vespre. Nous vous comandoms ensement de part nostre Seygnour le Rey sur la forfaiture avantdite qe tous ceaux qui de mesme ce tresor riens ount vendu ou achate ou qe sachent qe nully de ce tresor memes unt riens vendu ou achate ou que sachent qi de ce riens ad trove ou en garde eyent en quele manere qe ce feyt, veignent a la Gihalle devant le Meire e les Vescuntes et mustrent et reconeusent ce qu’il en sevent entre cy e Dimanche a vespre, auxi come avant est dyt. Et quiquonques cel ne funt de coe jour en avaunt le Rey les tendra pour ces felouns. L’an E. xiij. en haut. fo. 146 r°. Memorandum qe le Rey, le Counte dei Langatre, le Counte Maresal, le Counte de Risemond, le Counte de Peneprok, le Counte de Hereford, le Counte de Warrenne, le Counte d’Arandel, e plusours Barons alerent en Ecose gerer seur Roberd de Brus. fo. 158 v°. Memorandum ke la Reyne Isabel e son fis Edward e Jon de Henaud, Emond de Wodestoce, Conte de Cent, Rojer de Mortimer, e les juvalers d’Engleterre forbanis e grand gens d'armes de Henaud arriwerent en Engleterre e inwauserent jeces a Bristoue e la prindrent le Conte de Winsettre, le Conte d’Arondel e le senserent a la mort. Apres poursuirent le Rey, Hue Le Depencer, Robert de Baudok, Chanseler d’Engle- terre e le prirent le Rey, mittrent en garde Hue e Roberd senserent a la mort com treytres. Le Rey deposerent de la Coronne et morut sel an de sodeyne mort. Edward son fils ount Coronne a Wemonster dewaunt le mort son pere, e ala seus les Ecos ke furent entre en sa tere a forse e armes, e retornerent en lour pays par faus aliance d’Engleys. In hoc folio continentur que carte fuerunt in scrinio civium anno Domini M.CC. fo. 159 r°. septuagesimo, quod scrinium fuit tunc temporis in custodia Arnaldi Thedmari sub clavibus Roberti de Corenhelle et Roberti de Rokesle et Johannis Addrian Draparii. Carta Regis Willelmi primi, scripta in Anglicis. Carta Regis Henrici secundi de libertate Civitatis, Actum anno regni sui. Carta Regis Ricardi de libertate Civitatis, Actum anno regni sui Cum de edifices en Ia Cite de Londres issint sont Inns, qe en plusour lus nule terre n'est vende e akuns pussent par aventure les murs de lor veysin en les ques de droyture reyn ne deyent aver ne malicosement occuper cum de mettre en les dit murs trefe ou corbeaux ou arches ou aumaries. Et les avantditz occupations se fount en celyrs et en chaumbres en lesquels nulle ne poent approcher ne de ceo saver, hors pris la meynie de occupeour. E se sunt tels occupations par plusieurs aunj celes e nynt aparceus, issint qe nule pleynte frechement de ceo ne put estre fet. Pourveu est qe quele houre qe aperceu seit freychement ou par long temps apres a akun tels occu- pacions en son mur propre, qe celi tout a iens et a houre de ceo poure fere sa pleinte en Husting. E le Meire ly donrra jour ; a queu jour le occupeour serra somons de venir devaunt le Meire e les gens dei assise. E si li avauntdit occupeour tantost ne monstre son garrans, qe dreiturelement cy overe en cel mur, donkes taunt tost a les costages le avaundit occupeour seit le avauntdit occupation oste, e le avantdit mur en son propre estat seit adresse cum avauntdit. Una Nero die gladio Paulum cruce Petrum In Roma Christi pro nomine martirizavit. Una dies unus princeps Urbs una necavit Per diversa loca gladio Paulum cruce Petrum. In Roma necat ense Nero Paulum cruce Petrum. . ERRATA ET CORRIGENDA, Pag. Lin. 5, 3, 6, 6, 7, 11, 9, 2, 11, 10, 12, 9, 14, 26, 17, 22, » 26, 61, 29, 69, 9, 99, 25, 100, 13, 101, 8, 122, 123, 2, 125, 6, 127, 7, „ 8, t. 11, 128, 34, 130, 33, 131, 132, 16, 134, 30, » 32, 138, 18, 140, 13, 141, 6, 142, 16, „ 23, TEXT. pro Hugone, lege Huberto. post civitatis, adde juraverunt. pro Elwy, lege Eswy. pro Elwy, lege Eswy. pro Benetleye, lege Beverleye. pro Vincentis, lege Vincentii. pro Wynton, lege Wyntona. post eis, adde dies. pro Christiani, lege Christiano. pro Angliae, lege Anglie. pro Monte, lege Monteforti. pro assingnatum, lege assingnato. pro Justiariorum, lege Justitiariorum. pro Monie, lege Moine. in margine, lege D’nus Edwardus et Comes Glouvernie posuerunt se dictum Regis Alemannie. pro Thesavenis, lege Thasavensis. pro Angleam, lege Angliam. pro res, lege a. pro res, lege per. pro at, lege et. pro Wyndeshoram, lege Wyndesoram. pro capu, lege caput. in margine, pro Lelandi antiquis libris, lege Libro de antiquis Legibus. pro Salisbeream, lege Salesberiam. dele comma post nova. dele comma post Monteforti. dele comma post Nicholai. dele Sancti post Sancti. pro et, lege de. pro certificavi, lege certificari. pro Paralamento, lege Parlamento. Pag. 143, 147, 148, 152, 156, 159, 160, Lin. 16, dele comma post Thaan. 28, dele comma post virtute. 23, pro cum illis, lege illa. 22, pro tantum, lege tantam. 17, pro les, lege le. 21, pro velu, lege velud. 27, pro texicato, lege toxicato. 6, pro Deveria, lege Dovoria. 6, pro Civitatate, lege Civitate. 12, pro mercandias, lege mercandisas. APPENDIX. 182, 183, 194, 202, 223, 13, read after “ the next,” as follows: “ tale, described in the Index under c. iii. has no heading in the text: it,” instead of, “ chapter of the Index is again from the same historian, and.” 36, pro impossible, lege impossibile. 42, pro expaivesceret, lege expavesceret; et pro Herripont, lege Herripons. in margine, c. xx. pro c. x. 35, pro Cicestrensi, lege Cestrensi. 3, pro Rudulfus, lege Radulfus. ADDENDA. fol. 63, tiers), Henricus de fol. 64, recto, De interdicto, kalendas fol. 64, verso, beatus Thomas fol. 65, recto, qui antea fuerunt; in margine, Dedicatio ecclesie Sancti Pauli fol. 65, verso, filiam meam fol. 66, recto, Nicholaus Bat fol. 66, verso, factus est fol. 67, recto, esse falsum fol. 67, verso, iterum Michael fol. 68, recto, venerunt Maior fol. 68, verso, magna aula fol. 69, recto, sicuti antea fol. 69, verso, post Epiphaniam ; in margine, De destructione et suspensione Judeorum fol. 70, recto, fuerunt coram ; in margine. De electione Ricardi, Comitis Cornubie, in Regem Alemannie fol. 70, verso, valida et fol. 71, recto, Ricardus, Dei; m margine, Littere Regis Alemannie misse Londoniensibus fol. 71, verso, mortis supplicium fol. 72, recto, et amplius fol. 72, verso, unde illi fol. 73, recto, | halliam; quo fol. 73, verso, sine aliis fol. 74, recto, talliagium factum fol. 74, verso. Commune Londoniarum fol. 75, recto, aliis Civibus fol. 75, verso, restituti sunt fol. 76, recto, | tudines quibus fol. 76, verso, per electionem fol. 77, non apparet fol. 78, recto, ballivos et fol. 78, verso, de omnibus fol. 79, recto, fuit nova fol. 79, verso, prestet partibus fol. 80, recto, generale parlamentum fol. 80, verso, Ricardus Pikard fol. 81, recto, j sione vel morte fol. 81, verso, in iram fol. 82, recto, | ponderunt ita fol. 82, verso, Wintoniam, fecit fol. 83, recto, Circa idem fol. 83, verso, Regina, applicuit fol. 84, recto, | tentationem domus fol. 84, verso, Hoc anno fol. 85, recto, declarentur vel fol. 85, verso, recesserunt a fol. 86, recto, in Gildhalle fol. 86, verso, adhuc Rege fol. 87, recto, tenentes de fol. 87, verso, et quidam fol. 88, recto, et adhuc fol. 88, verso, se ipsis fol. 89, recto, multi denarii fol. 89, verso, prisones, qui fol. 90, recto, nostre fidei fol. 90, verso, tam clericis fol. 91, recto, experiri voluerit fol. 91, verso, adjutorio huic fol. 92, recto, sunt apud fol. 92, verso, in predicta fol. 93, recto, tria Castra fol. 93, verso, observati;” quos fol. 94, recto, | runt. Memorandum fol. 94, verso, in crastino fol. 95, recto, sequentes vexillum fol. 95, verso, accessit ad fol. 96, recto, et per totum fol. 96, verso, a Westmonasterio INDEX. A. Abindone, Stevene de, Meyre de Londres, 242 ; Simond de, 243 Acele, comes de, 133 Acon, 126, 131, 142, 156, 199 Adelbrictus, Athelbrictus, Ailbrittus, Eylbrictus, Eylbritthus, Rex West Saxonum, 180, 215 Adelstanus, Athelstanus, Rex Anglorum, 217 Adrianus Imperator, 183, et seq. Adrihan, Addrien, Johannes, draparius, dra- perius, 32, 39, 79, 88, 89, 92, 95, 102, 115, 124,127,128, 152, 165, 224, 226, 248, 253 Aette, Willielmus de, 105 Afeyte, Coc le, 120 ; Johannes, frater ejus, ib. Agrippa, gener Augusti, 182 Agulon, Robertus, 105 Albemarla, Aubemarle, Comes de, 37, 107 Alcwinus, 181 Alderman, Aldermannus, Jukel, Jukeles, 2, 222 ; Jacob, Jacobus, 2, 4, 175, 222 ; Jo- hannes, 242 Aldermanebyria, Aldermanneberi, Simon de, 2, 222 Alemannia, 2, 25, 26, 28, 37, 133, 199, 200 Henricus, Hendricus de, 26, 63, 71, 72, 86, 92, 95, 109,111, 113, 139, 159 ; Constantia, uxor ejus, 109 Thedmarus de, 239 Alemannie Imperatores. Vide Henricus, &c. principes, 26, 161 Alemannorum Rex, Ricardus, 25, et seq. Alexander IV. Papa, 49 Alianora, Regina Anglie, 7, 19, 20, 21, 23, 45, 49, 50, 51,54, et seq. Alpes, 217 Ambiani, 59 Ambigensis, quidam, 3 Andegavia, 43 Andegavensis Comes, Galfridus Plantegenet, 197 Andover, Alexander le Riche de, 138 Angelaum, Comes de, 200 ; Isabella, filia ejus, ib. Antiochia, 180 Godardus de, 2, 222 Apostoyle, L’, (Jon xxii,) 242 Aquensis civitas, Aquisgranum, 27, 28, 99, 162 Aquitania, 43, 109 Arabia, princeps de, 132 Arcubus, Radulfus de, speciarius, 10, 223 Argenteym, Giles de, 252 Armenters, Jon d’, Draper, 249 Armerer, Gilbertus le, 121 Arras, Robert d’, 248 Arundel, Arondel, Counte de, Emond, 251, 252, 253 Asseles, Count d’, d’Ecose, Jon, 250 Aswy. Vide Eswy Audeleye, Jacobus de, 38 Augustaldum, 220 Augustus, Imperator, 182 Aultona, boscus de, 87 Aunfurs, filius Regis Edwardi I. 170 Aunger, Petrus, 224 Australes Saxones, 216 Au verne, Anketillus de, 109 Awerhinge, Lucas de, 249 Awmesben, Martin de, 248 Ayswy, Ricardus, abrokur, 121 B. Ba, Henricus de, Justitiarius, 13, 14, 16, 25, 31, 33, 36 Bagot, Willelmus, Vicecomes, 101 Baldenei, cenobium monachorum, 213 Baliol, Johannes de, 86 ; Eustace de, 97 Baluster, Henricus de, 33 Bangorensis Episcopus, Henricus, 213 Barba, Willielmus cum, 2, 200 Bardulf, Willielmus, 9 Barefluum, 197 Barkschire, 98, 100 Basinges, Basinge, Basigges, Salomon de, 4,175, 223 ; Adam de, 18, 32, 177 ; Thomas de, 51, 109, 115, 152, 224 ; Willielmus de, mereer, 120; Willielmus de, laner, 245 ; Robertus de, 248 Basset, Philippus, Capitalis Justitiarius, 42, 44, 47, 49, 51, 53, 92, 95 Bat, Gerardus, 6, 7, 8, 176, 233 ; Nicolaus, 10, 11, 12, 13, 18, 20, 33, 34, 43, 177, 223, 224 Bateneurt, Lucas de, 88, 89, 92, 95, 102, 165, 171, 224 Bath, alias Bat, Petrus, 4, 223 Batonia, 214 ; monasterium, ib. Batonienses et Wellenses Episcopi ab Aldelmo ad Jocelinum, 214 ; Jocelinus, 202 ; Williel- mus, 123,157 Batur, Everardus le, 120 Baudok, Robert de, Chanseler d’Engleterre, 253 Baukaria, fratres de, 132 Baynard, Robertus, 120 Beavesiu, 199 Beda, 179, 217 Bedefordia, Bedeford, comitatus, 98, 100 Bedeford, castrum de, 204 Bel, Robertus Le, 222. Vide Lebel Bereman, Hudde le, 121 Berengarius, Turronensis, heresiarcha, 179 Berkamstede, Bekamstede, castrum, 65, 202 Berkeleya, 179 Bermundesheie, 52 Berwyk, 252 Besaunt, Besaus, Robertus, 2, 222 Bettevile, Hauncelein de, 248 Betteyne, Bettoyne, Ricard de, Meyre de Londres, 243 ; Willame de, 248 Beverlaco, Galfridus de, 100 ; Beverlee, Bever- leye, Adam de, 11, 223 Beverlacensis prepositus, Johannes de Chishelle, 163, 164 Beumond, Sire Henri de, 245 Bigot, Hugo, frater Marescalli, Justiciarius to- tius Anglie, 37, 38, 39, 42, 52, 53, 67, 83 Bikel, Willielmus de, Vicecomes, 101 Bixle, Willielmus de, stocfismongere, 121 Blacebrok, Sire Johan de, 247, 249 Blaceneye, Peres de, laner, 244, 245 Blaunk, Blaunc, le Cardinal, Arnaud, 245, 246 Blound, Water le, 248 ; Rauf le, 248 Blount, Jon le, Meyre de Londres, 247, 248, 249, 250 Blundus, Robertus, 2, 222 ; Normannus, 2 ; Willielmus, 4, 223 ; Rogerus, 7, 223 ; Hugo, aurifaber, 9, 223 ; Petrus, Constabularius Turris, 17 ; Edwardus, 69, 109, 224 ; Ra- dulfus, 242 Blunt, Norreman le, 222 Boklaunde, Philippus de, Marescallus Domini Regis, 48 Bokointe, Bokoynte, Johannes, 1, 222 Bole, Henri le, 248 Bollete, Simond, 250 Bolonie, Comites, Stephanus, 197 ; Matheus, 197 ; Matildis, uxor ejus, ib. Bonaventure, Ricardus, 79, 82 Bononia, Bologne, 57, 251 Bopardiensia, castrum et palatium, 27 Bordevn, Robert, 245 Boret, 167 Boro, t. e. Suwerc, 204 Boscus Arsus, Brandwodde, capella, 6 Bossam, Peres de, 249 Botetorte, Sire Jon, Justise, 244, 252 Botyller, Jaces le, draper, 245 Box, Tornas, 248 ; Martin, 247, Hamond, 248 ; Henri, 248 Branban, Dux de, 142 ; Brebaunt, Sire Jarles, le Duke de, 251 Bream, Willielmus, 10 Brehuse, Robert de, 98 Breme, le Count de, 251 Bremensis civitas, 239 Bret, Richard le, 120 Breton, Bretun, Johannes le, Justitiarius, Gar- deyn de Londres, 98, 100, 247 Briante, Colinus, carnifex, 121 Briaute, Faukes de, 204 Britannia, 181, 182, 238 Britannie,Comes,203 ; Bretagne, le Counte de,249 Johannes filius Comitis, 43 ; Beatrix, uxor ejus, ib. Brittones, 217 Bristollia, Bristowe, 21, 253 ; castrum, 21, 197 Briwere, Willelmus, 202 Broc, Broke, Laurentius de, Justitiarius, 99,147 Brond, Hamo, 3 ; Brande, Hamund, 222 Brumle, Radulfus de, 242 Brun, Walterus, 2 ; Le, Waltere, 222 Bruneswyc, Dux de, 239 Bruning, Browning, Adam, 42, 224 Brus, Robertus de, Justitiarius, 100 Roberd de, Rey d’Escoce, 245,250,252,253 Buddele, Bodele, Johannes de, 142, 225 Bugie, Rex de, 132 Bukerel, Bokerel, Thomas, 4, 223 ; Andreas, 5, 6, 7, 176, 223 ; Stephanus, Marescallus, 5, 6, 61, 79, 121, 223 ; Mattheus, 22, 29, 33, 36, 43, 223, 224 ; Isabella, 159 Bukingeham, Bukingham, com. 98,101 Bungey, Bungeye, Reginaldus de, 7, 8, 24,176 ; Reyner de, 223 ; Paulina, filia ejus, 24 Burdegalia, Burdeaus, 112, 167, 168 Burgo, Hubertus de, Justitiarius totius Anglie, 5, 6 ; Johannes de, senior, Constabularius Turris, 163 Burgundia, 57 Burgundie, Dux, 63 Buriler, Walterus, 10 Bumel, Robertus, 153 Busle, Bufle, Walterus le, 6, 223 Butelaria, La Botelerie, 116,117, 251 Byernia, Gascon de, Viscunte de Byarne, 109, 111, 113 ; filia ejus, 109 C. Calixtus II. Papa, 180 Callere, Roberd de, 249 Camerarius, le Chaumberleyn, Willelmus, Wil- lame, 2, 222 ; Gervasius, Gerveyse, 7, 223 Campanarius, Le Seynter, Benedictus, Beneit, 4, 223 Campania, 57 Campes, Risard de, 249 Cantebrigg, 98, 100 Cantebrigscira, Cantebrigia, Cantebrigge, comi- tatus, 90,101 bis. Cantia, Cancia, comitatus, 92, 180 Cantenses, 197 Cantuaria, Canterberi, 157, 238, 249 Cantuarie, Cathedralis ecclesia Sancte Trinitatis, 157, 200 ■ A rchiepiscoporum nomina ab Augus- tino ad Robertum, 217, 218 ; Cantuariensium Archiepiscoporum nomina metrice scripta, 181, 221, 222 ; Augustinus, 219 ; Justus, ib.; Honorius, ib. ; Nothelmus, 216 ; Anselmus, 213 ; Willielmus, 197; Theobaldus, 197, 198 ; Sanctus Thomas, Martir, 5, 198, 217, 218, 222, 238 ; Baldwinus, 199 ; Hubertus Walteri, 200 ; Stephanus de Langedon Apostolice sedis Cardinalis, 200, 201, 202, 205, 217; Ricardus, dictus le Grant, 218 ; Eadmundus de Aben- don, 218 ; Bonifacius, 17, 18, 37,42, 44, 46, 87,108,124,161, 216 ; Adamus, Prior eccle- sie Sancte Trinitatis de Cantuaria, electus, 154; frater Robertus de Killewareby, 155,157,160, 161, 164, 218, 222 ; frater Jobannes de Peck- ham, Jon de Peccam, 222, 246 ; Robertus de Wynchele, Roberd deWincelse, 222, 246.251; Thomas de Cobeham, elu, 246 ; Water Re- naud, 246. Cantuarie Officialis, 164 Canterberi, Jon de, 248 Capies, 158 Capelestona, Henricus de, 121 Carlil, 175 Carliolenses episcopi, 221 Carolus Rex Francorum, gener Edwardi primi, 179,192 Castello, Bartholomeus de, 115 Catelonie, Katalan, Robertus, 29, 224 Caurcini, Kaurcini, 62, 118 Cecilia, 126 Cecilie, Rex, Karolus, 131, 132, 133, 158 ■ Cancellarius, 132 Cemakar, eapitaneus exercitus Tartarorum, 143 Ceudale, Sire Roberd de, Gardeyn de Londres, 246 Cenilleworth, 245. Vide Kenelwortlie Cent, Conte de, Emond, 253 Cestrefield, 86 Cestria, 73, 215 Cestrie comitatus, 21 Cestrenses Episcopi (Lichefeldenses et Coven- trenses) a Cedda ad Rogerum de Mulent, 214, 215 ; Willelmus de KorhuUe, 202, 215 ; Alexander de Stanesbi, 215 ; Rogerus de Mulent, 123, 157, 215 Chaluz, 200 Cherringe juxta Westmonasterium, 47 Chertedon, Richard de, 98 Cheshull, Chishull, magister Johannes de, Archi- diaconus Londoniarum, Thesaurarius Regis, 105, 128. Vide Londonienses Episcopi Chintecler, Rosser, 243 Cicestria, 216 Cicestrenses Episcopi a Stigando ad Stephanum, 216 ; Ricardus Cancellarius Sancti Edmundi de Pontiniaco, 216 ; Johannes Climping, 216 ; Stephanus, 84,157, 158 Cipeham, 110 Cistercienses monachi, 157, 158 Clare, Thomas de, frere le Cunte de Gloucester, 113 Clavill, Thomas de, 121 Clemens IV. Papa, 110 Cleremound, Sire Louys de, 251 Clericus, Johannes, 18 , Willielmus, Decanus, 121 Cliffordia, Clifford, Rogerus de, 53,105 ; Robert de, 252 Cnuto, Rex Anglie et Denemarcie, 179 ; Gonilda, filia ejus, ib. Cofrer, Ricardus le, 120 ; Godefridus le, 242 Cokham, Cocham, Henricus de, 5, 6, 7, 223 Coloniensis civitas, 238 Archiepiscopus, Conradus, 26, 28, 162 Conduit, Renaud de, 243 ; Jeffrey du, 250 Conradus, filius Fretherici Imperatoris, 133 Conradinus, filius ejus, ib. Constantinopolis, 131, 238 Coradini, 132 Cornhull.Comhelle, Corenhelle, Korenhelle, Cor- nulle, Henricus de, 1,222; Robertus de, 11,12, 109,115, 223, 224, 253 ; Stevene de, 248 Cornubia, comitatus, 100 Comubie Comites, Reginaldus, 198 ; Ricardus, frater Regis Henricilll. 9,11, etseq.; Isabella, mater comitis Glovernie, prima uxor ejus, 26 ; Sanchia, secunda uxor ejus, ib.; vide Ale- mannorum et Romanorum Rex Comewayle, Counte de, sire Peres de Gavastone, 245, 252 Corp, Simond, peuerer, 245 Cosin, Willame, 250 Costentein, Ricard, draper, 243, 247 Coteler, Salaman le, 248 Coton, Jon, peleter, 243 Coumbemartin, Comartin, William, 248, 250 Coventre, Jordanus, Jurdan de, 7, 223 ; Hen- ricus de, 42, 152, 163, 165, 224, 225 ; Jo- liannes de, abrokur, 121 Coventria, 215 Creye, Simon de, 98 Cridia, in Deveneschire, 217 Cridiensis Ecclesia, 212 Cridienses Episcopi ab Edulfo ad Leouricum, 217 Crollio, Bertramnus de, Senescallus Regis, 137 Cromewelle, Sir John de, Conetable, 251 Culeworth, Ricardus de, summus Ballivus Civi- tatis, 91 Cumbe, Johannes de, 121 Cumberland, comitatus, 98, 100 Cusin, Petrus, 160, 162, 163, 171, 225 D. Dadintone, 243 Dallinge, Jon de, 242 Damietis, in Egypto, 16 Dani, 221 Derby, Dereby, comitatus, 86, 98, 100 Dereby, Robertus de, 120 ; Albinus de, 120 Derkin, Johannes, 115 Deserto, Desert, Rogerus de, 2, 222 Despencer, Galfridus le, 237 ; Hugo le, Jus- ticiarius Anglie, 45,47, 55, 58, 61, 69, 73, 75 ; Sire Huge le, 251, 253 Devises, castrum, 6 Deveneschyre, Devenia, comitatus, 98,100 Deyre, Willielmus de, Vicecomes, 101 Donestaple, Jon de, 248 Dorobernia, 221. Vide Cantuaria Dorsestria, Dorchecestra, 211, 212, 213, 214 Dorsete, Dorsetre, comitatus, 98, 100 Doveria, Dorobernia, Dovre, Dowre, 4, 19, 21, 38, 41, 44, 45, 51, 63,69,110,111,125, 199, 201, 202, 249 Constabularius castri de, 159 Duc, Duk, Rogerus le, 1, 2, 222 ; Petrus, Peres, 3, 222 ; Rogerus, 5, 176, 223, 244 Dudington, Radulfus de, 121 Duket, Nicholaus, Nichole, 1, 2, 222 Dumoc, 215 Dumocenses Episcopi a Baldwino ad Humbric- tum, 215 Dun, Willielmus de, Vicecomes, 101 Dunelmia, Dunelmum, 115, 221 Dunelmenses Episcopi ab Alhurl ad Robertum de Stichehelle, 220, 221; Ricardus de Ma- risco, 221; Nicolaus de Farenham, ib.; Wal- terus de Kirkham, ib. Dunelmo, Dureham, Dureme, Thomas de, 8, 11, 223 ; Willielmus de, 18,102,105,165,171,224 Duntone, Gilbertus de, 165 ; Hugo de, 242 Duraunt, Johannes, 18 ; Willielmus, ib. E. Eadmundus, Edmundus, filius Ricardi Regis Alemannorum, 154 ; Margareta, uxor ejus, 154 Eboracum, Eborum, Everwyk, comitatus, 98, 100 ; civitas, 220, 252 Eboracenses Archiepiscopi ab Paulino ad Wal- terum Giffard, 220 ; Rogerus, 198 ; Galfridus, 199; Walterus de Grey, Capitalis Justitiarius, 9, 220, 234 ; Magister Walterus Giffardus, 108,117, 152,153, 156 Ecose, 245. Vide Scotia Eddeworthe, Stephanus de, Constabularius Turris et Custos Civitatis, 106, 225 Edebaldus, Ethelbaldus, Rex Cantie, 219 Edgarus, Rex Anglorum, 214 Edelmeton, Henricus de, 6, 223 Edmundus, filius Regis Henrici III. 50, 105, 108, 156,157, 249 ; Avelina, uxor ejus, 108 Edredus, Rex Anglorum, 221 Edwardus, Rex Anglorum, 179 ; filia ejus, ib. , filius Regis Henrici III. 19, 20, 21, 22, 29, 38, 44, 50, 53, 54, 55, et seq.; Alianora, uxor ejus, 20, 21, 22 ; postea, Rex Anglie, 155, et seq.; due filie ejus, 171; Mere- grete, sa femine, 249, et seq. Edward de Carnerwan, Rey d’Engleterre, 242, et seq. ; Isabele, sa feme, 246, 251, 253 Edward, fij au Rey Edward II. 246, 253 ; Rey d’Engleterre, ib. Egbertus, Rex Northumbrie, 220 Egeneham, 213 Eguemorte, Aigues-mortes, France, port d’, 112 Eketun, Johannes de, Justitiarius, 100 Eli, Roger de, pessoner, 243 Eliense monasterium, 213 ; Simeon Abbas ejus- dem, ib. Elienses Episcopi ab Herveo ad Hugonem de Balsham, 213, 214 ; Nigellus, Regis Thesau- rius, 214 ; Willelmus de Longocampo, Ricardi, Regis Cancellarius, 199,200, 214 ; Eustacius, Sarum decanus, 214 ; Johannes, Abbas de Fontibus, ib.; Galfridus de Burgo, ib.; Hugo, antea Abbas Sancti Eadmundi, ib.; Wil- lelmus de Kylkenny, ib. ; Hugo de Balsham, 157 Ely, insula de, 89, 95 Eppegrave, Ippegrave, Thomas de, Constabu- larius Turris et Custos Civitatis, 102, 225 Espaldwick, 213 Essexia, Esexia, Esexe, 90, 98, 100 ; Essexie comitatus, 67 Eadmundus de, 79, 82 Esteyland, Magister Simon de, 237 Estratford, Stratford, 95 Estrivelyn, Strivelyn, 252 Eswy, Aswy, Radulphus, mercer, 7, 9, 10, 12, 176, 223 ; Radulfus, aurifaber, 9, 223 ; Wil- lielmus, Mercer, 20, 224 ; Willielmus, dra- parius, 24, 224 Eu, Comes de, Alfonsus, 132 Eustacius, filius Regis Stephani, 197 Ewelle, Ricardus de, 24, 224 Exeport, Eadmundus de, 120 Exonia, 190 Exonienses Episcopi a Leourico ad Walterum de Exonia, 217 ; Willelmus Brewere, 217 ; Ricardus Albus, ib. Eyvile, Johannes de, 86, 87, 90, 95 F. Faber, Le Fevre, Hunfridus dictus, 17, 224 ; Rauf, 248 Faleyse, Thomas de, 18 Farendone, Farewedon, Willelmus de, 242,248 ; Nicole de, 243, 244 ; Meyre de Londres, 246, 248 Farenham, castellum, 202 Faversham, abbatia de, 197 Fayleham, Beneyt de, groser, 243 Ferrariis, Ferrers, Comites de, Willielmus, 202 ; Robertus, 86, 87 Willielmus de, 92 Filius Alani, Rogerus, 2, 3, 175, 222 ; Petrus, 12,13,176 Filius Alicie, F^ Alis, Willielmus, 2, 222 ; Mar- tinus, Martin, 4, 223 Filius Angeri, Petrus, 69 ; vide Aunger Filius Athelhulfi, Athulfi, Alulfi, Alufi, Aluf, Willielmus, 2, 222 ; Constantinus, 2, 5, 205, 222 ; Arnullus, Amaud, 2, 222 Filius Bartholomei, Barthelmeu, Ricardus, 2, 222 Filius Duraunt, Durant, Robertus, 2, 222 Filius Evandri, Pallas, 182 Filius, Eylwini, Eylwyni, Aylewini, Henricus, Hendricus, primus Maior Londoniarum, 1, 3, 175, 206 Filius Galfridi, Dominus Johannes, 38 Filius Jocelini, Jocei, Jocey, Nicholaus, 12, 14, 33, 43, 223 Filius Johannis, Dominus Johannes, 73 Filius Johannis, Robertus, 6, 9, 223 Filius Marie, Simon, Symon, 7, 8, 10, 11, 12, 15, 163, 233 Filius Nigelli, Neal, Thomas, 3, 222 Filius Otonis, Dominus Hugo, constabularius Turris, et custos civitatis, 79, 108, 115, 116, 124, 224, 225, 226 Filius Pagani, le Fij Payn, sire Robert, 251 Filius Petri, Dominus Galfridus, Justitiarius Regis Anglie, 4 Filius Petri, Joceus, Goce, 3, 223 Filius Reyneri, Ricardus, 1 ; vide Reyner Filius Ricardi, Willielmus, le Prestre, 17, 33, 36, 42, 45, 86, 88, 115,177, 224 Filius Rogeri, Rogerus, 16, 176 Filius Thedmari, Arnaldus, Amulfus, 37, 43, 240, 241 ; vide Thedmarus Filius Thome, Thomas, 29, 36, 49, 50, 58, 70, 77, 78, 79, 86, 149, 177, 224 Filius Vevelun, Petrus, 222 ; vide Nevelun Filius Walteri, Dominus Robertus, Marescallus exercitus Baronum, 201 Filius Walteri, Ricardus, 6, 223 Filius Willielmi, Fij Willame, Martinus, Martyn, 6, 223 Filius Ysabelis, Ysabel, Willielmus, 2, 222 Fingrie, Henri de, pessoner, 249 Flandrenses, 127, et seq. Flandria, 83, et seq. Flandrie, Comes, Baudewynus, postea Imperator Constantinopolis, 238 Flandrie, Comitissa, Margareta, 126, et seq. Flanner, Willielmus le, 120 ; Guido, serviens ejus, ib. Flete, Johannes de, barber, 79, 121 Foliot, Samson, Yicecomes, 121 Fonsvodi, Fonsveraud, Font-Evrault, 199, 200 Foulam, Hadam de, 248 Foumeys, Willame, 242 France, Reys de, Felipe III. 249; Felipe IV. 245, 246, 251 Francia, 21, et seq. Francie, Reges, Lodewicus, Lodowicus, Lode- wycus, Lowys VII. 198 ; Philippus I. 4, 198, 199, 208; Lodewycus VIII. 204, 205; Sanc- tus Lodewycus IX. 9, 15, 17, 21, 42, 43, 57, 2 M CAMD. SOC. 58, 59, 111, 122, 125, 126,133, 187; Phi- lippus III. 126, 131,132,133,137,140,159 Fredericus I. Imperator Romanorum, 199 Frethericus II. 18, 133 ; Isabel, uxor ejus, 18 Frisel, Simond, Baron d’Escose, 250 Frome, Johannes de, 22 Frowyk, Frowik, Frowick, Fruwyk, Laurentius de, 12, 18, 223, 224 ; Henrieus de, Custos Civitatis, 151, 152, 154, 171, 226 Fuldense coenobium, 182 Fuleham, 57 G. Galfridus filius Henrici Regis, 198 Galfridus, frater, Elemosinarius Regis, 237 Gallo, Gallus, Legatus Domini Pape, 202, 203 Gantan, Jon de, grocer, 243 Garenne, Counte de, Jon, Lutenant le Rey, 245, 247, 250 Garlaund, Gerland, Johannes, 3, 223 Gascons, 111 Gascoyne, 249 Gatesdene, Johannes de, Justitiarius, 16 Geli, Tornas, Peleter, 248 Gelrie, comitatus, 27 Gernemuta, Gernemue, Jememue, 26,27, 42,79, 145 i , Johannes de, 138 Gesemue, Adam de, 97 Ghennok, castrum, 29 Gicewelle, Gigewelle, Gikewelle, Jicevelle, Chige- welle, Risard de, 248 ; Hamon, Hamond de, Meyre de Londres, 243, 246 Giffard, magister Godefridus, cancellarius Regis, 105, 213 Gildeford, Geudeford, castellum, 202 . , Jon de, 249 Gisebume, Gysebume, Adam de, 9, 223 Gisortium, Francia, 199 Gissors, Geseorz, Gyseoz, Gysors, Gizorcio, Johannes de, 8, 11, 12, 21, 39, 115, 165, 176, 177, 223 ; Johan, Meyre de Londres, 245 Glovernia, Glouvernia, 4, 6, 70, 73, 75, 114, 135, 202; Glousettre, 248 Gloucestria, Gloucestre, comitatus, 98,100 Glovernie, Comites, Ricardus de Clare, 26, 31, 33, 37, 40, 44, 50 ; Gilbertus de Clare, 64, 65, 70, et seq. Glousettre, Count de, Gilbert de Clare, 246, 251, 252; Maude, sa femme, 251; Elizabeth, sa seur, ib. , Willielmus de, 79,82; Risard de, 248 Godsep, Jourdan, 248 Grantebrigge, Jon de, mercer, 249 Granvilla, Ranulfus de, 199 Grapefige, Willielmus, 29, 36, 224 Gratefige, Robertus, 152, 242 Graveshend, 110 Greci, 138 Gregorius Beatus, Papa, 217 Gregorius V. Papa, antea dictus Gratianus, 180 Gregorius VII. Papa, antea Hildebrandus, 180 Gregorius X. Papa, 144, 158, 172 Greinvile, Adam de, Justitiarius, 98, 100 Grele, Robertus de, Vicecomes, 101 Grenewis, Grenewyz, 130, 251 Grevingge, Arnaldus de, 238 ; Oda, uxor ejus, ib.; Thomas filius eorum, ib.; Juliana, soror ejus, ib. Grimbaldus, Petrus, 237 Gros, Tornas, 248 Gurdan, Adam, 87 Gwido, Magister, cissor, 121 H. Hadestok, Ricardus de, 36 ; Simon de, 77, 79, 82, 224 ; Willielmus de, 109, 165 Hadlega, 235 Hakenheie, Hakeneya, 74, 170 Hakeneye, Risard de, 243, 247 Hale, Eadmundus de la, 3, 222 Halingberi, Hadam de, 248 Halstede, Philippus de, 120 Hamme, abbatia monachorum apud, 91 Hanesberuth, Radulfus de, Imperator Aleman- nie, 161, 162 Hanonenses, 138, 139 Hanstone, Jon de, mercer, 243 Haselbech, Willelmus de, 240 Hastinges, Henricus de, 89 Hardel, Willielmus, 3, 4, 175, 222 ; Robertus, 7, 223 ; Radulfus, 16, 20, 23, 24, 29, 36, 43, 176, 223 Hauteyn, Robertus, 152 ; Water, 248 ; Nicole, Merser, 250 Hauvile, Henricus de, 120 Haverille, Havylle, Willielmus de, Thesaurarius Domini Regis, custos civitatis, 1, 12, 14, 16, 17, 222 ; Thomas de, 3, 222 Haynonia, Henaud, 135, 253 Heduna, Simon de, Vicecomes, 101 Heiles, Heyles, abbatia de, 135, 144 Heirun, Johannes, 121; Johannes, serviens ejus, ib. Heliland, Helylaunde, Elyland, Elylond, Jo- hannes, Johan, 3, 222; Radulfus, 3,4, 223 Helmham, 215 Helmocenses Episcopi ab Acca ad Agelmarum, 215, 216 Helyun, Willelmus de, Justitiarius, 100 Henaud, Jon de, 253 Hcnlege, castrum in Marchiis Wallie, 123 Henricus I. Imperator, 179, 192; Gonilda, uxor ejus, 179 Henricus IV. Imperator, 180,195,197; Matilda, uxor ejus, ib. Henricus I. Rex Anglie, 19, 180, 195, 196,197, 213 Henricus II. Rex Anglie, 180, 197, 198, 199, 253 Henricus, Junior, Rex Anglie, filius Regis Hen- rici primogenitus, 198 Henricus III. 4 et seq. 180,181, 200, 202, etseq. Hereford, Herefordia, comitatus, 98, 100, 101 ; civitas, 73, 74 Hereford, Willame de, 248 Herefordenses Episcopi a Putta ad Johannem, dictum Britonem, 218, 219 ; Hugo Foliot, 219 ; Radulfus de Maidenestan, ib. ; Petrus de Eweblanche, 22, 53 ; Johannes Brito, 122, 157 Herefordie, Comes, Hunfridus de Bohun, 37, 154 ; Honfrey de Bohun, Counte, 245, 247, 251, 252, 253 Heripons, 183 Herlisun, Johannes, Hospitalarius, 1, 5, 222 Herteford, Hertfordia, comitatus, 98, 100, 101 ; castellum, 202 Hervi, Hervy, Herevy, Walterus, 79, 102, 105, 119, 142, 148, et seq. Heylham, Ricardus de, Vicecomes, 101 Heyrun, Thomas, 242 Heywode, Haywode, Willielmus de, 120 ; Petrus, de, peisiuner, 121 Hockel, Ricardus de, Vicecomes, 101 Hockele, Johannes de, Vicecomes, 101 Holandia, 84 Honorius Papa, 219 Hoptun, Walterus de, Vicecomes, 101 Horn, Johannes, Jon, 148, 154, 165, 171, 225, 247 Horsam, Risard de, 246 Hospitalarii, 157,158 Hostrice, Dux de, 199 Hoylandie, comitatus, 27 Hubenford, 221 Hudendene, Henricus de, tavemer, 121 Huntercombe, Willielmus de, Viceeomes, 101 Huntingdona, Huntingdone, Huntingdune, co- mitatus, 98, 100 Hurer, Alanus le, 152 Hybernia, Hibernia, Ybemia, 21, 29, 70, 83, 102, 126, 201, 203 Ilybernacensis Ecclesia, 200 Hyspannia, Hispannia, 57, 125 Hyspannie, Rex, Alphonsus, 20, 125 Regina, Jolianna, 171 I and J. Janser, Jon le, 249 Jerosolima, Jerusalem, 1, 180, 199 Jerosolimitana Terra, 122 Jerosolimitanarum Episcoporum et Patriarcharum nomina, a Jacobo Alphey ad Simeonem, 180, 196 ; Heraclius Patriarcha, 198 Jerosolime, Jerusalem, Reges, Godefridus, 180 ; Gwido, 199 Jige, Inge, Willame, Juttise, 249 Innocentius ILI. Papa, 123, 200, 201, 203 Insula, comitissa de, 204 Johannes, cognominatus Sine-terra, Rex An- glie, 2, 4, 18, 199, 200, 204, 205; Isabella, uxor ejus, 199, 202 Johannes, filius Regis Edwardi I. primogenitus, 87, 128, 141 Joyner, Joynier, Joyenier, Willielmus, 5, 7, 8, 176, 223 Istleworth, Ystleworthe, 61, 94, 135 Itallici, Ytallici, 62, 109, 118 Judei, 1, 16, 19, 23, 50, 62, 199, 234, e< seq. Junior, Juvenis, le Juvene, Petrus, Peres, 3, 222; Constantinus, Costentin, 3, 223 ; Jo- ceus, Joce, 5, 223 K. Kardeul, 250 Karolus Magnus, Carolus Mangnus, 28, 179 Karolus, patruus Lodewici IX. Regis Francie, 126 Kayo, Kai, Johannes, Johan de, 2, 222 Kenelworthe, castrum, 74, 75, 76, 87, 89 Keningfone, 7, 9 Kent, comitatus, 98, 100, 101 Willielmus de, 79, 82 Kingestona, 203 Kniwtebrigge, 31 Kondres ; vide Coudres L. Lambehethe, 164, 202 ; Capella Archiepiscopi Cantuarie apud, 164 Lambin, Jon, pessoner, 246 Lancastria, Lancastre, comitatus, 98, 100 Lancastre, Lankattre, Counte de, Thomas, 245, 251, 252, 253 ; Counte de V. Countes, 247 Landey, insula de, 9 Lanfare, Johannes de, Chaluner, 121 Laumbert, Lambert, Thomas, 5, 223 Layum, Robertus de, Viceeomes, 101 Lebel, Robertus, 2 ; vide Bel Leggleys, Water, 248 Leiburne, Leyburne, dominus Rogerus de, 77, 78, 80, 86, 105, 111, 113 Leicestria, Leicestre, comitatus, 98, 100, 101 Leogera, Legecestria, 212, 214 Leicestrenses ^Episcopi, Saxsulfus, Wlfridus, Totta, 212, 214 Comites, Robertus, 198 ; Simon de Monteforti, possim Lenna, 79 ; nundine, 48 Leonum silva, Normannia, 196 Leyre, Willame de, 248 Liawes, Lewes, 62, 63, 64, 65, 70, 71, 72, 73, 76, 224 Lichefelda, Lichefeld, 212, 214, 215; sedes Ar- chiepiscopatus apud, ib. Lichefeldenses et Coventrenses et Cestrenses Episcopi a Drima ad Rogerum de Mulent; vide Cestrenses Episcopi Lincolnia, Nicole, comitatus, 98, 100 Lincolnia, civitas, 23, 84, 203, 213 Lincolnienses Episcopi a Remigio ad Ricardum de Gravesende, 213 ; Robertus Bloet, ib. Ro- bertus Groseteste, ib. Henricus de Lexintune, ib. Lincolnie, Nicolle, comes, Counte de, Henricus de Laci, Henri de Lasi, 154, 245 Linde, Lynde, Johannes de la, miles, 80, 105, 224, 225 Lindesis provincia, 212 Lindesfarne, Haligeland vocata, insula, 220 Lindis&menses Episcopi ab Aidano ad Alhurl, 220, 221 Linge, Ivo le, draper, 120 Lintona, Robertus de, 20, 91, 224 Liseny, Dominus Galfridus de, 38 ; Dominus Gwydo de, ib. Lodekin, Adam, 246 Lodowicus filius Philippi Regis Francie, 4, 202, 203, 204 Lok, Hobbe, 121 Londoniarum civitas, passim Turris 3, et seq. Londoniarum Pons, 3,17, 18, 40, 41,90, 94, 141, 197, 210, 250; Capella Pontis, 3 ; Porta Pontis, 44, 46 Sanctus Paulus, 8, 19, 42, 49, 51, 61, 69, 73, 84, 92, 102, 153, 197, 202, 210, 218, 244, 249, 250 ; crux in cimiterio Sancti Pauli, 19, 36, 37, 42, 46, 49, 50, 90, 153 j symitere Seint Poel, 251 ; capitulum, 153 Novum Templum, 16, 39, 154, 158- Hospitale, Hospicium Jerosolyme extra Londonias, 5, 45 ; Prior et fratres Hos- pitalis Jerosolimitani, 239 Novel Abbeye de Menoresses dehors Alegate, 249 ecclesia Sancte Trinitatis de Alegate, 10 Prioratus Sancti Bartholomei, 13 ; Prior et canonici, 12, 17 ecclesia Sancti Martini Magni, 13, 49, 160, 162, 166 ecclesia Sancte Marie de Arcubus, 128 ecclesia Sancti Petri in foro, 165 ecclesia Sancti Clementis Danorum, 197, 210 Berkinge cherche, 77 Meison des Freres Precheurs, 251 Hospitale Sancti Egidii extra Lon- donias, 12, 20 Gildhall, 10, et seq. Aula Episcopi Londoniarum, 31 > 44, 84 Gaola, 21, 22 Porte, 21, 24, 40, 41, 44, 46 Alegate, 44, 46 Crepelgate, 51 Ludgate, 44, 46 Neuwegate, Neugate, 7, 22, 24, 91, 99, 147 Londoniarum forum, 7, 117 Westchepe, 20, 116, 119, 161 Smethefeld, 20, 244 ■ Ripa Regine, 12, 20 Portsokne, 103 — Colecherche vicus, 50 Yicus Pontis, 20 Mile Ende, 7 Archidiaconus, Theobaldus Placen- tinus, 157 Londonienses Episcopi a Mellito ad Johannem de Chishell, 218 ; Willelmus de Sancte Marie ecclesia, ib. 201 ; Eustachius de Fau- kenberge, 218 ; Rogerus, dictus Niger, 6, 8 ; Fulko Basset, 10, 42, 218 ; Henricus de Wengham, 43, 50, 218 ; Ricardus Talbot, Decanus Sancti Pauli, electus, 50 ; Henricus dictus de Sandwico, 69, 84, 156, 157, 160, 218 ; Johannes de Chishell, Decanus Sancti Pauli et prepositus Beverlacensis, 163, 164 Londres, Ewecces de, Risard de Graveshende, 246 ; Robert de Baudok, ib.; Gileberd de Se- grave, 242, 246 ; Risard de Neueport, ib. Louis Sire, de France, frere au Rey, 245, 246 Loveday, Rogerus, 121 Lovel, Philippus, Thesaurarius Regis, 31 Ludekanus, Rex Merceorum, 215 Lugdunum, 18, 172 Luvel, Jon, 93 Lydgate, Rogerus de, mercer, 121 M. Magnavilla, Mandevile, Willielmus de, 197; Gal- fridus de, Marescallus exercitus Baronum, 197, 201 Magontinensis, Magontinus, Magontiacensis, Mag- nociacensis, Moguntio, Bonifacius, 179, 181 ; 27, 28 Makerel, Willielmus, 120 Malmesberia, castellum, 197 Willielmus de, 191 . Mamacucius, Nicholaus, 186 Manewourke, Simond de, beureler, 245 Manfredus filius Imperatoris Fretherici, 132 Maraga, 143 Marche, Comes de la, Hugo, 9, 12 ; filia sua, soror Regis, 12. Comes de la, 133 Mare, Henricus de la, 15 Maresal, le Counte, 253 Marescallus Anglie, Willielmus, senior, rector Henrici III. et regni sui, 202, 203 ; Williel- mus junior, 205 Marescallus, Rogerus, 91, 224 Mareschal, Willame le, 252 Marisco, Willielmus de, 9 Marmeyun, Willielmus, 95 Maserner, Willame le, 248 Maule, Sire Simond de, Senesal 1’Eweke de Londres, 245 Maunsel, Johannes, Justiciarius, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 43, 46, 47, 67, 69 Maurilius, Fiscannensis monachus, 179 May, Willielmus, mercer, 120 Mediolanum, 17 Mediterraneum mare, 126 Meldeburne, Robertus de, 160, 162, 171, 225 Mendome (Yendome) comes de, 133 Mercer, Mercier, Serio, Serie le, 3, 4, 175, 176, 222 ; Riser le, 248 Merciorum Rex, Adelbaldus, 179, 181 Meregrete, Dame, Reyne d’Engleterre, 246, 249 Merleberga, 3 Mertona, 203 Walterus de, Cancellarius, 105, 152, 153, 154, 160, 166. 169 Messenden, Rogerus de, Justitiarius, 100 Middelsexe, comitatus, 98, 100 MiddeItone,Gilebert de, chevaler,et sonfrere,242 Middleton, Middelton, Richard, Riccardus de, Justitiarius, 97, 100 Minynes, Alexander de, 18 Missena, 199 Moine, Johannes le, Vicecomes, 101 Monachi Albi, 201 Monhermer, Rauf de, 252 Monteforti, Petrus de, 37,59, 62, 69, 75 ; Simon de, junior, 62, 74, 76, 82, 83, 133 ; Henrieus de, 72, 75 ; Gwydo de, 133 ; Emericus de, 159 Mordone, Gillebert de, pessoner, 243 More, Radulfus, Rauf, de la, 242, 248 Mortuomari, Rogerus de, 38, 61, 76, 105 ; Ma- tilda uxor ejus, 76 Moutre (Michel Eglise) Robert du, 246 Mulsham, Walterus de, 121 Munchanesey, de Monte Canisio, Willielmus de, 24, 73, 75 ; Paulina, uxor ejus, 24 ; Warinus de, 38 Munden, Stephanus de, Camerarius, 242 Munferat, Marchisus de, 157 Munpelers, Munpeylers, Robertus de, 50, 224 Munsorel, 222 Musele, flumen, 26 Musteroil, 171 Muton, Hugo, Camerarius, 242 Mynur, Minur, Johannes le, 22, 33, 43, 224 N. Nannetis, 182 Navarie, Rex, Theobaldus, 132 Navarre, Rey de, Louis, 246 Nero, Imperator, 253 Neuwottel, 250 Nevers, Enevers, Comes de, Johannes, 132 Nevile, Hugo de, 75 ; Petrus de, Marescallus Domus Regis, 47 ; Robertus de, 78 Nevelun, Petrus, 1 ; Andreas, 4 Nicholaus, Apostolice Sedis Legatus, 201 Nieole, comitatus, 98 ; vide Lincolnia Jon de, 250 Noe, 180 Norenses, 201 Norfolch, Nortfolke, comitatus, 84, 90, 98, 100 Norhamptune, Northamtune, Northampton, Nor- bamptone, comitatus, 47, 98, 100 Norhamptona, Norhantona, Northamptona, 46, 62, 80, 82, 84, 85, 86, 107 ; nundine, 46 Maior, Ballivi et homines de, 46, 47, 48, 49 Norhampton, Norhamton, Johannes de, 20, 45, 224, 242 Nortflete, 110 Northfolcie, comes, Rogerus Bigot, Marescallus Anglie, 37, 38, 42, 53 Northumberland, comitatus, 98, 100 Nortune, Robertus de, Vicecomes, 101 Norwyeum, 145, 146 ; ecclesia cathedralis, 145, 146 ; capella ib. Norwycenses Episcopi ab Hereberto ad Rogerum, 216 Notingham, comitatus, 98, 100 Novo Mercato, Adam de, 75 O. Octobonus, Ottobonus, Diaconus Cardinalis Sancti Adriani, Legatus Rome et Apostolice sedis, 83, 88, 90, 91, 92, 102, 105, 157, 158, 216, 218 Odiham castrum, 202 Offa Rex Merceorum, 214, 215 Orientalium Anglorum Episcopi a Sancto Pelice ad Rogerum, 215, 216 Orientalium Saxonum Reges, 180 Orsete, 160 Oswydus Rex, 220 Oxeneford, Oxonia, comitatus, 98, 100 Oxeneford, Counte de, Sire Huge de Ver, 251 Oxenford, Jon d’, wineter, 243 Oxonia, 37, 50, 52, 53, 61, 73, 197 Oxonie, Comes, Robertus, 75 Oystergate, Oistregate, Ostregate, Johannes de, 121 ; Stephanus de, 22, 224 P. Palerna, 131 Papa, 18, 83, 93, 154, 155, 159 Parisius, Paris, 112, 113, 114, 159, 199, 246; Temple a, 112 Paris, Simond de, mereer, 249; Rojer de, mer- cer, 250; Ricardus de, 142, 225 Parker, Johannes le, 143 Paschalis II. Papa, 180 Patrici, Johannes, aurifaber, 120; Henricus, frater ejus, ib. Pateshell, Hugo de, Thesaurarius Regis, 237 Paumer, Rosser le, blader, 245 Peinfurer, Fulco, vicecomes, 101 Peinthein, Ponthieu, Comes de, Johannes, 132 Peiters, Poitiers, Comes de, Alfonsus, 131 Penbrok, Comites de, Ricardus Marescallus, 6; Gilbertus, frater ejus, ib. Penebrok, Conte de, Sire Emeir de Valence, 245 251, 252, 253 Percie, Perche, Comes, Thomas, 203 Percy, Sire Henry de, 251, 252 Peyters, Poitiers, 1’Evvesque de, Arnaud,Chaum- berleyn le Pape, 245 Pictavia, 43, 204 Pictavie Comes, Ricardus, 199 Pikard, Picard, Ricardus, 20, 45, 224 Pipararius, Andreas, 18 Piwelesdona, Pullesdona, Thomas de, Constabu- larius, 61, 79, 98, 114, 120, 149; Rogerus de, 121 ; Ricardus, frater ejus, ib. Plumer, Haukinus le, 121 Pole, Nieholaus Adele de la, 138 Ponderator, le Pesur, Joceus, Goce, 4, 223 Pontiniaco, Ricardus Cancellarius Sancti Ed- mundi de, 216 Pontiniaciim, 222 Poter, Walterus le, 109, 124, 148, 152, 154, 171, 225, 242 Pourte, Hue, 249 Poyntel, Jon, 242 Preston, Prestone, Gilbertus de, Justitiarius, 57, 100; Jon de, 243 Priour, Jon, 242 Prodomme, Willame, 243 Provincie, Comes, Raymondus, 7 — ■ mercatores, 118 Puntif, Ponthieu, Comitissa, Joanna, 171 R. Rameseya, ecclesia et cenobium, 197, 215 Redinges, 201 ; abbatia de, 196, 198 Refam, Riser de, Meyre de Londres, 245 Reigate, castellum, 201 Renger, Reinger, Rynger, Ricardus, 5,7,176,223 Reyner, Ricardus, 222 ; vide filius Reynerii Reynes, 137 Reyslepe, capella de, 154 Ricardus I. Rex Anglie, 1, 11, 157, 199, 200, 238, 253 ; Richard le Rey, 222 Risemond, le Counte de, Jean, 253 Roffa, Roucestria, 16, 62, 202 Roffenses Episcopi ab Justo ad Laurentium de Sancto Martino, 219 ; Henricus dictus de San- ford, ib; Ricardus dictus de Wendever, ib.; Laurentius de Sancto Martino, 122, 157 Rokesle, Rocele, Gregorius de, 77, 115, 125, 164, 165, 171, 224, 225, 247 ; Roberd de, 248, 253 Rokinge, Ricard de, 243 Roma, 144, 154, 156, 179, 182, 211, 253 Romana Ecclesia, 201 Romani, 183 Romanorum Rex, Ricardus, 26,41, 44,45,46,49, 50, 54, 61, 63, 64, 110, 191, 201 ; Sanchia, uxor ejus, Regina, 26, 41, 50 ; Beatrix, uxor ejus, Regina, 110, 111 Romeyn, Tornas, Meyr de Londres, 245, 248 Rossel, Eliis, Meyre de Londre, 247, 248, 249 frater Reginaldus, 143 Ruhinges, Galfridus de, 121 Runmade, 202 Rye, villa de, 202 S. Sagrave, Stephanus de, 237 ; Johan de, 252 Salesberia, 132, 212 Electus de, Robertus, 132 ; vide Sares- berienses Episcopi Sallesberi, Hadam de, groser, 243 Salopesbery, 95, 96 Saloppia, Salopesbery, comitatus, 98,101 Sancta Helena, Seint Heleyne, Michael, Micbel de, 6, 223 Sancti Yvonis, nundine, 48 Sanctus Albanus, villa, 197 Sancto Albano, Seint Auban, Henricus, Henri de, 3, 222 Sanctus Assavensis, Thasavensis, Tassafensis in Wallia Episcopus, Anianus, 123,164 Sanctus Botulfus, villa, 48 ; nundine, 125, 171, 207 Sanctus Cuthbertus, 221 273 Sancto Dunstano, Magister Godefridus de, Cus- tos Episcopatus Londoniarum, 106 Sanctus Edwardus, 18, 116, 117, 180, 205, 206, 219 ; basilica sua in abbatia Westmonasterii, 117, 124, 141 Sanctus Erkenwaldus, 197 Sancto Ermino, Willielmus de, 38 Sanctus Paulus, 253 Sanctus Petrus, 253 Sandegrave, Jon de, Meyr de Londres, 242, 246 Sandwyse, Sanwiz, Sandwy, 2, 200 Rauf de, Gardeyn de Londres, 247 Sansaver, Radulfus, Yicecomes, 101 Sarraceni, 15,17, 126, 132,143, 156,199 Saresberienses Episcopi ab Heremanno ad Wal- terum, 212 ; Hubertus Walteri, 200 ; Williel- mus dictus de Everwik, 212 ; Walterus de la Wyle, 123; Simon, lutenant le Arceveske de Caunterbyri, 231 Sarton, Hue de, 246 Saunnays, Henricus 121 Sauve, comte de, 249 Saverina, 75 Saveye, Petrus de, 37, 67, 69, 83 Saxones, 180 Saxonia, 180 Saxonie, Dux, Henricus, 198 ; Matildis, uxor ejus, ib. Scardebourk, castel, 245 Schireburnia, 212, 213 Schireburnienses Episcopi ab Aldelmo ad Al- woldum, 212 Schireburne, Le Abbe de, 98 Scorham, 200 Scocia, Scochia, Schocia, 10, 83,102, 155 Scocii, 220 Scotie Rex, Alexander III. 18, 23, 45 ; Mar- gareta, uxor ejus, 18, 45 Scottorum Rex, David, 199 2 N CAMD. SOC. Secundus, Philosophus, 179, et seq. Segrave, Nicholaus de, 179 Sein Mora, Baldewynus de, Vicecomes, 101 Seint Oumer, Wiliame de, 98 Selesie, 216 Selesienses Episcopi ab beato Wlfrido ad Stigan- dum, 216 Seuvouf, Tornas de, 248 Seynt Edmond, Emond, Jaces de, Beuryler, 245 ; Fouce de, 248 Sicilia; vide Cicilia Siculorum Rex, Willielmus, 198 ; Johanna, uxor ejus, ib. Silvester II. Papa, antea Gerbertus, 180 Snacard, Willielmus, 121 Soknereve, Johannes de Koudres, 12 Soldanus, Soudanus, 131, 156 Sounderle, Renaud de, 250 Sperling, Radulfus, 11 Spicer, Bartholomeus le, 152 Staffordia, Stafford, comitatus, 98, 100 Stanes, 78, 202 ■ Magister Ricardus de, Justitiarius, 100, 234 Staunford, Stanford, 21, 202 ; nundine, 48 Stebenhe, Stebne, 74, 170 Stephanus, Rex Anglie, 197 ; Matilda, Regina, uxor ejus, ib.; Matilda Abbatissa, filia ejus, 198 Sterteford, Jon de, 248; Wiliame de, ib. Stor, Robertus, 121 Stowe, Sancta Maria de, 213 Stratfordia, 170 Stroda, Johannes de, Justitiarius, 100 Suavorum Rex, Carolus, 179 Suhampton, comitatus, 98, 100 Sumeri, Rogerus de, 98 Sumersete, comitatus, 98, 100 Suraye, Sureya, Sureye, Surey, comitatus, 39, 40, 32, 92, 98, 100 Susexe, Susexia, comitatus, 98, 100 Suthfolcia, Suffolcia, Osbertus de, 50, 224; Reginaldus de, 115, 165 Suthfolk, Sutfolke, Sufolke, comitatus, 84, 90, 98, 100 Suthwerk, Suwerk, 3, 39, 90, 92, 95 ecclesia Sancte Marie de, 3, 44 ecclesia Sancti Salvatoris, 39, 40 T. Tamisia, Thamisia, flumen, 7, 20, 21, 40, 51, 52, 99, 107, 115, 116, 161, 197, 251 ; Newe Were in, 52 Tanatos, Insula, 202 Tartarorum Rex, Thaan Albaga, 143 Tateshall, Iseuda de, 18 Tayllur, Cissor, Philip Le, Philippus, 148, 151, 165, 175, 224, 225 Templarii, 216 Terra Laboris, 158 Terra Sancta, 2, 9, 16, 57, 123, 124, 125, 133, 156, 157, 172,198 Thedmarus,Tedmar, Arnaldus, Arnulfus,34, 115, 165, 199, 239, et seq. Thefordia, 216 Thefordenses Episcopi ab Agelmaro ad Herber- tum, 216 Thovy, Tovy, Touy, Michael, 8, 10,11, 12, 13, 14, 32, 79, 176, 177, 223 Thurdrakt, Durdreyck, 26, 27 Tipetout, sire Payn, 251, 252 Trajanus, Imperator, 182 Trapes, 126, 131 Travers, Johannes, 4, 5, 223 Treverensis, Archiepiscopus, 27, 28 Tulesan, Tuleshan, Tolesan, Johannes de, 7, 16, 18, 33, 36,43,177, 223; videWalebroc Tunbrigge, castrum, 123 Tunda, amnis, 221 Tunis, Tuniz, Insula, 126, 137 Tunis, Rex de, 131 Turkelby, Rogerus de, Justitiarius, 16, 39, 40 Turoni, 199 Turry, Nicolaus de, Justitiarius, 100 Tyrum, 159 V. Valencia, Willielmus de, 38, 49, 67, 73, 74,106; Joanna, uxor ejus, 38 Vasconia ; vide Wasconia Vevelun, Andreu, 223 ; vide Nevelun Vetus de Montanis, 156 Urbanus II. Papa, 180, 213 Urbanus IV. Papa, 49 Vyel, Viel, Jobannes, Johan, senior, 4, 12, 13, 223 ; Margeria, relicta ejus, 12, 13, 14, 15 ; Johannes filius Johannis, sive Juvenis, 8,223; Willielmus, 13, 223 Vyterby, Viterbium, civitas, 133,134 W. Wade, Jon, 247 Wake, Baudewinus, 75, 86, 87 ; Andreas, Vice- comes, 101 Walebrok, Walebroc, Ricardus de, 49, 82, 224 ; Johan de, 223 ; vide Tulesan Walemund, Henricus de, 22, 34, 224 Walenestra, Henricus de, Justitiarius, 100 Walerand, Walraven, Waleran, Walrant, domi- nus Robertus, chivaler, 47, 54, 78, 80, 105, 111, 113 ; Johannes, clericus, 80, 224, 225, 240; Johannes, 3, 222 Wallensis, le Waleys, Henricus, 125, 152, 161, 164, 171, 225, 226, 240, 241, 247 Walha et Marchia Wallie, 10, 11,21, 29, 61, 70, 72, 74, 83, 93, 94, 102, 126, 155, 198, 200 Wallie, Wallensium Rex, Griffinus, 219 ; Prin- cipes, David filius Lewelini, 10 ; Lewelinus filius Griffini, 29, 74, 95, 96 Waltham, Wauttam, abbeye de, 250, 251 Abbas de, 29 Ware, Johannes de la, 89 Warene, Ricardus de, 9 ; Florentius de, Admi- rallus navigii Regis Francie, 134; filius ejus, ib. Warennie, Comes, Johannes, 12, 67, 73, 74, 83, 154 ; Alicia, soror Regis Henrici III. ex parte matris sue, uxor ejus, 12 Warenne, le Counte de Johan, 253 Warewik, Warewyc, comitatus, 98, 100, 101 villa, 88 ; Jattel, 245 Warwyck, Warwyk, Comes, Counte de, Johannes, 33 ; Guy, 245, 251, 252 Wasconia, Vasconia, 9, 19, 21, 23, 43, 83, 125, 126, 163, 165 Waus, Godefridus de, 143 Welleford, Risard de, 245, 246 Welle, 214 Wellenses ecclesia, 212 Wellenses Episcopi ab Athelmo sive Aldelmo ad Johannem, 214 ; vide Batonienses Episcopi Wengham, Henricus de, Cancellarius, 31 Westmonasterium, passim Westmonasterii, Abbatia et ecclesia, passim; altare Sancti Edwardi, 18, 250 ; auter Seyn Per, 250 ; cemeterium, 19 Palatium Domini Regis, 92, 172, 173; capella Sancti Stephani, 34, 36, 51; al- tare Sancti Stephani, 8 ; Magna Aula, 18, 42, 71, 109, 117, 123, 173, 252 ; Parva Aula, 51, 173 ; camera et receptaculum, 51 Westmonasterio, Edwardus de, 14 Westmoreland, comitatus, 98, 100 West Saxones, 211 Wiggemora, 76 Willelmus I. Rex Anglie, 213, 216, 253 Wilton, Willielmus de, Justitiarius, 52 Winchelse, 82 Wintonia, Wyntonia, Wyntona, 38, 49, 74, 76, 128, 129, 201, 202, 227 ; castrum, 197, 202 5 nundine, 48, 207 ; Wyntonienses Episcopi a Daniele ad Nicholaum, 211 ; Godefridus de Lucy, 211 ; Petrus de Rupibus, 202, 211 ; Willielmus de Raile, 211 ; Heimerus, Eymerus, frater Henrici Regis tertii ex matre sua, elec- tus, 38, 48, 211 ; Johannes, 84, 211 ; Nicho- laus, 122, 157 ■ Winsettre, Wincestre Ewecce de, lu- tenant 1’ersevecce de Canterberi, Henri, 251 , , le Conte de, Hue, 253 , , Ricardus de, 3, 222 ; Ro- bertus, Robert de, 6, 222 ; Walterus de, 6, 223 ; Galfridus de, 14, 115, 223 ; Henricus de, 152 ; Nicholaus filius Galfridi de, 163, 225, 242, 248 ; Rogerus de Dunstaple de, 138 Wite, Willielmus, Willame, 3, 222 Wodestok, Wudestok, Wodestoke, 11, 23, 157 •—— Emond de, 253 Wombestrong, Ricardus, 121 Wouburne, Woburne, Johannes de, 6, 223 Wuollestre d’Irlauunde, Counte de, Richard, 251 ; Maude sa fille, ib. • Johan de Burgh, son fis, ib.; Elizabeth de Clare, sa femme, ib. Wygomia, Worcestre, comitatus, 98, 100 Wigornium, 75, 198, 212 Wygornienses Episcopi a Bosel ad Godefridum Giffard, 212, 213; Walterus de Cantilupo, 37, 42, 69, 73, 211 ; Nicholaus postea Wyntoni- ensis, 213; Godefridus Giffard, 122, 157 Wylehale, Wilehale, Johannes de, 7, 223 Wylteschyre, Wiltune, comitatus, 98, 100 Wymbeldon, Wimbeldon, Ricardus de, 5, 223 Wymbume, Wimburne, Thomas de, 18, 224 ,Wyndlesora, Wyndesora, Windesora, 11, 16, 17, 20, 23, 26, 30, 34, 57, 58, 76, 77, 78, 79, 87, 90, 95, 109, 128, 130, 202, 251 Wyteby, Adam de, 3, 223 Wytsand, 21, 51, 246 Y. Ypriensis, Willielmus, 197 Ysemonger Lane, Adam de, 121 Z. Zuche, Suche, Alanus la, Custos civitatis et Con- stabularius Turris, 93, 95, 148, 225, 242 London: J. B. Nichols and Son, Printers, 25, Parliament Street.